06/05/17
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV
Twitter Facebook

10:00:00 μ.μ.
Ψηφίστηκε το 4ο μνημόνιο, με νέα δυσβάσταχτα μέτρα που ξεκινούν από τα 5 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση και αφορούν κάθε λαϊκή οικογένεια. Πλάι σε αυτήν τη λαίλαπα εξαγγέλθηκαν «αντίμετρα» - κοροϊδία, μεταξύ αυτών και η θεσμοθέτηση της 2χρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής, που τη μάζεψαν πριν ακόμα κυκλοφορήσει ο αχός της, καθώς η κυβέρνηση ξεκαθάρισε ότι το μέτρο αφορά το σχεδιασμό τριετίας, εφόσον πιαστούν τα πρωτογενή πλεονάσματα, έρθει η καπιταλιστική ανάπτυξη και τα δημοσιονομικά ρυθμιστούν!
Πλάι, όμως, στην εξαγγελία - κοροϊδία στήθηκε ένας αναχρονιστικός και σκοταδιστικός καβγάς, βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης καθώς επιχειρηματολογούσε κατά της θεσμοθέτησης της υποχρεωτικότητας. Η πλειοψηφία της ΠΟΕ - ΟΤΑ, η ΚΕΔΕ καθώς και ο «επιστημονικός φορέας» της ΠΑΣΥΒΝ εξυπηρέτησαν μια χαρά τις κυβερνητικές στοχεύσεις. Εξαγγέλθηκαν μάλιστα και κινητοποιήσεις με κύριο θέμα τη μη θεσμοθέτηση της 2χρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής. Δηλαδή, ο ένας έκοβε και ο άλλος έραβε.
Τα δήθεν επιστημονικά επιχειρήματα με τα οποία επένδυσαν τις κινητοποιήσεις χτυπούσαν ευθύβολα τις ανάγκες των παιδιών προσχολικής ηλικίας αλλά και το ίδιο το επιστημονικό έργο των παιδαγωγών. Ανέφεραν, λοιπόν, σε επιστολή προς τους γονιούς ότι η ενδεχόμενη θεσμοθέτηση της 2ετούς υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής θα οδηγήσει σε ένα απαρχαιωμένο και αναχρονιστικό παιδαγωγικό μοντέλο.
Επιπλέον, για να ενισχύσουν την επιχειρηματολογία τους ενάντια στην υποχρεωτικότητα έφτασαν στο σημείο να καθαγιάσουν την εικόνα της ΕΕ και διεθνώς για την κατάσταση που επικρατεί συνολικά στην Προσχολική Αγωγή από 0 έως 6 ετών, αναφέροντας ότι μόνο σε 5 ευρωπαϊκές χώρες υφίσταται η υποχρεωτική ένταξη των παιδιών νηπιακής ηλικίας πέντε ετών!
Μίλια μακριά από την κάλυψη των αναγκών των παιδιών προσχολικής ηλικίας
Ομως, εάν θέλουμε να μιλήσουμε επιστημονικά για την κατάσταση που επικρατεί σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο στον τομέα της Προσχολικής Αγωγής, τα νούμερα βαραίνουν αρνητικά για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας. Τα ίδια τα αδιέξοδα που βιώνουν οι οικογένειες είναι κραυγαλέα, καθώς δεν υπάρχει επαρκές δίκτυο δομών, δημόσιων και δωρεάν, που να καλύπτει τις ανάγκες και αναγκάζονται να πληρώνουν υψηλά τροφεία για να τις καλύψουν.
Εν συντομία και σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δίκτυο «Ευρυδίκη», που κατέγραψε αναλυτικά την εικόνα του χώρου, αναφέρεται σε έκθεση ότι η Προσχολική Αγωγή είναι εμπόρευμα, και μάλιστα υψηλά κοστολογημένο, ζητούμενο για τη συντριπτική πλειοψηφία των οικογενειών που αδυνατούν να πληρώσουν. Στο 1/3 των ευρωπαϊκών χωρών οι γονείς αδυνατούν να βρουν θέση σε μια δομή ακόμα και για τα μεγαλύτερα παιδιά ηλικίας τριών και τεσσάρων χρόνων. Για τις ηλικίες κάτω των τριών χρόνων μόλις το 15% φοιτά σε κάποια δομή και αφορά οικογένειες με καλό οικονομικό επίπεδο καθώς γι' αυτές τις ηλικίες το κρατικό δίκτυο είναι ελλιπέστατο και αλωνίζει ο ιδιωτικός τομέας. Το κόστος φοίτησης είναι απαγορευτικό και αυξάνεται στις μικρότερες βρεφικές ηλικίες. Συνολικά, κατά μέσο όρο στην ΕΕ οι γονείς πληρώνουν το 14,4% της φοίτησης των παιδιών. Ανάλογα στοιχεία προκύπτουν και από έκθεση του ΟΟΣΑ, που καταλήγει ότι υπολογίζεται πως παραπάνω από το 50% των παιδιών προσχολικής ηλικίας φοιτούν σε ιδιωτική δομή με σημαντική επιβάρυνση για τις οικογένειες.
Μάλιστα, για την Ελλάδα, ακόμα και αυτά τα μεγέθη είναι πιο δυσμενή και βαραίνουν αρνητικά τις λαϊκές οικογένειες. Υπολογίζεται ότι μόλις το 10% - 12% των βρεφών βρίσκει μια θέση στους ελάχιστους βρεφικούς σταθμούς, το 25% - 30% κάτω των τριών ετών, μόλις το 50% των τρίχρονων, η εικόνα βελτιώνεται στα 4χρονα, που και σε αυτήν την περίπτωση ένα σημαντικό ποσοστό δεν πηγαίνει σε καμία δομή και, τέλος, τα ποσοστά αγγίζουν την καθολικότητα στη νηπιακή ηλικία που φοιτά περίπου το 95%. Βέβαια, αυτά τα μεγέθη αφορούν το σύνολο των δομών, δημόσιων και ιδιωτικών, παιδικών σταθμών και νηπιαγωγείων.
Επιπλέον, υπάρχει μεγάλη διαφοροποίηση στο ζήτημα της υποχρεωτικότητας της Προσχολικής Εκπαίδευσης και της αναγνώρισης ως ευθύνης του κράτους να την παρέχει καθολικά, δωρεάν και υποχρεωτικά. Μόνο σε 5 ευρωπαϊκές χώρες αναγνωρίζεται (Δανία, Εσθονία, Φινλανδία, Σουηδία και Νορβηγία) το τυπικό δικαίωμα του παιδιού αμέσως μετά τη γέννησή του να εγγραφεί σε Κέντρο Ολοήμερης Παραμονής. Σε αυτές τις χώρες, αν και αναγνωρίζεται το δικαίωμα του παιδιού να πηγαίνει από μικρό σε κάποια δομή Προσχολικής Εκπαίδευσης, αυτή δεν παρέχεται δωρεάν.
Στο 1/3 των ευρωπαϊκών χωρών (Βέλγιο, Γερμανία, Ιρλανδία, Ισπανία, Γαλλία, Λουξεμβούργο, Ουγγαρία, Μάλτα, Πορτογαλία, Ηνωμένο Βασίλειο) αναγνωρίζεται το δικαίωμα και επιδοτείται μετά τα 3 χρόνια. Αυτή η παροχή, βέβαια, ανταποκρίνεται σε κάποιες μέρες ή ώρες τη βδομάδα. Για παράδειγμα, σε Ιρλανδία και Ηνωμένο Βασίλειο καλύπτουν δωρεάν 10 - 15 ώρες. Σε 7 χώρες (Βουλγαρία, Ελλάδα, Κύπρο, Λετονία, Ουγγαρία, Αυστρία και Πολωνία) είναι υποχρεωτικό το τελευταίο έτος φοίτησης στην προσχολική ηλικία.
Σε 6 χώρες (Κροατία, Λιθουανία, Ρουμανία, Σλοβακία, Ισλανδία και Τουρκία) δεν υπάρχει καμία θεσμική αναφορά για την ευθύνη του κράτους απέναντι στην Προσχολική Εκπαίδευση ούτε διασφαλίζει κάποιο έτος υποχρεωτικότητας.
Ζητήματα που είχαν λυθεί εδώ και δεκαετίες στο σοσιαλισμό
Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι η σύγχρονη ανάγκη του παιδιού στην Προσχολική Αγωγή, επιστημονικά τεκμηριωμένη για τα οφέλη της, όχι μόνο δεν αναγνωρίζεται ως τέτοια, αλλά κοστολογείται κι έχει μετατραπεί σε προσοδοφόρα επιχείρηση, που είναι γιγαντωμένη στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και διεθνώς. Αυτό αποτυπώνει το στυγνό πρόσωπο του καπιταλιστικού συστήματος, που «επενδύει» μόνο σε ό,τι μπορεί να του αποφέρει κέρδος. Για την Προσχολική Αγωγή, την αναγκαιότητά της και τα οφέλη της, μόλις τις τελευταίες δύο δεκαετίες άρχισαν κάτι να ψελλίζουν αστοί επιστήμονες, δόθηκαν πολιτικές κατευθύνσεις, που όμως μένουν σε επίπεδο διακηρύξεων, καθώς η ίδια η εικόνα της παραμένει αποθαρρυντική.
Τέλος, στην προαναφερόμενη επιστολή των φορέων που τάσσονται κατά της υποχρεωτικότητας, αφού εκθειάζουν τον καπιταλισμό και τα οφέλη του, καταφέρονται ενάντια στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε και στις κατακτήσεις του. Οταν, μισό αιώνα πίσω, από τις δεκαετίες του '60 και του '70, στις σοσιαλιστικές χώρες οι δομές ήταν ενιαίες, δημόσιες, δωρεάν και καθολικές για τα παιδιά από 0 έως 6 ετών, είχαν επιστημονικό προσωπικό όλων των ειδικοτήτων, ακόμα και επιστήμονες που παρακολουθούσαν και κατέγραφαν την ανάπτυξη του παιδιού και σε περίπτωση δυσκολιών, του παρεχόταν η ανάλογη και αναγκαία βοήθεια. Ηταν κατοχυρωμένο, αναγνωρισμένο το δικαίωμα του παιδιού να φοιτά σε προσχολική δομή και φυσικά αυτή η υποχρέωση βάραινε καθολικά το εργατικό κράτος.
Αγώνας για να ικανοποιηθεί αυτό που είναι επιστημονικά επιβεβλημένο
Αντιτείνουμε, λοιπόν, σε όλους αυτούς που δήθεν «επιστημονικά» ντύνουν την εικόνα της Προσχολικής Αγωγής και ανταπαντάμε ξεκάθαρα: Αναχρονισμός είναι να απαλλάσσεις το κράτος και την εκάστοτε κυβέρνηση από την υποχρέωση να καλύψει τις ανάγκες των παιδιών προσχολικής ηλικίας από τη γέννησή τους μέχρι την είσοδό τους στο σχολείο.
Ενα βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση είναι η θεσμοθέτηση τουλάχιστον της 2χρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής, που δεν φτάνει από μόνη της. Δηλαδή, εάν η κυβέρνηση δεν πάρει τα απαιτούμενα μέτρα, όπως είναι η πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, παιδαγωγικού, ειδικού παιδαγωγικού, βοηθητικού κ.τ.λ., η ίδρυση και επέκταση των δομών ώστε αυτές να καλύπτουν τις ανάγκες, δημόσια και δωρεάν, τότε το μόνο που θα επιτευχθεί είναι να υποχρεώσει τους γονιούς να πάνε πελάτες στις ιδιωτικές δομές.
Είναι τεράστια η σημασία της Προσχολικής Αγωγής και ως εκ τούτου είναι ανάγκη και ταυτόχρονα δικαίωμα του παιδιού να του παρέχεται με ευθύνη του κράτους καθολικά, δημόσια και δωρεάν. Επομένως, εργαζόμενοι, γονείς, χρειάζεται με τον αγώνα μας να την υπερασπιστούμε για να ικανοποιηθεί και να συγχρονιστεί επιτέλους με αυτό που είναι επιστημονικά επιβεβλημένο.
Χρειάζεται να διεκδικήσουμε, σε κοινό μέτωπο, εργαζόμενοι, γονείς, και να υποχρεώσουμε το κράτος:

  • Να εξασφαλίσει με καθολικό τρόπο, δημόσια και δωρεάν φοίτηση όλων των παιδιών προσχολικής ηλικίας, από τη μικρή βρεφική έως και τη νηπιακή ηλικία.
  • Να προσλάβει μόνιμο προσωπικό παιδαγωγούς, ειδικούς επιστήμονες, βοηθητικό προσωπικό, τόσους όσοι χρειάζονται για να καλυφθούν οι ανάγκες.
  • Ενιαίο, παιδαγωγικά αναβαθμισμένο πρόγραμμα αγωγής που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες αναπτυξιακές ανάγκες της κάθε ηλικίας. Με ευθύνη του κράτους να προσδιορίζεται η συνολική παιδαγωγική παρέμβαση, με ενιαία κριτήρια.
  • Υψηλού, πανεπιστημιακού επιπέδου μόρφωση για όλους τους παιδαγωγούς και περιοδική επιμόρφωση με ευθύνη του κράτους, για να συγχρονίζουν τις παιδαγωγικές μεθόδους με τα νέα, κάθε φορά, επιστημονικά δεδομένα.
  • Να παρθούν όλα τα αναγκαία μέτρα, όπως είναι οι συνθήκες υγιεινής, ασφάλειας και διατροφής των παιδιών, με ευθύνη του κράτους και με πρόσληψη του αναγκαίου προσωπικού (μάγειρες, τραπεζοκόμοι κ.τ.λ).
Twitter Facebook

7:00:00 μ.μ.
Μετά την τελευταία δολοφονική επίθεση στο Μάντσεστερ και το κλίμα τρομοφοβίας, η παρουσία αστυνομίας και στρατού είναι έντονη σε αυτές τις εκλογές
Στόχος ο εγκλωβισμός του λαού στις διαφορετικές εκδοχές διαχείρισης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας
Οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές της ερχόμενης Πέμπτης, 8 του Ιούνη, στο Ηνωμένο Βασίλειο για 650 έδρες με το σύστημα των μονοεδρικών γίνονται μέσα σε κλίμα εκβιασμών του βρετανικού λαού, ώστε να εγκλωβιστεί στις εκδοχές αστικής διαχείρισης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας κυρίως ανάμεσα στα δύο μεγαλύτερα κόμματα εκείνα των Συντηρητικών της πρωθυπουργού, Τερέζα Μέι, και των Εργατικών του Τζέρεμι Κόρμπιν, που τις τελευταίες μέρες οι εταιρείες δημοσκοπήσεων τα φέρνουν να έχουν απόσταση μεταξύ τους 3 - 5 μονάδων, η τελευταία στο 42% με 39%, αντίστοιχα.
Το διακύβευμα για τα αστικά κόμματα είναι με ποιους όρους το Brexit θα εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα των Βρετανικών μονοπωλιακών ομίλων. Το παράδειγμα της Βρετανίας αποδεικνύει την αυταπάτη ότι η έξοδος από την ΕΕ στο έδαφος του καπιταλισμού μπορεί να αποτελέσει βήμα προς όφελος των εργαζομένων.
Παρατηρώντας κανείς το ενδιαφέρον του κόσμου στη σύντομη προεκλογική περίοδο, κυριάρχησε όχι τόσο το Brexit, αλλά το μέλλον του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ), της Παιδείας, του λεγόμενου «κοινωνικού κράτους», η ανησυχία για την ανεργία.
Σε μία χώρα 65.000.000 κατοίκων αυτό που δείχνει να ανησυχεί πραγματικά τον λαό - ο οποίος όμως είναι εγκλωβισμένος στην αναζήτηση καλύτερης αστικής διαχείρισης και όχι ριζικής αντιμετώπισης των δεινών που αντιμετωπίζει - είναι η επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου, η ακριβή στέγη, η χειροτέρευση των υπηρεσιών Υγείας, τα πανάκριβα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος, η επίθεση στις εργασιακές σχέσεις και τους μισθούς, που παραμένουν καθηλωμένοι, παρά την τεράστια κερδοφορία των μονοπωλίων. Πάνω από 8.000.000 άνθρωποι παλεύουν να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαΐ τη μέρα, κυνηγώντας ένα πακέτο μακαρόνια και λίγο ρύζι από τις «Τράπεζες Τροφίμων». Από αυτούς, πάνω από 4.000.000 είναι παιδιά και έφηβοι.
Δεν είναι τυχαίο πως το βίντεο - κλιπ του τραγουδιού «Liar liar GE 2017» («Ψεύτρα, ψεύτρα Γενικές Εκλογές 2017») του συγκροτήματος «Kaptain Ska», έχει μεγάλη διάδοση στα λεγόμενα μέσα «κοινωνικής δικτύωσης» και ξεκινά με έναν αριθμό: Με τα 4.370.000 παιδιά στη Βρετανία που ζουν σήμερα βουτηγμένα στη φτώχεια. Δεν είναι, επίσης, τυχαίο πως οι περικοπές των τελευταίων «συντηρητικών» κυβερνήσεων στις υπηρεσίες Κοινωνικής Πρόνοιας προκάλεσαν ανάμεσα στον Δεκέμβρη του 2011 και τον Φλεβάρη του 2014 το θάνατο πάνω από 4.000 ανήμπορων αναπήρων που είδαν τα επιδόματα Πρόνοιας να τους κόβονται επειδή κρίθηκαν ξαφνικά «κατάλληλοι για εργασία»! Βεβαίως, αυτά τα στοιχεία αξιοποιούνται κυρίως από τους άλλους αστούς ανταγωνιστές της Μέι, αφού αποδίδονται στη διακυβέρνηση των Συντηρητικών και όχι στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, που αναπαράγει τις κρίσεις, τη φτώχεια, τη βαρβαρότητα, τους πολέμους και τη δυστυχία των λαών.
Σε αυτήν τη σύγχρονη βαρβαρότητα, «χτίζει» τη δική του διαχειριστική πρόταση ο σοσιαλδημοκράτης Κόρμπιν, που σπέρνει αυταπάτες στα λαϊκά στρώματα περί ενός «πιο ανθρώπινου καπιταλισμού», αφού και αυτός υπερασπίζεται το εκμεταλλευτικό σύστημα όπως και τη συμμετοχή στην ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία του ΝΑΤΟ, με φληναφήματα ότι η βρετανική εξωτερική πολιτική θα πρέπει να γίνεται με γνώμονα την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ας δούμε όμως, ανά ενότητα, ορισμένες από τις θέσεις των βασικών αστικών κομμάτων, που εκφράζουν και διαφορετικά τμήματα του κεφαλαίου.
Βασικές θέσεις ανά θεματική ενότητα
  • Για το Βrexit:
Συντηρητικοί: «Σκληρό Brexit» δίχως απαραίτητα διατήρηση πρόσβασης στην ενιαία αγορά και την τελωνειακή ένωση. Επιδίωξη «βαθιάς και ειδικής σχέσης με την ΕΕ». Θεωρούν «καλύτερη καμία συμφωνία από μία κακή συμφωνία». Υπέρ των ελέγχων στη μετανάστευση και υπέρ μιας «κοινής ταξιδιωτικής περιοχής» μεταξύ Βρετανίας - ΕΕ. Και, βεβαίως, τη διατήρηση της ειδικής σχέσης με τις ΗΠΑ.
Εργατικοί: «Ηπιο Brexit» με πρόσβαση σε ενιαία αγορά και τελωνειακή ένωση και υποτίθεται εγγυήσεις στα δικαιώματα πολιτών της ΕΕ στο Ηνωμένο Βασίλειο και αντίστροφα.
Φιλελεύθεροι Δημοκράτες: Κατά του Brexit. Θέλουν παραμονή στην ΕΕ και δεύτερο δημοψήφισμα.
Πράσινοι: Υπέρ της παραμονής στην ΕΕ και ενιαίας αγοράς.
Κόμμα Ανεξαρτησίας Ηνωμένου Βασιλείου (UKIP): Σθεναρός υπέρμαχος του Brexit. Επιδιώκει «πλήρη έλεγχο» στη μετανάστευση. Οχι «διατροφή» για το διαζύγιο με την ΕΕ, «πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα».
Σκοτσέζικο Εθνικό Κόμμα (SNP): Παραμονή της Σκοτίας στην ΕΕ και δεύτερο δημοψήφισμα για ανεξαρτησία από το Ηνωμένο Βασίλειο.
  • Για την οικονομία:
Συντηρητικοί: «Νοικοκύρεμα» δημοσιονομικών με ισοσκελισμένο προϋπολογισμό έως τα μέσα της επόμενης δεκαετίας και περικοπές σε κοινωνικά επιδόματα και συντάξεις. Επενδύσεις σε Ερευνα και Ανάπτυξη, στο 2,4% του ΑΕΠ για 10 χρόνια. Δημιουργία νέου Επενδυτικού Ταμείου με 23 δισεκατομμύρια στερλίνες για ενίσχυση της παραγωγικότητας. Θέσπιση «ορίων» στα τιμολόγια ρεύματος για φτωχά νοικοκυριά. Πρόκειται για μέτρα που επιχειρούν στο νέο περιβάλλον της εκτός ΕΕ Βρετανίας να θωρακίσουν τα συμφέροντα των βρετανικών μονοπωλίων.
Εργατικοί: Στην ίδια κατεύθυνση με διαφορετικό μείγμα κινούνται και οι προτάσεις της σοσιαλδημοκρατίας. Προτείνουν πενταετές πλάνο μείωσης του λειτουργικού κόστους της κυβέρνησης. Δημιουργία Επενδυτικής Τράπεζας. Μακροπρόθεσμη χρηματοδότηση Ερευνας και Ανάπτυξης. Χρηματοδότηση κοινωνικής πολιτικής μέσω αύξησης 5% της φορολογίας υψηλότερων εισοδημάτων. Εθνικοποίηση σιδηρόδρομων, ταχυδρομείων και μέρους του συστήματος διανομής Ενέργειας. Κατάργηση των συμβάσεων μηδενικού χρόνου. Ενίσχυση συνδικάτων. Ολα αυτά σε μια προσπάθεια να ενισχυθεί η ταξική συνεργασία και συναίνεση που δήθεν θα ωφελήσει τα λαϊκά στρώματα, τη στιγμή που αυτά θα εξακολουθήσουν να υφίστανται την καπιταλιστική εκμετάλλευση.
Φιλελεύθεροι Δημοκράτες: Επενδύσεις 100 δισεκατομμυρίων στερλινών για υποδομές. Εξάλειψη δημοσιονομικών ελλειμμάτων έως το 2020.
Πράσινοι: Θέσπιση «κοινωνικού βασικού εισοδήματος» σε όλους. Σταδιακή θέσπιση τετραήμερης εργάσιμης βδομάδας. Εθνικοποίηση δημόσιων συγκοινωνιών και Ταχυδρομείων. Αύξηση του κατώτατου ωρομίσθιου σε 10 στερλίνες έως το 2020. Μείωση μισθολογικών ανισοτήτων. Δημιουργία «λαϊκών τραπεζών».
UKIP: Δραστική μείωση της βοήθειας σε άλλες χώρες, ώστε να δοθούν περισσότερα χρήματα σε Βρετανούς φορολογούμενους.
SNP: Πιο «δίκαιη», βιώσιμη οικονομία στη Σκοτία. Περισσότερη ευελιξία της σκοτσέζικης κυβέρνησης σε απασχόληση, Πρόνοια.
  • Για την Υγεία:
Συντηρητικοί: Αύξηση δαπανών για το Εθνικό Σύστημα Υγείας με 8 δισεκατομμύρια στερλίνες την επόμενη πενταετία. Αναβάθμιση νηπιακών σταθμών, κλινικών Ψυχικής Υγείας και νοσοκομείων. Υποχρεωτική κάλυψη του κόστους ιατρικής περίθαλψης σε όλους τους αλλοδαπούς κατοίκους στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Εργατικοί: Κατάργηση ανώτατων ορίων στην κάλυψη υπηρεσιών Υγείας και χρηματοδότησή τους με 30 δισεκατομμύρια στερλίνες έως τις επόμενες εκλογές.
Φιλελεύθεροι Δημοκράτες: Μικρή αύξηση στο φόρο εισοδήματος για χρηματοδότηση του ΕΣΥ και των υπηρεσιών Πρόνοιας.
Πράσινοι: Ανάκληση της ιδιωτικοποίησης του ΕΣΥ, ώστε να παρέχονται δωρεάν οι υπηρεσίες Υγείας.
UKIP: Εξτρα χρηματοδότηση του ΕΣΥ με 3 δισεκατομμύρια στερλίνες και επενδύσεις 130.000.000 στερλινών ετησίως για έρευνα πάνω στην άνοια. Επιδιώκει την πρόσληψη 20.000 νοσηλευτών και 8.000 γιατρών.
SNP: Δημόσια χρηματοδότηση του ΕΣΥ. Αύξηση των δημόσιων δαπανών στην Υγεία κατά 2 δισ. στερλίνες.
  • Για την Εκπαίδευση:
Συντηρητικοί: Αύξηση των δαπανών για τα σχολεία κατά 4 δισεκατομμύρια στερλίνες έως το 2022. Κατάργηση δωρεάν γευμάτων στα δημοτικά σχολεία. Επαναφορά των πρότυπων σχολείων.
Εργατικοί: Κατάργηση διδάκτρων στα πανεπιστήμια, θέσπιση υποτροφιών, επιδόματα σε φτωχούς μαθητές 16 έως 18 ετών. Δωρεάν σχολικά γεύματα.
Φιλελεύθεροι Δημοκράτες: Επενδύσεις 76 δισ. στερλινών σε εκπαίδευση. Ανάκληση νομοθεσίας για μετατροπή δημόσιων σχολείων σε «ακαδημίες».
SNP: Υπόσχεται δημιουργία χιλιάδων νέων παιδικών σταθμών και αύξηση της χρηματοδότησης σε σχολεία κατά 750.000.000 στερλίνες.
Πράσινοι: Κατάργηση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια, πλήρεις υποτροφίες σε φοιτητές, ελεύθερη δωρεάν Παιδεία και παιδικούς σταθμούς.
UKIP: Επαναφορά «παραδοσιακών» μεθόδων στην εκπαίδευση και κατάργηση σεξουαλικής αγωγής σε παιδιά έως 11 ετών.
  • Για την Εξωτερική Πολιτική και Αμυνα:
Συντηρητικοί: Παραμονή σε ΝΑΤΟ και ΟΗΕ. Ισχυρή συμμαχία με ΗΠΑ. Αμυντικές δαπάνες στο 2% του ΑΕΠ. Διατήρηση του πυρηνικού προγράμματος «Trident» και επενδύσεις 178 δισ. στερλινών σε εξοπλιστικά πακέτα την επόμενη δεκαετία.
Εργατικοί: Επίλυση συρράξεων διεθνώς με γνώμονα τα «ανθρώπινα δικαιώματα». Μέτρα αντιμετώπισης της προσφυγικής κρίσης. Αμυντικές δαπάνες τουλάχιστον στο 2% ΑΕΠ. Αν και δεν δηλώνεται, εννοείται η παραμονή στο ΝΑΤΟ.
Φιλελεύθεροι Δημοκράτες: Παραμονή σε ΝΑΤΟ και ΟΗΕ. Αποτροπή συγκρούσεων και χρήση στρατιωτικής επέμβασης σαν «έσχατο μέτρο». Ελεγχος εξαγωγών όπλων σε χώρες με γνώμονα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αμυντικές δαπάνες στο 2% του ΑΕΠ.
UKIP: Υπέρ σημαντικής αύξησης των αμυντικών δαπανών.
Πράσινοι: Κατάργηση της αντικατάστασης του πυρηνικού προγράμματος «Trident» για την εξοικονόμηση 110 δισ. στερλινών τα επόμενα 30 χρόνια. Αύξηση βοήθειας σε ξένες χώρες.
SNP: Κατάργηση του πυρηνικού προγράμματος «Τrident». Αύξηση δαπανών για βετεράνους στρατιωτικούς.
Ας μην ξεχνάμε επιπροσθέτως ότι αυτές οι κάλπες βρίσκουν τη χώρα στο πένθος ακόμη μιας επίθεσης (εκείνη της 22 του Μάη στο Μάντσεστερ), ενεργοποιώντας για πρώτη φορά το έως πρότινος απόρρητο σχέδιο «Οperation Temperer» που αφορά την περιπολία και δράση του στρατού στους δρόμους του Λονδίνου και άλλων αστικών κέντρων.
Λείπει η πραγματικά επαναστατική πολιτική
Στον εγκλωβισμό του λαού, φυσικά, συμβάλλει και το γεγονός ότι το ΚΚ Βρετανίας και το Νέο ΚΚ Βρετανίας, στο όνομα της ήττας των Συντηρητικών και των αυταπατών ότι θα συγκροτηθεί «μια αριστερή κυβέρνηση που μπορεί να αντιμετωπίσει τα λαϊκά προβλήματα», δεν κατεβάζουν καν δικό τους ψηφοδέλτιο, και καλούν στη στήριξη των Εργατικών και του Τζ. Κόρμπιν παντού. Παλιότερα, υπήρχε η στήριξη των Εργατικών, που πάντα δικαιολογούνταν ως «βήμα για την προοπτική του σοσιαλισμού», αλλά και η συμμετοχή κάποιων υποψήφιων βουλευτών σε ορισμένες περιοχές. Ωστόσο, τώρα προτάσσεται η «ήττα της Μέι», δίνοντας ουσιαστικά πάτημα στις σοσιαλδημοκρατικές διαχειριστικές αυταπάτες του Κόρμπιν, τον οποίο στηρίζει επίσης όλο το φάσμα των οπορτουνιστών και τροτσκιστών.
Ειδικότερα, φέτος το ΚΚ Βρετανίας (σε ανακοίνωση που εξέδωσε στις 24/4) εκτιμά μεταξύ άλλων ότι «οι Εργατικοί θα ακολουθήσουν πολιτικές αντιμετώπισης της φτώχειας, ενίσχυσης των συνδικάτων και θα προωθήσουν ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική στη βάση της ειρήνης και της διεθνούς αλληλεγγύης».

Το Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Βρετανίας επισημαίνει ότι οι πολιτικές λιτότητας έφεραν περισσότερες κακουχίες σε εκατομμύρια ανθρώπων, πως οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Θεωρεί τον Τζέρεμι Κόρμπιν των Εργατικών «άνθρωπο του λαού» που πιέζει για διάσωση του ΕΣΥ και κατάργηση των Τραπεζών Τροφίμων.
Twitter Facebook

5:00:00 μ.μ.
πό παλιότερη διαδήλωση ενάντια στις περικοπές μισθών
Με αντιλαϊκά μέτρα, όπως πάγωμα μισθών, κατάργηση επιδόματος αδείας, αύξηση των απλήρωτων ωρών εργασίας και των εισφορών φορτώνεται στον λαό η καπιταλιστική οικονομική κρίση
Μια σειρά από αντιλαϊκά μέτρα λιτότητας και περικοπών εφαρμόζονται με μεγάλη ένταση τον τελευταίο χρόνο στη Φινλανδία, μια σκανδιναβική άλλοτε «ευημερούσα» καπιταλιστική χώρα, που χτυπήθηκε από την καπιταλιστική κρίση και από αυτήν την άνοιξη οικονομολόγοι και πολιτικοί μιλάνε για σημάδια αναιμικής ανάκαμψης. Η κρίση στη χώρα, την οποία το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ έχει κατατάξει στις 10 πλέον ανταγωνιστικές οικονομίες του κόσμου, φορτώνεται στις πλάτες του λαού: Για να έρθει η ανάκαμψη απαιτούνται η μείωση των δημόσιων δαπανών και του εργατικού «κόστους», καθώς η αγορά εργασίας θεωρείται από τις «πλέον ανελαστικές».
Εδώ και χρόνια, η Φινλανδία θεωρείται ότι «αποχαιρετά» το λεγόμενο «σκανδιναβικό μοντέλο», που παρουσιάζεται σαν ένας «ανθρώπινος καπιταλισμός», ένας «παράδεισος» για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Και το παράδειγμα της Φινλανδίας καταρρίπτει αυτόν το μύθο, καθώς, ανεξάρτητα από την αφετηρία και το επίπεδο ανάπτυξης μιας καπιταλιστικής χώρας η τάση είναι παντού η ίδια, δηλαδή η μείωση του μισθολογικού και μη «κόστους εργασίας». Επιπλέον, η ύφεση στη Φινλανδία αντικρούει τον ισχυρισμό πως η κρίση της Ευρωζώνης είναι απότοκο «της σπάταλης ζωής των νοτίων» και αναδεικνύει ότι η καπιταλιστική οικονομική κρίση εκδηλώνεται στην παραγωγή. Ενδεικτικά, στη Φινλανδία από την κρίση έχουν χτυπηθεί κλάδοι της βιομηχανίας - στηρίγματα της οικονομίας της, όπως οι χαρτοβιομηχανίες, η βιομηχανία ξυλείας, αλλά και η βιομηχανία της πληροφορικής, με τον κολοσσό «Nokia» να εξαγοράζεται από τη «Microsoft». Αυτές οι εξελίξεις οδήγησαν σε μαζική ανεργία πολλές βιομηχανικές περιοχές, αφού έγιναν απολύσεις, έκλεισαν εργοστάσια ξυλείας και χαρτοβιομηχανίας, ενώ η «Microsoft» έκλεισε τις μη κερδοφόρες μονάδες της «Nokia», σε περιοχές όπου η οικονομία στηριζόταν αποκλειστικά σε αυτήν.
Τέλος, καταρρίπτεται και ο μύθος της αποφυγής της οικονομικής κρίσης με «χρηστή διαχείριση» από τις κυβερνήσεις. «Η ήδη μεγάλη μείωση των κοινωνικών δαπανών είχε περιορισμένο αντίκτυπο στον ρυθμό ανάπτυξής μας και στη μείωση της ανεργίας», υπογράμμιζε πέρυσι το υπουργείο Οικονομικών της χώρας, ενώ η σημερινή «κεντροδεξιά» κυβέρνηση του πρωθυπουργού, Γιούχα Σίπιλα, έχει θέσει ως στόχο την περικοπή 10 δισ. ευρώ έως το 2030. Ολοι οι τομείς θα επηρεαστούν από αυτά τα μέτρα λιτότητας, από την Υγεία μέχρι τη Διοίκηση, την Εκπαίδευση και την ανθρωπιστική βοήθεια.
Ετσι, το «αναπτυξιακό πρόβλημα» της Φινλανδίας έγκειται κυρίως στην καθυστέρηση στην προώθηση μέτρων που θα στηρίξουν τη συγκέντρωση του κεφαλαίου και τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Δηλαδή, όχι απλά δεν υπάρχουν «καπιταλιστικοί παράδεισοι», αλλά επιπλέον, προϋπόθεση για την καπιταλιστική ανάπτυξη είναι πάντα το τσάκισμα των λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.
Πάγωμα μισθών, κατάργηση του επιδόματος αδείας...
Πέρσι, η φινλανδική κυβέρνηση προώθησε ένα «Τριμερές Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας» με τα συνδικάτα και τους εργοδότες, με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση υποσχέθηκε ...35.000 νέες θέσεις εργασίας. Το ...«αντάλλαγμα» γι' αυτές είναι μέτρα όπως: Πάγωμα των μισθών και επιπλέον 24 απλήρωτες ώρες εργασίας το χρόνο στον ιδιωτικό τομέα. Επίσης, αυξήθηκαν οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων. Στο μεταξύ, η συνταξιοδοτική «μεταρρύθμιση» θα αυξήσει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης από 63 στα 65 χρόνια έως το έτος 2027.
Ιδιαίτερα μεγάλη είναι η επιβάρυνση και για τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα με την περικοπή του επιδόματος αδείας να αφορά περίπου 500.000 δημοτικούς και κρατικούς υπαλλήλους τα έτη 2017 και 2019, ενώ η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι πρόκειται για «έκτακτο και προσωρινό μέτρο»... Φέτος το καλοκαίρι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα της Φινλανδίας είναι αντιμέτωποι με την πρώτη μείωση κατά 30% του «επιδόματος διακοπών» (θα ακολουθήσουν άλλες δύο). Σύμφωνα με τις προβλέψεις, αναμένεται συνολικά να «αρπαχτεί» μισό εκατομμύριο ευρώ από τις περικοπές στα επιδόματα αδείας έως το 2019. Για παράδειγμα, για κάποιον που εργάζεται σταθερά στην ίδια δουλειά και κερδίζει περίπου 2.000 ευρώ το μήνα, η περικοπή είναι εκατοντάδες ευρώ, σύμφωνα με ρεπορτάζ του φινλανδικού ειδησεογραφικού σάιτ «yle».
Η εργαζόμενη σε κουζίνα σχολείου, Ρίτβα Χάγκστρομ, υπολογίζει ότι το ετήσιο εισόδημά της θα μειωθεί κατά 400 ευρώ. «Είχα σκεφτεί να αγοράσω καινούργια γυαλιά οράσεως, αλλά υποθέτω ότι αυτό τώρα δεν θα συμβεί», λέει. Αν και έχει 30 χρόνια προϋπηρεσία, αμείβεται με λιγότερα από 2.000 ευρώ το μήνα, οπότε η απώλεια των 400 ευρώ θα είναι καίριο πλήγμα.
«Είναι ένα σημαντικό ποσό. Τώρα δεν υπάρχουν περιθώρια να κάνω κάτι αυτό το καλοκαίρι. Εργάζεσαι όλο το χρόνο για να εξοικονομήσεις χρήματα για ένα μικρό ταξίδι. Εκτός αν χαλάσει καμιά οικιακή συσκευή, επειδή τότε πρέπει να πάρεις καινούργια...», τονίζει.
Ενδεικτικά με πάνω από 15 χρόνια προϋπηρεσία οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα θα χάσουν 431 ευρώ, στην κοινωνική εργασία 711 ευρώ, οι νοσηλευτές 573 ευρώ. Να σημειωθεί ακόμη ότι ο αριθμός των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα έχει μειωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας των αυξημένων συνταξιοδοτήσεων και των εκτεταμένων συγχωνεύσεων δημόσιων υπηρεσιών.
Στο μεταξύ, ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός έχει αναλάβει να «καταπνίξει» τη λαϊκή δυσαρέσκεια, υπενθυμίζοντας ότι ...υπάρχουν και χειρότερα. Εκπρόσωποί του σημειώνουν ότι η κυβέρνηση απειλούσε με ακόμη σκληρότερα μέτρα λιτότητας, αν τα συνδικάτα και οι εργοδοτικοί φορείς δεν κατέληγαν σε μια συμβιβαστική συμφωνία για τη μείωση του εργατικού «κόστους». «Η εναλλακτική ήταν το κυβερνητικό σχέδιο για μείωση των διακοπών και κατάργηση της κυριακάτικης προσαύξησης», τονίζουν.
Επαινεί η Κομισιόν
Η Κομισιόν στην έκθεσή της για τα κράτη - μέλη, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, επαινεί την Φινλανδία για τα παραπάνω αντιλαϊκά μέτρα, παρότι το κρατικό χρέος θα ανέλθει φέτος στο 64,7% του ΑΕΠ, παραβιάζοντας τις κατευθυντήριες οδηγίες της ΕΕ. Το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης της ΕΕ ορίζει σαν ανώτατο όριο χρέους το 60% του ΑΕΠ, με το οποίο πρέπει να εναρμονιστούν οι δημοσιονομικές πολιτικές των κρατών - μελών. Η Φινλανδία πετύχαινε αυτόν το στόχο μέχρι το 2014.
Οπως σημειώνει η Κομισιόν, βασικός παράγοντας για την καλή αξιολόγηση της Φινλανδίας είναι οι «μεταρρυθμίσεις» στην αγορά εργασίας και συγκεκριμένα το Τριμερές Σύμφωνο για την ανταγωνιστικότητα των φινλανδικών μονοπωλιακών ομίλων, που θα οδηγήσει σε ρυθμούς ανάπτυξης 1,2% - 2% το 2017. Οι Βρυξέλλες καλούν τη Φινλανδία να συνεχίσει τη δημοσιονομική της πολιτική σύμφωνα με το Σύμφωνο, να επιδιώξει την περαιτέρω ευθυγράμμιση των μισθών με την παραγωγικότητα, να προωθήσει την επιχειρηματικότητα και να βελτιωθεί το κανονιστικό πλαίσιο για την αύξηση του ανταγωνισμού στις υπηρεσίες και την προώθηση των επενδύσεων.
Πάντως, τα αντεργατικά μέτρα ήρθαν για να μείνουν. Ο υπουργός Οικονομικών, Πέτερι Οπρο, δήλωσε πριν από λίγες μέρες ότι είναι ακόμη πολύ νωρίς για οποιαδήποτε συζήτηση για αυξήσεις στους μισθούς και οι εργαζόμενοι θα πρέπει να περιμένουν έως ότου σταθεροποιηθεί η ανάπτυξη... Ταυτόχρονα, ο υποτιθέμενος στόχος των «μεταρρυθμίσεων» για μείωση της ανεργίας αποδεικνύεται ένας ακόμη μοχλός πίεσης του λαού για να αποδεχτεί τα μέτρα. Το ποσοστό ανεργίας στη Φινλανδία, σύμφωνα με προβλέψεις της Κομισιόν, αναμένεται να μειωθεί ελάχιστα, από 8,8% πέρσι σε 8,3% το 2018.
Εκβιάζουν τους ανέργους
Η Κομισιόν στην έκθεσή της καλεί την κυβέρνηση να αντιμετωπίσει εργασιακές και κοινωνικές προκλήσεις συμπεριλαμβανομένης της προώθησης κινήτρων για την αποδοχή της εργασίας. Ως προς αυτό, τα υπουργεία Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων και Υγείας κατέθεσαν μέσα στον Μάη δύο νομοθετικές προτάσεις με διακηρυγμένο στόχο την αύξηση του ποσοστού απασχόλησης από 68,8% στο 72%. Πρόκειται για ένα ακόμη μέτρο που περικόπτει τις κρατικές δαπάνες για την προστασία των ανέργων, ενώ σπρώχνει τους ανέργους να δεχτούν θέσεις εργασίας με πιο δυσμενείς όρους.

Ετσι, οι άνεργοι στη Φινλανδία θα πρέπει να υποβάλλουν αίτηση για τουλάχιστον μια δουλειά κάθε βδομάδα (12 αιτήσεις σε 12 βδομάδες), για θέσεις που είτε έχουν βρει μόνοι τους, είτε μέσω του γραφείου απασχόλησης. Διαφορετικά απειλούνται με διακοπή των παροχών ανεργίας για δύο μήνες. Στο δεύτερο νομοσχέδιο, οι άνεργοι κατατάσσονται σε κατηγορίες, ανάλογα με το πόσο ενεργά ψάχνουν για δουλειά και ανάλογα με το πόσο «τυχεροί» είναι στην εξεύρεση εργασίας. Σε όσους δεν τα καταφέρνουν ή βρίσκουν δουλειά για λιγότερες από 18 ώρες ανά 4 βδομάδες μέσα σε ένα τρίμηνο, θα μειώνεται το επίδομά τους κατά 4,65% κάθε μήνα. Κάτω από αυτούς τους εκβιασμούς, οι άνεργοι είναι πολύ πιθανό να κάνουν αίτηση ακόμη και για θέσεις άσχετες με το αντικείμενό τους ή πιο κακοπληρωμένες.
Twitter Facebook

2:00:00 μ.μ. ,
Σε εξέλιξη βρίσκεται η διαδικασία υποβολής αιτήσεων για την ένταξη παιδιών σε βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς καθώς και στα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών (ΚΔΑΠ) και στα ΚΔΑΠ Με Ειδικές Ανάγκες, στο πλαίσιο του προγράμματος «Εναρμόνιση Οικογενειακής και Επαγγελματικής Ζωής» του ΕΣΠΑ. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις και με βάση τα μέχρι τώρα στοιχεία, χιλιάδες παιδιά αναμένεται και φέτος να στερηθούν το δικαίωμά τους στην Προσχολική Αγωγή, ως αποτέλεσμα των πολιτικών που ασκούνται διαχρονικά από τις κυβερνήσεις και απαλλάσσουν το κράτος από την ευθύνη του να διασφαλίσει την πραγματικά δημόσια και δωρεάν φοίτηση σε κατάλληλους χώρους, με το αναγκαίο και εξειδικευμένο προσωπικό. Χιλιάδες νέα ζευγάρια θα βρεθούν σε αδιέξοδο, μην έχοντας πού να αφήσουν τα παιδιά τους.
Ποια είναι η κατάσταση
Και τη νέα σχολική χρονιά 2017 - 2018, θα επαναληφθεί το σκηνικό των τελευταίων χρόνων, δηλαδή: Κάποια παιδιά θα φιλοξενηθούν δωρεάν στους παιδικούς σταθμούς, στα ΚΔΑΠ και στα ΚΔΑΠ Με Ειδικές Ανάγκες, στο πλαίσιο του παραπάνω προγράμματος. Πολλά άλλα θα φιλοξενηθούν σε δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, με το ανάλογο αντίτιμο σε τροφεία ή σε ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς, με πιο αυξημένο χαράτσι. Ενας μεγάλος αριθμός παιδιών δεν θα φιλοξενηθούν σε κάποιο σταθμό, είτε γιατί οι γονείς τους δεν έχουν να διαθέσουν τα απαραίτητα χρήματα, είτε γιατί οι υποδομές στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς δεν επαρκούν και θα μείνουν εκτός, είτε γιατί δεν πληρούν τα αυστηρά κριτήρια που τίθενται και από το πρόγραμμα ΕΣΠΑ και από τους δήμους.
Η δε φοίτηση σε κάποιο σταθμό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση και ουσιαστική Προσχολική Αγωγή, καθώς το προσωπικό δεν επαρκεί, ενώ σε πολλές περιπτώσεις απουσιάζει παντελώς το βοηθητικό προσωπικό, τα τμήματα είναι πολυάριθμα, λείπουν οι δομές πρόληψης, διάγνωσης και παρέμβασης για παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες. Οι γονείς καλούνται να πληρώσουν για διάφορες υπηρεσίες, όπως ζέσταμα φαγητού, ή σειρά δραστηριοτήτων αθλητικού, πολιτιστικού ή ψυχαγωγικού περιεχομένου. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 86% των παιδικών σταθμών είναι υπεράριθμοι και το 68% λειτουργεί με ελλείψεις προσωπικού, γεγονός που δυσκολεύει σημαντικά έως αποκλείει την ουσιαστική παιδαγωγική παρέμβαση, μετατρέπει τους σταθμούς σε χώρους απλής φύλαξης. Και ίσως το πιο σημαντικό; Περιεχόμενο εκπαίδευσης ενιαίο δεν υπάρχει, με αποτέλεσμα ανάλογα με τον παιδικό σταθμό τα παιδιά να μαθαίνουν ή να κάνουν διαφορετικά πράγματα.
Μια τέτοια κατάσταση στο χώρο της Προσχολικής Αγωγής ουσιαστικά πριμοδοτεί τον ιδιωτικό τομέα, με το ίδιο το κράτος μάλιστα να χρηματοδοτεί τη λειτουργία του. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα χρήματα που διατίθενται για την υλοποίηση του προγράμματος «Εναρμόνιση Οικογενειακής και Επαγγελματικής Ζωής», το οποίο προβλέπει τη δωρεάν φιλοξενία παιδιών σε δημοτικούς και ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς, στα ΚΔΑΠ και στα ΚΔΑΠ Με Ειδικές Ανάγκες, προέρχονται κατά το μεγαλύτερο μέρος τους από εθνικούς πόρους και τα υπόλοιπα από το ΕΣΠΑ. Γίνεται σαφές ότι η λειτουργία των ιδιωτικών παιδικών σταθμών χρηματοδοτείται από τα λεφτά των εργαζομένων και των λαϊκών οικογενειών. Μάλιστα, ήδη από πέρσι, η κυβέρνηση, με το νέο σύστημα υλοποίησης του προγράμματος που επέβαλε, παρά τις αντιδράσεις, φρόντισε να σπρώξει τους δικαιούχους στους ιδιωτικούς σταθμούς, απονέμοντας το σχετικό κουπόνι χρηματοδότησης όχι στις δομές αλλά στους ίδιους τους γονείς. Συγκεκριμένα, φέτος υπολογίζεται να δοθούν για την υλοποίηση του προγράμματος 205 εκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων τα 133 εκατομμύρια ευρώ προέρχονται από εθνικούς πόρους. Η δε συμμετοχή του ΕΣΠΑ δηλαδή είναι μόλις 72 εκατομμύρια, με κατεύθυνση τη λειτουργία του προγράμματος να αναλάβει εξολοκλήρου η χώρα.
Οι δε πρόσφατες κυβερνητικές εξαγγελίες για θεσμοθέτηση δίχρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Εκπαίδευσης, η έναρξη της οποίας τοποθετήθηκε στη συνέχεια σε τρία χρόνια, ουσιαστικά έρχονται να θολώσουν τα νερά, αφού δεν συνοδεύονται από κανένα μέτρο για την υλοποίηση μιας τέτοιας προοπτικής. Αντίθετα, και το ευαίσθητο αυτό ζήτημα μετατρέπεται σε πεδίο αντιπαραθέσεων μεταξύ κυβέρνησης και φορέων (όπως ΠΟΕ - ΟΤΑ, ΚΕΔΕ και ΠΑΣΥΒΝ), που ουσιαστικά υπονομεύουν το αίτημα του εκπαιδευτικού και γονεϊκού κινήματος για την αναγκαία θεσμοθέτηση δίχρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής. Σχετική σύσκεψη που έγινε πρόσφατα, με τη συμμετοχή των παραπάνω και άλλων φορέων και των υπουργών Εσωτερικών και Παιδείας, Π. Σκουρλέτη και Κ. Γαβρόγλου αντίστοιχα, και της αναπληρώτριας υπουργού Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Θ. Φωτίου, αποφασίστηκε η συγκρότηση επιτροπής σε επίπεδο υπουργείου Παιδείας, που θα εξετάσει όλα τα δεδομένα και στοιχεία σε σχέση με την Προσχολική Αγωγή, ανάμεσά τους και οι... «βέλτιστες πρακτικές» σε επίπεδο ΕΕ.
Εκτός δομών χιλιάδες παιδιά
Στο μεταξύ, η κυβέρνηση έχει ήδη ξεκινήσει τη θριαμβολογία ότι τη νέα σχολική χρονιά θα φιλοξενηθούν περισσότερα παιδιά σε παιδικούς σταθμούς, ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ ΜΕΑ, μέσω του προγράμματος «Εναρμόνιση Οικογενειακής και Επαγγελματικής Ζωής», χωρίς να λέει βέβαια κουβέντα για τα παιδιά που θα μείνουν εκτός δομών. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, τη νέα χρονιά θα φιλοξενηθούν, μέσω του προγράμματος, περίπου 100.000 παιδιά σε σχέση με τα 92.000 πέρσι. Οι δομές που δέχτηκαν αυτά τα παιδιά ανέρχονται σε 2.500. Εκτιμάται ότι οι αιτήσεις φέτος θα ξεπεράσουν τις 140.000, πράγμα που σημαίνει ότι έχουμε ήδη 40.000 παιδιά εκτός δομών. Αν στον αριθμό αυτό υπολογίσουμε και τις θέσεις που αναλογούν σε ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ ΜΕΑ, αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα παιδιά που θα μείνουν εκτός παιδικών σταθμών είναι πολύ περισσότερα.
Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία της Ελληνικής Εταιρείας Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ) που διαχειρίζεται το πρόγραμμα, του Αυγούστου του 2016, σύμφωνα με τα οποία το 31,8% των θέσεων ήταν σε δομές ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ ΜΕΑ. Συγκεκριμένα, σε σύνολο 84.800 παιδιών, τα 26.909 ήταν για θέσεις σε ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ ΜΕΑ.
Στα περίπου 40.000 παιδιά που εκτιμάται ότι δεν θα γίνουν δεκτά σε κάποια δομή, πρέπει να προσθέσουμε αρκετά των οποίων οι γονείς δεν έκαναν ή δεν θα κάνουν αίτηση (η σχετική προθεσμία λήγει στις 9 Ιούνη), καθώς δεν πληρούν τις προϋποθέσεις συμμετοχής. Οι οικογένειες αυτές θα πρέπει να βρουν θέση σε κάποιο δημοτικό παιδικό σταθμό, πράγμα όχι εύκολο, και να πληρώνουν και τροφεία, ή σε κάποιο ιδιωτικό.
Με βάση την πρόσκληση της ΕΕΤΑΑ, οι βασικές προϋποθέσεις για την επιλογή των δικαιούχων είναι το οικογενειακό εισόδημα, η οικογενειακή και η εργασιακή κατάσταση. Σημειώνουμε ότι το ετήσιο οικογενειακό εισόδημα δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 27.000 ευρώ για μητέρες που έχουν έως δύο παιδιά, τα 30.000 ευρώ για μητέρες που έχουν 3 παιδιά, τα 33.000 ευρώ για μητέρες με 4 παιδιά και τα 36.000 ευρώ για μητέρες με 5 παιδιά και πάνω. Το συνολικό οικογενειακό εισόδημα δεν μπορεί να υπερβαίνει σε καμία περίπτωση τα 36.000 ευρώ.
Στο μεταξύ, και τη νέα σχολική χρονιά ισχύει η επιβάρυνση των ωφελούμενων για σειρά δραστηριοτήτων των σταθμών. Συγκεκριμένα, όπως σημειώνεται στην πρόσκληση, τυχόν άλλες ειδικές υπηρεσίες, για παράδειγμα μουσικοκινητική αγωγή, μουσική, χορός, κολύμβηση, μπαλέτο, αθλητικές δραστηριότητες, εικαστικά, θεατρικό παιχνίδι, παρακολούθηση ξενόγλωσσων μαθημάτων, επισκέψεις σε μουσεία, παρακολούθηση θεατρικών ή άλλων παραστάσεων, εκδηλώσεων, εκπαιδευτικές εκδρομές που προέρχονται από τις δομές, είναι προαιρετικές και εφόσον τις επιλέξουν οι ωφελούμενοι, θα επιβαρύνουν οικονομικά τους ίδιους. Είναι προφανές πως πολλοί γονείς δεν θα μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά, με αποτέλεσμα τα παιδιά τους να μένουν εκτός δραστηριοτήτων και να διαφοροποιούνται έναντι των υπολοίπων.
Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, απαιτείται ενιαίο μέτωπο εργαζομένων, γονέων και ευρύτερα της κοινωνίας, ώστε να διεκδικήσουν: Με ευθύνη του κράτους να διασφαλιστεί μια φοίτηση πραγματικά δημόσια και δωρεάν, για όλα τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία, από τη μικρή βρεφική έως και τη νηπιακή, με μόνιμους παιδαγωγούς, μόνιμο βοηθητικό προσωπικό, αλλά και το ειδικό εκπαιδευτικό, όπου χρειάζεται. Σήμερα είναι αναγκαίο να διασφαλιστεί και να επεκταθεί η υποχρεωτικότητα της Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης. Να εξασφαλιστεί η σίτιση όλων των παιδιών. Να δημιουργηθούν κατάλληλες υποδομές, χώροι και μέσα για τις ανάγκες αυτής της ηλικίας. Με ευθύνη του κράτους να προσδιορίζεται η συνολική παιδαγωγική παρέμβαση σε αυτές τις ηλικίες με ενιαία κριτήρια, βασιζόμενοι στις αναπτυξιακές ανάγκες των παιδιών. Υψηλού επιπέδου μόρφωση όλων των παιδαγωγών και με ευθύνη του κράτους να γίνεται περιοδική επιμόρφωσή τους, ώστε να παρακολουθούν τα νέα επιστημονικά δεδομένα του αντικειμένου.
Η θέση του ΚΚΕ

Στις θέσεις του ΚΚΕ για το Ενιαίο Δωδεκάχρονο Σχολείο γίνεται λόγος για «ενιαίο σύστημα των δομών της Προσχολικής Αγωγής και Διαπαιδαγώγησης, που θα ικανοποιεί τις ηλικίες παιδιών ενός έως έξι ετών. Το σύστημα αυτό έχει σημαντικό ρόλο στην κοινωνική ένταξη των παιδιών. Μετατρέπει σχεδιασμένα την υπόθεση της διαπαιδαγώγησης των παιδιών αυτής της ηλικίας σε υπόθεση όλης της κοινωνίας και όχι απλά στενά οικογενειακής. Το σύστημα της Προσχολικής Αγωγής και Διαπαιδαγώγησης, αν και συνδέεται και προετοιμάζει το αμέσως επόμενο εκπαιδευτικό επίπεδο, έχει διακριτή - αυτοτελή λειτουργία, κυρίως γιατί θέτει στο επίκεντρό του το παιχνίδι ως βασική προάγουσα δραστηριότητα γι' αυτές τις ηλικίες και μέσω αυτού υπηρετεί το σκοπό της αγωγής (γνώση, συναίσθημα, φυσική αγωγή κ.ά.). Η διευρυμένη - ημερήσια λειτουργία τους, με τις κατάλληλες υποδομές και χώρους, εξασφαλίζει την όσο το δυνατόν αποτελεσματική διαμόρφωση κανόνων και στάσεων ζωής, όσο και τη διασφάλιση, απελευθέρωση ελεύθερου χρόνου για την οικογένεια».
Twitter Facebook

12:00:00 μ.μ.
Συλλαλητήριο στο μέτωπο
Στις 24 Μάη του 1917, το Σοβιέτ των εργατών βουλευτών της περιοχής Γκοροντσκόι της Μόσχας αποφασίζει για την αναγκαιότητα παράδοσης της εξουσίας στα Σοβιέτ των εργατών, στρατιωτών και αγροτών βουλευτών. Και αναφέρει στο σχετικό ψήφισμά του:
«1. Ο πόλεμος είναι η βασική αιτία της χρηματιστικής, οικονομικής και επισιτιστικής κρίσης.
2. Για την εξάλειψη της κρίσης είναι απαραίτητη η λήψη αποφασιστικών επαναστατικών μέτρων: Εθνικοποίηση της γης, των τραπεζών, των κυριότερων κλάδων της μεγάλης βιομηχανίας, που είναι ενοποιημένη σε ενώσεις καπιταλιστών, δήμευση των αποθεμάτων σιτηρών των τσιφλικάδων και των πλούσιων αγροτών (που έχουν πάνω από 40 ντεσιατίνες), κατάσχεση του μοναστηριακού πλούτου, καθώς επίσης και του πλούτου των Ρομανόφ, κατάσχεση όλου του κέρδους που είχαν αρπάξει οι καπιταλιστές στην περίοδο του πολέμου.
Η κυβέρνηση συνασπισμού, αποτελώντας πράξη συμβιβασμού των σοσιαλιστών και της αστικής τάξης, δεν έχει τη δύναμη να εφαρμόσει αυτά τα επαναστατικά μέτρα, που υποσκάπτουν τις ίδιες τις βάσεις του αστικού συστήματος.
Μόνο η επαναστατική δημοκρατία, εκπρόσωποι της οποίας είναι τα Σοβιέτ των εργατών, των στρατιωτών και αγροτών βουλευτών, παίρνοντας στα χέρια της την εξουσία, μπορεί να εφαρμόσει αυτά τα μεταβατικά μέτρα, που οδηγούν στη σοσιαλιστική επανάσταση σ' ολόκληρο τον κόσμο».
Τι είχε προηγηθεί;
Στις 5 του Μάη σχηματίστηκε η πρώτη «κυβέρνηση συνασπισμού» και σε αυτήν, με βάση απόφαση του Σοβιέτ της Πετρούπολης, συμμετείχαν οι μενσεβίκοι και οι σοσιαλιστές - επαναστάτες (εσέροι).
Η συμμετοχή των σοσιαλιστών έγινε με επίκληση των όρων του Συνεδρίου του Αμστερνταμ της Β' Διεθνούς, που επέτρεπε την είσοδο των σοσιαλιστών σε αστική κυβέρνηση σε εξαιρετικές περιπτώσεις και κάτω από τον έλεγχο του Κόμματος και στη βάση ενός καθορισμένου προγράμματος. Ωστόσο, το παράδειγμα του Γάλλου σοσιαλιστή Μιλεράν, που μπήκε το 1899 στην αστική κυβέρνηση, σε στιγμή ανόδου του επαναστατικού κινήματος στη χώρα, είχε δείξει ότι οι οποιεσδήποτε, δήθεν, «προϋποθέσεις» και ο «οποιοσδήποτε κομματικός έλεγχος» δεν μπορούν να κρύψουν τον απαράδεκτο συμβιβασμό με την αστική εξουσία που σηματοδοτεί μια τέτοια ενέργεια. Η είσοδος του Μιλεράν οδήγησε στην υποστήριξη της αντεπανάστασης και στη μείωση της επαναστατικής δραστηριότητας των μαζών.
Η συμμετοχή αυτή δεν πέρασε χωρίς αντιδράσεις. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα των εργατών του εργοστασίου Τσέσερ ενάντια στο σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού: «Εμείς, οι εργάτες του εργοστασίου του Τσέσερ, θεωρούμε την προσχώρηση των σοσιαλιστικών στοιχείων στην κυβέρνηση συνασπισμού επιζήμια για το προλεταριάτο και την αγροτιά, γιατί η συμμετοχή σ' αυτήν θα καταστείλει την ταξική πολιτική μας και θα δυναμώσει το στρατόπεδο της αστικής τάξης, επιρρίπτοντας μέρος της ευθύνης, που προέρχεται από την εξωτερική και εσωτερική πολιτική της αστικής τάξης, στο προλεταριάτο». Ανάλογη απόφαση βρίσκουμε από τους εργάτες και υπαλλήλους των «Ενωμένων Εργοστασίων Καλωδίων» Πετρούπολης: «Εμείς, οι εργάτες και υπάλληλοι των "Ενωμένων Εργοστασίων Καλωδίων", στη Γενική μας Συνέλευση στις 3 του Μάη, όπου πήραν μέρος 2.500 άτομα (...) αποφασίσαμε να εκφράσουμε αρνητική στάση απέναντι στην κυβέρνηση συνασπισμού, που αποτελεί παραπέτασμα για τις ενέργειες της αστικής κυβέρνησης - απαιτούμε την παράδοση της εξουσίας, ολοκληρωτικά, στο Σοβιέτ των εργατών και στρατιωτών βουλευτών».
Το Σοβιέτ των εργατών, στρατιωτών και Κοζάκων βουλευτών του Κρασνογιάρσκ αποφάσισε επίσης: «...Θεωρούμε ότι με τη συμμετοχή τους στην κυβέρνηση συνασπισμού οι σοσιαλιστές επιρρίπτουν στα κόμματά τους και στο Σοβιέτ των εργατών και στρατιωτών βουλευτών όλη την ευθύνη για την εξουσία, χωρίς να έχουν καμιά δυνατότητα να την ασκήσουν. Το Σοβιέτ των εργατών, στρατιωτών και Κοζάκων βουλευτών του Κρασνογιάρσκ καλεί σε στενή συσπείρωση όλες τις σοσιαλιστικές και επαναστατικές δημοκρατικές δυνάμεις γύρω από τα Σοβιέτ για την υπεράσπιση, με οργανωμένο τρόπο, των συμφερόντων του προλεταριάτου και της δημοκρατίας, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική πολιτική».
Η κατάσταση οξύνθηκε ακόμα περισσότερο όταν ο Κερένσκι, εκ μέρους της ειδικής επιτροπής για την καθοδήγηση των στρατιωτικών υποθέσεων, έβγαλε διαταγή υπό τον τίτλο «Διακήρυξη των δικαιωμάτων του στρατιώτη», που περιόριζε πολύ τα δικαιώματα των στρατιωτών που είχαν κατακτηθεί τις πρώτες μέρες της επανάστασης του Φλεβάρη. Οι μπολσεβίκοι, ξεσηκώνοντας τις μάζες στην πάλη κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου και υπέρ της ειρήνης, της ελευθερίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων, αποκάλεσαν τη διακήρυξη αυτή «διακήρυξη έλλειψης δικαιωμάτων του στρατιώτη».
Σε ολόκληρη τη χώρα ξέσπασαν συλλαλητήρια διαμαρτυρίας κατά της διακήρυξης του Κερένσκι, ενώ ταυτόχρονα οξύνονταν οι αντιδράσεις και για το περίφημο «δάνειο της ελευθερίας», που προοριζόταν για πολεμικούς σκοπούς.
Η μπολσεβίκικη ομάδα του Σοβιέτ ψήφισε ειδική απόφαση για το ζήτημα του «δανείου», με την οποία αποφάνθηκε αποφασιστικά υπέρ της ανοικτής ταξικής εκτίμησης του πολέμου.
Στην απόφαση αναφερόταν: «Οσο η πολιτική και η οικονομική εξουσία δεν έχει περάσει στα χέρια του προλεταριάτου και του φτωχότερου στρώματος της αγροτιάς, όσο ο σκοπός του πολέμου καθορίζεται από τα συμφέροντα του κεφαλαίου, οι εργάτες θα αρνούνται να δίνουν τη συγκατάθεσή τους για νέα δάνεια, που στρέφονται όχι προς όφελος, αλλά κατά της επαναστατικής ελευθερίας της Ρωσίας».
Βιομήχανοι και έμποροι ζητάνε προστασία από τις εργατικές διεκδικήσεις
Η οικονομική κατάσταση της χώρας συνέχιζε να είναι εξαιρετικά δύσκολη.
Στις 9 του Μάη, ο σύνδεσμος εργοστασιαρχών της Πετρούπολης έστειλε μια έκθεση προς την Προσωρινή Κυβέρνηση, όπου αναφερόταν ότι «η καταστροφή της βιομηχανίας πλησιάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα». Στις 30 του Μάη μόνο στην Πετρούπολη οι άνεργοι ανέρχονταν σε 50 χιλιάδες.
Η πρωτοβουλία του αγώνα κατά της οικονομικής καταστροφής δεν ξεκινούσε από τους σοσιαλιστές υπουργούς. Πρώτο το Πανρωσικό Συνέδριο των στρατιωτικο-βιομηχανικών επιτροπών πρότεινε στις 16-19 του Μάη ρεαλιστικά μέτρα. Εννοείται ότι η αστική τάξη είχε προτείνει μια διέξοδο από την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί, αλλά σε βάρος της εργατικής τάξης. Πρόεδρος του Συνεδρίου ήταν ο Γκουτσκόφ. Στην ομιλία του, δήλωσε ότι οι εργάτες προβάλλουν, δήθεν, πολύ μεγάλες απαιτήσεις απέναντι στους επιχειρηματίες. Η εθνικοποίηση του κεφαλαίου, κατά τη γνώμη του, θα παρέλυε τη βιομηχανία.
Στη σύσκεψη των εμπόρων και βιομηχάνων στο Ροστόφ - «του Ντον» - ακούστηκαν φωνές ότι η Προσωρινή Κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να τους προστατέψει από τις αποφάσεις των Σοβιέτ στα ζητήματα που είχαν σχέση με την εργάσιμη μέρα, τους μισθούς και άλλα. Οι σοσιαλιστές υπουργοί προσπαθούσαν να ελιχθούν, από τη μια μεριά, συμβιβάζονταν με τους καπιταλιστές και, από την άλλη, ξεγέλαγαν τις μάζες με υπόσχεση για βελτίωση της κατάστασης των εργαζομένων σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Μετά την επανάσταση του Φλεβάρη, οι τσιφλικάδες άρχισαν μια λυσσαλέα αισχροκέρδεια με τη γη. Τεμάχιζαν τα οικόπεδα και τα πουλούσαν στους ξένους, τα παρέδιναν σε πλαστά πρόσωπα και έπαυαν να τα καλλιεργούν. Ο εσέρος υπουργός Γεωργίας της τότε κυβέρνησης συνασπισμού, Τσερνόφ, προσπάθησε να απαγορεύσει τις αγοραπωλησίες της γης, τουλάχιστον μέχρι να εκδοθεί ειδική εντολή. Στις 17 του Μάη, έχοντας ως αφετηρία το σχέδιο που πρότεινε ο Τσερνόφ, ο υπουργός Δικαιοσύνης Περεβέρζεφ έστειλε τηλεγράφημα στους συμβολαιογράφους για την προσωρινή διακοπή των αγοραπωλησιών της γης. Ομως, ήδη, στις 24 του Μάη, το Σοβιέτ των ενωμένων συλλόγων των ευγενών απηύθυνε στην κυβέρνηση υπόμνημα, με το οποίο ισχυριζόταν ότι η απαγόρευση των αγοραπωλησιών γης είναι... επιστροφή στη δουλοπαροικία (!), γιατί δένει τον τσιφλικά στη γη, την οποία αυτός, ίσως, να θέλει να πουλήσει. Με τη διαμαρτυρία των τσιφλικάδων είχαν ενώσει τη φωνή τους και η Συνεδριακή Επιτροπή εκπροσώπων των μετοχικών εταιρειών, οι αγροτικές τράπεζες και η Προσωρινή Επιτροπή της Κρατικής Δούμας. Οι σοσιαλιστές υπουργοί υποχώρησαν και σ' αυτό. Στα τέλη Μάη, ο υπουργός Δικαιοσύνης εξήγησε ότι η απαγόρευση των αγοραπωλησιών γης δεν θα επεκταθεί στη θέσπιση και τη μεταβίβαση των δικαιωμάτων ενεχυρίασης, πράγμα που, ουσιαστικά, καταργούσε την προηγούμενη απόφαση απαγόρευσης των αγοραπωλησιών γης.
Η έλλειψη σίγουρης λύσης σε ένα από τα βασικά ζητήματα της επανάστασης, του ζητήματος της γης, ήταν η αιτία της συνεχούς ανόδου των αγροτικών αγώνων. Αγνοώντας το γεγονός αυτό, ο σοσιαλεπαναστάτης Τσερνόφ δήλωνε ότι οι «ακρότητες» στον αγροτικό τομέα έχουν, δήθεν, προσωρινό χαρακτήρα και ζήτησε το σταμάτημά τους. Την ίδια εποχή, ο υφυπουργός Γεωργίας, Α. Χρουστσιόφ, ανακοίνωσε ότι το αγροτικό κίνημα αναπτύσσεται και απειλεί με αποδυνάμωση όλη την οικονομική ζωή της χώρας. Η διακήρυξη που ψηφίστηκε, μιλούσε πάλι αφηρημένα για την ανάγκη οργάνωσης τοπικών επιτροπών γης και την ψήφιση νόμου «για τη ρύθμιση των αμοιβαίων σχέσεων γαιοκτημόνων και αγροτών». Οι εκπρόσωποι των μπολσεβίκων στην επιτροπή τάχθηκαν υπέρ της άμεσης κατάσχεσης της τσιφλικάδικης γης.
Στην Πετρούπολη, τη Μόσχα, την Οδησσό, το Χάρκοβο, το Καζάν, σ' όλες τις μεγάλες βιομηχανικές πόλεις, ο λαός βρισκόταν σε αναβρασμό, διαδήλωνε.
Βρώμικη προπαγάνδα
Στους μικροαστικούς κύκλους μεγάλωνε η φήμη ότι δήθεν ο Λένιν, με τη βοήθεια του γερμανικού χρυσού, εξαγόρασε τους εργάτες, που τώρα πέρασαν, έτσι, όλοι στο πλευρό του. Τα νήματα της βρώμικης συκοφαντίας οδηγούσαν στην αγγλική κατασκοπεία. Το Βρετανικό Γενικό Επιτελείο μεταβίβασε στις ρωσικές αρχές πληροφορίες, προερχόμενες από, δήθεν, «έγκυρη πηγή», που στην πραγματικότητα ήταν χαλκευμένες από το ίδιο, ότι η Γερμανία έστειλε στη Ρωσία, με το πρόσχημα της αποστολής ειδικών, 500 πράκτορες, με σκοπό να προκαλέσει σύγκρουση μεταξύ της Προσωρινής Κυβέρνησης και του Σοβιέτ Πετρούπολης και να σπρώξει τους αγρότες να αρπάξουν τη γη. Οι ίδιοι πήραν, δήθεν, την εντολή να βυθίσουν τα πλοία του στόλου της Βαλτικής. Οι φήμες αυτές διαδίδονταν ιδιαίτερα στους μικροαστικούς κύκλους.
«Πρέπει να καθαρίσουμε όλους αυτούς τους παλιανθρώπους», έλεγαν τρίζοντας τα δόντια οι κάτοχοι των μικρών επιχειρήσεων, βλέποντας τους διαδηλωτές. Ομως, ήταν πια αδύνατο να τους διαλύσουν. Αδύνατο ήταν και να σταματήσουν με τις φωνές το λαό, όπως γινόταν πριν. Στη συνεδρίαση της κυβέρνησης μπαίνει σε συζήτηση η πρόταση του υπουργού Δικαιοσύνης για την εφαρμογή του προσωρινού θεσμού της σύλληψης χωρίς δίκη και για τους φυγόδικους, να «εκδικάζονται έκτακτα» οι υποθέσεις, βέβαια με την επιφύλαξη ότι οι δίκες θα γίνονται «σύμφωνα με τους γενικούς κανόνες». Στις 12 του Μάη, ο υπουργός Εσωτερικών στέλνει εγκύκλιο στους επίτροπους των κυβερνείων, με την οποία απαιτεί τη λήψη επειγόντων μέτρων κατά του επαναστατικού κινήματος στις επαρχίες.
Δεν μπορούν να σταματήσουν την επανάσταση
Παρ' όλα αυτά, ήταν αδύνατο να αποτραπεί η επανάσταση. Μόνο στην πρωτεύουσα, στις 19 του Μάη, έγινε μια διαδήλωση της εργατικής νεολαίας (8 χιλιάδες άτομα) με τα συνθήματα «Κάτω ο πόλεμος!», «Ολη η εξουσία στα Σοβιέτ!». Εγινε επίσης μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας των εργαζομένων στα εργαστήρια του εργοστασίου Πουτίλοφ κατά της μεταφοράς των βιομηχανικών επιχειρήσεων στο Νότο της Ρωσίας και κατά της λεγόμενης «αποσυμφόρησης» της Πετρούπολης από τους επαναστατημένους εργάτες, μια Γενική Συνέλευση των στρατιωτών των εργαστηρίων τεθωρακισμένων της εφεδρικής μοίρας τεθωρακισμένων κατά της «Διακήρυξης των δικαιωμάτων του στρατιώτη». Στο σύνταγμα Πρεομπραζένσκι ψηφίστηκε απόφαση ενάντια στους αντεπαναστάτες, που στις 13 του Μάη είχαν κάψει 40 χιλιάδες φύλλα της εφημερίδας «Σολντάτσκαγια Πράβντα» («Η Αλήθεια του Στρατιώτη»), που προορίζονταν για το μέτωπο. Την ίδια μέρα, στο κυβερνείο του Νόβγκοροντ, στο υαλουργείο Τιγκότσκογιε, οι εργάτες συνέλαβαν τον διευθυντή του εργοστασίου και πήραν στα χέρια τους τα βιβλία διαχείρισης και τα χρήματα του νοσοκομειακού ταμείου. Στο κυβερνείο του Αρχάγκελσκ, στο Ουστ-Τσιλμά, άρχισε απεργία. Στο χωριό Ανινο της επαρχίας Βενιόφ του κυβερνείου της Τούλας, οι αγρότες δήμευσαν το τσιφλίκι της Μαχότινα. Από το νοτιοδυτικό μέτωπο, ο στρατηγός Κορνίλοφ, διοικητής τώρα της 8ης Στρατιάς, πληροφορούσε για τη συναδέλφωση στο μέτωπο, ιδιαίτερα στην περιοχή της 79ης Μεραρχίας, όπου, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, η συναδέλφωση «πήρε μεγάλες διαστάσεις». Στην επαρχία του Σλαβιανοσέρμπσκ, του κυβερνείου του Εκατερίνοσλαβ, οι αγρότες του χωριού Μανούλοβκα κατάσχεσαν στο τσιφλίκι του Μπουντς χωράφια για τη βοσκή των ζώων τους. Στην Οδησσό, η συνέλευση των εργατών και υπαλλήλων του εργοστασίου παραγωγής ραφιναρισμένης ζάχαρης της εμπορικής εταιρείας Αλεξάντροφ απαίτησε την απομάκρυνση του διευθυντή του εργοστασίου, γιατί αγνόησε τα δικαιώματα της εργοστασιακής επιτροπής και απέλυσε παράνομα εργάτες κ.λπ.
Αμεση αντιπαράθεση
Η δύναμη για την οργάνωση του κινήματος των μαζών ήταν οι μπολσεβίκοι. Τις μέρες του Μάη του 1917, μιλώντας σε πολλά εργατικά συλλαλητήρια της Πετρούπολης, ο Λένιν ανάπτυξε τα βασικά συνθήματα που πρόβαλε το κόμμα των μπολσεβίκων. Στις 12 του Μάη, σε συλλαλητήριο χιλιάδων εργατών του εργοστασίου και των ναυπηγείων Πουτίλοφ και στο εργοστάσιο κατασκευής πολεμικών πλοίων, και στις 17 του Μάη, σε εργοστάσιο κατασκευής σωλήνων, εξήγησε την τακτική του κόμματος των μπολσεβίκων και ξεσκέπασε τη δημαγωγία των μενσεβίκων και των εσέρων, τη δουλικότητά τους απέναντι στην αστική τάξη.
Συχνά ο Λένιν ήταν υποχρεωμένος να μιλήσει σε ακροατήρια όπου οι εσέροι και οι μενσεβίκοι προσπαθούσαν να στρέψουν τους εργάτες ενάντια στους μπολσεβίκους, μερικές φορές, μάλιστα, ματαίωναν οι ίδιοι τις ομιλίες των μπολσεβίκων. Ετσι, τη μέρα που ο Λένιν μιλούσε στο μεγάλο συλλαλητήριο του εργοστασίου του Ομπούχοβο, που αποτελούσε τότε το άντρο των εσέρων, οι εσέροι δοκίμασαν δυο φορές να κωλυσιεργήσουν, όμως και τις δυο φορές οι εργάτες τους έβαλαν σε τάξη.
Να πώς περιγράφει ένας από τους αντιπροσώπους του 1ου Πανρωσικού Συνεδρίου των αγροτών βουλευτών, ο Α. Κούτσκιν, την ομιλία του Λένιν στις 22 του Μάη στο Συνέδριο, όπου ένα τεράστιο τμήμα των εξωκομματικών βουλευτών ήταν αρχικά ενάντια στους μπολσεβίκους:
«Ο θόρυβος που υπήρχε στην αίθουσα ξαφνικά σταματάει, όταν ο Ν. Αφξέντιεφ, ένας από τους ηγέτες του κόμματος των εσέρων, πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Πανρωσικού Σοβιέτ των αγροτών βουλευτών, λέει: "Ο λόγος δίνεται στον σύντροφο Λένιν".
Και μόλις αντήχησε η δυνατή, λίγο βραχνή φωνή του, από τη δεξιά μεριά της αίθουσας έβαλαν τις φωνές: "Με ποιο δικαίωμα δίνεται ο λόγος στον Λένιν; Αφού αυτός δεν είναι αντιπρόσωπος στο Συνέδριο. Να μην του δοθεί ο λόγος!".
Στην αίθουσα ακούστηκαν μουρμουρητά, οχλοβοή. Ο Λένιν, όμως, περίμενε τελείως ήρεμος, αγκαλιάζοντας με τα δυο του χέρια το βήμα και κοιτάζοντας στοχαστικά τους μαινόμενους δεξιούς. Επιτέλους ο θόρυβος σαν να κόπασε, έγινε ησυχία.
"Ηρθα εδώ", λέει ο Βλαντιμίρ Ιλιτς, "σαν μέλος της μπολσεβίκικης φράξιας, εκλεγμένος στο Συνέδριο αυτό με τον σωστό τρόπο", και σηκώνει ψηλά πάνω από το κεφάλι του την πληρεξούσια κάρτα (ο Λένιν είχε συμβουλευτική ψήφο).
Αυτό το επιβεβαιώνει και ο Αφξέντιεφ. Ο Λένιν αρχίζει την ομιλία του. Στην αρχή από τα καθίσματα των δεξιών ακούγονται σχόλια. Οχι για πολύ. Σε λίγο κοπάσανε. Ο Λένιν μιλάει μέσα σε απόλυτη ησυχία.
Εξηγεί την πολιτική των μπολσεβίκων πάνω στα τρία βασικά ζητήματα, στα ζητήματα της γης, του πολέμου και της διοργάνωσης του κράτους. Ο Λένιν προτείνει απόφαση για το αγροτικό ζήτημα, σύμφωνα με την οποία έπρεπε, χωρίς καμιά καθυστέρηση και χωρίς αποζημίωση, να παραδοθεί στο λαό όλη η γη των τσιφλικάδων, των ιδιοκτητών, του τσάρου, της Εκκλησίας κ.λπ. Η ατομική ιδιοκτησία στη γη, αναφερόταν στην απόφαση, πρέπει γενικά να καταργηθεί, δηλαδή το δικαίωμα ιδιοκτησίας σε όλη τη γη πρέπει να ανήκει μόνο στο λαό, τη διαχείριση της γης πρέπει να αναλάβουν τα τοπικά δημοκρατικά ιδρύματα. Στην απόφαση των μπολσεβίκων αναφερόταν ότι το πέρασμα της τσιφλικάδικης γης στην αγροτιά χωρίς αποζημίωση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς τη στενή συμμαχία των αγροτών με τους εργάτες των πόλεων, χωρίς το πέρασμα όλης της κρατικής εξουσίας στα χέρια των Σοβιέτ των εργατών, στρατιωτών και αγροτών βουλευτών.
Οι αντιπρόσωποι, ιδιαίτερα οι αγρότες, με τεταμένη την προσοχή κοιτάζουν στο πρόσωπο τον Λένιν, παρακολουθούν τις χειρονομίες του. Τα λόγια του, καθαρά και ξάστερα, είναι κατανοητά σ' όλους... Εύστοχες σαν βέλη οι φράσεις... προκαλούν επευφημίες. Το ακροατήριο είχε κατακτηθεί, είχε δαμαστεί!...».
Κλειδί το πέρασμα της εξουσίας στα Σοβιέτ
Ολο και περισσότεροι άνθρωποι καταλαβαίνουν πόσο δίκιο είχε ο Λένιν να συνδέει τη λύση των βασικότερων ζητημάτων της επανάστασης με το ζήτημα του περάσματος όλης της κρατικής εξουσίας στα χέρια των Σοβιέτ. Μόνο αυτά μπορούσαν να θέσουν τέρμα στον τυχοδιωκτισμό της εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής που έσπρωχναν τη χώρα οι κυρίαρχοι κύκλοι.
«Στη Ρωσία», έγραφε ο Λένιν, «οι καπιταλιστές δεν θα μπορέσουν να αντισταθούν στα Σοβιέτ των εργατών, στρατιωτών και αγροτών βουλευτών».
Στις επαναληπτικές εκλογές που έγιναν σε πολλά Σοβιέτ Μάη - Ιούνη, οι μπολσεβίκοι πέτυχαν σταθερή πλειοψηφία. Στα αχτιδικά Σοβιέτ Βασιλιοστρόβσκι, Πέρβι και Πετρογκράντσκ της πρωτεύουσας, πρόεδροι των εκτελεστικών επιτροπών εκλέχτηκαν μπολσεβίκοι. Στο Σοβιέτ εργατών βουλευτών της Μόσχας την 1η του Ιούνη, από τις 625 θέσεις οι 205 ανήκαν στους μπολσεβίκους.
Οι μπολσεβίκοι κέρδισαν τα εργατικά τμήματα των Σοβιέτ του Σαράτοφ, Εκατερίνεμπουργκ και Σίζραν.
Τα Σοβιέτ των εργατών και στρατιωτών βουλευτών του Ιβάνοβο - Βοζνεσένσκ, του Κρασνογιάρσκ, του Μαριενμπούργκ, του Τομσκ εξέφρασαν την έλλειψη εμπιστοσύνης τους προς την Προσωρινή Κυβέρνηση και δήλωσαν ότι η παράδοση όλης της εξουσίας στα χέρια των Σοβιέτ αποτελεί τη διέξοδο από την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί.
Ομως, η πλειοψηφία των Σοβιέτ, που ακόμη είχε εμπιστοσύνη στους συμβιβαστές, υποστήριζε την Προσωρινή Κυβέρνηση και επιδοκίμαζε τη γραμμή της. Αλλά μόνο οι μπολσεβίκοι εξηγούσαν ότι η προσχώρηση εκπροσώπων των «σοσιαλιστικών» κομμάτων στην κυβέρνηση συνασπισμού δεν άλλαζε τίποτα. «Τίποτα δεν άλλαξε», έτσι ονομαζόταν ένα από τα άρθρα του Β. Ι. Λένιν που είχε δημοσιευτεί στην «Πράβντα» στις 11 του Μάη.
«Τώρα», έγραφε ο Λένιν, «που στην κυβέρνηση μπήκαν "σοσιαλιστές" υπουργοί, θα αλλάξει η μουσική - έτσι μας διαβεβαίωσαν και μας διαβεβαιώνουν οι αμυνίτες. Δεν πέρασαν παρά μερικές μέρες και το ψέμα των διαβεβαιώσεων αυτών άρχισε να αποκαλύπτεται».
Προβάλλοντας και υποστηρίζοντας το σύνθημα «Ολη η εξουσία στα Σοβιέτ!», οι μπολσεβίκοι καλούσαν ταυτόχρονα τους εργάτες και τους στρατιώτες να υποχρεώσουν τα συμβιβαστικά Σοβιέτ σε αλλαγή της πολιτικής, σε άρση της πολιτικής εμπιστοσύνης στην Προσωρινή Κυβέρνηση, σε επανεκλογή των εκπροσώπων στα Σοβιέτ των εργατών και στρατιωτών βουλευτών. Στη γραμμένη από τον Λένιν «Εντολή στους βουλευτές (σ.σ. εννοεί αντιπροσώπους) που εκλέγονται στα εργοστάσια και στα συντάγματα για το Σοβιέτ των εργατών και στρατιωτών βουλευτών» υπογραμμίστηκε το εξής:
«Ο βουλευτής μας πρέπει να είναι άσπονδος εχθρός του σημερινού αρπακτικού, ιμπεριαλιστικού πολέμου. Τον πόλεμο αυτόν τον διεξάγουν οι καπιταλιστές όλων των χωρών - και της Ρωσίας και της Γερμανίας και της Αγγλίας κ.ο.κ. - για τα κέρδη τους, για το στραγγαλισμό των αδύνατων λαών.
Οσο επικεφαλής του ρωσικού λαού βρίσκεται μια κυβέρνηση των καπιταλιστών, καμιά υποστήριξη σ' αυτήν την κυβέρνηση που διεξάγει αρπακτικό πόλεμο, ούτε καπίκι στην κυβέρνηση αυτή!
Ο βουλευτής μας πρέπει να είναι υπέρ της άμεσης δημοσίευσης των μυστικών ληστρικών συμφώνων (για το στραγγαλισμό της Περσίας, για το διαμελισμό της Τουρκίας, της Αυστρίας κ.τ.λ.) που σύναψε ο πρώην τσάρος Νικόλαος με τους καπιταλιστές της Αγγλίας, της Γαλλίας κ.ο.κ.
Ο βουλευτής μας πρέπει να είναι υπέρ της άμεσης ακύρωσης όλων αυτών των συμφώνων. Ο ρωσικός λαός, οι εργάτες και οι αγρότες, δεν θέλουν και δεν θα καταπιέζουν κανένα λαό - δεν θέλουν και δεν θα κρατούν με τη βία στα όρια της Ρωσίας κανένα μη ρωσικό (μη μεγαλορωσικό) λαό. Λευτεριά σ' όλους τους λαούς, αδελφική ένωση των εργατών και των αγροτών όλων των λαών!
Ο βουλευτής μας πρέπει να είναι υπέρ τού να προτείνει η ρωσική κυβέρνηση ανοιχτά, αμέσως και οπωσδήποτε χωρίς καμιά υπεκφυγή και χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση, ειρήνη σε όλες τις εμπόλεμες χώρες με όρο την απελευθέρωση όλων χωρίς καμιά εξαίρεση των καταπιεζόμενων ή χωρίς πλήρη δικαιώματα λαών».
Αυτό ήταν το επίσημο πολιτικό πρόγραμμα του κόμματος των μπολσεβίκων στην εκστρατεία για την επανεκλογή των Σοβιέτ, που αντανακλούσε τις διαθέσεις και τις προσδοκίες των πλατιών μαζών.
Ολοι διψούσαν για ειρήνη, γη και ψωμί, όμως από τα πολιτικά κόμματα της Ρωσίας μόνο οι μπολσεβίκοι σταθερά και με συνέπεια επιμένανε στην ικανοποίηση των λαϊκών αυτών απαιτήσεων. Ολο και πιο πλατιά γεννιόταν και αυξανόταν η δυσαρέσκεια από την ιμπεριαλιστική πολιτική της Προσωρινής Κυβέρνησης, το συμβιβασμό των μενσεβίκων και των εσέρων. Ολο και πιο δυνατά και σίγουρα ηχούσε το σύνθημα των μπολσεβίκων που υποστήριζαν οι μάζες:
«Ολη η εξουσία στα Σοβιέτ!».

*Σσυνασπισμός των «εργατικών» και «σοσιαλιστικών» κομμάτων με την αστική τάξη.
Στις 31 του Μάη έφτασε στην Πετρούπολη διπλωματική απο­στολή των ΗΠΑ με επικεφαλής τον πρώην κρατικό γραμματέα και γερουσιαστή Γ. Ρουτ. Σκο­πός της ήταν να συμβάλει στην εδραίωση της Προσωρινής Κυβέρνησης και στη λεγόμενη «ανύψωση» του ηθικού του λαού και του στρατού
Αντιπροσωπεία στρατιωτών χαιρετίζει το Πανρωσικό Συνέδριο των αγροτών βουλευτών

Από τον πίνακα του I. Μπρόντσκι «Ο Β. Ι. Λένιν μιλά στο εργοστάσιο Πουτίλοφ στην Πετρούπολη το 1917», έργο του 1926
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ © 2014-2017. All Rights Reserved.
Powered by Blogger

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget