Ενωτικό αγωνιστικό κάλεσμα στους μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους να συμμετάσχουν μαζικά στην πανθεσσαλική σύσκεψη που καλούν οι Ενωτικές Ομοσπονδίες Αγροτικών Συλλόγων της Θεσσαλίας την Πέμπτη 3 Σεπτέμβρη στις 8 το βράδυ στον Παλαμά Καρδίτσας απηύθυνε σε συνέντευξη Τύπου η Ενωτική Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Νομού Λάρισας.
Στη σύσκεψη θα συζητηθούν τα αιτήματα που παλεύει το οργανωμένο αγροτικό κίνημα ,αλλά και ο προγραμματισμός των αγωνιστικών κινητοποιήσεων της μικρομεσαίας αγροτιάς το επόμενο διάστημα.
Η Ενωτική Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Νομού Λάρισας καλεί όσους συναντήθηκαν στα μπλόκα και τις άλλες αγωνιστικές κινητοποιήσεις της αγροτιάς, όσους σκέφτηκαν, αλλά δεν έκαναν το βήμα να συμμετάσχουν στους αγώνες τα προηγούμενα χρόνια, όσους πλήττονται από τα νέα μέτρα και το μνημόνιο να συνειδητοποιήσουν ότι δίνουμε αγώνα επιβίωσης για μας και τις οικογένειές μας και η μαζική συμμετοχή είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει πιο αποτελεσματικός ο αγώνας μας.
Τόνισαν ότι:
«Διανύουμε την προεκλογική περίοδο, όμως είναι σαφές πως όποια κυβέρνηση και να προκύψει από τις εκλογές θα εφαρμόσει το τρίτο Μνημόνιο το οποίο ψηφίστηκε από 222 βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΠΟΤΑΜΙ, που σε συνάρτηση με την νέα ΚΑΠ, που μειώνει τις επιδοτήσεις ως 60% ως το 2019 και θέτει νέους περιορισμούς στην καλλιέργεια και την παραγωγή, θα οδηγήσει σε συγκέντρωση γης και παραγωγής με συνέπεια να αφανιστούν και να οδηγηθούν σε γρήγορο και βίαιο ξεκλήρισμα χιλιάδες μικρομεσαίοι αγρότες και κτηνοτρόφοι. Γι' αυτό και πρέπει στις εκλογές να τιμωρηθούν από την αγροτική ψήφο όλοι όσοι στηρίζουν τα μνημόνια, την ΚΑΠ της ΕΕ, τις αντιαγροτικές πολιτικές που ζούμε στο πετσί μας και έχουν οδηγήσει σε μεγάλη μείωση του αγροτικού εισοδήματος τα τελευταία χρόνια.
Οι μικρομεσαίοι αγρότες και κτηνοτρόφοι δεν πρέπει να ξεγελαστούν από απατηλές προεκλογικές υποσχέσεις για δήθεν "παράλληλα προγράμματα" ή "ισοδύναμα μέτρα", τίποτα δεν μπορεί να αντισταθμίσει τις τεράστιες απώλειες που υπάρχουν από τη μείωση των ενισχύσεων, την άγρια φορολόγηση με 26% και 100% προκαταβολή από το πρώτο ευρώ, την αύξηση του ΦΠΑ στα μέσα και εφόδια, σε είδη πρώτης ανάγκης στο 23%, τον τριπλασιασμό των ασφαλιστικών εισφορών του ΟΓΑ, την κατάργηση της επιστροφής του ειδικού φόρου στα καύσιμα, την αύξηση του ρεύματος, τον ΕΝΦΙΑ και τόσα άλλα.
Ούτε πρέπει να εγκλωβιστούν σε ψεύτικα διλήμματα για ευρώ ή δραχμή αφού είτε με ευρώ είτε με δραχμή τα μνημόνια θα εφαρμόζονται και χιλιάδες μικρομεσαίοι θα ξεκληριστούν.
Παλεύουμε για την ενότητα του αγροτικού κινήματος στη βάση των κοινών αιτημάτων και της διεξόδου προς όφελός μας. Αξιοποιώντας την πλούσια εμπειρία του παρελθόντος, οι αγρότες και κτηνοτρόφοι πρέπει να απομονώσουν εχθρούς, αλλά και όσους εμφανίζονται ως φίλοι, εξυπηρετώντας συμφέροντα μεγαλοαγροτών και επιχειρηματιών. Γι' αυτό και η αυτοαποκαλούμενη Εθνική Συντονιστική Επιτροπή όχι μόνο δεν λέει κουβέντα για την ΚΑΠ που πετσοκόβει τις ενισχύσεις, αλλά καλεί σε αγώνες τους αγρότες με αίτημα να φορολογηθούν 13% από το πρώτο ευρώ καθώς και 8% φορολόγηση των κτηνοτρόφων στηρίζοντας έμπρακτα το μνημόνιο και την κυβέρνηση. Είναι αυτοί που βρίσκονται σήμερα σε αγαστή σύμπνοια με την ΠΑΣΕΓΕΣ που μας αποκαλούσε τσιφλικάδες και τεμπέληδες, που τρώμε τις επιδοτήσεις, συκοφαντώντας τους αγώνες μας.
Μία και ξεκάθαρη είναι η απόφαση του οργανωμένου αγροτικού κινήματος όπως εκφράζεται από τους Αγροτικούς Συλλόγους, τις Επιτροπές Αγώνα, τις αγωνιστικές Ομοσπονδίες:
Μπλόκο στο μνημόνιο και τα νέα μέτρα - Παλεύουμε για την επιβίωσή μας!
Δυναμώνουμε τους Αγροτικούς Συλλόγους. Ενημερώνουμε τους αγρότες και κτηνοτρόφους με περιοδείες, συσκέψεις, εξορμήσεις, συγκεντρώσεις και οργανώνουμε το επόμενο διάστημα τον αγώνα μας σε πανθεσσαλικό και πανελλαδικό επίπεδο.
Είμαστε πεπεισμένοι ότι η μόνη ελπίδα βρίσκεται στον ανυποχώρητο αγώνα των αγροτών και κτηνοτρόφων, διεκδικώντας τα αιτήματα επιβίωσης που έχουμε αναδείξει και σε κοινή πάλη και συμμαχία με τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία και τις γυναίκες να βάλουμε φρένο και στην πορεία να ανατρέψουμε αυτές τις πολιτικές για να χαράξουμε μια ανάπτυξη προς όφελος του λαού μας.
Όλοι στην πανθεσσαλική σύσκεψη των Ενωτικών Ομοσπονδιών Αγροτικών Συλλόγων στον Παλαμά την Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου στις 8 το βράδυ για να οργανώσουμε την πάλη μας».
Πρόθυμη να συμμετάσχει στην επόμενη κυβέρνηση συνεργασίας που θα εφαρμόσει τα μέτρα του μνημονίου δήλωσε η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Φ. Γεννηματά.
«Η χώρα μας δεν χρειάζεται μαγκιά. Αυτό που χρειάζεται είναι σχέδιο, συνεννόηση, δουλειά και φροντίδα», ανέφερε σε συνέντευξη στην ΕΡΤ1.
Στη συνέχεια έγινε ακόμα πιο σαφής για το ρόλο που θα παίξει αυτή η κυβέρνηση συνεργασίας, φέρνοντας το παράδειγμα της ψήφισης του τρίτου μνημονίου από όλα τα αστικά κόμματα. «Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί καταφέραμε να συνεργαστούμε το καλοκαίρι στη Βουλή όλοι όσοι πιστεύουμε ότι η χώρα πρέπει να μείνει στην Ευρωζώνη και σήμερα έρχονται και μιλάνε και ο κ. Τσίπρας και ο κ. Μεϊμαράκης απ’ ό,τι καταλαβαίνω για την αυτοδυναμία και οδηγούμαστε σε μια σύγκρουση», είπε.
Η Φ. Γεννημματά υποστήριξε ότι χρειάζεται «στη βάση αυτής της συνεργασίας να υπάρχει δεσμευτική προγραμματική συμφωνία, με συγκεκριμένους στόχους και συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα». Βέβαια, προγραμματική συμφωνία ήδη υπάρχει, και αυτή είναι το μνημόνιο και τα μέτρα που περιλαμβάνει.
Το διάστημα που μεσολάβησε από το δεύτερο μνημόνιο των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, μέχρι την υπογραφή του τρίτου, μια σειρά από νέα μέτρα και βάρη φορτώθηκαν στις πλάτες του λαού. Ήταν η περίοδος μετά το 2012, που τα αστικά επιτελεία καλλιεργούσαν ήδη «κλίμα ΣΥΡΙΖΑ». Δηλαδή, πρόβαλλαν συστηματικά τον ΣΥΡΙΖΑ σαν τον φορέα ενός «άλλου» μείγματος διαχείρισης, που με τις κατάλληλες προσαρμογές στο πρόγραμμά του, θα μπορούσε να διεκδικήσει με αξιώσεις τη διακυβέρνηση.
Την ίδια ακριβώς περίοδο, η μία μετά την άλλη οι συνδικαλιστικές οργανώσεις όπου κυριαρχούσε ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, προσαρμόζονταν στα νέα δεδομένα και υιοθετούσαν την «εναλλακτική» τάχα διέξοδο που πρόβαλλε η αστική τάξη, ποντάροντας ολοένα και περισσότερο στον ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, «χαλάρωση της λιτότητας», μέσω της «αποφασιστικής» αναδιαπραγμάτευσης της δανειακής σύμβασης και μια νέα «αναπτυξιακή συμφωνία» με τους δανειστές και εταίρους.
Σ' αυτούς τους γενικούς άξονες οικοδόμησε τη θολή αντιμνημονιακή του ρητορεία ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά πρόβαλλαν στους τόπους δουλειάς τα συνδικαλιστικά του στελέχη, μαζί με εκείνα του ΠΑΣΟΚ (πρώην και νυν), της ΝΔ και άλλων. Στο κίνημα, η γραμμή αυτή εκφράστηκε με το φούντωμα των αυταπατών ότι μια «κυβέρνηση της αριστεράς» θα δώσει λύση στα οξυμένα λαϊκά προβλήματα, με ενίσχυση της λογικής της ανάθεσης, αλλά και με την καλλιέργεια κλίματος αναμονής, που συντέλεσε στην εκτόνωση των όποιων αγωνιστικών διαθέσεων είχαν εκφραστεί το προηγούμενο διάστημα.
Μέσα σ' αυτό το κλίμα της προσμονής, που πρώτα απ' όλα βόλεψε το κεφάλαιο και τους ντόπιους εκφραστές του, αφού άμβλυνε, μέχρι και κατέπνιξε τις αντιδράσεις στα βάρβαρα μέτρα του 2ου μνημονίου, μόνο το ΚΚΕ επέμενε να δίνει τη μάχη της οργάνωσης του αγώνα, να τροφοδοτεί κάθε μεγάλη και μικρή αγωνιστική εστία, να πρωτοστατεί στην αποκάλυψη της αντιλαϊκής στρατηγικής που υπηρετούσε η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Αλλά και των παραλλαγών της, που προπαγάνδιζε τότε η επερχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι μόνο από τον Ιούνη του 2012, μέχρι και τον Γενάρη του 2015, που έγιναν ξανά εκλογές και αναδείχτηκε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, οι κομμουνιστές στο εργατικό κίνημα, στα κινήματα των φτωχών και μεσαίων στρωμάτων, μαζί με άλλους πρωτοπόρους αγωνιστές, συνέβαλαν αποφασιστικά στην οργάνωση σχεδόν 50 κεντρικών ή πανελλαδικών κινητοποιήσεων, για ζητήματα αιχμής που αφορούν τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
Μετά τις εκλογές, οι αυταπάτες έφτασαν στο απόγειο. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ διαφήμιζε τη «σκληρή» διαπραγμάτευση, η συνδικαλιστική πλειοψηφία καλούσε σε συγκεντρώσεις στήριξης της πολιτικής της και στους τόπους δουλειάς έγινε προσπάθεια να απλωθεί ένα πέπλο σιωπής, στη λογική της ανοχής απέναντι στην κυβέρνηση και της αναμονής ότι κάτι καλό μπορεί να γίνει. Αναμονή καλλιεργούσε και η εργοδοσία, η οποία, με το ένα χέρι εφάρμοζε τους αντεργατικούς νόμους των προηγούμενων μνημονίων και από την άλλη αρνούνταν -για παράδειγμα- ακόμα και να συζητήσει για ΣΣΕ, με το επιχείρημα ότι «μπορεί ν' αλλάξει ο νόμος»...
Μαζί μ' αυτά, φούντωνε η άθλια πολεμική προς το ΚΚΕ και τις δυνάμεις του που δρουν στο συνδικαλιστικό κίνημα μέσα στα σωματεία και το ΠΑΜΕ ότι στοχοποιούν την «κυβέρνηση της αριστεράς», ενώ το προηγούμενο διάστημα είχαν τάχα κηρύξει σιωπητήριο! Η αθλιότητα πήρε απάντηση από την επίμονη προσπάθεια του Κόμματος να αποκαλύψει την ταξική πολιτική της νέας συγκυβέρνησης, τα ψέματα που έλεγε, αλλά και να οργανώσει τους εργαζόμενους μπροστά στα χειρότερα που προδιέγραφε η διαπραγμάτευση με στόχο την καπιταλιστική ανάκαμψη.
Αλλά και όταν η κυβέρνηση κράδαινε την απειλή της χρεοκοπίας για να επιβάλει τη συμφωνία που ετοίμαζε με τους θεσμούς, πάλι οι κομμουνιστές σήκωσαν το ζήτημα να μη χρεοκοπήσει ο λαός. Με τη δράση τους στα σωματεία, στις γραμμές του ΠΑΜΕ, τις Λαϊκές Επιτροπές, πρωτοστάτησαν για να οργανώσουν την πάλη και την αλληλεγγύη, ιδιαίτερα όταν προέκυψαν και οι περιορισμοί από τις τράπεζες, που έπληξαν μισθωτούς, συνταξιούχους και μικρούς ΕΒΕ, ενώ εντεινόταν η επίθεση της εργοδοσίας.
Τώρα, κάτω από το φως των εξελίξεων, επιβεβαιώνεται η σημασία της στάσης που κράτησε το ΚΚΕ. Δεν «τα 'στριψε», δε συμβιβάστηκε, δεν πήγε με το ρεύμα. Οι δυνάμεις του στο κίνημα συνέβαλαν αποφασιστικά να κρατηθεί αναμμένη η φλόγα των αγώνων, της αντίστασης στην κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική, απ' όποιον κι αν εκφραζόταν. Έδωσαν μάχη με τον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό, που ήθελε τους εργαζόμενους χειροκροτητές της κυβέρνησης και «ουρά» στις επιδιώξεις ανταγωνιζόμενων μερίδων της πλουτοκρατίας. Αποδείχθηκε πόσο κρίσιμο είναι για το κίνημα να αποκτά αντιμονοπωλιακό - αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό, να βάζει στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο το κεφάλαιο, την εξουσία του, τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του (ΕΕ, ΝΑΤΟ κ.λπ.). Παρ' όλο που αυτή η γραμμή που πάλευαν οι κομμουνιστές δεν κυριάρχησε στο κίνημα, τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα για το λαό και το κίνημα, αν το ΚΚΕ είχε υποκύψει στην πίεση των εξελίξεων και τα δίπλωνε.
Η ενίσχυσή του στις επερχόμενες εκλογές θα συμβάλει στο δυνάμωμα του κινήματος, στην ενίσχυση της προσπάθειας ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, ενίσχυσης της Λαϊκής Συμμαχίας. Για να μπουν εμπόδια στην εφαρμογή των μνημονίων, να δυναμώσει το ρεύμα που διεκδικεί ανάκτηση των απωλειών και τη δημιουργία προϋποθέσεων για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, για να ανοίξει ο δρόμος της ανατροπής, της ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους.
Την ώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει δρομολογήσει την εφαρμογή των δεσμεύσεων που ανέλαβε με το 3ο μνημόνιο, επιχειρεί να θολώσει τα νερά σχετικά με το νέο χτύπημα που έρχεται στις συντάξεις.
Με αφορμή δημοσίευμα στον Τύπο, την Τετάρτη 2 Σεπτέμβρη, που έκανε λόγο για πρόταση του πρώην υπουργού Εργασίας,Γιώργου Κατρούγκαλου, η οποία οδηγεί «σε ανώτατες συντάξεις έως 600 ευρώ», η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Ολγα Γεροβασίλη, αλλά και ο πρώην υπουργός έσπευσαν να διαψεύσουν, κάνοντας λόγο για δημοσίευμα προβοκάτσια. Πρόσθεσαν ακόμα πως αν και δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, βασίζεται σε κάποιες εισαγωγικές τους σκέψεις.
Σημειώνεται πως ο Γ. Κατρούγκαλος, μιλώντας λίγες μέρες πριν την παραίτηση της κυβέρνησης με δημοσιογράφους, έκανε γνωστό ότι έχει ήδη καταθέσει πρόταση για το Ασφαλιστικό στον πρωθυπουργό, την οποία δε δημοσιοποίησε, ενώ στη συνέχεια προχώρησε στη σύσταση 12μελούς «Επιτροπής ειδικών» για την επεξεργασία υποτίθεται του νέου Ασφαλιστικού.
Οι σχετικές διαψεύσεις και διαβεβαιώσεις δεν έχουν την παραμικρή αξία. Γίνονται και ανακυκλώνονται κάθε μέρα, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν την προπαγανδιστική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στις εκλογές, σύμφωνα με την οποία, ναι μεν έχει υπογράψει μνημόνιο και έχει αναλάβει δεσμεύσεις για το Ασφαλιστικό, σκοπεύει όμως να επεξεργαστεί ένα «εθνικό σχέδιο μεταρρύθμισης» για την Κοινωνική Ασφάλιση, το οποίο θα μειώνει τις αρνητικές συνέπειες.
Στην πραγματικότητα, αυτό που ετοιμάζεται στην Κοινωνική Ασφάλιση είναι το τελειωτικό της χτύπημα. Τόσο το 3ο μνημόνιο, όσο και το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για τις συντάξεις, που ανακοινώθηκε πριν λίγες μέρες, φέρνουν νέες επώδυνες ανατροπές, ολοκληρώνουν το έγκλημα σε βάρος των ασφαλιστικών δικαιωμάτων ασφαλισμένων και συνταξιούχων.
Σε αυτά τα πλαίσια, η λεγόμενη 12μελής Επιτροπή που υποτίθεται ότι θα καταθέσει τις προτάσεις της μέχρι τις 15 Σεπτέμβρη (!), δεν είναι παρά το φύλο συκής, που με τη δήθεν ανεξαρτησία της θα καλύψει τις ήδη δρομολογημένες και ψηφισμένες από τη Βουλή αντιδραστικές αποφάσεις.
Άλλωστε, το ίδιο το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει και επιβεβαιώνει τις ανατροπές. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται ότι θα επιφέρει μειώσεις στις σημερινές συντάξεις ύψους 2,25 δισ. ευρώ για την τρέχουσα διετία (0,25% του ΑΕΠ φέτος και 1% του ΑΕΠ για το 2016). Μειώσεις που μέχρι το τέλος του προγράμματος, το 2018, θα αφαιρέσουν συνολικά από την τσέπη των συνταξιούχων πάνω από 7,5 δισ. ευρώ.
Ταυτόχρονα με το κυβερνητικό του πρόγραμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει την υποχρέωση να προχωρήσει στην «ενοποίηση όλων των Ταμείων σε ένα ταμείο κύριας και σε ένα ταμείο επικουρικής ασφάλισης», που θα φέρει νέα συρρίκνωση των παροχών προς τα κάτω, καθώς όλες οι ενοποιήσεις απέβησαν σε βάρος των ασφαλισμένων.
Γι' αυτό η «δέσμευση» ότι δεν θα γίνουν νέες μειώσεις στις συντάξεις εξαιτίας των ενοποιήσεων, είναι ακόμα ένα συνειδητό ψέμα του ΣΥΡΙΖΑ, αφού την ίδια στιγμή δεσμεύεται για την κατάργηση του ΕΚΑΣ σε όλους τους χαμηλοσυνταξιούχους, τη μείωση ακόμα και των εξευτελιστικών συντάξεων του ΟΓΑ των 360 ευρώ, όπως και για την εφαρμογή εισοδηματικών κριτηρίων στις εισφορές των αυτοαπασχολούμενων (ΟΑΕΕ, ΕΤΑΑ, ΟΓΑ) και άρα στην αύξηση των εισφορών των ασφαλισμένων.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Η σκληρή διαπραγμάτευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν έφερε μια καλύτερη συμφωνία σε σχέση με τα δύο προηγούμενα μνημόνια, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ;
Είναι μύθος τα περί σκληρής διαπραγμάτευσης. Γιατί αυτό που διαπραγματευόταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήταν το πώς θα ωφεληθεί ο λαός, άλλωστε διαπραγμάτευση με τέτοιο περιεχόμενο εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ΕΕ δεν μπορεί να υπάρξει. Διαπραγματευόταν για το κεφάλαιο, για να εξασφαλίσει καλύτερους όρους στήριξης της ανάκαμψης των κερδών του. Προσπάθεια που μπλέχτηκε με τις αντιπαραθέσεις που διεξάγονται συνολικά για το μέλλον της Ευρωζώνης και της ΕΕ.
Η πραγματικότητα είναι η εξής: Το μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση, περιέχει και τα δύο προηγούμενα. Οπως το δεύτερο μνημόνιο συμπλήρωνε το πρώτο, έτσι και το τρίτο συμπληρώνει το δεύτερο. Κι αυτό γιατί τα μνημόνια δεν μπορεί να τα δει κανείς ξεχωριστά, αλλά σαν μια ενότητα και συνέχεια της αντιλαϊκής πολιτικής που προκύπτει από τη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ, από τις αναδιαρθρώσεις που απαιτούνται για την εξυπηρέτηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων και το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας για τους μονοπωλιακούς ομίλους. Για το λαό, που έχει υποστεί τα προηγούμενα χρόνια τα μέτρα των δύο πρώτων μνημονίων και δέχεται τώρα σαν κερασάκι στην τούρτα το τρίτο μνημόνιο, στα ήδη συσσωρευμένα προβλήματα της λαϊκής οικογένειας προστίθενται και νέα, που κάνουν ακόμα πιο βαρύ τον τελικό απολογισμό.
Για παράδειγμα: Οι προωθούμενες σήμερα ανατροπές στο Ασφαλιστικό έχουν ουρά χρόνων πίσω τους. Το ξήλωμα δεν άρχισε καν με το πρώτο μνημόνιο, αλλά στο μακρινό 1991! Η καπιταλιστική κρίση επιτάχυνε αυτή την πορεία. Οι ανατροπές στις Συλλογικές Συμβάσεις έχουν τη βάση τους πριν από τα μνημόνια, όταν άρχισαν να προωθούνται σωρηδόν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας. Το χτύπημα της μικρής αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής ανάγεται σε εποχές πριν ακόμα και από την Κοινή Αγροτική Πολιτική. Η όξυνση των καπιταλιστικών αντιθέσεων στον καιρό της καπιταλιστικής κρίσης εντείνει την ανάγκη του συστήματος για συγκέντρωση της γης, ενίσχυση των μονοπωλίων του συγκεκριμένου τομέα. Το ένα μετά το άλλο τα μνημόνια ήρθαν να προσθέσουν αλλεπάλληλα μέτρα σ' αυτήν την κατεύθυνση.
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι πέτυχε μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα. Ακόμα κι αυτά, όμως, συνεπάγονται μέτρα σε βάρος των εργαζομένων και έρχονται να προστεθούν σε μεγαλύτερα πρωτογενή πλεονάσματα των προηγούμενων χρόνων, που ήδη έχουν φορτώσει με έναν ασήκωτο λογαριασμό το λαό. Η «λιγότερη δόση λιτότητας» για την οποία μιλά η κυβέρνηση, σημαίνει: Αρπαγή από το λαϊκό εισόδημα 2,65 δισ. ευρώ με τον ΕΝΦΙΑ κάθε χρόνο. Μονιμοποίηση της εισφοράς αλληλεγγύης. Κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ στα νησιά. Κατάργηση φοροελαφρύνσεων για δαπάνες διαβίωσης. Περικοπές 2,25 δισ. ευρώ στις κρατικές δαπάνες για τις συντάξεις. Πλήρης εφαρμογή των αντιασφαλιστικών μέτρων του 1ου και του 2ου μνημονίου. Εκτίναξη της ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια. Κατάργηση του ΕΚΑΣ. Μείωση της κατώτερης σύνταξης από τα 486 ευρώ στα 392 ευρώ. Νέο Ασφαλιστικό για σύνδεση εισφορών - παροχών.
Επίσης περιλαμβάνονται: Κατάργηση της 6μηνης μετενέργειας για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, νέος συνδικαλιστικός νόμος για το χτύπημα της απεργίας, νέες ιδιωτικοποιήσεις κ.λπ. Αυτά είναι μερικά από τα «λίγα» που προστίθενται στα μέτρα των προηγούμενων μνημονίων. Αυξάνουν τα βάρη για την εργατική - λαϊκή οικογένεια, ενισχύοντας το κεφάλαιο.
Το τρίτο μνημόνιο, όπως έγκαιρα σημείωσε το ΚΚΕ, περιέχει μέτρα τέτοιας βαναυσότητας και σκληρότητας που καμιά κυβέρνηση στο παρελθόν δεν τόλμησε να φέρει. Αυτή είναι και η μεγάλη συνεισφορά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα. Προχωρά στην υλοποίηση βάρβαρων μέτρων, που αποτελούσαν πάγια αιτήματα του μεγάλου κεφαλαίου και κατευθύνσεις της ΕΕ και τα οποία κατεδαφίζουν ό,τι έχει απομείνει όρθιο στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Ο λαός έχει πλέον χειροπιαστά και ατράνταχτα στοιχεία, που αποδεικνύουν ότι τα μνημόνια τα φέρνει ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, ο στόχος της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου.
Ο κ. Τσίπρας έχει διαβεί πολλαπλώς τον Ρουβίκωνα. Το έκανε ψηφίζοντας το Μνημόνιο. Το έκανε με την «επιχειρηματολογία» που ανέπτυξε στο διάγγελμα προκήρυξης των εκλογών. Και αφού πέρασε τον Ρουβίκωνα - που στην πολιτική ορίζεται πάντα ως το σημείο πέρα από το οποίο βασιλεύει η πολιτική απάτη και το πολιτικό ψεύδος - τώρα κάνει μακροβούτια στο πέλαγος του εξοργιστικού φαρισαϊσμού.
Ο φαρισαϊσμός του κ.Τσίπρα ξεχείλησε δυο φορές μέσα στο Σαββατοκύριακο. Τη μία φορά στη συνδιάσκεψη του κόμματός του. Εκεί που ισχυρίστηκε ότι «λέρωσε τα χέρια του» για να… «ξελασπώσει το μέλλον»!
Που να φανταζόταν ο Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι ότι το ποίημά του «Ξελασπώστε το μέλλον» θα πουλιόταν σαν καθαρτικό για τα λερωμένα κι άπλυτα του κ.Τσίπρα! Ότι θα γινόταν πρώτη ύλη στα χέρια «αριστερών» για να τρυγάνε ψήφους και για να πετάνε ψηφοθηρική λάσπη στα μάτια και το μυαλό του λαού. Ενός λαού που οι «αριστεροί», όπως προηγούμενα από αυτούς οι δεξιοί, φρόντισαν να μην έχει μέλλον…
Τη δεύτερη φορά ο κ.Τσίπρας αποφάσισε να επιφέρει συντριπτικά κατάγματα εναντίον της αλήθειας με την –άθελά του - αποκαλυπτική συνέντευξή του στην «Real News». Εκεί, λοιπόν, ισχυρίστηκε ότι το Μνημόνιό του, το «αριστερό» του Μνημόνιο, είναι… καλύτερο από τα προηγούμενα γιατί αυτό τάχα «αφήνει αρκετά περιθώρια για διαπραγμάτευση, για αντισταθμιστικά μέτρα, για δικαιότερη κατανομή των βαρών»!
Ω, τι «δέσμευση»! Ειδικά όταν προέρχεται από κάποιον που θα έκανε διαπραγμάτευση για να καταργήσει τα Μνημόνια και τώρα «δεσμεύεται» να ξανακάνει διαπραγμάτευση για να κάνει «φιλολαϊκό» το δικό του ανθρωποκτόνο Μνημόνιο!
Ο κ.Τσίπρας διέβη τον Ρουβίκωνα. Για την ακρίβεια έπεσε μέσα στον Ρουβίκωνα. Και ο Ρουβίκωνας τον έχει πλέον ξεβράσει στη «Μαύρη Θάλασσα» της ξεδιάντροπης δημαγωγίας.
Η αλήθεια είναι ότι η διαδρομή που έχει ακολουθήσει ο κ.Τσίπρας δεν συνιστά κεραυνό εν αιθρία. Από το παρεμπόριο ελπίδας στο οποίο επιδόθηκε πριν τις εκλογές του Γενάρη και μέχρι να φτάσουμε στο δικό του Μνημόνιο, τα ποδαράκια του στο βούρκο της αναξιοπιστίας και της κωλοτούμπας τα είχε ήδη βρέξει.
Όσοι, δε, παρίσταναν ότι αυτό δεν το είχαν καταλάβει ούτε με τις επισκέψεις του κ.Τσίπρα στο Τέξας, ούτε με τις επισκέψεις του στο Κόμο, ούτε με τις ομιλίες του στις συνελεύσεις του ΣΕΒ, ε, πάει πολύ να ισχυρίζονται ότι δεν είχαν καταλάβει τίποτα, ούτε με την συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου, ούτε με την συμφωνία της 13ης Ιούλη, ούτε φυσικά με τον «σοδομισμό» του δημοψηφίσματος.
Μετά από 7 μήνες διακυβέρνησης ο κ.Τσίπρας απαριθμεί τα «κατορθώματά του» διεκδικώντας την επιδοκιμασία του λαού επειδή, όπως λέει, αμάρτησε και «λασπώθηκε» για το καλό του λαού…
Όμως για ένα «κατόρθωμα» δεν ομιλεί ο κ.Τσίπρας. Αυτό που ήταν και το… μεγαλύτερο απ’ όλα: Για το γεγονός ότι εκείνο που κατάφερε ήταν να τετραγωνίσει την τρόικα. Τους τρεις γκάνγκστερ της τρόικας, τους έκανε… τέσσερεις. Αυτό έκανε!
Ο κ.Τσίπρας τετραγώνισε την κοινοβουλευτική αθλιότητα, προσθέτοντας τις δικές του τροπολογίες της ντροπής και της νύχτας στις χιλιάδες της μεταπολίτευσης.
Ο κ.Τσίπρας τετραγώνισε την πολιτική αυθαιρεσία. Πρόσθεσε τις δικές του Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου δίπλα σε εκείνες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Ο κ.Τσίπρας τετραγώνισε τον πολιτικό αμοραλισμό και την υπονόμευση της δημοκρατίας φέρνοντας το δικό του Μνημόνιο των εκατοντάδων σελίδων με περιεχόμενο – λαιμητόμο, με διαδικασίες - εξπρές και με μεθόδους επιβολής αλά «Χρυσοχοϊδη»: «Μη διαβάζετε, μην κουβεντιάζετε, ψηφίζετε, τελειώσαμε»!
Ότι μέθοδος ακολουθήθηκε τα προηγούμενα 5 χρόνια, ο κ.Τσίπρας την ακολούθησε στο τετράγωνο. Αλλά αυτός – σε αντίθεση με τους προκατόχους του στο παρελθόν - το έκανε για «να ξελασπώσει το μέλλον…
Ο κ.Τσίπρας νομίζει ότι μπορεί να εξευτελίζει την έννοια της Αριστεράς. Όπως μπορεί να επιβεβαιώσει κάθε σελίδα του τρίτου Μνημονίου, όπως μπορεί να επιβεβαιώσει η λατρεία των συστημικών ΜΜΕ προς τον κ.Τσίπρα, όπως μπορούν να επιβεβαιώσουν οι δηλώσεις εμπιστοσύνης της Μέρκελ, του Γιούνκερ, του Ρέγκλινγκ προς το πρόσωπο του κ.Τσίπρα, η αλήθεια είναι η εξής:
Η σχέση της λεγόμενης «κυβερνώσας αριστεράς» του κ.Τσίπρα με την Αριστερά των αγώνων, των αξιών, των θυσιών και της ελπίδας είναι τόση όση η σχέση του ΠΑΣΟΚ με το σοσιαλισμό. Είναι τόση όση η σχέση της Νέας Δημοκρατίας των Μπαλτάκων με την Δημοκρατία.
Ο κ.Τσίπρας νομίζει ότι μπορεί να εξευτελίσει την Αριστερά, αλλά το μόνο που θα καταφέρει στο πλαίσιο του ιστορικού χρόνου ο κ.Τσίπρας είναι να εξευτελίσει τον εαυτό του.
Άλλο πράγμα, ξέρετε, ο πολιτικός χρόνος με την έννοια του εφήμερου και του παροδικού κι άλλο πράγμα ο ιστορικός χρόνος. Στο βιβλίο της Ιστορίας υπάρχει ήδη το λήμμα «Τσίπρας» δίπλα ακριβώς στο λήμμα «Μνημόνιο».
Η ιστορία έχει ήδη γράψει: Μνημόνιο Τσίπρα. Ξεπούλημα Τσίπρα. Μειώσεις μισθών Τσίπα. Μειώσεις συντάξεων Τσίπρα. ΕΝΦΙΑ Τσίπρα. Μάλιστα κυρία Μέρκελ –Τσίπρας.
Ο κ.Τσίπρας είναι τυπικό δείγμα εκείνου που περιέγραφε ο Ανιέλι. Εκπροσωπεί το είδος της χρήσιμης στο σύστημα «αριστεράς» που μπορεί να κάνει καλύτερα ό,τι δεν θα τολμούσε καν να σκεφτεί η Δεξιά.
Ο κ.Τσίπρας έλεγε ότι δεν θα γίνει Παπαδήμος και έγινε και Παπαδήμος και Σαμαράς και Βενιζέλος και Παπανδρέου, μαζί. Δείτε ποιες είναι οι συμπαγείς κοινοβουλευτικές ομάδες πάνω στις οποίες στηρίχτηκε ο Τσίπρας για να φέρει το Μνημόνιό του: Δεν είναι άλλες από τις κοινοβουλευτικές ομάδες του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του Ποταμιού…
Ο κ.Τσίπρας που έλεγε ότι θα καταργούσε σε ένα νόμο με ένα άρθρο τα Μνημόνια, ψήφισε σε ένα νόμο με ένα άρθρο το δικό του Μνημόνιο! Η ιστορία του «φεύγουν οι βάσεις που μένουν» μοιάζει μπροστά σε αυτό το έγκλημα σαν χαριτωμένη σκανταλιά…
Όποιος καταψηφίζει τον Τσίπα υποστηρίζει τον Σόιμπλε, επαναλαμβάνει καθημερινά ο κ.Τσίπρας. Τι αθλιότητα! Δηλαδή ο ίδιος τον Σόιμπλε στήριζε όταν καταψήφιζε τα προηγούμενα Μνημόνια;
Ο κ.Τσίπρας λέει ότι δεν υπάρχει εναλλακτική; Μπα! Αυτός δεν ήταν που μιλούσε για πρόγραμμα Θεσσαλονίκης; Αυτός δεν έλεγε ότι αν του αρνιόταν η Μέρκελ, εκείνος θα εφάρμοζε το πρόγραμμά του ό,τι και να γινόταν; Εκείνος δεν έλεγε ότι κάνει «διαπραγμάτευση νίκης»; Εκείνος δεν πούλαγε φούμαρα για την «Ευρώπη που αλλάζει»; Τι εννοεί πλέον όταν λέει ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική»;
Στην πραγματικότητα αυτό στο οποίο καλεί τον λαό να συνηγορήσει είναι ότι:
Ο άνεργος δεν έχει εναλλακτική από το είναι άνεργος.
Ο φτωχός δεν έχει εναλλακτική από το να είναι φτωχός.
Ο μισθωτός δεν έχει εναλλακτική από το να είναι λεηλατημένος.
Τα υποσιτισμένα παιδιά δεν έχουν εναλλακτική από το να είναι υποσιτισμένα.
Οι αγρότες δεν έχουν εναλλακτική από το να ξεκληριστούν.
Τα νέα παιδιά δεν έχουν εναλλακτική από το να είναι άνεργα ή να φεύγουν μετανάστες.
Κι όλα αυτά στο όνομα της «αριστεράς» και μάλιστα της «ριζοσπαστικής αριστεράς»!
Ο κ.Τσίπρας, με όλα τούτα, εκτός από την ολιγαρχία, την οποία υποτίθεται αντιστρατεύεται, εκτός από το σύστημα της διαπλοκής και της τραπεζοκρατίας του οποίου πλέον προΐσταται παριστάνοντας ότι το πολεμά, εκτός από το καθεστώς του ντόπιου και ξένου «μερκελισμού» που υπηρετεί αλλά παριστάνει ότι το αντιμάχεται, είναι χρήσιμος – και πάλι άθελά του – και στον κόσμο της εργασίας.
Και τούτο γιατί συμπληρώνει, με το μοιραίο και αναπόφευκτο πέρασμά του από τον οπορτουνισμό της φράσης στον εφαρμοσμένο ρεφορμισμό της πράξης, τον ταξικό «ρεαλισμό» της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού.
Γι’ αυτό ο κ.Τσίπρας, εκτός από την πλουτοκρατία, είναι χρήσιμος και στον λαό. Γιατί όταν κατακάτσει η σκόνη, εκείνο που θα έχει απομείνει δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από την θηριώδη πολιτική αυθάδεια.
Την αυθάδεια που μόλις χτες, μιλώντας για το δημοψήφισμα (σσ: για το προδομένο δημοψήφισμα) έφτασε στο σημείο να πει: «Δικό μας πρωτίστως είναι το Όχι (…). Αυτό το Όχι δεν το χαρίζουμε σε κανέναν»!
Την πολιτική αυθάδεια που δεν έχει κανένα ενδοιασμό να λασπώνει τις πιο ωραίες έννοιες και ιδέες προσπαθώντας – μάταια - να ξελασπώσει το δικό της μέλλον. Το οριστικά, όμως, ενταφιασμένο στο βούρκο.
Αυτό είναι που αποκαλούμε αμακιγιάριστο αμοραλισμό. Που φτάνει στο σημείο να ισχυρίζεται ότι θα μπορούσε ποτέ η Αριστερά να αποτελεί συνώνυμο του κανιβαλικού και απύθμενου θατσερισμού.
Ο λαός, όσο αποκτά καλύτερη γνώση κι επίγνωση της πολιτικής αυθάδειας των «σωτήρων» που τον περιβάλλουν, παρά τις ωδίνες και την οδύνη που συνιστά αυτή η επίγνωση, τόσο περισσότερα εργαλεία κατακτά για να ξελασπώσει – πράγματι – το μέλλον του.
Δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση των μνημονίων τόνισε η Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓτης ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας το μεσημέρι της Τετάρτης στην ΕΡΤ 1, εκφράζοντας παράλληλα την αισιοδοξία του ΚΚΕ ότι ο λαός θα το ισχυροποιήσει.
Αναφερόμενη στην πρόταση του ΚΚΕ, τόνισε ότι είναι η μόνη ρεαλιστική και αναγκαία για τον λαό, γιατί έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τους αντιλαϊκούς «μονόδρομους» που προβάλλουν όλα τα υπόλοιπα κόμματα, τα οποία άσκησαν διαχείριση από κυβερνητική θέση.
Συγκεκριμένα, σημείωσε ότι «υπάρχει ο δρόμος της αποδέσμευσης από την ΕΕ, σαν συνειδητή επιλογή του λαού, που θα έχει πάρει την εξουσία στα χέρια του, για να διαγράψει μονομερώς και ολοσχερώς το χρέος, να κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής και να οργανώσει την οικονομία σε άλλη βάση».
Πρόσθεσε ακόμα, ότι σε αυτή την κατεύθυνση «οι θυσίες του λαού θα είναι θυσίες με αντίκρισμα στον βαθμό που δεν θα μπαίνει "κάτω από ξένες σημαίες", ταυτιζόμενος με τμήματα του κεφαλαίου που καλοβλέπουν την έξοδο από την Ευρωζώνη και την καπιταλιστική ανάπτυξη με άλλο τρόπο».
Τόνισε την ανάγκη ο λαός να ισχυροποιήσει το ΚΚΕ παντού και στην κάλπη «δείχνοντας ότι έχει το ανάστημα να συγκρουστεί με τον πραγματικό αντίπαλο, τα μονοπωλιακά συμφέροντα», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά.
Αναφερόμενη στους καυγάδες ανάμεσα στα αστικά κόμματα, σημείωσε ότι είναι «παλιάς κοπής» και γίνονται για να κρυφτεί η ουσία, δηλαδή ότι η στρατηγική αυτών των κομμάτων συμπίπτει και έχουν ψηφίσει το μνημόνιο.
Υποστήριξε ακόμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιδίωξε καμία σύγκρουση με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων, αφού -όπως είπε- διαπραγματεύτηκε σκληρά για τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων και της αστικής τάξης.
Η Λουίζα Ράζου χαρακτήρισε την «Λαϊκή Ενότητα» ανάχωμα για να εμποδίσει και να σπείρει σύγχυση αυτήν την περίοδο που θα μπορούσε να εκφραστεί ένας ριζοσπαστισμός με ανατρεπτική κατεύθυνση, ενώ -όπως είπε- η πρότασή της για άλλο νόμισμα εντός της ΕΕ και του καπιταλιστικού συστήματος είναι παγίδα που οδηγεί τον λαό στο ίδιο αποτέλεσμα από διαφορετικό δρόμο. «Ο λαός θα συνεχίσει να είναι φτωχός και με άλλο νόμισμα», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Αναφερόμενη στα ντιμπέιτ εξέφρασε την αντίθεση του ΚΚΕ στον θεσμό και στον τρόπο που γίνονται, αφού όπως υποστήριξε δεν συμβάλλουν στο να διαμορφώσει ο κόσμος κριτήριο ψήφου, ενώ σημείωσε ότι θα εξεταστεί η συμμετοχή του Κόμματος.
Οι ΑΝΕΛ θα προασπίσουν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και στην επόμενη συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, διαβεβαίωσε το κεφάλαιο ο Π. Καμμένος.
«Και στην αυριανή κυβέρνηση, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες θα προασπίσουμε την ιδιωτική οικονομία. Είμαστε κατά της φορολόγησης του ιδιωτικού τομέα, είμαστε υπέρ των φοροαπαλλαγών, των κινήτρων», δήλωσε χαρακτηριστικά.
«Για να υπάρξει ανάπτυξη πρέπει να υπάρχουν ζώνες χαμηλής φορολόγησης, πρέπει να αποφευχθεί η φορολογία στην ιδιωτική εκπαίδευση. Πρέπει να δώσουμε τέτοια φορολογικά κίνητρα, ώστε να ξανανοίξουν επιχειρήσεις, να ξαναμπεί μπροστά η οικονομία», πρόσθεσε, ζητώντας με έμφαση να ενισχυθούν οι φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου, την ώρα που ο λαός βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα νέο γύρο φοροαφαίμαξης.
Τη θέση του ότι το δικό του εναλλακτικό πρόγραμμα με εθνικό νόμισμα ως εργαλείο για την καπιταλιστική ανάπτυξη της χώρας, δηλαδή την ανάπτυξη προς όφελος του κεφαλαίου, εκτός της Ευρωζώνης, αλλά και εντός, εάν αυτό ήταν εφικτό, επανέλαβε ο Π. Λαφαζάνης, μιλώντας σήμερα στην τηλεόραση του «Mega».
Ειδικότερα, ο πρόεδρος της Λαϊκής Ενότητας, αναπαράγοντας τον αποπροσανατολιστικό διαχωρισμό μνημόνιο - αντιμνημόνιο, αλλά εντός της ΕΕ, δηλαδή με τα μονοπώλια στην εξουσία, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «δεν είχε σχέδιο για να καταργήσει το μνημόνιο».
Επιχειρώντας να αποσείσει τις ευθύνες του ως εξέχον στέλεχος και υπουργός της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και να αποστασιοποιηθεί από τα πεπραγμένα της, δήλωσε πως όλο το διάστημα που ήταν υπουργός περίμενε πως «όταν φτάναμε στον κόμπο, δεν θα επιλεγεί το μνημόνιο, θα επιλεγεί η διαφοροποίηση». Αυτά λέει σήμερα ο Π. Λαφαζάνης, αλλά παραλείπει ότι μέχρι να φτάσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στον «κόμπο», δηλαδή στο μνημόνιο Τσίπρα, ο Π. Λαφαζάνης ως υπουργός της δεν διαφοροποιήθηκε στην εφαρμογή αντιλαϊκών νόμων, στην αφαίμαξη των Ταμείων με ΠΝΠ, στην πρόταση των 47 σελίδων του Τσίπρα, η οποία αποτελούσε επίσης ένα μνημόνιο με μέτρα-φωτιά για τα λαϊκά στρώματα.
Επαναφέροντας το ψευτοδίλημμα ευρώ ή δραχμή, εκτίμησε ότι τελικά η Ελλάδα θα καταλήξει στη δραχμή, θεωρώντας ότι «είναι θέμα επιβίωσης της χώρας» καθώς «δεν μπορεί να εφαρμοστεί το μνημόνιο».
Έσπευσε να διαβεβαιώσει πάντως την αστική τάξη της χώρας που δεν θέλει την έξοδο από την ΕΕ, ότι «υπάρχουν πολλές χώρες στην ΕΕ που δεν έχουν ευρώ και πάνε καλά» και επανέλαβε πως «δεν είναι αυτοσκοπός το εθνικό νόμισμα, είναι εργαλείο, αν μπορούσαμε μέσα στην Ευρωζώνη να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας, δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα»,επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά ότι δεν αμφισβητεί ούτε στο ελάχιστο την ΕΕ των μονοπωλίων και του κεφαλαίου, απλώς προτείνει άλλον τρόπο διαχείρισης της καπιταλιστικής οικονομίας προς όφελος -πάντα- της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου, που περνάει μέσα από τη χρεοκοπία του λαού.
Για του λόγου το αληθές, διευκρίνισε πως το «εναλλακτικό πρόγραμμα» που ευαγγελίζεται προβλέπει μέτρα για να αποκτήσει «ρευστότητα η οικονομία, στήριξη των εξαγωγών»,δραστηριότητες από τις οποίες το μεγάλο κεφάλαιο θα ωφεληθεί και όχι βέβαια ο λαός και οι εργαζόμενοι.
Επαναλαμβάνοντας τα ίδια και απαράλλακτα επιχειρήματα που χρησιμοποιούσε και ο ΣΥΡΙΖΑ το προηγούμενο διάστημα, επισήμανε πως η διαγραφή του χρέους είναι πρώτης προτεραιότητας που η κυβέρνηση «δεν τολμά να το θέσει» στην ΕΕ, την ώρα που το ΔΝΤ εκτιμά πως αυτό το χρέος δεν είναι βιώσιμο.
Τέλος, υπεραμύνθηκε του ρόλου του «γνήσιου εκπροσώπου» του οπορτουνιστικού πόλου στην Ελλάδα, δηλώνοντας πως «ήμουν επικεφαλής σε ένα ρεύμα που ήταν όλη η σημερινή κυβερνητική ηγεσία», «από το 1990 ήμουν επικεφαλής σε ένα σχήμα με την Μ. Δαμανάκη που έφυγε, τον Ν. Κωνσταντόπουλο που έφυγε, τον Αλ. Αλαβάνο που έφυγε και εγώ έμεινα».
Τα κόμματα που ψήφισαν το 3ο μνημόνιο με τις εκλογές θέλουν την έγκριση και τη λαϊκή συναίνεση για να υλοποιήσουν τη βάρβαρη πολιτική, επισήμανε ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, στο ραδιόφωνο της ΕΡΑ το πρωί της Τετάρτης 2 Σεπτέμβρη 2015.
Ο λαός δοκίμασε, υπογράμμισε ο Κ. Παπαδάκης, όλες τις κυβερνήσεις, κεντρώες, δεξιές και λεγόμενες αριστερές και πρέπει να βγάλει συμπεράσματα, ότι στο πλαίσιο αυτού του δρόμου ανάπτυξης, όπου την ιδιοκτησία και εξουσία την έχει η τάξη των καπιταλιστών, στο πλαίσιο της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ δεν υπάρχει περιθώριο φιλολαϊκής πολιτικής.
Κατήγγειλε την κοροϊδία που συνεχίζεται με την αντιπαράθεση ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, που ενώ ψήφισαν το μνημόνιο, τώρα εμφανίζονται πρόθυμοι να απαλύνουν το βάρβαρο χαρακτήρα του, με τον μεν ΣΥΡΙΖΑ να μιλά για παράλληλα προγράμματα, τη δε ΝΔ να ξυφουλκεί ότι θα σώσει τους αγρότες.
Όσον αφορά τη Λαϊκή Ενότητα κατήγγειλε το αποπροσανατολιστικό διαχωρισμό που καλλιεργεί περί μνημονιακών και αντιμνημονιακών για να κρύψει την πραγματική αντιπαράθεση που υπάρχει και είναι ή με τα μονοπώλια, την ΕΕ και τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης ή με το λαό.
Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, παραχώρησε συνέντευξη στο ρ/σ «Βήμα FM» και τους δημοσιογράφους Β. Χιώτη και Ν. Παπαδόπουλο, το πρωί της Τετάρτης 2 Σεπτέμβρη 2015.
Παρατίθεται ολόκληρη η συνέντευξη:
Για την κομμουνιστική αισιοδοξία και την πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ
- Σας βρίσκουμε ιδιαιτέρως κεφάτο. Σας θρέφει η προεκλογική περίοδος, παρότι δεν ξέρω αν σας αιφνιδίασε ή αν το περιμένατε, φαίνεται ότι την απολαμβάνετε ή μήπως οφείλεται στο σημερινό γκάλοπ που σας δίνει 5%;
- Όχι δεν είναι ούτε τα γκάλοπ ούτε η προεκλογική περίοδος. Γενικά το ξέρετε, ότι είμαστε άνθρωποι από τη φύση μας αισιόδοξοι, εμείς οι κομμουνιστές. Δεν είμαι μόνο εγώ ως ΓΓ του ΚΚΕ. Εμείς οι κομμουνιστές έχουμε αυτό που λέμε, «ιστορική αισιοδοξία». Μπορεί να περνάμε ή να έχουμε περάσει πολλές δυσκολίες στο διάβα αυτών των δεκαετιών, των 97 χρόνων ύπαρξης και δράσης του ΚΚΕ, αλλά ήταν αγώνες, θυσίες, σκληρές δοκιμασίες τις οποίες τις περνούσαμε μαζί με τον ελληνικό λαό, μέσα στον ελληνικό λαό, παλεύοντας για τα προβλήματά του, παλεύοντας για τα πραγματικά συμφέροντά του, για το καλό της πατρίδας μας. Και βεβαίως απ’ αυτήν την άποψη, έχουμε και τη θέληση και την αποφασιστικότητα πατώντας στα συμπεράσματα και στις εμπειρίες του παρελθόντος να οικοδομήσουμε και το παρόν και το μέλλον. Και είμαστε πεισμένοι ότι ο αιώνας που έχουμε μπει, θα είναι ο αιώνας που η εργατική τάξη, τα λαϊκά κινήματα θα καταφέρουν να κάνουν αυτό που λέει και το τραγούδι, που έχει και την επικαιρότητά του σήμερα, ότι ο λαός πρέπει να έχει την εξουσία.
- Είμαστε σε ένα δυτικό ευρωπαϊκό σύστημα που έδωσε ένα αυξημένο επίπεδο διαβίωσης για τον Έλληνα, άλλο αν περάσαμε μια δύσκολη δεκαετία. Υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από την Ευρώπη και το ευρώ για τη χώρα;
- Ναι, υπάρχει άλλος δρόμος. Μόνο που αυτό τον δρόμο θα πρέπει να τον δούμε σε συνδυασμό με το τι σχέσεις παραγωγής υπάρχουν, με το τι σύστημα υπάρχει. Στα πλαίσια του καπιταλιστικού μονόδρομου βεβαίως είσαι αναγκασμένος να συμμετέχεις σε λυκοσυμμαχίες όπως η ΕΕ, όπως και άλλες πχ. οι Brics, έτσι, για να μην κοροϊδευόμαστε, γιατί πολλοί κοροϊδεύουν τον ελληνικό λαό. Όλες αυτές οι δυνάμεις, τα καπιταλιστικά κράτη, συγκροτούν αυτές τις συμμαχίες για τους δικούς τους λόγους, για τα δικά τους συμφέροντα. Και εδώ οι πιο ισχυρές οικονομίες πάντα έχουν τον πρώτο λόγο, πάντα παίζουν τον πρώτο ρόλο και αν θέλετε υπάρχει σχέση εξάρτησης, σχέση υποταγής με τη σύμφωνη γνώμη όμως των πιο αδύναμων οικονομιών και των κυβερνήσεων που αυτές υπηρετούν. Άρα λοιπόν, αν δε δεις συνολικά όλο αυτό το πακέτο, τότε θα πέσεις σε λάθος συμπεράσματα. Γιατί εμείς λέμε ότι η Ελλάδα έχει παραγωγικές δυνατότητες. Έχει αγροτική παραγωγή, πολλή μεγάλη που μπορεί να θρέψει όχι μόνο τα 10-11 εκατομμύρια Έλληνες αλλά μπορεί να θρέψει και άλλους λαούς, με την έννοια των οικονομικών ανταλλαγών που μπορούν να έχουν σε ισότιμη βάση, με επωφελείς αμοιβαίες σχέσεις. Έχει ισχυρή βιομηχανική παραγωγή, έχει τεχνογνωσία και αναπτυγμένη τεχνολογία, δεν είμαστε όπως στις αρχές του 20ου αιώνα. Έχει έμπειρο εργατικό, επιστημονικό, τεχνικό δυναμικό που μπορεί να αξιοποιήσει και σήμερα, το οποίο δυστυχώς δεν αξιοποιείται ή υποαπασχολείται, είτε οδηγείται στη μετανάστευση και αξιοποιείται από άλλες δυνάμεις στο εξωτερικό κλπ. Άρα εφόσον έχει αυτές τις παραγωγικές δυνατότητες χρειάζεται ένα εντελώς διαφορετικό σχέδιο. Χρειάζεται ανάπτυξη (όχι γενικά ανασυγκρότηση και επενδύσεις, για τους καπιταλιστές, για τους μονοπωλιακούς ομίλους, για τα συμφέροντα της κερδοφορίας τους και της ανταγωνιστικότητάς τους, με άλλους τέτοιους ομίλους με άλλα τέτοια μονοπώλια), αλλά χρειάζεται να είναι με βάση τις λαϊκές ανάγκες και τα λαϊκά συμφέροντα…
Όπως λέει και το τραγούδι «θα έρθουν μέρες, άγριες μέρες όπου η αλήθεια θα λάμψει» για να μην το πω όπως το λέει το τραγούδι που ακούμε του Θ. Μικρούτσικου και εκεί ο λαός θα μπορέσει να βρεθεί ξανά στους δρόμους του αγώνα».
- Ξέρετε τι ακούμε εμείς οι δημοσιογράφοι από τον κόσμο. Λένε ότι το ΚΚΕ είναι σοβαρό κόμμα, δεν παίζει παιχνίδια, όμως λέει για κρατικό σχεδιασμό της οικονομίας, για κοινωνικοποίηση, της εργασίας και πράγματα που δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο…
- Αυτό που υπάρχει σήμερα είναι η ζούγκλα, ο καπιταλισμός, η καπιταλιστική οικονομία της αγοράς, που είναι πραγματική ζούγκλα για τους εργαζόμενους, για τους λαούς. Αυτό ζούμε σήμερα. Αυτό το σύστημα το καπιταλιστικό, αυτοί που το διαχειρίστηκαν επίσης και έχουν ευθύνη και που έχουν την εξουσία, έχει οδηγήσει σε κρίσεις, σε πολέμους… κι εδώ στην Ελλάδα σήμερα η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα να βρίσκονται σε αυτό το επίπεδο. Αυτό είναι το σύστημα.
Το άλλο σύστημα που προτείνει το ΚΚΕ στη χώρα μας βεβαίως δεν έχει δοκιμαστεί. Έχει δοκιμαστεί σε άλλες χώρες του κόσμου τον προηγούμενο αιώνα, όπως ήταν η Σοβιετική Ένωση, οι σοσιαλιστικές χώρες, που έκαναν την πρώτη απόπειρα οικοδόμησης του σοσιαλισμού, με πολλά λάθη, με πολλές αδυναμίες, με πολλές ελλείψεις και τελικά αυτές ήταν που οδήγησαν και στην ανατροπή αυτού του συστήματος. Αλλά αυτό δεν σημαίνει… Γιατί άλλωστε ξέρετε για να πάμε και πριν τον καπιταλισμό στην φεουδαρχία, από ένα κοινωνικό σύστημα κατώτερο από τον καπιταλισμό περάσαμε σε ένα ανώτερο. Λοιπόν και τότε έκαναν 400 χρόνια. Οι πρώτες καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής άρχισαν να δημιουργούνται μέσα στη φεουδαρχία, κάπου σε κάποια χωριά και πόλεις της Ιταλίας. Και μετά, συνέχεια έγινε μάχη μέχρι να φτάσουμε στην Οκτωβριανή Επανάσταση που έκανε την πρώτη απόπειρα οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Άρα λοιπόν μπορείς να κρατήσεις τα θετικά που έγιναν. Γιατί εδώ πάμε μαζί με τα απόνερα να πετάξουμε και το παιδί, η βάση, η ουσία, ήταν σωστή. Η κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, ότι οι όλες υπηρεσίες, η Πρόνοια, η Υγεία και η Παιδεία θα πρέπει να είναι δημόσιες και δωρεάν για το λαό, ο πολιτισμός και ο αθλητισμός, ότι θα πρέπει ο ορυκτός πλούτος να ανήκει στα χέρια της εργατικής τάξης και το ότι αναπτύχθηκε αυτή η πορεία… Άρα η λύση είναι αυτή η κοινωνία. Και είναι ευκαιρία να τη δοκιμάσουμε και στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες.
Για το εργατικό, λαϊκό κίνημα
- Τους τελευταίους 7 μήνες για να μην πω τα τελευταία χρόνια, το ΚΚΕ δεν μπόρεσε να περιφρουρήσει τα δικαιώματα των εργαζομένων. Χάθηκαν δουλείες, μειώθηκαν εισοδήματα, συντάξεις. Θα μπορούσε κάποιος οπαδός σας να σας πει: «Ωραία τα λέτε. Στην πράξη όμως τι καταφέρατε;»
- Γι’ αυτό λέμε ότι για να περιφρουρήσει το ΚΚΕ και όχι το ΚΚΕ μόνο ως πολιτικό κόμμα, αλλά ο ίδιος ο λαός, η εργατική τάξη, το εργατικό λαϊκό κίνημα, κατακτήσεις που έχει, για να αποτρέψει χειρότερα μέτρα που ήρθαν ή που έρχονται, θα πρέπει αυτός ο αγώνας και οι συσχετισμοί που δημιουργεί πάλι ο ίδιος ο λαός, είτε με την ψήφο του, είτε με τον αγώνα του παντού σε όλη την Ελλάδα και σε όλους τους τομείς, να έχουν ένα στόχο. Η στρατηγική αυτή, ο στόχος που λέει το ΚΚΕ -και στην προεκλογική περίοδο προσπαθούμε να ανοίξουμε αυτή τη συζήτηση με τους εργαζόμενους- είναι, ότι αν δεν πας στην ουσία του προβλήματος, δηλαδή στο ποιος έχει την ιδιοκτησία, για ποιανού τα συμφέροντα τελικά η ψήφος του θα εκπροσωπηθεί στη Βουλή σε κυβερνητικά σχήματα και στο ποιος έχει την εξουσία, άρα να οδηγηθεί σε μια ανατροπή όλων αυτών και σε μια νέα πραγματικά κατάσταση, την οποία εμείς την προσδιορίζουμε. Λέμε πως πρέπει να είναι μια νέα κοινωνία, μια νέα οικονομία, πρέπει να είναι μια λαϊκή οικονομία η οποία να στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία, στον πλούτο που παράγεται στη χώρα μας, στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. Ο λαός, η εργατική τάξη να είναι στην εξουσία και να διαφεντεύει όλα αυτά για τα συμφέροντά του, για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Και βεβαίως μέσα σε αυτά να δεις πως πρέπει να αποδεσμευτείς από αλυσίδες όπως είναι της ΕΕ ή και άλλων τέτοιων λυκοσυμμαχιών, δεν είναι μόνο η ΕΕ είναι και άλλες τέτοιες συμμαχίες. Και να βαδίσεις ένα δρόμο πραγματικά ανάπτυξης προς όφελος του λαού και όχι προς όφελος όπως λέμε του καπιταλιστικού κέρδους.
- Συνεργασίες στις διαδηλώσεις μετά τις εκλογές, αν έρθει κάποιο κόμμα και σας πει να αγωνιστούμε μαζί για κάποια πράγματα, το συζητάτε;
- Δεν χρειάζεται να έρθει κόμμα. Μέσα στο κίνημα, γίνεται συνεργασία. Για παράδειγμα, το ΠΑΜΕ δεν είναι μια παράταξη του ΚΚΕ. Εκεί συμμετέχουν άνθρωποι από όλες τις παρατάξεις. Συμμετέχουν σε αυτό 16 εργατικά κέντρα της χώρας, συμμετέχουν περίπου 20 ομοσπονδίες, συμμετέχουν 400 εργατικά σωματεία, δεν είναι το ΚΚΕ. Οι συνδικαλιστές του μπορεί να έχουν την πλειοψηφία σ’ αυτά, αλλά εκεί συμμετέχουν και ΠΑΣΟΚοι και ΣΥΡΙΖαίοι και άλλοι στις αποφάσεις. Άρα θέλω να σας πω ότι ήδη συμμετέχουμε σε ένα μέτωπο εργατικό, το οποίο είναι το ΠΑΜΕ, όπως και σε άλλες συσπειρώσεις που δρούνε και άλλες δυνάμεις. Στον δρόμο του αγώνα μπορεί να συναντηθούν όλοι. Αυτό που θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε για άλλη μια φορά είναι ότι θεωρούμε ότι το κίνημα δεν πρέπει να γίνει πεδίο πάλης «συνιστωσών», του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ κλπ, έτσι όπως εκφράζονται στο συνδικαλιστικό κίνημα. Τα κόμματα θεωρούμε ότι δεν πρέπει να συμμετέχουν στο κίνημα, ως κόμματα, σε αυτή τη λαϊκή συμμαχία, που εμείς στοχεύουμε και η οποία πρέπει να παλέψει και να πάρει και την εξουσία. Εμείς θεωρούμε ότι τα κόμματα θα πρέπει να συμμετέχουν μέσω των μελών τους, των ψηφοφόρων τους, των οπαδών τους κι αυτό κάνουμε. Έτσι πρέπει να κάνουν και άλλα κόμματα και όχι να παίρνει τηλέφωνο ο τάδε ηγέτης του κόμματος και να λέει ποια μέρα θα κάνουμε την απεργία και μας βολεύει για να υποτάξουμε τα συνδικάτα, θα είναι 24ωρη, τι θα είναι; Γιατί αυτό γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, δηλαδή το χάλι και το σκορποχώρι του ΣΥΡΙΖΑ ή άλλων τέτοιων κομμάτων που έχουν δοκιμάσει. Το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει πραγματικά να δουλεύει μέσα στις μάζες με δικιά του οντότητα, με δικιά του γραμμή και εκεί τα μέλη και τα στελέχη να δουλεύουν για να περνάνε την άποψη του κόμματος. Που σημαίνει να πείθουν, να παίρνουν την πλειοψηφία, γιατί αν παίρνεις την πλειοψηφία σε ένα τόπο δουλειάς σημαίνει ότι έπεισες, αν δεν έπεισες, την παίρνει ο άλλος. Αλλά όχι ως ΚΚΕ, ως ΣΥΡΙΖΑ, ως ΠΑΣΟΚ, να γινόμαστε συνιστώσες μέσα στο κίνημα και να το διαλύσουμε ουσιαστικά. Αυτό δεν έχει ακόμα κατανοηθεί και είναι το πιο σωστό, το πιο θεμιτό και αυτό που πρέπει να γίνει. Εκεί μπορούν να συναντηθούν οι πάντες.
Για το 23% ΦΠΑ στην ιδιωτική Παιδεία
- Είστε υπέρ του 23% ΦΠΑ στην ιδιωτική Παιδεία, λοιπόν;
- Κοιτάξτε στην ιδιωτική Παιδεία οι περισσότεροι είναι μικροί επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενοι και ζουν τις οικογένειές τους. Το να τους βάζεις 23% ΦΠΑ δεν λύνει το πρόβλημα, αντίθετα δημιουργεί μεγαλύτερα προβλήματα. Εμείς από θέση αρχής και το παλεύουμε και σήμερα ν’ ανοίξει ο δρόμος- είμαστε υπέρ μιας αποκλειστικά δημόσιας δωρεάν Παιδείας. Γιατί αν θέλετε δεν θα υπήρχε και η αναγκαιότητα ιδιωτικής Παιδείας, φροντιστηρίων, σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, αν η δημόσια εκπαίδευση ήταν αναβαθμισμένη, πραγματικά δημόσια και δωρεάν. Όταν ξεκινά η σχολική χρονιά πάλι με ελλείψεις σε καθηγητές, σε υποδομές, σε σχολικές αίθουσες, πως λοιπόν να μην οδηγείται αυτός που έχει 5 ευρώ στην άκρη να πάει το παιδί του εκεί που το θεωρεί καλύτερο από το δημόσιο σχολείο. Διότι το δημόσιο σχολείο είναι υποβαθμισμένο. Άρα η ευθύνη βρίσκεται εδώ και δεν είναι να πάρουμε τη θέση του ενός ή του άλλου μικροεπιχειρηματία που παλεύει μέσα σε συνθήκες κρίσης. Το ζήτημα είναι ότι πρέπει συνολικά να καταδικάσουμε ένα σύστημα που οδηγεί τα παιδιά στην ιδιωτική εκπαίδευση, που οδηγεί το δημόσιο σχολείο να είναι υποβαθμισμένο, χωρίς καθηγητές, χωρίς ουσιαστική ολόπλευρη μόρφωση.
Για το τηλεοπτικό σποτ του ΚΚΕ, τη «Λαϊκή Ενότητα» και τον Π. Λαφαζάνη.
- Είδαμε ένα σποτάκι που σήμερα με θετικό τρόπο το υποδέχονται τα ΜΜΕ, όπου επικαλείστε Μενέλαο Λουντέμη. Για τα ψέματα. Σε ποιους απευθύνεται; Ποιοι είπανε ψέματα;
- Είναι μια φράση από το βιβλίο «Οδός αβύσσου, αριθμός 0». Τότε αναφερόταν σε άλλους. Σήμερα, στο σποτάκι αν δεν το έχετε δει, εμφανίζεται ο Γιώργος Παπανδρέου που μιλάει για το πρώτο μνημόνιο, από το «λεφτά υπάρχουν», πήγαμε στο πρώτο μνημόνιο, εμφανίζεται ο Αντώνης Σαμαράς που από το Ζάππειο, ενώ δεν ψήφισε το πρώτο ψήφισε μετά το δεύτερο μνημόνιο, εμφανίζεται ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος λέει «με ένα άρθρο, με ένα νόμο θα καταργήσουμε τα μνημόνια και τους αντιλαϊκούς νόμους» από το βήμα της Βουλής τα λέει αυτά και μετά ψήφισε το τρίτο μνημόνιο μαζί με όλους και εμφανίζεται και ο Λαφαζάνης, ο οποίος λέει «ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε τέλος στην τρόικα, στα μνημόνια»…
- Επιμένει ο κύριος Λαφαζάνης σε αυτήν την άποψη και δηλώνει πως συνεχίζει στο αντιμνημονιακό αυτό μέτωπο. Ένας που δεν είναι κομμουνιστής σε αυτές τις εκλογές έχει να διαλέξει ανάμεσα σε δύο κόμματα που φαίνεται να είναι κοντά, να λένε τα ίδια. Το κόμμα της Λαϊκής Ενότητας και το ΚΚΕ. Γιατί κάποιος να διαλέξει το ΚΚΕ;
- Επιμένει ο κύριος Λαφαζάνης, σήμερα άκουσα πάλι τις γνωστές λαφαζανιές στην πρωινή εκπομπή του «Mega»…».
- Λαφαζανιές;
- Αντί, να πούμε ότι λέει ψευτιές. Λαφαζάνης, είναι ο άνθρωπος που συνήθως λέει ψέματα, ο φαφλατάς, που λέει πολλά λόγια που τα περισσότερα όμως είναι ψέματα. Θα μπορούσαμε να πούμε ψευτιές, απλά ταιριάζει επειδή προεκλογικά γίνονται πολλά λογοπαίγνια, μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε και εμείς. Δεν είναι προσβλητικό. Το όνομά του αυτό σημαίνει, αλλά άσχετα από αυτό εμείς λέμε είναι για την ουσία της πολιτικής του και δεν κριτικάρουμε οπωσδήποτε κανένα όνομα. Συνέχιζε αυτές τις λαφαζανιές λέγοντας για παράδειγμα ότι αυτό που τον ένωνε, τον ίδιο και τους υπόλοιπους συντρόφους του στο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι πριν δύο βδομάδες, ήταν η αντιμνημονιακή ομπρέλα. Αφού έπαψε αυτή η αντιμνημονιακή ομπρέλα, τέλειωσε αυτή η ιστορία και έπρεπε να φύγει. Θα σας θυμίσω ότι εμείς λέγαμε από την αρχή ότι είναι ψεύτικος αυτός ο διαχωρισμός του ελληνικού λαού σε «μνημονιακούς» και "αντιμνημονιακούς", είναι κάλπικος. Δεν υπάρχουν "μνημονιακά" και "αντιμνημονιακά" μέτωπα. Γιατί αν το πάρουμε έτσι από διάφορες συνθήκες, από άλλες ιδεολογίες εκεί μπορείς να βάλεις μέσα από τους φασίστες, τους ακροδεξιούς και τους ναζιστές στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, μέχρι όποιον θες που μιλά για επανάσταση, για σοσιαλισμό. Δεν γίνεται να χωρίζονται έτσι οι εργαζόμενοι της πατρίδας μας. Άρα λοιπόν αυτός ο ψεύτικος, κάλπικος διαχωρισμός. Λέει, «τότε είχαμε την αντιμνημονιακή ομπρέλα και μπήκαμε κάτω από τον Συνασπισμό - ΣΥΡΙΖΑ, τώρα θα φτιάξουμε νέα αντιμνημονιακή ομπρέλα» και έτσι καλεί όλους τους άλλους υποτίθεται, παίρνοντας υπόψη την ψήφο που έδωσαν στην Βουλή στο τρίτο πραγματικά βάρβαρο, επαίσχυντο μνημόνιο που ήρθε πριν ένα μήνα και ψηφίστηκε στη Βουλή, τα ξημερώματα. Εμείς λέμε το εξής. Ακριβώς αυτή η πολιτική, η στρατηγική που είχε πριν ο Συνασπισμός πριν το 2012, ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το 2012 που έγινε αξιωματική αντιπολίτευση και το συνέχισε για 6 μήνες αφότου έγινε κυβέρνηση, είναι που οδήγησε σε αυτά τα τραγικά αδιέξοδα. Εμείς θεωρούμε και το λέμε καθαρά στον ελληνικό λαό για να έχουν γνώση οι φύλακες, και να πάρει και ο λαός τα μέτρα του, τώρα πριν πάει στην κάλπη και ψηφίσει οποιοδήποτε κόμμα. Με μαθηματική ακρίβεια όσοι έχουν άποψη δήθεν γενικά αντιμνημονιακή, που δεν την προσδιορίζουν με άλλα κριτήρια, όσοι δεν λένε ότι η διαχωριστική γραμμή είναι το πιο σύστημα υπηρετείς, σε ποιο σύστημα θα τα κάνεις όλα αυτά… Διότι άμα μου πεις, όπως λέει ο κύριος Λαφαζάνης, γι’ αυτό την ξαναλέω λαφαζανιά, ψευτιά και κοροϊδία του ελληνικού λαού ότι θα μείνει ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, όπως είπε. Γιατί αυτός αγωνίστηκε, λέει, να κάνει επενδύσεις με μεγάλους επιχειρηματίες για το καλό της χώρας και γύρναγε ανά την υφήλιο, ως υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης. Και θεωρείς ότι αυτή η παραγωγική ανασυγκρότηση, αυτές οι επενδύσεις θα γίνουν στο έδαφος του καπιταλισμού, δηλαδή θα έχεις τον ένα μονοπωλιακό όμιλο από δω τον άλλο από εκεί να ανταγωνίζονται και εσύ θα μοιράζεις την πίτα ως κυβέρνηση και θα είναι αυτός ο ρόλος σου ως κυβέρνηση και ο ρόλος σου θα είναι να πάρεις από τον ένα που τάχα είναι διεφθαρμένος ή δεν τα πάει καλά και να το δώσεις στον άλλο και να βοηθήσεις στις συγχωνεύσεις, στις εξαγορές όλο αυτό το αλισβερίσι που γίνεται μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα στα πλαίσια της ελευθερίας της αγοράς, θα κάνεις μια τρύπα στο νερό. Και καλά να την κάνεις την τρύπα στο νερό για το κόμμα σου, πάει στο καλό. Δικιά σου ευθύνη είναι, τους οπαδούς σου θα παρασύρεις το πολύ. Το πρόβλημα είναι ότι θα βάλεις σε τραγωδία τη χώρα, δηλαδή την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, δηλαδή αυτούς που υποτίθεται ότι απευθύνεσαι και τους οποίους θέλεις να υπηρετήσεις.
Για τις κυβερνήσεις συνεργασίας
- Επιμένετε ακόμα στην αρχή που είχατε μέχρι τώρα -και στις προηγούμενες εκλογές- «εμείς δεν συνεργαζόμαστε με κανέναν»; Η εμπειρία της τελευταίας διακυβέρνησης δεν σας άλλαξε καθόλου την άποψη ότι αν προσφέρατε έστω και μια χαλαρή συνεργασία ενδεχομένως θα είχατε προστατέψει πράγματα που χάθηκαν;
- Ίσα – ίσα, η εμπειρία της τελευταίας κυβέρνησης μας απέδειξε ακόμα περισσότερο και σταθεροποίησε την πεποίθηση μέσα μας, μέσα στο Κόμμα ήταν λυμένο και στην ηγεσία του κΚόμματος. Αλλά νομίζω σταθεροποίησε την πεποίθηση και σε πάρα πολλούς συμπολίτες μας εργαζόμενους, που ταλαντεύονταν με αυτήν την άποψη και έλεγαν ότι μήπως είναι καλύτερα να συμμετέχει το ΚΚΕ σε μία τέτοια κυβέρνηση -αριστερή ή όπως αλλιώς ονομάζεται- σε τέτοιες συνεργασίες. Η εμπειρία αυτή, η 7μηνη της «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνησης, της κυβέρνησης του κ. Τσίπρα και των υπόλοιπων και του κ. Λαφαζάνη, είναι η καλύτερη απόδειξη. Προσφέρει τεράστια πείρα στον ελληνικό λαό συνολικά, όχι μόνο στο ΚΚΕ. Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση πραγματικά φιλολαϊκή που θα οδηγήσει τη χώρα σε διέξοδο από την κρίση σε όφελος των εργαζομένων και του λαού και όχι σε όφελος κάποιων μονοπωλιακών ομίλων και της ΕΕ μέσα στα πλαίσια αυτά. Άρα ισχυροποιείται η θέση του ΚΚΕ. Εμείς δεν είμαστε γενικά ενάντια στις συμμαχίες, τις συνεργασίες, μέσα στο λαό, μέσα στο λαϊκό κίνημα. Αντίθετα είμαστε οι πρώτοι που το διακηρύξαμε και συνεχίζουμε να το διακηρύσσουμε ότι δεν πρέπει να ξεχωρίζουμε τον ελληνικό λαό σε «μνημονιακό» – «αντιμνημονιακό», σε «αριστερό - κεντρώο - δεξιό», αλλά πρέπει ο λαός μας να είναι ενωμένος γιατί είναι εργάτες, λαϊκά στρώματα, επαγγελματίες, αγρότες, είναι όλος αυτός ο κόσμος, η πλειοψηφία του, το 90% και πλέον του ελληνικού λαού που υποφέρει από αυτές τις πολιτικές. Άρα λοιπόν, ο λαός μας πρέπει να είναι ενωμένος σε αυτή την κατεύθυνση και στο κίνημά του και να έχει στόχο και πρόγραμμα στην κατεύθυνση που προτείνει το ΚΚΕ. Συγκολλήσεις σκορποχωρίων, συγκολλήσεις κορυφών και τέτοιες συνεργασίες, που οδηγούν σε αυτά τα τραγικά αποτελέσματα, δηλαδή σε 3ο μνημόνιο που ψηφίζεται, με διασπάσεις, αλληλοκατηγορίες και ύβρεις μεταξύ των πρώην συντρόφων τους, εκεί μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, αποκλείονται….
- Δηλαδή η αριστερά πρέπει να είναι πάντα στην αντιπολίτευση, να κρατάει τα μπόσικα, δεν μπορεί να είναι στην εξουσία;
- Αν ο ελληνικός λαός, η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα θεωρούν τον εαυτό τους ότι πρέπει να είναι αντιπολίτευση και να αντιπολιτεύονται τα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα και το ΚΚΕ θα είναι αντιπολίτευση. Η εργατική τάξη, ο λαός, να αποφασίσει όχι δια της αναθέσεως σε κάποια κόμματα, σε κάποιες ηγεσίες, στον Κουτσούμπα, στον Τσίπρα, στον οποιοδήποτε, να αναθέσει στην κυβέρνηση αλλά να αποφασίσει ο ίδιος να έρθει στην εξουσία. Κι αυτή η εξουσία θα ξεκινάει από τον τόπο δουλειάς και θα φτάνει μέχρι το κοινοβούλιο ή όπως αυτό ονομάζεται κάθε φορά, με ισότιμη ψηφοφορία και θα έχει ανακλητούς αντιπροσώπους και θα είναι εργάτες, θα είναι φτωχοί αγρότες συνεταιρισμένοι. Αυτό είναι το δικό μας όραμα, η δική μας πρόταση. Σε αυτή την εξουσία λοιπόν, που θα υπάρχει κοινωνικοποίηση, που θα υπάρχει αποδέσμευση από αλυσίδες λυκοσυμμαχιών, που θα υπάρχει μονομερή διαγραφή του χρέους και όχι για διαπραγμάτευσή του που θα μας οδηγεί σε νέα προαπαιτούμενα, σε νέες δανειακές συμβάσεις και σε νέα τελικά μνημόνια, σ’ αυτή την εξουσία, σ’ αυτήν τη διακυβέρνηση το ΚΚΕ θα δώσει το παρών. Είναι έτοιμο. Μας λέγατε πριν «το ΚΚΕ δεν θέλει να κυβερνήσει». Μα υπάρχει κόμμα και ιδιαίτερα το ΚΚΕ, που από όταν ιδρύθηκε πριν 97 χρόνια διακήρυξε, ότι έχει στόχο του, θέλησή του κι αυτό παλεύει ώστε η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, ο λαός μας, αυτός να έρθει στην εξουσία.
Για τους μετανάστες
- Από την αρχή του χρόνου έχουν εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες. Πως θα αντιμετωπίσουμε το μεταναστευτικό, ποια είναι η άποψη σας;
- Είναι μεγάλο πρόβλημα. Θα πρέπει να παρθούν και άμεσα μέτρα, όπως είναι για παράδειγμα οι χώροι υποδοχής, χώροι καταγραφής γρήγοροι, που σημαίνει να δώσεις και προσωπικό εκεί για την καταγραφή τους και τα έγγραφα έτσι ώστε να φεύγουν και να διοχετεύονται. Όσο καιρό μένουν, ένα μήνα, 10 μέρες, 20, να χορηγείται ιατρική περίθαλψη και ανθρώπινη διατροφή. Και από εκεί και πέρα πρέπει να συγκρουστούμε με τις αποφάσεις του Δουβλίνου και όχι α λα καρτ, όπως η κα Μέρκελ, που δέχεται μόνο τους Σύριους επειδή έχουν και κάποια λεφτά, αλλά συνολικά να καταργηθεί το Δουβλίνο και κάθε άνθρωπος που έρχεται στην Ελλάδα να πηγαίνει στη χώρα προορισμού του. Να συγκρουστούμε συνολικά με μια απαράδεκτη μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ, η οποία πρέπει να αλλάξει, άρδην. Και οι λύσεις δεν είναι ούτε η καταστολή που πρότειναν οι προηγούμενοι και που προτείνει το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής, ούτε βέβαια η υποδοχή να πάνε όπου θέλουν δήθεν φιλελεύθερα που έλεγε η κα Τασία ότι λιάζονται στην Ομόνοια και το Σύνταγμα και μετά ψάχναμε να τους βρούμε. Αυτά είναι γελοιότητες, δεν λύνεις έτσι τα ζητήματα, ούτε να βάζεις να σκυλοπνίγονται άνθρωποι οι οποίοι υποφέρουν από πολέμους, από φτώχεια, γιατί η αιτία είναι η ίδια. Και η Ελλάδα συμμετέχει στο ΝΑΤΟ, συμμετέχει σε επεμβάσεις εδώ στην περιοχή και στη Συρία και αλλού. Άρα πρέπει να φύγουμε κι απ’ αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και να απεμπλακούμε από πολέμους και επεμβάσεις, γιατί αυτοί δημιουργούν τις καραβιές των προσφύγων.
Για το ντιμπέιτ
- Στο ντιμπέιτ θα πάτε;
- Εμείς έχουμε μια πάγια θέση. Καταρχήν από τη πρώτη στιγμή είπαμε ότι δεν επιτρέπεται σε προεκλογική περίοδο και μάλιστα σε fast track εκλογές, όπως αυτές, να γίνει μονομαχία των δυο. Διότι επιλέγεις με βάση προηγούμενα αποτελέσματα ποιος θα είναι πρώτος και δεύτερος και κάνουν μόνοι τους αυτό το ντιμπέιτ για να παίξει ξανά αυτό το κλίμα πόλωσης, του δικομματικού καυγά, ενός καυγά για πράγματα που τα έχουν ψηφίσει οι ίδιοι πριν από ένα μήνα και που μετά, στις 21 του Σεπτέμβρη, πάλι οι ίδιοι θα κάτσουν να συζητήσουν για το πώς θα υλοποιηθεί το μνημόνιο. Θα γίνει μια συζήτηση για το ποιος βάρεσε το χέρι στο τραπέζι ή ποιος είπε τον άλλο αυτοφωράκια, όπως έκανε ο Μεϊμαράκης. Αν ο ένας δηλαδή παρουσιάζει ένα πιο λαϊκό προφίλ και στυλ και ο άλλος ας πούμε του καλού παιδιού με κάποιο ύφος να λέει, «τελοσπάντων, κάτι θα κάνουμε» και να λέει «λάθος έκανα με τα νταούλια», «λάθος με το σκίσιμο των μνημονίων». Αυτό το πράγμα είναι απαράδεκτο. Ένα αυτό. Δεύτερον: Για τη συζήτηση με όλους τους αρχηγούς, στις οποίες συμμετείχαμε και παλιότερα και άμα γίνει δεν το αποκλείουμε να συμμετέχουμε, εμείς θέσαμε το ζήτημα ότι είναι μια κοροϊδία του ελληνικού λαού, αυτοί οι επτά παράλληλοι μονόλογοι με διαφορετικά ερωτήματα ο καθένας να απαντήσει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Τουλάχιστον να υπήρχαν τα ίδια ερωτήματα ή κάποιες κοινές ενότητες για όλους ώστε ο λαός να μπορεί να συγκρίνει τι λέει ο ένας και τι ο άλλος. Εδώ τον ένα μπορεί να τον ρωτάνε γιατί πήγε το παιδί του σε ιδιωτικό σχολείο και τον άλλο για τον Κιμ Γιονγκ Ουν της Β. Κορέας. Τον ένα να τον ρωτάει για το ασφαλιστικό και για την ανεργία τι θα κάνει, που μπορεί κανείς να πει ουσιαστικά πράγματα και τον άλλον να τον ρωτάει γιατί είπες «λαφαζανιά».
- Τελικά θα πάτε, γιατί βλέπω ότι η διαδικασία δεν σας εκφράζει.
- Αν γίνει τελικά θα πάμε, αλλά δεν έχει ανακοινωθεί, εδώ δεν τα βρίσκουν στις ημερομηνίες. Εμείς, όπως είπαμε και με την ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου, δεν θέσαμε ζήτημα ημερομηνίας. Και εμείς έχουμε πρόγραμμα και μιλάμε σε συγκεντρώσεις. Οι άλλοι βάζουν ζήτημα για τα προγράμματά τους. Δεν είναι το πρόβλημα της ημερομηνίας, το πρόβλημα είναι ότι θα είναι πάλι μια κοροϊδία του ελληνικού λαού.
