08/14/15
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV
Twitter Facebook

11:00:00 μ.μ. ,
Την αντίθεση τους στα νέα μέτρα, τα οποία θα πλήξουν ανεπανόρθωτα τον αγροτικό κόσμο, εξέφρασαν αγρότες και κτηνοτρόφοι του νομού Χανίων, κατά τη διάρκεια συνέντευξης τους.
Ο Γιώργος Πατεράκης, μέλος της γραμματείας της ΠΑΣΥ, τόνισε ότι «τα μέτρα του νέου μνημονίου, αν προστεθούν στα άλλα δύο προηγούμενα, θα φέρουν το τέλος της μικρομεσαίας αγροτιάς και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ποιος άραγε, μικρομεσαίος αγρότης, μπορεί να πληρώσει 26% φόρο απ’ το πρώτο ευρώ, να δώσει τριπλάσιες ασφαλιστικές εισφορές στον ΟΓΑ, να συνεχίσει να πληρώνει ΕΝΦΙΑ, να συνεχίζει να αγοράζει εφόδια με 23% ΦΠΑ και να προσπαθεί να πουλήσει τα προϊόντα του τιμολογώντας τα με 23% ΦΠΑ. Όλα αυτά τα μέτρα έρχονται να προστεθούν στην Κοινή Αγροτική Πολιτική και στην εφαρμογή της, που μειώνει τις επιδοτήσεις και εμποδίζει την παραγωγή αγροτικών προϊόντων. Είχαμε προειδοποιήσει και τα προηγούμενα χρόνια, ότι η πολιτική που ασκείται έχει ως στόχο το πέρασμα της γης και της παραγωγής σε λίγα επιχειρηματικά χέρια, για να μπορούν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι να εκμεταλλευτούν τις πλούσιες παραγωγικές δυνατότητες που έχει αυτή η χώρα και ο τόπος μας».
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του Κτηνοτροφικού Συλλόγου Ν. Χανίων, Μανούσος Σταυριανουδάκης, σημείωσε ότι «με 26% φορολογία που ετοιμάζουν στους κτηνοτρόφους, συν τα έξοδα που έχουμε για να καλύψουμε όλη την παραγωγή μας σε κρέας και γάλα, δυστυχώς, δεν θα μπορούμε να ανταποκριθούμε στις βασικές υποχρεώσεις μας. Περιμέναμε ότι στην κυβέρνηση θα είχαν σκεφτεί λίγο πιο σοβαρά το θέμα της πρωτογενούς παραγωγής και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μικρομεσαίοι κτηνοτρόφοι. Απ’ του χρόνου δεν θα μπορούμε να πληρώσουμε ούτε τις εισφορές μας στον ΟΓΑ, με αποτέλεσμα να μη μπορέσουμε να ενεργοποιήσουμε και τα δικαιώματά μας». Ο Μ. Σταυριανουδάκης πρόσθεσε ότι «από την 1η Μαρτίου έχουν σταματήσει οι πληρωμές, δεν έχουμε λάβει χρήματα για επιδοτήσεις, αποζημιώσεις, πετρέλαιο. Όσα μας είχαν τάξει σε συναντήσεις που είχαμε με τους αρμόδιους υπουργούς, τους μήνες Φεβρουάριο και Μάρτιο, ήταν μια κοροϊδία και όλες οι υποσχέσεις που μας έδωσαν, έγιναν για να μας ξεφορτωθούν».
Ο αντιπρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Ν. Χανίων, Γιάννης Κατσαρός,υπογράμμισε ότι «τα πορτοκάλια πουλήθηκαν σε χαμηλές τιμές, τα κηπευτικά οι αγρότες τα πηγαίνουν στη λαχαναγορά και τα παίρνουν πίσω, αφού τα πάντα είναι εισαγόμενα. Η κατάσταση στον αγροτικό κόσμο είναι δραματική, ενώ με την Κοινή Αγροτική Πολιτική που εφαρμόζει η ΕΕ, βάζει “ταφόπλακα” στους αγρότες και στους κτηνοτρόφους της χώρας μας. Πρέπει να αντισταθούμε δυναμικά και μαζικά, γιατί δεν αντέχουμε νέα μέτρα, φόρους και τα προϊόντα απούλητα».
Twitter Facebook

10:00:00 μ.μ.
Ο λαός δεν μπορεί να περιμένει με το σημερινό συσχετισμό φιλολαϊκές εξελίξεις επεσήμανε μεταξύ άλλων, η Λουΐζα Ράζου μέλος του ΠΓ της ΚΕ τουΚΚΕ στην τηλεόραση του Mega το πρωί της Παρασκευής 14 Αυγούστου 2015. Χρειάζεται ο λαός και οι εργαζόμενοι να αντιπαλέψουν το 3ο αντιλαϊκό μνημόνιο και ένα πρώτο βήμα είναι να συσπειρωθούν γύρω από το ΚΚΕ. 
Twitter Facebook

9:00:00 μ.μ. , , ,
Με εκβιασμούς και ψευτοδιλήμματα για «μνημόνιο με ευρώ ή δραχμή» επιχείρησε ο Αλέξης Τσίπρας να αιτιολογήσει την ψήφιση του 3ου μνημονίου μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής.
Επαναλαμβάνοντας ότι η κυβέρνηση είναι θύμα εκβιασμών από τους εταίρους και συγκεκριμένα από τον υπουργό Οικονομίας της Γερμανίας κ. Β. Σόϊμπλε που χρησιμοποιεί ακόμη και σήμερα διάφορα προσχήματα, δήλωσε ότι κάποιοι καραδοκούν και θέλουν «συμφωνία γέφυρα που σημαίνει μνημόνιο δίχως τέλος», προσθέτοντας ότι η ευθύνη της κυβέρνησης είναι να την αποτρέψει.
Αναπαράγοντας τους εκβιασμούς προς τον ελληνικό λαό επανέλαβε ότι η κυβέρνηση εξάντλησε κάθε δυνατότητα διαπραγμάτευσης λέγοντας ότι έκανε πίσω «λόγω του δυσμενούς πολιτικού συσχετισμού στην Ευρώπη» και τόνισε ότι «εφόσον οι μόνοι υπαρκτοί δανειστές μας επέλεξαν να κλιμακώσουν τη σύγκρουση, η συμφωνία αυτή ήταν για εμάς μια αναγκαστική επιλογή».
Συνέχισε να καλλιεργεί αυταπάτες ότι η λυκοσυμμαχία της ΕΕ, των μονοπωλίων, μπορεί να γίνει φιλολαϊκή δηλώνοντας πως «πρέπει να δώσουμε μάχη για να αντισταθμίσουμε τις αρνητικές συνέπειες από τη συμφωνία και την αλλαγή των συσχετισμών».
Εντείνοντας το εμπόριο ελπίδας την ώρα που το νομοσχέδιο εισάγει από τα πιο βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, ισχυρίστηκε ότι αυτό περιλαμβάνει «αναπτυξιακό πακέτο» που θα ωφελήσει τη χώρα αποκρύπτοντας ότι αυτή η ανάπτυξη σημαίνει ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων και των καπιταλιστικών κερδών σε βάρος των εργαζομένων και του λαού. 
Τέλος και απαντώντας στην προτροπή του προέδρου της ΝΔ Β. Μεϊμαράκη για διασφάλιση της πολιτικής σταθερότητας, επεσήμανε ότι προτεραιότητα αυτή την ώρα έχει «η αποκατάσταση της οικονομικής σταθερότητας με συμφωνία».
Twitter Facebook

8:00:00 μ.μ. ,
«(...) Στα Εργασιακά κάναμε προσπάθεια όχι να πάνε πιο πίσω ή να έρθουν πιο νωρίς. Ο θεσμοί είχαν βάλει ως πρόταση να μην μπορούμε να νομοθετήσουμε για τα Εργασιακά μέχρι το Μάρτιο του 2016 και εμείς προσπαθήσαμε και πετύχαμε να μην υπάρχει καμιά αναφορά σε συγκεκριμένη ημερομηνία, αλλά να μπορέσουμε να διαβουλευτούμε ένα καινούργιο νομοσχέδιο για τα Εργασιακά που μπορεί να έρθει το φθινόπωρο».
Αυτά είπε ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος, χτες στη Βουλή, εκθειάζοντας τα ...«ατού» του 3ου μνημονίου με αυτό το παράδειγμα. Εύλογα προκύπτει το ερώτημα: «Γιατί χαίρεται και χαμογελά ο υπουργός;». Στην πραγματικότητα, αυτό που προαναγγέλλει είναι ότι τα αντεργατικά μέτρα που συμφώνησε η προηγούμενη κυβέρνηση με την τρόικα και επαναλαμβάνονται στο 3ο μνημόνιο, θα έρθουν ακόμα νωρίτερα στη Βουλή, ώστε να τροποποιηθεί προς το χειρότερο η νομοθεσία.
Αυτό το ξέρει καλά η κυβέρνηση αλλά προσπαθεί να κοροϊδέψει το λαό, λέγοντας, για παράδειγμα, ότι σκοπεύει να επαναφέρει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, οι οποίες έχουν καταργηθεί από την προηγούμενη συγκυβέρνηση. Ο ισχυρισμός τους είναι τόσο μεγάλο ψέμα όσο μεγάλη είναι η επίθεση που θα εξαπολύσουν στα Εργασιακά.
***
Να τι λέει στο 3ο μνημόνιο:
Πρώτον, χαιρετίζουν τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί τα τελευταία έτη «ώστε να καταστεί η αγορά εργασίας πιο ευέλικτη».
Δεύτερον, η κυβέρνηση αναλαμβάνει να δρομολογήσει διαδικασία που σκοπό θα έχει «την επανεξέταση ορισμένων υφιστάμενων πλαισίων της αγοράς εργασίας, συμπεριλαμβανομένων των ομαδικών απολύσεων, της συλλογικής δράσης και των συλλογικών διαπραγματεύσεων, λαμβανομένων υπόψη των βέλτιστων πρακτικών σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο».
Τρίτον, ορίζεται καθαρά ότι «οι αλλαγές στις πολιτικές για την αγορά εργασίας δεν θα πρέπει να συνεπάγονται την επιστροφή σε παλαιότερα πλαίσια πολιτικής». Δηλαδή, ότι δεν πρόκειται να επιστρέψουμε σε εκείνη την περίοδο όπου υπήρχαν κάποια στοιχειώδη δικαιώματα και η πλήρης απασχόληση με σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο, η προστασία από τις απολύσεις, οι αξιοπρεπείς μισθοί ήταν διαδεδομένα στην αγορά εργασίας.
Βασικό σημείο αναφοράς του κειμένου είναι οι «βέλτιστες πρακτικές» της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τι σημαίνει όμως «καλή πρακτική»; Με δεδομένα τα εκ διαμέτρου αντίθετα ταξικά συμφέροντα κεφαλαιοκρατών - εργατών ό,τι είναι καλό για τον έναν δεν είναι καλό για τον άλλο. Σε συνθήκες κυριαρχίας των μονοπωλίων, «καλή πρακτική» σημαίνει εργασιακός μεσαίωνας.
***
Σημαίνει, για παράδειγμα, ότι στη Γερμανία οι θέσεις πλήρους απασχόλησης το 1997 ανέρχονταν στο 82,5% του συνόλου των θέσεων εργασίας και σήμερα έχουν πέσει στο 57%. Σημαίνει αύξηση των ευέλικτων μορφών εργασίας, των «mini jobs», που αμείβονται έως 450 ευρώ το μήνα, όπου απασχολούνται περίπου επτά εκατομμύρια άνθρωποι. Σημαίνει εργασία μετά από κλήση - τηλεφώνημα, με τον εργαζόμενο να μην ξέρει πότε και για πόση ώρα θα εργαστεί, να μην έχει κανένα εργασιακό και ασφαλιστικό δικαίωμα, με μηνιαίες απολαβές 100 - 300 ευρώ. Σημαίνει δουλειά τις Κυριακές, επέκταση της «ενοικιαζόμενης εργασίας».
Στη Γαλλία «καλή πρακτική» σημαίνει ότι η μερική απασχόληση έχει φθάσει στο 18%, σημαίνει συμβάσεις μαθητείας που αμείβονται με το 25% - 78% του κατώτατου μισθού, συμβόλαια επαγγελματικής κατάρτισης με το 55% - 85% του κατώτατου μισθού.
Στη Βρετανία, που δεν έχει ευρώ αλλά δικό της νόμισμα, «καλή πρακτική» σημαίνει ότι εκατομμύρια μισθωτοί κρύβονται πίσω από συμβάσεις με «μπλοκάκι» για να μην έχουν δικαιώματα. Σημαίνει ότι πάνω από 8 εκατομμύρια εργαζόμενοι δουλεύουν με ελαστικές μορφές απασχόλησης, με τις συμβάσεις «μηδενικών ωρών», στις οποίες δεν καθορίζεται το ωράριο εργασίας, να αφορούν, σύμφωνα με τα συνδικάτα, 5 εκατομμύρια εργαζόμενους. Το ίδιο σημαίνουν οι «καλές πρακτικές» σε Ιρλανδία, Ολλανδία και αλλού. Κυριαρχία των ευέλικτων μορφών εργασίας, που μετατρέπουν ολάκερη τη ζωή των εργατών σε λάστιχο καταπώς ορίζουν οι ανάγκες των μονοπωλίων.
***
«Καλές πρακτικές» σημαίνει ακόμα νομοθέτηση όρων που απαγορεύουν στην πράξη την απεργία, όπως συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη Βρετανία. Σημαίνει αύξηση του ορίου των απολύσεων που χαρακτηρίζονται «ομαδικές» και κατάργηση της έγκρισης που απαιτείται να δοθεί, σήμερα, από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, προκειμένου να γίνουν οι ομαδικές απολύσεις.

Γι' αυτά «χαίρεται και χαμογελά ο υπουργός»!
Twitter Facebook

7:00:00 μ.μ. ,
«Ενα πρωί 9 π.μ. στο καφενείον του Χρήστου Τσιτσικλή στη Μελιά φθάνει ένα φορτηγό αυτοκίνητο της ΥΕΚΑ από τον Πλατύκαμπο με δύο πολίτας ενόπλους, έναν πολίτη άοπλο και τρεις φέροντες στρατιωτικές ενδυμασίες (...) συναντούν έναν γενειοφόρον ένοπλον υπαρχηγόν του Σούρλα, Τσιόρτζη (σημ. πρόκειται για τον Αγγλο Τζορτζ Μίλερ) (...) Την επαύριον τας πρώτας μεταμεσημβρινάς ώρας (...) εις τον σταθμόν Πλατυκάμπου, μπλοκάρουν το τρένο και κάνουν έλεγχο ταυτοτήτων. Ενας μεσήλιξ έως 45 ετών με έναν χαρτοφύλακα συλλαμβάνεται και οδηγείται επί του αυτοκινήτου το οποίον ενηδρεύει όπισθεν του σταθμού.
(...) Ο ατυχής Βιδάλης παραλαμβάνεται και τοποθετείται στο αυτοκίνητο με κατεύθυνση στη Μελιά (...) Οδηγείται στο νεκροταφείο (...) Η ανάκριση βάσταξε μέχρι τις 12 μ.μ. (...) Σε λίγο, κουστωδία κακούργων πέφτει στον ατυχή Βιδάλη. Τον παραμορφώνουν κυριολεκτικά. Ατάραχος τα υπομένει λέγοντας: "Το ΕΑΜ θα νικήσει" (...) Εις τη θέσιν Κούμια Μελιάς και εις το χωράφι του Χρήστου Νταούτη στο δρόμο, μαστιγώνεται άγρια (...) δέχεται δεκάδες μαχαιριές από τον κακούργο Τζιόρτζη. Δεν έχει ξεψυχήσει... "Ζήτω το ΕΑΜ! φωνάζει, ζήτω οι αγωνιστές"! Οι συμμορίται τού αποκόβουν τας παρειάς για να μη φωνάζει. Συγκεντρώνει τας δυνάμεις του. Ενα "ΕΑΜ, ΕΑΜ" ακούγεται μαζί με έναν πυροβολισμό (...) Το πρωί τα σκυλιά έγλειφαν τα αίματα και μαζί με τα όρνεα έτρωγαν τις σάρκες του. Ο ατυχής έμεινε άταφος μέρες. Το μεγαλύτερο μέρος του σώματος το έφαγαν τα όρνεα και τα σκυλιά. Ενα μέρος ετάφη».
Αυτό είναι το τελευταίο ρεπορτάζ που γράφτηκε με το ίδιο το αίμα του Κώστα Βιδάλη, του κομμουνιστή δημοσιογράφου του «Ριζοσπάστη», που τον σκότωσαν στις 14 Αυγούστου του 1946. Το «ρεπορτάζ» γράφτηκε από έναν αγωνιστή που κράτησε την ανωνυμία του και παρέδωσε τη μαρτυρία του στην οικογένεια του νεκρού, με την παράκληση να δοθεί στον «Ριζοσπάστη». Δημοσιεύθηκε στον «Ριζοσπάστη» στις 17.8.1947.
Κι έτσι έγινε γνωστό τι συνέβη από την ώρα που έστειλε το τελευταίο του μήνυμα στην εφημερίδα. Είχε φύγει στις 11 του μήνα. Στις 13 ταξίδευε από Λάρισα για Βόλο. Ηταν η μέρα που ο «Ρ» πήρε το τελευταίο του μήνυμα: «Λογαριάζω να 'μαι αυτού Παρασκευή βράδυ, 16 του μηνός. Μάζεψα φοβερό υλικό. Θα τα πούμε». Δεν έφτασε ποτέ στην Αθήνα.

Γεννημένος στα 1904, στα 1922 άρχισε να δημοσιογραφεί, το 1924 πήγε στον «Ριζοσπάστη». Ιδρυτικό μέλος της Πανελλήνιας Ενωσης Συντακτών. Εξορίστηκε στα Κύθηρα όταν αποκάλυψε σκάνδαλο με πρωταγωνιστή τον επιχειρηματία της εποχής Μποδοσάκη. Το 1941, γίνεται μέλος του ΚΚΕ. «Λογική συνέχεια της στάσης του και των αγώνων του στο επάγγελμα και στο σωματείο, καθώς και του ιδεολογικού του κατασταλάγματος» χαρακτήρισε την πράξη του αυτή. Γραμματέας της Επιτροπής Κεντρικής Διαφώτισης του ΕΑΜ, συνέβαλε στην παράνομη κυκλοφορία του αριστερού Τύπου στην Κατοχή, στην αναζήτηση τυπογραφικών μηχανημάτων, στο ξετρύπωμα και στη μεταφορά «σιδερικών» με... καροτσάκια για μωρά, μέσα στην κατεχόμενη Αθήνα. Εμεινε στην ιστορία το ρεπορτάζ του για τη «μάχη της σοδειάς», το καλοκαίρι του '44. Και σ' αυτόν τον κάμπο γύρισε το '46, για να γράψει για τις συμμορίες που τρομοκρατούσαν την ύπαιθρο. Πλήρωσε με τη ζωή του τη συνέπεια με την οποία πορεύθηκε σ' όλη τη ζωή του.
Twitter Facebook

6:00:00 μ.μ. ,
.
Σαν σήμερα, χαράματα 14ης Αυγούστου 1954, στην Αγία Μαρίνα, στο Δαφνί, εκτέλεσαν τον Νίκο Πλουμπίδη. Στην κυβέρνηση βρισκόταν ο «Ελληνικός Συναγερμός», του Παπάγου. Βεβαίως, δύο χρόνια πριν, το Μάρτη του 1952, οπότε εκτέλεσαν τον Νίκο Μπελογιάννη, στην κυβέρνηση βρισκόταν το «Κέντρο», με επικεφαλής τον Πλαστήρα.
Εχει τη δική της αξία η μελέτη και η γνώση της ιστορίας των αστικών πολιτικών κομμάτων. Είναι χρήσιμη και για σήμερα, γιατί η ιστορία τους δείχνει από τη μια τους ελιγμούς τους, αλλά δείχνει την ενιαία ταξική στάση τους απέναντι στο εργατικό κίνημα και το ΚΚΕ.
«Εξετελέσθη ζητωκραυγάζων υπέρ του ΚΚΕ», έγραψαν την επόμενη μέρα οι εφημερίδες της εποχής, για τον Νίκο Πλουμπίδη.
Ο Νίκος Πλουμπίδης πιάστηκε στις 25 Νοέμβρη του 1952. Η δίκη του άρχισε στις 24 Ιούλη 1953. Μαζί του δίκαζαν ερήμην και τους Ν. Ζαχαριάδη, Γ. Ιωαννίδη, Β. Μπαρτζιώτα, Μ. Πορφυρογένη, Π. Ρούσο, Λ. Στρίγγο, Μ. Βλαντά, Γ. Βοντίτσιο - Γούσια κ.ά. Ολοι με την κατηγορία της «παράβασης» του ΑΝ 375 της μεταξικής δικτατορίας περί κατασκοπείας.
Ο Νίκος Πλουμπίδης εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα το 1926. Στο μεσοπόλεμο ανέπτυξε συνδικαλιστική δράση μέσα από την «Αριστερή Παράταξη» των δασκάλων (που στηριζόταν από το ΚΚΕ). Το Μάρτη του 1933 εκλέχθηκε στην Εκτελεστική Επιτροπή της ταξικής Ενωτικής ΓΣΕΕ, της οποίας ήταν και εκπρόσωπος στην Κόκκινη Συνδικαλιστική Διεθνή. Υπήρξε μέλος της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στο 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς το 1935, ενώ κατά το 6ο Συνέδριο του Κόμματος, το Δεκέμβρη του ίδιου έτους, αναδείχθηκε αναπληρωματικό μέλος της Κεντρικής του Επιτροπής. Τον Ιούνη του 1938 σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα εκλέχθηκε μέλος του ΠΓ της ΚΕ αναλαμβάνοντας την καθοδήγηση του Γραφείου Περιοχής Μακεδονίας - Θράκης. Την περίοδο της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης υπήρξε Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ, ενώ στη συνέχεια διετέλεσε και πρώτος καθοδηγητής της Οργάνωσης Προστασίας Λαϊκού Αγώνα (ΟΠΛΑ). Στο 7ο Συνέδριο του Κόμματος το 1945 αναδείχθηκε και πάλι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Στη διάρκεια του Εμφυλίου ο Πλουμπίδης παρέμεινε στην Αθήνα, ενώ από την άνοιξη του 1949 ανέλαβε υπεύθυνος του παράνομου κομματικού κλιμακίου στην Ελλάδα.
Στις 25/7/1952 το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στηριζόμενο - σε μεγάλο βαθμό - και σε πληροφορίες στελεχών από την Ελλάδα, καθώς και στην πρωτοβουλία του Πλουμπίδη να δημοσιοποιήσει επιστολή με την οποία αναλάμβανε την ευθύνη του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ, ενώ υπεύθυνος ήταν ο Μπελογιάννης, βγάζει απόφαση «για τον Νίκο Πλουμπίδη (Μπάρμπα)», με την οποία τον διαγράφει, χρησιμοποιώντας ιδιαίτερα σκληρούς, άδικους και απαράδεκτους χαρακτηρισμούς (του προδότη, του χαφιέ, κ.λπ.).
Ο Πλουμπίδης, απομονωμένος και χαρακτηρισμένος από την ηγεσία του Κόμματος, όχι μόνο δεν το αποκήρυξε, αλλά και το υπεράσπισε μέχρι την τελευταία του πνοή. Και ο ίδιος θεωρούσε πως υπήρξε θύμα συγκυριών και λανθασμένων - ενδεχομένως και προβοκατόρικα διοχετευμένων - παραπλανητικών πληροφοριών.
Πράγματι, η Ασφάλεια διέδιδε προβοκατόρικες φήμες, κατασκευασμένα σενάρια, με σκοπό να σπείρει τη σύγχυση και την αμφιβολία ανάμεσα στους κομμουνιστές. Για παράδειγμα, προπαγανδιζόταν σκόπιμα η διαφοροποιημένη και προβοκατόρικη στάση αστών πολιτικών και επικεφαλής των διωκτικών αρχών απέναντι σε στελέχη του ΚΚΕ, όπως του αρχιασφαλίτη Ιωάννη Πανόπουλου, που έβριζε δημόσια τον Μπελογιάννη, ενώ επαινούσε τον Πλουμπίδη.
Σε αυτό το κλίμα κατηγορήθηκε και ο Πλουμπίδης ως χαφιές. Από αυτό το κλίμα δεν ήταν απαλλαγμένος ούτε ο ίδιος ούτε άλλα στελέχη του ΚΚΕ, που, αργότερα, όταν διαχωρίστηκαν ιδεολογικοπολιτικά και οργανωτικά από το ΚΚΕ, εμφανίστηκαν να καταγγέλλουν τη λεγόμενη «πρακτορολογία του Κόμματος».
Βεβαίως, ο Νίκος Πλουμπίδης έμεινε πιστός στο ΚΚΕ. «Δε με χωρίζει καμιά διαφορά με την ηγεσία του Κόμματός μου», τόνιζε στην εφημερίδα «Προοδευτική Αλλαγή» της 25/7/1954. «Η ανακοίνωση του Κόμματος περί αποκηρύξεώς μου είχε σκοπό να προφυλάξει το Κόμμα από έναν υποτιθέμενο εχθρό και οφείλεται σε σφαλερές ενδείξεις και υποβολιμαίες πληροφορίες. Πάντως, πιστεύω ότι το Κόμμα θα επανεξετάσει εν καιρώ το ζήτημα».
Επίσης, αποστομωτική σε όσους έως και σήμερα προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν την υπόθεση Πλουμπίδη για να χτυπήσουν το ΚΚΕ αποτελεί το γράμμα που άφησε και το οποίο ανάμεσα σε άλλα αναφέρει: «Εκείνοι που με αγαπούν και με σέβονται οφείλουν να πειθαρχήσουν στο Κόμμα, να διαφυλάξουν την ενότητά του και να έχουν εμπιστοσύνη στην ηγεσία του. Τιμή μου εγώ, πάνω απ' όλα, έχω την τιμή του Κόμματος».

Η 9η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (1958) διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να στηρίζει την κατηγορία του προβοκάτορα και του χαφιέ και αποφάσισε την αποκατάσταση του Νίκου Πλουμπίδη.
Twitter Facebook

5:00:00 μ.μ. ,
Η συμφωνία της Βιέννης γεννά νέα δεδομένα για τις
σχέσεις Ρωσίας - Ιράν, που πλέον θα είναι ανταγωνιστές
 στις εξαγωγές φυσικού αερίου (φωτ. συνάντηση
 Πούτιν - Ροχανί τον περασμένο Ιούλη)
Στις αρχές του περασμένου Ιούλη, στην Ουφά του ρωσικού Μπασκορτοστάν, πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά κοινή συνάντηση ανάμεσα στους BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική), τηνΟργάνωση για τη Συνεργασία της Σαγκάη - SCO (με πλήρη μέλη τους Ρωσία, Κίνα, Ουζμπεκιστάν, Κιργιστάν, Καζακστάν, Τατζικιστάν, «παρατηρητές» τους Λευκορωσία, Ιράν, Αφγανιστάν, Μογγολία και «εταίρους σε διάλογο» τους Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Καμπότζη, Νεπάλ, Τουρκία, Σρι Λάνκα) και την Ευρασιατική Οικονομική Ενωση - ΕΕU (Ρωσία, Λευκορωσία, Αρμενία, Καζακστάν, Κιργιστάν).
Η «πρωτοβουλία» ανήκε στη Ρωσία, που ούτως ή άλλως φιλοξενούσε εκείνες τις μέρες στην Ουφά τις προγραμματισμένες Συνόδους Κορυφής των BRICS και της SCO.
Επίσημες ανακοινώσεις για το ακριβές περιεχόμενο των συνομιλιών μεταξύ των μελών των τριών αυτών διακρατικών ιμπεριαλιστικών ενώσεων δεν έγιναν. Κάποιος θα μπορούσε να εμφανίσει τις συναντήσεις ως μια απόδειξη των προσπαθειών του ρωσικού κεφαλαίου να αναβαθμίσει τη θέση του, με βασικό «μοχλό» και την EEU (στην οποία η Μόσχα «πρωταγωνιστεί»), στο φόντο των όλο και μεγαλύτερων δυσκολιών που αντιμετωπίζει η ρωσική οικονομία, υπό το βάρος και των δυτικών κυρώσεων.
Ωστόσο, νέα δεδομένα αναμένεται να περιπλέξουν ραγδαία τις ισορροπίες και διεργασίες σε όλη την Ασία. Για παράδειγμα, η πολυαναμενόμενη συμφωνία που υπογράφτηκε στη Βιέννη με το Ιράν, σηματοδότησε την «επιστροφή» στο προσκήνιο ενός δυνητικά πολύ ισχυρού οικονομικά και γεωστρατηγικά «παίκτη», κατ' επέκταση και τα περιθώρια επανακαθορισμού μιας σειράς διακρατικών συνεργασιών από νέα αφετηρία.
Η συμφωνία της Βιέννης υπογράφτηκε στις 14 Ιούλη, ελάχιστες μέρες μετά τη για πρώτη φορά συνάντηση των BRICS - SCO - EEU και ενώ ήδη πολλοί αναλυτές και διπλωμάτες προέβλεπαν ότι ήταν θέμα ημερών η οριστικοποίηση ενός συμβιβασμού μεταξύ Δύσης και Τεχεράνης.
«Σφήνα» στην ευρασιατική ενοποίηση;
Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η επισημοποίηση της συμφωνίας, δίνουν και παίρνουν όχι μόνο οι διπλωματικές και επιχειρηματικές συναντήσεις, αλλά και οι αναλύσεις για τις επιδιώξεις που επιταχύνονται. Αστικές «δεξαμενές σκέψης» και «μη κερδοσκοπικά ιδρύματα» καταθέτουν τη δική τους συμβολή στο πώς οι διάφορες μερίδες του κεφαλαίου θα βγουν περισσότερο ωφελημένες ή λιγότερο χαμένες από τη νέα κατάσταση, καταγράφοντας πληθώρα «εναλλακτικών» για τις αντιλαϊκές συνεργασίες που μπορεί να ξεπηδήσουν.
Ενδιαφέρον εμφανίζει ανάλυση του «Κέντρου για την Ερευνα στην Παγκοσμιοποίηση» (Centre for Research on Globalization), ενός «ανεξάρτητου ερευνητικού και ενημερωτικού οργανισμού» που έχει έδρα στον Καναδά και ανοιχτούς διαύλους με τη Μόσχα, αναλυτές του γράφουν συστηματικά σε ρωσικά ΜΜΕ κ.τ.λ.
Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη ανάλυση, η ολοκλήρωση της συμφωνίας με το Ιράν θα αξιοποιηθεί από τις ΗΠΑ, στην προσπάθειά της να διασφαλίσει «μοχλούς» ενάντια στην επικίνδυνη για τα συμφέροντά της «ενοποίηση» που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στην Ευρασία. Ο συντάκτης του συγκεκριμένου κειμένου υποστηρίζει ότι «ίσως ο πιο σημαντικός στόχος για όσους σχεδιάζουν τη στρατηγική των ΗΠΑ, είναι να εμποδίσουν την ενσωμάτωση του Ιράν στην αναδυόμενη, μη δυτική, ευρασιατική πολιτική, οικονομική και στρατιωτική αρχιτεκτονική. Η Ουάσιγκτον έχει παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια πώς οργανισμοί όπως οι BRICS, SCO, οι "Νέοι Δρόμοι του Μεταξιού" και η EEU αναπτύχθηκαν από αρχικές ιδέες σε απτή πραγματικότητα, που τώρα απειλούν να συνασπιστούν σε γεωπολιτικές συμμαχίες που θα τα καλύπτουν όλα».
Σύμφωνα με τον ίδιο, δε θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι η άρση των κυρώσεων σε βάρος του Ιράν θα οδηγήσει γρήγορα στην πλήρη ένταξή του σε οργανώσεις όπως η SCO, ενώ σημειώνει: «Ελεύθερο να παίρνει αποφάσεις (σ.σ. όσον αφορά και τις οικονομικές του συνεργασίες), το Ιράν μπορεί να αποφασίσει ότι έχει κεκτημένα οικονομικά συμφέροντα στη Δύση, για τα οποία η φιλία με τη Ρωσία και την Κίνα μπορεί να αποτελεί μια επικίνδυνη κίνηση. Το Ιράν ίσως να νιώσει ότι τα πλεονεκτήματα που θα κερδίσει εύκολα από τη συνεργασία με τη Δύση υπερτερούν σε δυναμική το καθεστώς του "ασκούμενου" εντός πλαισίου SCO - EEU - "Νέων Δρόμων του Μεταξιού", ειδικά με το δεδομένο ότι το Ιράν θα ανταγωνίζεται τη Ρωσία σε εξαγωγές αερίου και προς την Ευρώπη και προς την Κίνα».
Μεταξύ άλλων, ο συγγραφέας καταλήγει ότι «οι ΗΠΑ θέλουν να μετατρέψουν το Ιράν από ένα προπύργιο ενάντια στην ηγεμονία ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου - Ισραήλ σε ένα όπλο που θα αξιοποιηθεί ως σφήνα ενάντια στη συνεργασία BRICS - SCO - EEU - "Νέων Δρόμων του Μεταξιού"», ενώ σχηματοποιώντας την τακτική των ΗΠΑ, παραφράζει το «διαίρει και βασίλευε» ως «διαίρει και εξουδετέρωνε».
«Αυτό δε σημαίνει ότι Τεχεράνη και Ουάσιγκτον θα γίνουν σε μια στιγμή σύμμαχοι, αλλά περισσότερο ότι το Ιράν θα μπορούσε να καταστεί ένα ουδέτερο μέρος που θα πάψει να αποτελεί εμπόδιο για την αμερικανική ατζέντα» επισημαίνεται και συμπληρώνεται ότι στόχος των ΗΠΑ είναι να εξασφαλίσουν ότι επιχειρηματικές ελίτ με μεγάλη επιρροή στην ιρανική κοινωνία θα έχουν συμφέρον στη μη δημιουργία ή στη μη όξυνση των εντάσεων με τους συνεργάτες τους στη Δύση, καθιστώντας έτσι το Ιράν ως «ντε φάκτο» μέρος μιας δυτικής ηγεμονίας.
Η οικονομική ύφεση μεγαλώνει τη ρευστότητα σε όλα τα μέτωπα
Πρέπει να είναι καθαρό ότι αναλύσεις όπως η παραπάνω εξυπηρετούν σκοπιμότητες της μιας ή της άλλης μερίδας του κεφαλαίου, ανεξάρτητα από το αν όσα υποστηρίζουν επιβεβαιώνονται ή όχι. Οι εκτιμήσεις και οι συστάσεις τέτοιων οργανισμών και ιδρυμάτων συντάσσονται με άξονα την υπεράσπιση σχεδίων, μακροπρόθεσμων ή μεσοπρόθεσμων, που υπηρετούν μονοπωλιακά συμφέροντα.
Πάντως, τα νέα δεδομένα που διαμορφώνει η συμφωνία με το Ιράν, πρέπει να εξεταστούν μέσα στο διεθνές πλαίσιο όξυνσης σφοδρών ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και ανακατατάξεων διαφόρων συμμαχιών. Η οικονομική ύφεση και στασιμότητα που εξακολουθεί να επιδρά σε ένα μεγάλο μέρος του αναπτυγμένου καπιταλιστικού κόσμου, μαζί με τις προβλέψεις για επιδείνωση της κατάστασης αλλά και την επιβράδυνση σε αγορές όπως η Κίνα, επιδρούν καταλυτικά στα διαπραγματευτικά παζάρια που στήνουν οι ιμπεριαλιστές για την «επίλυση» σήμερα του «ιρανικού» προβλήματος, αύριο άλλων αντίστοιχων «προβλημάτων», που η διευθέτησή τους ανοίγει (ή κλείνει) για τα μονοπώλια νέες αγορές.
Η κατάσταση περιπλέκεται διαρκώς, καθώς οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις μαίνονται ασταμάτητες, δεν είναι ενιαία η στάση ούτε στο εσωτερικό της κάθε αστικής τάξης, όπως δεν είναι ενιαία και τα συμφέροντα που κάθε φορά προτάσσονται ακόμα και μεταξύ «εταίρων».
Το μόνο σίγουρο είναι πως ενισχύεται η ορμή με την οποία τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία εξετάζουν νέες «εναλλακτικές», στην προσπάθειά τους να βρουν νέα μέσα και νέα πεδία έντασης της εκμετάλλευσης των εργατών, αρπαγής του πλούτου των λαών.
Για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, το ζήτημα είναι να μη στρατευθούν στις επιδιώξεις της μιας ή της άλλης μερίδας του κεφαλαίου, της μιας ή της άλλης ιμπεριαλιστικής συμμαχίας. Πίσω από τις ανακατατάξεις στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, να εντοπίσουν τη βαρβαρότητα και την αποφασιστικότητα με την οποία οι εκμεταλλευτές κλιμακώνουν την επίθεση σε βάρος των ίδιων και των παιδιών τους, να οργανώσουν τη δική τους πάλη με άξονα τις δικές τους ανάγκες και μόνο.
Τα «ανοίγματα» της Ευρασιατικής Οικονομικής Ενωσης
Από τη συνάντηση των ηγετών της Ευρασιατικής
 Ενωσης τον περσινό Δεκέμβρη στη Μόσχα
Φυσικά, αν θέλει κανείς να καταγράψει το πεδίο μέσα στο οποίο οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί θα οξυνθούν στην Ασία το επόμενο διάστημα, δεν μπορεί να παραβλέψει τα «ανοίγματα» της Ευρασιατικής Οικονομικής Ενωσης (Eurasian Economic Union - EEU) και την προσπάθειά της να εξασφαλίσει δεσμούς με αναδυόμενους «παίκτες».
Στις 20 Ιούλη, ο πρωθυπουργός της Συρίας, Γουαέλ Χαλκί, δήλωσε ότι βρίσκονται σε εξέλιξη διαπραγματεύσεις για την ένταξη της χώρας του στην EEU. Το συριακό πρακτορείο SANA μετέδωσε ότι η EEU βλέπει πολύ θετικά τη δημιουργία - προς το παρόν - μιας Ζώνης Ελεύθερου Εμπορίου μεταξύ EEU - Συρίας και «σχεδιάζει να ξεκινήσει τις διαβουλεύσεις όταν σταθεροποιηθεί η πολιτική κατάσταση».
Στα σχετικά ρεπορτάζ ΜΜΕ της Μέσης Ανατολής σημειωνόταν ότι πέρυσι Μόσχα και Δαμασκός υπέγραψαν συμβόλαια για την κατασκευή εγκαταστάσεων επεξεργασίας φυσικού αερίου, υποδομών άρδευσης και σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Το 2013, είχαν προηγηθεί συμφωνίες ώστε ρωσικές εταιρείες να αναλάβουν την «εκμετάλλευση» πετρελαϊκών οικοπέδων κοντά στη συριακή ακτογραμμή. Η πρώτη φάση των συμφωνιών αναμενόταν να διαρκέσει μια πενταετία. Οι δύο πλευρές συζητούν μάλιστα και την επέκταση των ρωσικών δανείων στη Δαμασκό. Μάλιστα, στο περιθώριο των συναντήσεων της Ουφά, ο πρόεδρος της «New Development Bank» (NDB) των BRICS, Κουνταπούρ Βαμάν Καμάθ, είχε αναφέρει ότι η NDB θα μπορούσε να συνεισφέρει και στην «ανοικοδόμηση» της Συρίας.
Στο μεταξύ, μόλις στις 3 Αυγούστου, το ITAR TASS μετέδωσε ότι η EEU θα εξετάσει σε συνάντησή της στις 18 Αυγούστου το ενδεχόμενο υπογραφής μιας Συμφωνίας Ελεύθερου Εμπορίου με τοΙράν. Στην ίδια συνεδρίαση πρόκειται να εξεταστεί το ενδεχόμενο αντίστοιχης συμφωνίας με τοΙσραήλ, τη Νότια Κορέα, ενώ μεγαλώνει το ενδεχόμενο να υπογραφεί μνημόνιο οικονομικής συνεργασίας με τη MERCOSUR (Βραζιλία, Αργεντινή, Ουρουγουάη, Παραγουάη, Βενεζουέλα). Επιπλέον, στις 10 του ερχόμενου Σεπτέμβρη, αναμένεται να φτάσει στο Κάιρο ομάδα ειδικών της EEU για αντίστοιχες συζητήσεις με την αιγυπτιακή κυβέρνηση, όπως αποκάλυψαν στο ρωσικό «Σπούτνικ» διπλωματικές πηγές της Αιγύπτου.
Ενδιαφέρον για μια «ευρασιατική αγορά»
Το αυξημένο «ενδιαφέρον» για οικονομική συνεργασία με την EEU ξεκινά από το αυξημένο ενδιαφέρον που προκαλεί στα μονοπώλια η πλούσια και πολύτιμη γεωστρατηγικά περιοχή της Κεντρικής Ασίας, όπως και από σχέδια που εδώ και δεκαετίες αναμοχλεύουν πολλοί για τη δημιουργία μιας ενιαίας ευρασιατικής αγοράς, που θα ενοποιεί μια τεράστια περιοχή η οποία εκτείνεται από το Βλαδιβοστόκ έως τη Λισαβόνα.
Ανεξάρτητα από το αν η EEU μπορεί να θεωρηθεί το εργαλείο που θα αξιοποιηθεί για την επίτευξη αυτού του στόχου, η ίδια η επιδίωξη μιας συνεργασίας δυνάμεων που ανάμεσά τους σήμερα υπάρχουν άσπονδοι εχθροί (βλ. αντιθέσεις που έφερε στην επιφάνεια η ουκρανική κρίση) είναι χαρακτηριστική των «εναλλακτικών» που εξετάζουν τα αστικά και ιμπεριαλιστικά επιτελεία, σταθμίζοντας οφέλη και μειονεκτήματα. Πρόσφατα, σε συνέντευξή του στη σλοβενική τηλεόραση, ο Ρώσος πρωθυπουργός, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, είχε επισημάνει: «Η Ευρώπη χρειάζεται τη ρωσική αγορά και η Ρωσία χρειάζεται τη συνεργασία με την ΕΕ. Γι' αυτό το λόγο, η ιδέα ενός κοινού οικονομικού χώρου είναι ακόμα εκεί. Είναι απόλυτα λογική από οικονομικής πλευράς».
Ο ίδιος αναφέρθηκε και στην «ιδέα εγκαθίδρυσης σχέσεων ανάμεσα στους τρεις μεγαλύτερους οργανισμούς ενοποίησης στα εδάφη ολόκληρου του ευρω-ασιατικού χώρου», αναφερόμενος στην ΕΕ, στην EEU και τη SCO.

Μάλιστα, αρκετοί έχουν προκρίνει τη συνεργασία EEU - EE ως το «όχημα» από το οποίο μπορεί να αντιμετωπιστεί και η «κρίση» στην Ουκρανία
Twitter Facebook

4:00:00 μ.μ. , ,
Η συζήτηση για το μέλλον και το χαρακτήρα της Ευρωζώνης παραμένει ανοιχτή, με τα ερωτήματα για το μέλλον και την προοπτική της να απασχολούν το διεθνή Τύπο, με κοινό τους χαρακτηριστικό την ιδιαίτερη ένταση των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει και όπως όλα δείχνουν, θα συνεχίσει να τα αντιμετωπίζει τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον.
Το πρώτο και χαρακτηριστικό πρόβλημα είναι οι τεράστιες δυσκολίες στην καπιταλιστική ανάπτυξη των κρατών-μελών τους. Η κρίση δε φαίνεται να αποτελεί οριστικό παρελθόν, με την ανάκαμψη να είναι ελάχιστη, γύρω στο 1%, με δυσκολίες σε Γερμανία (επιβράδυνση), Γαλλία, Ιταλία και όχι μόνο. Αυτό το πρόβλημα οξύνει διαρκώς τους εσωτερικούς στην Ευρωζώνη και την ΕΕ ανταγωνισμούς, με αφορμή και τις διαφορετικές προσεγγίσεις Γαλλίας - Γερμανίας στο ζήτημα της λεγόμενης «οικονομικής διακυβέρνησης» (στον «Ριζοσπάστη» έχουμε γράψει κατ' επανάληψη γι' αυτό το ζήτημα).
Η ελληνική κρίση ανέδειξε όλα εκείνα τα δομικά προβλήματα που εξαρχής διέθετε στον πυρήνα της η ευρωπαϊκή νομισματική ένωση, είναι το γενικό συμπέρασμα πρόσφατου άρθρου που δημοσιεύει το αμερικανικό «Foreign Affairs»1, με τίτλο: «Η Ευρώπη μετά την ελληνική κρίση χρέους». Χαρακτηρίζει την ΕΕ ως ανεπανάληπτο ιστορικό εγχείρημα διακυβέρνησης, καθώς δεν υπάρχει κανένα άλλο παράδειγμα στη σύγχρονη ιστορία για την εγκαθίδρυση μιας ειρηνικής και ευμαρούς πολιτικής κοινότητας η οποία υπερβαίνει το «έθνος-κράτος» (σ.σ. βεβαίως δεν το υπερβαίνει, αφού οι ανταγωνισμοί εκφράζονται ανάμεσα σε όλα τα κράτη-μέλη, στο όνομα υπεράσπισης των συμφερόντων των μονοπωλίων καθενός, άρα το «έθνος-κράτος» κυριαρχεί στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη). Σφυρηλατημένη μέσα από δύο καταστροφικούς παγκόσμιους πολέμους και μία μεγάλη οικονομική ύφεση, η Ενωση των εθνών-κρατών υπήρξε ολοένα και πιο συγκροτημένη, δια μέσου κοινών αγορών, νομικού πλαισίου και ινστιτούτων διακυβέρνησης. Παρ' όλα αυτά, συνεχίζει, η δηλητηριώδης ατμόσφαιρα που ανέκυψε κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για την ελληνική συμφωνία, είναι αξιοσημείωτη...
Το άρθρο στέκεται και αναδεικνύει τις αντιθέσεις που έχουν έρθει στην επιφάνεια το τελευταίο διάστημα και ιδιαίτερα την αντίληψη ότι «η Γερμανία έπαιξε ένα κτηνώδης παιχνίδι δύναμηςγια να εξαναγκάσει την Ελλάδα στην αποδοχή ενός καταστροφικού πακέτου διάσωσης, με αντάλλαγμα την παραμονή της στο ευρώ», αντίληψη που, όπως λέει, έχει πυροδοτήσει έντονες αντιδράσεις εναντίον της Γερμανίας, την ίδια στιγμή που βαθαίνουν οι διαχωριστικές γραμμές στο εσωτερικό της ΕΕ.
Οπως, επίσης, υποστηρίζει πως τη στιγμή που η ΕΕ προχωρά σε όλο και πιο φιλόδοξα σχέδια όπως η νομισματική ενοποίηση, γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο δε δημιούργησε γερά θεμέλια στο σχέδιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ενώ η επιμονή της Γερμανίας στην επιβολή λιτότητας παρά τις κριτικές εναντίον της - ακόμη και από νηφάλιους παρατηρητές όπως το ΔΝΤ - διέρρηξε την αρχή της αλληλεγγύης της ΕΕ, τουλάχιστον σε ό,τι έχει να κάνει με τη διαχείριση της ελληνικής κρίσης.
Στη συνέχεια και με αφορμή το ζήτημα του χρέους και της συζήτησης που έχει ανοίξει σχετικά με μια «πανευρωπαϊκή διαχείρισή του», επισημαίνεται η ανάγκη ακόμη μεγαλύτερης πολιτικής ενοποίησης της ΕΕ, προσεγγίζοντας την ομοσπονδοποίηση κατά τα πρότυπα των ΗΠΑ. Η ΕΕ, συνεχίζει, δεν έχει κάποιο είδος ευρωομολόγου, ενώ σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, που ξεπέρασαν την κρίση εξαιτίας μιας ενιαίας οικονομικής πολιτικής και πολιτικής επενδύσεων που ακολούθησαν, η Ευρώπη δεν έχει παράξει εκείνους τους μηχανισμούς ώστε ως ενιαία πολιτική οντότητα να πλοηγηθεί σε δύσκολους καιρούς.
Σήμερα, συνεχίζει, το όνειρο μιας μετα-εθνικής, κοσμοπολίτικης κοινότητας, που αποτέλεσε κάποτε το στόχο της ΕΕ, βρίσκεται σε κίνδυνο. «Εχει τραυματιστεί σοβαρά από μία "τέλεια καταιγίδα", τη διατλαντική οικονομική κρίση, μία ανεπαρκώς σχεδιασμένη Ευρωζώνη, μία Γερμανία που δε δείχνει να κάνει πίσω στις επιδιώξεις της για να κρατήσει την Ευρωζώνη ενωμένη, αλλά και μία Γαλλία που αδυνατεί να παίξει τον ιστορικό της ρόλο, εξισορρόπησης της Γερμανίας»...
Εδώ βεβαίως γίνονται φανεροί και οι καπιταλιστικοί ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ΗΠΑ και Γερμανία και φαίνεται ότι το δημοσίευμα συμβαδίζει με τις απόψεις της αμερικάνικης κυβέρνησης που παρεμβαίνουν και στις κόντρες Γαλλίας - Γερμανίας.
Ανεργία, οικονομική στασιμότητα, υψηλά χρέη
Η κρίση της Ευρωζώνης έχει περάσει μόνο προσωρινά, επισημαίνει άρθρο που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του ΒΒC2, όπου επισημαίνεται πως οι ανοιχτές πληγές παραμένουν, που μπορεί να μην αποτελούν άμεσες απειλές για την ύπαρξη της νομισματικής ένωσης, ωστόσο αποτελούν σοβαρά προβλήματα δίχως αμφιβολία. Η ανεργία είναι ιδιαίτερα υψηλή σε αρκετές χώρες, η οικονομική ανάπτυξη είναι αποσπασματική και μη πειστική σε μερικές ακόμη, ενώ επίσης άλλες χώρες βρίσκονται σε επισφαλή οικονομική θέση, παρά το ότι καμία ακόμη δεν είναι τόσο άσχημα όσο η Ελλάδα.
Αυτή τη στιγμή, στο σύνολο της Ευρωζώνης υπάρχουν σχεδόν 18 εκατ. άνεργοι, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία του περασμένου Ιούνη, που σε ποσοστό σημαίνει το 11,1% της εργατικής δύναμης. «Η Γερμανία, όπως θα προέβλεπε κανείς, έχει το χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας. Η ανεργία σε Ιταλία, Σλοβακία, Κύπρο και Πορτογαλία είναι γύρω στο 12%, ενώ στην Ισπανία 22%. Ιδιαίτερα η νεανική ανεργία προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία, καθώς στην Ισπανία είναι σχεδόν στο 50%, περισσότερο από 40% στην Ιταλία και πάνω από 32% στην Πορτογαλία, ενώ ακόμη και στη Γαλλία, χώρα του πυρήνα της Ευρωζώνης, ο ένας στους τέσσερις νέους είναι άνεργος». Η κατάσταση αυτή, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, συνδέεται με την άνοδο ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων σε ολόκληρη την ΕΕ, που ανήκουν και στα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος.
Ανάλογα υψηλό είναι και το κρατικός χρέος, που σήμερα στην Ιταλία ξεπερνά το 130%, ενώ είναι πάνω από το 100% στην Ιρλανδία, το Βέλγιο και την Κύπρο. Ταυτόχρονα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προβλέπει ανάπτυξη χαμηλότερη του 2% για το 2015 και για το 2016, κάτι που δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τη διαχείριση του χρέους.
Ο αρθρογράφος στέκεται ιδιαίτερα στο «πρόβλημα της Γαλλίας», καθώς - όπως υποστηρίζει - δύο είναι οι μεγάλες οικονομίες της Ευρωζώνης που πιθανότατα θα αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα στο κοντινό μέλλον. Η Ιταλία είναι η πλέον οφθαλμοφανής. Η τρίτη οικονομία της νομισματικής ένωσης έχει πολύ υψηλό χρέος, την ίδια στιγμή που το ΑΕΠ της βρίσκεται κατά 9% χαμηλότερα από την έναρξη της κρίσης, σχεδόν στο ίδιο επίπεδο που ήταν στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. «Την ίδια στιγμή, υπάρχει και η Γαλλία. Η ανεργία της μπορεί να μην είναι ανάλογη των ελληνικών ή ισπανικών ποσοστών, όμως αποτελεί πρόβλημα, την ίδια στιγμή που επιβραδύνεται η ανάπτυξη της οικονομίας της και οι δανειακές της ανάγκες, όπως και το συνολικό της χρέος, είναι σχετικά υψηλά».
Εμφανείς οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της Ενωσης
Η ΕΕ αντιμετωπίζει πιθανότητα την πιο «γεμάτη» ιστορική της περίοδο από τότε που ιδρύθηκε, διαπιστώνει ο αρθρογράφος του βρετανικού ινστιτούτου «Gatham House»3 κι επισημαίνει ότι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Ενωση, έχουν να κάνουν περισσότερο με το γεγονός ότιεκδηλώνονται συγχρονισμένα. Εάν τις εξετάσει κανείς ξεχωριστά, σημειώνει, ένα grexit, η διένεξη με τη Ρωσία στην Ουκρανία, αλλά και το μεταναστευτικό ζήτημα, είναι όλα διαχειρίσιμα. Ωστόσο, και τα τρία αυτά ζητήματα προέκυψαν ταυτόχρονα, δίχως κανένα από αυτά να δείχνει πως θα τελειώσει σύντομα.
Πέραν αυτού του γεγονότος, στο άρθρο σημειώνεται πως εξαιτίας της ελληνικής κρίσης, προέκυψαν ως αντιτιθέμενες οπτικές οι θέσεις Γαλλίας και Γερμανίας σε ό,τι αφορά μία επικείμενη πολιτική ενοποίηση και το ρόλο που θα έχουν τα πλουσιότερα κράτη-μέλη έναντι των λιγότερο πλούσιων. Μια σειρά χωρών, συνεχίζει, όπως η Σλοβακία, η Φινλανδία, η Ισπανία και η Πορτογαλία, τάχθηκαν με το μέρος της Γερμανίας, ωστόσο η Γαλλία είχε με το μέρος της την Ιταλία και όπως δείχνουν μέχρι στιγμής τα πράγματα, η Γερμανία δεν επιθυμεί να έλθει σε ρήξη με τη Γαλλία.
Στο άρθρο υπογραμμίζεται ότι οι διαιρέσεις που παρατηρούνται στο εσωτερικό της ΕΕ το τελευταίο διάστημα, «απογοητεύουν» εμφανώς τις ΗΠΑ, οι οποίες επιθυμούν και προσδοκούν σε μία ενωμένη Ευρώπη στην αντιπαράθεσή τους με τη Ρωσία, ενώ θέλουν και μία λύση του «ελληνικού έπους» και την αποφυγή του grexit, το οποίο θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει τα Βαλκάνια.
Παραπομπές:

Twitter Facebook

3:51:00 μ.μ. , , ,
Με 222 ψήφους από τα κόμματα  ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, Ποτάμι καιΠΑΣΟΚ εγκρίθηκε στην Ολομέλεια της Βουλής το 3ο μνημόνιο, που τσακίζει τα λαϊκά συμφέρονταπροσφέροντας έτσι η κυβέρνηση Τσίπρα πολύτιμες υπηρεσίες στο κεφάλαιο και την αστική τάξη ως επίλεκτη μονάδα της. 
Το ΚΚΕ καταψήφισε το νομοσχέδιο ενώ κατέθεσε την πρόταση για τη διεξαγωγή της ονομαστικής ψηφοφορίας (Δείτε ΕΔΩ βίντεο). 
Το νομοσχέδιο δεν ψήφισαν συνολικά 64 βουλευτές και παρών ψήφισαν 11 σε σύνολο ψηφισάντων 297 ενώ δεν στήριξαν το νομοσχέδιο 43 βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος.
Ομιλίες των πολιτικών αρχηγών 
Στην ομιλία του ο Αλ. Τσίπρας κατέφυγε σε εκβιασμούς και εμπόριο ελπίδας επισημαίνοντας ότι το μήνυμα είναι «η αποκατάσταση της οικονομικής σταθερότητας με συμφωνία». (Διαβάστε ΕΔΩ περισσότερα).
Ο Δημήτρης Κουτσούμπας κάλεσε τον λαό να αντιπαλέψει το μνημόνιο, διεκδικώντας ικανοποίηση των αναγκών του στο δρόμο, για την εργατική- λαϊκή εξουσία. Τόνισε ότι το 3ο μνημόνιο Τσίπρα, κονιορτοποιεί ότι δεν πρόλαβαν να συντρίψουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Κάλεσε επίσης τον ριζοσπαστικό κόσμο που πίστεψε στον ΣΥΡΙΖΑ να βγάλει συμπεράσματα και να ξανασκεφτεί την θέση του ΚΚΕ ότι στο πλαίσιο της ΕΕ και του καπιταλιστικού δρόμου, δε μπορεί να υπάρξει «αριστερή» ή άλλη κυβέρνηση που θα υλοποιήσει μια πραγματικά φιλολαϊκή πολιτική. (Διαβάστε ΕΔΩ περισσότερα και δείτε βίντεο).
Την ανάγκη της διασφάλισης της πολιτικής σταθερότητας για την εφαρμογή του 3ου μνημονίου, το οποίο και υποστήριξε, επεσήμανε ο πρόεδρος της ΝΔ Β. Μεϊμαράκης. (Διαβάστε ΕΔΩ περισσότερα).
Τη συμφωνία τους με τα αντιλαϊκά μέτρα του μνημονίου που διασφαλίζουν τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων και τσακίζουν τα λαϊκά συμφέροντα εξέφρασαν οι πρόεδροι των κομμάτων ΑΝΕΛ, Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ. (Διαβάστε ΕΔΩ περισσότερα). 
Είχε προηγηθεί ολονύκτια συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής που ξεκίνησε λίγο μετά τις 2 και ολοκληρώθηκε μετά τις 10 το πρωί συμπεριλαμβανόμενης της ψηφοφορίας. (Διαβάστε ΕΔΩ περισσότερα).
Twitter Facebook

3:46:00 μ.μ. ,
«Βαριά η συμφωνία, αλλά έχει και αναπτυξιακή διάσταση», διατείνονται τα κυβερνητικά στελέχη για το τρίτο μνημόνιο, κι αυτήν τη διάσταση ανέλαβε να προβάλει ο ίδιος ο πρωθυπουργός με την προχτεσινή του επίσκεψη στο υπουργείο που κατ' αρμοδιότητα μοιράζει στους καπιταλιστές τις εργολαβίες των δημοσίων έργων. Μπροστά στα πιο βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που έχουν παρθεί έως τώρα και περιέχονται στο τρίτο μνημόνιο, είναι προφανές πως η κυβέρνηση επιχειρεί ένα εμπόριο ελπίδας. Μιλά για αναπτυξιακό πακέτο που περιέχεται στο μνημόνιο και αφήνει να εννοηθεί ότι απ' αυτό θα προκύψουν εντέλει και ορισμένα καλά για το λαό. Η ανάπτυξη που λέει ότι θα φέρει η κυβέρνηση σημαίνει ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων, των καπιταλιστικών κέρδών. Και πράγματι, το τρίτο μνημόνιο έρχεται για να δώσει ώθηση σ' αυτά. Μόνο που το καπιταλιστικό κέρδος πάντα προϋποθέτει τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων. Και η κυβέρνηση είναι σαφής.
Με το μνημόνιο εξασφαλίζεται κρατικό χρήμα για καπιταλιστικές επενδύσεις, με το Ταμείο Αξιοποίησης της Δημόσιας Περιουσίας δίνονται κρατικής ιδιοκτησίας τομείς της οικονομίας σε επιχειρηματικούς ομίλους, συνεχίζονται ακάθεκτα οι ιδιωτικοποιήσεις, δίνονται στο κεφάλαιο τα 35 δισ. ευρώ του «πακέτου Γιούνκερ», κ.λπ. Βεβαίως, οι μεγαλοεπιχειρηματίες εξασφαλίζουν μισθούς πείνας, επέκταση ελαστικών μορφών εργασίας, απελευθέρωση απολύσεων, κατάργηση εργοδοτικών εισφορών. Ολ' αυτά, επίσης, αυξάνουν τα κέρδη και χρεοκοπούν το λαό.
Το τρίτο μνημόνιο δεν απέκτησε ξαφνικά αναπτυξιακό πρόσημο. Είναι συνέχεια των δύο μνημονίων που προηγήθηκαν και έδωσαν ήδη αρκετά στους καπιταλιστές. Ερχεται τώρα να τους δώσει άλλα 85 δισ. ευρώ της δανειακής σύμβασης, τα οποία ταυτόχρονα θα προστεθούν ως νέο βάρος στις πλάτες του λαού καθώς αυξάνουν το δημόσιο χρέος, που πάλι ο λαός θα κληθεί να πληρώσει. Παράλληλα, έρχεται να καταστρέψει τη μικρή αγροτική - κτηνοτροφική παραγωγή, προωθώντας τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου σ' αυτόν τον τομέα, ενώ με την περίφημη «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ, αλλά και τη φορολογία, εκτοπίζει τους αυτοαπασχολούμενους, ενισχύει τα μονοπώλια στην αγορά. Δεν είναι ανάπτυξη για το λαό αυτή η προοπτική. Οπως δεν είναι ανάπτυξη για το λαό η νέα ενίσχυση του τραπεζικού κεφαλαίου, που συνοδεύεται, μάλιστα, με απελευθέρωση των πλειστηριασμών για τα σπίτια των λαϊκών στρωμάτων.
Το χειροκρότημα της αστικής τάξης για το τρίτο μνημόνιο αρκεί για να δείξει για ποιας τάξης την ανάπτυξη μιλά ο πρωθυπουργός. Αλλωστε, και στο τρίτο μνημόνιο κυριαρχεί η λογική της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Κι αυτό ακριβώς αποτυπώνεται ανάγλυφα στις διατάξεις για τα Εργασιακά και το Ασφαλιστικό, με τις οποίες γίνεται κυριολεκτικά σφαγή εργατικών δικαιωμάτων, ενώ και με τις διατάξεις για τη φορολογία γίνεται καθαρή η ταξική επιλογή: Νέοι αυξημένοι έμμεσοι και άμεσοι φόροι στα λαϊκά στρώματα, που σε συνδυασμό με δραστικές περικοπές σε Υγεία - Πρόνοια από τον κρατικό προϋπολογισμό, δημιουργούν ακόμη καλύτερες συνθήκες παροχής κρατικού χρήματος στην καπιταλιστική οικονομία.
Ολα τα παραπάνω είναι η αναπτυξιακή διάσταση του τρίτου μνημονίου. Και είναι σε ευθεία αντίθεση με την ανάπτυξη που έχει ανάγκη ο λαός. Αρα, πρέπει τώρα να δυναμώσει η πάλη ενάντια στο τρίτο μνημόνιο, η πάλη για την κατάργηση των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων, την ανάκτηση των απωλειών, την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών, χρειάζεται πάλη για τη μοναδική ρεαλιστική διέξοδο για το λαό: Τη συνολική αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, του πλούτου της χώρας, με τον ίδιο το λαό στην εξουσία. Σ' αυτό το δρόμο πρέπει να πορευτούν η εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Twitter Facebook

3:00:00 μ.μ. , ,
Ανακοίνωση εξέδωσε η Πανελλαδική Γραμματεία Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ με αφορμή τα όσα προβλέπει το μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για την Παιδεία. Η ανακοίνωση έχει ως εξής:
«Οργανώνουμε άμεσα την πάλη ενάντια στα μέτρα - λαιμητόμο του μνημονίου 3 για την Παιδεία.
1. Τα νέα μέτρα για την Εκπαίδευση που συμφώνησε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους "θεσμούς" για το νέο μνημόνιο ολοκληρώνουν ό,τι άφησαν ατελείωτο οι προηγούμενες αντιλαϊκές κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, συνεχίζοντας - ανάμεσα στα άλλα - το αντιδραστικό "νέο σχολείο" της Διαμαντοπούλου, τον νόμο 4186/2013 του Αρβανιτόπουλου. Κανένας εκπαιδευτικός, κανένας γονιός, κανένας μαθητής, κανένας εργαζόμενος στην Εκπαίδευση να μη χάσει χρόνο, να μην πιστέψει το παραμύθι για δήθεν θετικές αλλαγές που θα έρθουν μόνο αν στηριχθεί η αντιλαϊκή κυβέρνηση.
2. Η λαϊκή οικογένεια με το άνοιγμα των σχολείων θα βρει μπροστά της νέα ταξικά εμπόδια στη μόρφωση των παιδιών της. Θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο η εκπαιδευτική - μαθησιακή διαδικασία. Συγκεκριμένα:
Με τον νέο εξορθολογισμό των τάξεων, των σχολείων ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για αλλαγή στην αναλογία μαθητή - εκπαιδευτικού ανά τάξη, για νέες συγχωνεύσεις, συμπτύξεις τμημάτων, κ.ά. Μόνο το γεγονός ότι ο εξορθολογισμός θα γίνει με βάση την έκθεση του ΟΟΣΑ του 2011, που πρότεινε ανάμεσα στα άλλα τις ήδη εφαρμοζόμενες συγχωνεύσεις, την αύξηση του διδακτικού ωραρίου, την κινητικότητα, δείχνει το μέγεθος της επίθεσης που βρίσκεται στα σκαριά.
Προωθείται ακόμα πιο αποφασιστικά η απλήρωτη εργασία - μαθητεία για τους μαθητές ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ, για παιδιά κάτω των 18 ετών, ενάντια στα δικαιώματά τους για ουσιαστική μόρφωση.
Επιταχύνεται η διαδικασία αξιολόγησης της Εκπαίδευσης με κριτήρια την πιο στενή σύνδεσή της με τις ανάγκες της κερδοφορίας των μονοπωλίων, σύμφωνα με τις εκθέσεις του ΟΟΣΑ. Δηλαδή, "με βάση την αποδοτικότητα και αυτονομία των δημόσιων εκπαιδευτικών μονάδων και την αξιολόγηση και διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα". Επαναφέρει ουσιαστικά με έντονο τρόπο την κατεύθυνση για αυτονόμηση της κάθε σχολικής μονάδας, που θα λειτουργεί με ανταγωνιστικά κριτήρια, θα καταρτίζει τους δικούς της προϋπολογισμούς, θα προσλαμβάνει τους εκπαιδευτικούς της κ.τ.λ.
3. Είναι ώρα για άμεση οργάνωση της πάλης. Κάθε σχολείο, κάθε σύλλογος εκπαιδευτικών, κάθε σωματείο, να γίνει κάστρο αγώνα ενάντια στο νέο μνημόνιο, να εμποδιστεί η εφαρμογή κάθε μέτρου που πλήττει το δικαίωμα του λαού και των παιδιών του να μορφώνονται, να ζουν και να εργάζονται με αξιοπρέπεια και δικαιώματα. Να στηριχτούν οι προσπάθειες λαϊκής αλληλεγγύης, αντιμετώπισης των συνεπειών από την παραπέρα φτωχοποίηση της λαϊκής οικογένειας.
Είναι ώρα να παραμεριστεί ο παλιός και ο νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός, που όλα αυτά τα χρόνια στήριξε τις κυβερνήσεις και τα μνημόνιά τους, άφησε απροετοίμαστο το κίνημα, επιδίωξε να το εντάξει στη λογική της κυβερνητικής διαχείρισης, εντός των τειχών του μονόδρομου της ΕΕ και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Κανένας εκπαιδευτικός να μην εγκλωβιστεί στην ξαναζεσταμένη σούπα "της εθνικής προσπάθειας της παραμονής της χώρας εντός ευρώ", ούτε στην επικίνδυνη αυταπάτη για μια καπιταλιστική Ελλάδα με δραχμή, με απείραχτα τα συμφέροντα των μονοπωλίων.
4. Απευθυνόμαστε σε κάθε καλοπροαίρετο εκπαιδευτικό, ανεξάρτητα αν συμφωνεί σε όλα με το ΠΑΜΕ. Υπάρχει ελπίδα και προοπτική. Είναι ο δρόμος της πάλης για την κατάργηση των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων, την ανάκτηση των απωλειών, την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών. Είναι στην ενίσχυση του ΠΑΜΕ. Είναι στη διεκδίκηση, ο λαός να απολαμβάνει τον πλούτο που παράγει χωρίς την ΕΕ και τα μονοπώλια.

Ετοιμαζόμαστε για νέους πιο σκληρούς αγώνες».
Twitter Facebook

2:00:00 μ.μ. ,
Ευημερία επιχειρηματιών
«Δύσκολη αλλά με αναπτυξιακή διάσταση η συμφωνία», γράφει η «Αυγή» 13/8/2015, και αναφέρεται σε μια σειρά από πλεονεκτήματα. Ποια είναι αυτά; Τα μειωμένα σε σύγκριση με πριν πρωτογενή πλεονάσματα, που θα αφήσουν κρατικό χρήμα για καπιταλιστικές επενδύσεις, δημόσιες και ιδιωτικές. Το Ταμείο Αξιοποίησης της Δημόσιας Περιουσίας, που θα διαθέσει κρατικής ιδιοκτησίας τομείς της οικονομίας για να επενδύσουν λιμνάζοντα κεφάλαια οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Τα 35 δισ. ευρώ του «πακέτου Γιούνκερ», που πάνε όλα στην «πραγματική οικονομία». Ολα όσα, δηλαδή, ενισχύουν το κεφάλαιο. Εμείς να προσθέσουμε ότι το κεφάλαιο, άρα και η ανάπτυξη, ενισχύεται από τους μισθούς πείνας και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας που αυξάνουν την κερδοφορία, από την απαλλαγή της εργοδοσίας από εισφορές, από την κατάργηση των φόρων υπέρ τρίτων, που χτυπά μαζί με άλλα μέτρα την Κοινωνική Ασφάλιση, τις συντάξεις, από τις περικοπές του κρατικού προϋπολογισμού σε Υγεία και ιδιαίτερα Πρόνοια, για να περισσεύουν λεφτά για τους δανειστές, για την αποπληρωμή κρατικών χρεών στους μεγαλοεπιχειρηματίες εργολάβους και άλλους κ.λπ. 
Ξεκλήρισμα αγροτών...
Ο πρωθυπουργός, μιλώντας πρόσφατα στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, δήλωσε: «Εχουμε στόχο να προωθήσουμε τη διάκριση των αγροτών σε αυτούς που είναι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες και ασκούν αγροτική δραστηριότητα και σ' αυτούς που έχουν γεωργικό εισόδημα αλλά η κύρια απασχόλησή τους είναι διαφορετική». Αυτό πραγματοποιείται με το μνημόνιο, στο οποίο υπάρχει πρόβλεψη για «μεγαλύτερη συγκέντρωση της αγροτικής εκμετάλλευσης», στο πλαίσιο της στρατηγικής για την «ανταγωνιστικότητα της γεωργίας». Αλλωστε, τα ίδια τα μέτρα για τους αγρότες, όπως η πλήρης κατάργηση του «μειωμένου» ειδικού φόρου στο αγροτικό πετρέλαιο με την αύξησή του από 66 ευρώ στα 200 ευρώ ανά χιλιόλιτρο από την 1η Οκτώβρη 2015 και στα 330 ευρώ από την 1η Οκτώβρη 2016, η αύξηση του φόρου εισοδήματος από το 13% στο 20% για τα εισοδήματα του 2016 και στο 26% γι' αυτά του 2017, από το πρώτο ευρώ εισοδήματος, ο τριπλασιασμός εισφορών, η φορολόγηση για πρώτη φορά και των κοινοτικών επιδοτήσεων, είναι μέτρα που ωθούν στο ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών και στην ενίσχυση της καπιταλιστικής αγροτικής παραγωγής. Που όμως παράγει με κίνητρο το κέρδος, και όχι τις διατροφικές ανάγκες του λαού. Δεν είναι τυχαίο που η «Καθημερινή» π.χ. επικροτεί αυτή την προοπτική γράφοντας: «Το τέλος των αγροτών που γνωρίζαμε»...
... και η δική τους διέξοδος
Το γεγονός ότι ενισχύεται η καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής με το ξεκλήρισμα των φτωχομεσαίων αγροτών και με κινδύνους για το διατροφικό πρόβλημα του λαού, αποτελεί βάση για τη συμμαχία εργατικής τάξης, φτωχομεσαίων αγροτών και αυταπασχολουμένων στις πόλεις, στην πάλη τους ενάντια στο κεφάλαιο, στην ΕΕ και την εξουσία τους, για την εργατική - λαϊκή εξουσία και οικονομία. Οπου δίπλα στην κοινωνική αγροτική παραγωγή θα υπάρχει ο αγροτικός παραγωγικός συνεταιρισμός, που θα συνενώσει τους φτωχομεσαίους στον καπιταλισμό αγρότες και όλοι θα παράγουν ποιοτικά και φτηνά προϊόντα, λύνοντας οριστικά το διατροφικό για το λαό πρόβλημα και εξασφαλίζοντας ικανοποιητικό εισόδημα στους αγρότες, καλύπτοντας και όλες τις ανάγκες τους με τον κεντρικό σχεδιασμό και τον εργατικό έλεγχο.
Ολα για το κεφάλαιο
Εγραφε, λοιπόν, η «Καθημερινή», 13/8/2015, ότι στο τρίτο μνημόνιο «περιλαμβάνεται σειρά διατάξεων που μεταβάλλουν σημαντικά τις διατάξεις του Πτωχευτικού Κώδικα, με στόχο την παροχή δυνατοτήτων σε επιχειρήσεις που πτωχεύουν να σταθούν και πάλι όρθιες στα πόδια τους, δίχως τα βαρίδια πολύπλοκων διαδικασιών και προϋποθέσεων που καθιστούσαν την πτώχευση διαδικασία χωρίς επιστροφή (...) όπως αναφέρεται και στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου (...) Η όσο το δυνατόν συντομότερη λήξη της πτώχευσης και η απαλλαγή των εταίρων που δεν τα κατάφεραν από τις δικαστικές εκκρεμότητες, κρίνονται απαραίτητες προκειμένου να μπορέσουν να στήσουν νέα επιχείρηση από το μηδέν». Ετσι, τους μεγαλοεπιχειρηματίες, που «πτωχεύοντας» έχουν αφήσει απλήρωτους για μεγάλο χρονικό διάστημα τους εργαζόμενους - οι οποίοι με την πτώχευση χάνουν ουσιαστικά τα χρωστούμενα δεδουλευμένα - και αφήνουν μεγάλα φέσια στα ασφαλιστικά ταμεία που ποτέ δεν τα πληρώνουν, τους απαλλάσσουν απ' αυτά, για να ξαναρχίσουν να στήνουν νέες επιχειρήσεις και να κερδοφορούν. Στον Καιάδα οι εργαζόμενοι, να φουσκώνει το κεφάλαιο..
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ © 2014-2017. All Rights Reserved.
Powered by Blogger

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget