05/28/17
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV
Twitter Facebook

1:00:00 μ.μ. ,
...και 4 στις 10 κύριες συντάξεις κάτω από 500 ευρώ μεικτά, όταν μάλιστα δεν έχουν αποτυπωθεί ακόμα οι νέες περικοπές των τελευταίων δύο χρόνων
Ενας στους δύο συνταξιούχους έχει συνολικό εισόδημα από συντάξεις (κύρια, επικουρική και τυχόν μερίσματα) κάτω από 700 ευρώ μεικτά. Ακόμα χειρότερα, ένας στους τέσσερις συνταξιούχους λαμβάνει συνολικά κάτω από 500 ευρώ μεικτά!
Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα από την ανάλυση των στοιχείων του πληροφοριακού συστήματος «ΗΛΙΟΣ» για το μήνα Δεκέμβρη του 2016, τα οποία δόθηκαν στη δημοσιότητα την περασμένη βδομάδα, ύστερα από πολύμηνη καθυστέρηση (είχαν να δημοσιευτούν στοιχεία από το καλοκαίρι του 2015).
Σε αυτήν την κατάσταση έχουν ρίξει τους συνταξιούχους οι αλλεπάλληλες περικοπές των τελευταίων χρόνων, οι οποίες επιβλήθηκαν απ' όλες τις αστικές κυβερνήσεις, με στόχο την «ελάφρυνση» των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, με τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών, καθώς και την «ελάφρυνση» του αστικού κράτους, με το πετσόκομμα της κρατικής χρηματοδότησης προς το δημόσιο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης. Με δυο λόγια, ρημάζουν τις συντάξεις για τα πρωτογενή πλεονάσματα του κεφαλαίου, για να του εξασφαλίζουν μεγαλύτερα περιθώρια κρατικής στήριξης και να του ανοίγουν νέα πεδία κερδοφορίας...
Τα αποτελέσματα της επίθεσης διαρκείας στο Ασφαλιστικό
Οπως φαίνεται και από τον σχετικό πίνακα που δημοσιεύει σήμερα ο «Ριζοσπάστης», οι αντιασφαλιστικοί νόμοι και οι αλλεπάλληλες περικοπές διαμόρφωσαν μια μεγάλη ομάδα συνταξιούχων, που είτε ζούνε σε συνθήκες φτώχειας είτε κινδυνεύουν απ' αυτή, ενώ συνολικότερα η αντιασφαλιστική επίθεση έχει πετσοκόψει τις συντάξεις για τις οποίες δούλεψαν σκληρά και κατέβαλλαν εισφορές επί δεκαετίες οι σημερινοί απόμαχοι της δουλειάς.
Συγκεκριμένα:
-- Από το σύνολο των συνταξιούχων, το οποίο ανέρχεται στα 2,631 εκατομμύρια άτομα, το 48%, δηλαδή 1,264 εκατομμύρια συνταξιούχοι, τον περασμένο Δεκέμβρη πήραν σύνταξη μέχρι 700 ευρώ μεικτά.
-- Από αυτούς, μάλιστα, οι 717 χιλιάδες συνταξιούχοι (το 27,3% του συνόλου των συνταξιούχων) πήραν κάτω και από 500 ευρώ μεικτά!
Να υπογραμμίσουμε ότι στα ποσά αυτά αθροίζονται κύριες και επικουρικές ή μερίσματα, όταν πρόκειται για συνταξιούχους του Δημοσίου. Από αυτές τις συντάξεις - ψίχουλα πρέπει να αφαιρεθεί επιπλέον ένα ποσό 8% (μεσοσταθμικά) λόγω των κρατήσεων υπέρ υγείας (ΕΟΠΥΥ) και υπέρ ΑΚΑΓΕ, καθώς και ο φόρος που αναλογεί σε κάθε συνταξιούχο.
Συνολικά, το μέσο μηνιαίο εισόδημα των 2,631 εκατομμυρίων συνταξιούχων, τον περασμένο Δεκέμβρη, πριν ενσωματωθεί το νέο «μαχαίρι» που ψηφίστηκε την περασμένη βδομάδα, είναι μόλις 819,4 ευρώ μεικτά (μαζί με το φόρο που αναλογεί). Το συνολικό εισόδημα για το Δεκέμβρη του 2016 των 2,631 εκατ. συνταξιούχων διαμορφώθηκε στα 2,155 δισ. ευρώ, ενώ σε ανάλογα επίπεδα ήταν οι συντάξεις και για τους μήνες Οκτώβρη και Νοέμβρη του 2016, για τους οποίους ανακοινώθηκαν τα σχετικά στοιχεία.
Νέες περικοπές στον ορίζοντα
Να σημειωθεί ότι τα παραπάνω εισοδήματα των συνταξιούχων προέρχονται από τις «παλιές» συντάξεις, που καταβάλλονται μαζί με τη λεγόμενη «προσωπική διαφορά» του νόμου Κατρούγκαλου, ενώ δεν περιλαμβάνονται οι «νέες» μειωμένες συντάξεις, καθώς τέτοιες δεν έχουν ακόμα εκδοθεί.
Ομως, με το 4ο μνημόνιο που ψηφίστηκε την προηγούμενη βδομάδα:
-- Το 2019 θα επιβληθούν νέες περικοπές σε πάνω από 1 εκατομμύριο συνταξιούχους, καθώς η «προσωπική διαφορά» σε άλλες περιπτώσεις θα κοπεί τελείως και σε άλλες θα μειωθεί, φτάνοντας και σε μειώσεις συντάξεων κατά 18%, δηλαδή πάνω από δύο συντάξεις το χρόνο!
-- Παράλληλα, από το 2019 καταργούνται και τα οικογενειακά επιδόματα των συνταξιούχων, συρρικνώνοντας ακόμα περισσότερο το εισόδημά τους.
Την ίδια στιγμή, οι νέες συντάξεις που θα αρχίσουν να εκδίδονται με βάση το νόμο 4387/2016 («νόμος Κατρούγκαλου») θα είναι και αυτές κατά πολύ μικρότερες σε σχέση με τις παλιότερες. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, οι «νέες» συντάξεις σε σύγκριση με τον παλιό τρόπο υπολογισμού θα είναι μειωμένες από 5% έως 25%!
Σε όλα αυτά θα πρέπει να συνυπολογιστεί και η νέα μείωση του αφορολόγητου, στα όρια της επίσημης φτώχειας, η οποία θα χτυπήσει ακόμα και τους συνταξιούχους με μηνιαίο εισόδημα 475 ευρώ!
Η πορεία των κύριων συντάξεων
Με δεδομένο ότι ένας μεγάλος αριθμός συνταξιούχων λαμβάνει μόνο κύρια σύνταξη, χωρίς να λαμβάνει επικουρική, αλλά και επειδή οι παρεμβάσεις στις επικουρικές και στα μερίσματα των δημοσίων υπαλλήλων τείνουν να τα εξαφανίσουν, έχει σημασία να εξετάσουμε χωριστά και την πορεία των κύριων συντάξεων. Η χωριστή αυτή εξέταση πρέπει να γίνει, με δεδομένο επίσης ότι στο νέο σύστημα δεν υπάρχει καμία εγγύηση (ούτε τυπική) για το μέλλον των επικουρικών συντάξεων.
Ετσι από τα στοιχεία του συστήματος «ΗΛΙΟΣ» προκύπτει πως τέσσερις στις δέκα κύριες συντάξεις βρίσκονται κάτω από τα 500 ευρώ μεικτά.
Και εδώ ισχύουν τα ίδια, όπως και για τα συνολικά εισοδήματα των συνταξιούχων, αφού στην τσέπη τους φτάνουν ακόμα μικρότερα ποσά, καθώς εκτός από τον αναλογούντα φόρο θα πρέπει να αφαιρεθούν οι κρατήσεις που γίνονται στους συνταξιούχους για την Υγεία και η αντίστοιχη εισφορά στον ΑΚΑΓΕ.
Ειδικότερα, περίπου 1,2 εκατομμύρια κύριες συντάξεις έχουν συρρικνωθεί σε επίπεδα κάτω των 500 ευρώ μεικτά, με τη μεγάλη πλειοψηφία αυτών να συγκεντρώνονται σε ποσά από 334 έως 384 ευρώ μεικτά.
Ακόμα, 962.000 κύριες συντάξεις κυμαίνονται από 500 έως 1.000 ευρώ μεικτά, με την πλειοψηφία τους να συγκεντρώνεται γύρω από την περιοχή των 679 ευρώ έως 718 ευρώ μεικτά.
Ετσι, τον περασμένο Δεκέμβρη, η μέση κύρια σύνταξη που έδωσε ο ΕΦΚΑ ήταν μόλις 722,03 ευρώ μεικτά, η μέση κύρια σύνταξη γήρατος 812,11 ευρώ μεικτά, η μέση κύρια σύνταξη θανάτου (χηρείας) 507,41 ευρώ μεικτά και η μέση αναπηρική σύνταξη 564,24 ευρώ μεικτά.
Αντίστοιχα, η μέση επικουρική σύνταξη για τους 1,252 εκατ. δικαιούχους συρρικνώθηκε στα 170,93 ευρώ μεικτά, ενώ το μέσο μέρισμα για τους 409.620 μερισματούχους σχεδόν εξαϋλώθηκε στα 97,86 ευρώ μεικτά.
Ειδικότερα, στο πρώην ΙΚΑ (το μεγαλύτερο μέχρι την ενοποίηση Ταμείο), η μέση κύρια σύνταξη, το Δεκέμβρη, διαμορφώθηκε στα 701,8 ευρώ μεικτά. Αν απ' αυτό το ποσό αφαιρέσουμε τις κρατήσεις για την Υγεία (ΕΟΠΥΥ) και υπέρ ΑΚΑΓΕ, η μέση κύρια σύνταξη περιορίζεται στα 645,6 ευρώ προ φόρου...

Τέλος, σύμφωνα με το σύστημα «ΗΛΙΟΣ» - και παρά τους σχετικούς προπαγανδιστικούς μύθους - το 73,9% των σημερινών συνταξιούχων έχουν ηλικία πάνω από τα 66 έτη, ενώ ακόμα 12% έχουν ηλικία μεταξύ 61 και 65 ετών. Επιπλέον, ένας σημαντικός αριθμός συνταξιούχων που έχουν μικρότερη ηλικία, είτε είναι δικαιούχοι σύνταξης θανάτου είτε είναι δικαιούχοι αναπηρικής σύνταξης.
Twitter Facebook

12:00:00 μ.μ.
Αυτή η ρημάδα η γραβάτα μούλιασε στον κακό καιρό αυτού του Μάη, που τον πληρώνουνε σ' ένα θανατηφόρο μείγμα πιστωτών, κεραυνών, χαλαζιού και πειθήνιων εκατό πενηντατριών ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ βουλευτών, όχι πια μόνο τα παιδιά κι οι γέροι, αλλά όλοι όσοι συμπόνεσαν περισσότερο έναν επιχείλιο έρπητα απ' ό,τι τον διπλανό τους. Πέφτει χοντρό χαλάζι, αλλά ακόμα χοντρύτερο δούλεμα, καθώς στην κεντρική αστική πολιτική σκηνή διαγωνίζονται κυβέρνηση κι αντιπολίτευση, κόμματα και κομματικοί φύλαρχοι, ποιος θα εξαργυρώσει πρώτος έστω και τμήμα της επιταγής του μέλλοντός μας. Αυτό το μέλλον, που δεν το χώρισε σε τάξεις ο ποιητής στο στίχο του, μοιάζει να μη σώζεται απ' την ξηρασία, όσο νερό κι αν πάρεις μαζί σου.
Και μιας κι ο λόγος για νερό, εμείς οι μεγαλύτεροι που μεγαλώσαμε με φανφάρες για την κολοσσιαία εκτροπή του Αχελώου, μένουμε με ξεραμένη γλώσσα, σκέτο παπούτσι που λέει κι ο λαός, καθώς πληροφορούμαστε την τιμολόγηση του ποτιστικού νερού για αγρότες ως προϋπόθεση να ξεχρεώσουμε τα προ δεκαετίας ζαρζαβατικά το 2060.
Την ώρα που υποκριτές και φαρισαίοι θρηνούν περισσότερο κι από τους συγγενείς σ' ένα θεόρατο, ογκώδες, ένα λεπτό σιγής, για τους έφηβους στην έκρηξη στο Μάντσεστερ, ένα μειράκιο δέκα εννιά χρόνων συλλαμβάνεται στη Ρω, νησίδα εσχατιά του τόπου μας, να διακινεί δυστυχισμένους μετανάστες! Ανθρωπέμπορας, ετών 19, καταμεσής πελάγου παραδίπλα από το καράβι που συνελήφθη να μεταφέρει εκρηκτικά απ' την Τουρκία στο Σουδάν και τώρα ελέγχεται στη Σούδα. Απ' τη φωτογραφία του Μπιν Λάντεν με σμόκιν στο Λευκό Οίκο έως τον Τραμπ να λικνίζεται με σαουδαραβική σπάθα στην τελετή εξοπλισμού όλων των χορηγών πολέμου. Πόσα λεπτά τρομοκρατικής σιγής έστειλαν νιάτα και μωρά μα στον τάφο, μα στη φυλακή.
Την ώρα που γράφω, η επίσημη ενημέρωση θέλει τον πρωθυπουργό μας να επιδιώκει συνάντηση με τον Τραμπ στα πλαίσια της Συνόδου του ΝΑΤΟ, εκεί όπου τα μαύρα κοράκια με τα νύχια τα γαμψά, τα γεράκια κι όλα τα αρπαχτικά, αναζητούν το δύο τοις εκατό του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος κάθε χώρας - μέλους ως συνεισφορά στην επίσημη τρομοκράτηση λαών. Ο τρόμος πουλάει και κυρίως καθηλώνει τις μάζες τις περισφιγμένες απ' τη «γραβάτα» που καθόλου συμβολικά σφίγγεται στο λαιμό τους.
Δεν ξέρω στ' αλήθεια πόσο διαφέρει ο διακινητής ανθρώπινων βομβών εξαθλίωσης και δυστυχίας απ' το βομβιστή, τον πυροβολητή, το χειριστή μη επανδρωμένου σκάφους που διαμελίζει την ικανότητα της ανθρωπότητας να αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως τέτοια.
Η Τερέζα Μέι θύμωσε με τους Αμερικανούς γιατί της ξεμπρόστιασαν στοιχεία της έρευνας για την τραγωδία στο Μάντσεστερ. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αποφάσισε, λένε, να συμβιβαστεί με το μεγάλο δανειστή. Το χαλάζι έγινε βροχή κι απ' την πολλή ελάφρυνση, τη συνεχώς επικείμενη του χρέους, ησύχασα, έβγαλα φτερά και πετάω. Είμαι πεπεισμένη πως ο Ικαρος θα είχε σωθεί αν τον περιμάζευε η Frontex απ' τη Μεσόγειο. Γραβατωμένα χαιρετίσματα στην αγραβάτωτη εξουσία.


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
Twitter Facebook

11:00:00 π.μ.
Η «βιώσιμη» διαχείριση του ελληνικού κρατικού χρέους, με άλλα λόγια η «έγκαιρη και στο ακέραιο» αποπληρωμή των τοκοχρεολυτικών δόσεων που φορτώνονται στις πλάτες του λαού, για υποθέσεις ξένες και εχθρικές προς τα πραγματικά συμφέροντα και τις ανάγκες του, φέρνει στην επιφάνεια το χαρακτήρα της αντιλαϊκής διαπραγμάτευσης, των ανταγωνισμών και των διαιρέσεων που εκδηλώνονται ανάμεσα στην Ευρωζώνη και το ΔΝΤ.
Σχετικά και απόλυτα, όλα τα εξεταζόμενα σενάρια, με τις όποιες παραλλαγές τους, έρχονται να «κουμπώσουν» με τα μνημόνια διαρκείας, με την εμπέδωση και την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής και μάλιστα σε ορίζοντα πολλών δεκαετιών, με στόχο τη διαμόρφωση των συνθηκών εκείνων που κρίνονται αναγκαίες για την αποκατάσταση κλίματος επιχειρηματικής εμπιστοσύνης και για την προσέλκυση νέων κερδοφόρων επενδύσεων.
Επιπλέον, όπως προκύπτει από έγγραφο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), που συζητήθηκε στο Γιούρογκρουπ της περασμένης βδομάδας, η αποκατάσταση του ΑΕΠ στα επίπεδα που βρισκόταν το 2008, πριν από την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης, θα απαιτήσει τουλάχιστον μια ακόμη 20ετία, μέχρι και το 2038!
Σε αυτό το επίπεδο, οι προβλέψεις των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, γύρω από τους εξαιρετικά ισχνούς ρυθμούς καπιταλιστικής ανάκαμψης, έρχονται να οξύνουν τα αντιλαϊκά ανακλαστικά με την «υπερπαραγωγή» πρωτογενών πλεονασμάτων για ολόκληρη την εξεταζόμενη περίοδο, μέχρι και το 2060.
Τρία σενάρια, όλα αντιλαϊκά
Με βάση τα σενάρια που έχει επεξεργαστεί ο ESM (ο μηχανισμός χρηματοδότησης προς το ελληνικό κράτος από την πλευρά της Ευρωζώνης), προκύπτουν τα εξής:
1. Η μακροπρόθεσμη πρόβλεψη για τους ρυθμούς ανάκαμψης στην ελληνική οικονομία υπολογίζεται κατά μέσο όρο μόλις στο 1,3% το χρόνο για την περίοδο μέχρι το 2060, με βάση το κεντρικό σενάριο.
Να σημειωθεί ότι η σωρευτική κατρακύλα του παραγόμενου ΑΕΠ από το 2008 μέχρι σήμερα έχει φτάσει στο 26%, ποσοστό που με βάση τις προβλέψεις τους θα ανακτηθεί μετά από 20 χρόνια, δηλαδή το 2038.
2. Με τη μεγαλύτερη δυνατή ελάφρυνση του κρατικού χρέους, στη βάση της συμφωνίας στο Γιούρογκρουπ, το Μάη του 2016, το «αναγκαίο» πρωτογενές πλεόνασμα διαμορφώνεται στο 3,5% μέχρι το 2022, με δυνατότητα «αποκλιμάκωσης» στο 2% μέχρι τα μέσα του 2030 και στο 1,5% μέχρι το 2048. Σε αυτό το σενάριο, ο μέσος αντιλαϊκός στόχος για τα πλεονάσματα της περιόδου 2023-2060 διαμορφώνεται στο 2,2% ανά έτος.
3. Με βάση τα παραπάνω, η αναλογία του κρατικού χρέους ως προς το ΑΕΠ, από περίπου 180% σήμερα, αναμένεται να υποχωρήσει στο 65,4% το 2060, δηλαδή περίπου στα όρια που προβλέπει το «Σύμφωνο Σταθερότητας» της ΕΕ.
Οπως προκύπτει, η απομείωση της μάζας του κρατικού χρέους θα υποχωρεί με ρυθμό της τάξης του 2,7%, κατά μέσο όρο, ανά έτος. Ετσι, η διέξοδος του ελληνικού κράτους για νέα δάνεια από τις χρηματαγορές θα γίνεται με το πλαφόν που θα προκύπτει για τη σταδιακή αποκλιμάκωσή του, ενώ η ουσιαστική εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους θα γίνεται μέσω της υπερπαραγωγής των πλεονασμάτων που φορτώνουν στις πλάτες του λαού.
Τα ποσοστά της επίσημης ανεργίας, με βάση τις προβλέψεις του ΔΝΤ για την προσεχή περίοδο, προβλέπεται ότι θα παραμένουν ουσιαστικά «στο ύψος τους». Θυμίζουμε, για παράδειγμα, τις σχετικά πρόσφατες επισημάνσεις από τον επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος, Π. Τόμσεν, σύμφωνα με τον οποίο, θα χρειαστούν 21 χρόνια προκειμένου η επίσημη ανεργία στην Ελλάδα να υποχωρήσει στα προ κρίσης επίπεδα.
Σε κάθε περίπτωση, το χαμήλωμα του πήχη για τα πρωτογενή πλεονάσματα που βάζει το ΔΝΤ στο αντιλαϊκό τραπέζι, καθώς και η «ελάφρυνση» του κρατικού χρέους, συνδέονται με την «απελευθέρωση» δημοσιονομικού χώρου, προκειμένου να εφαρμοστούν νέα μέτρα και παρεμβάσεις για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων.
Για την ώρα και ενώ τα παζάρια συνεχίζονται, το ύψος των πλεονασμάτων στο 3,5% του ΑΕΠ «κλείδωσε» για την περίοδο 2018 - 2023, δηλαδή για μια 5ετία μετά την προγραμματισμένη τυπική λήξη του τρέχοντος μνημονίου.
Οι ανταγωνισμοί με το ΔΝΤ
Το ΔΝΤ, από την πλευρά του, αναμένει μέσο ρυθμό ανάκαμψης μόλις στο 1% για τη μακροπρόθεσμη περίοδο, θέτοντας ζήτημα μεγαλύτερων παρεμβάσεων στο χρέος, με τον επιμερισμό της χασούρας στην Ευρωζώνη.
Την ίδια ώρα, στο τραπέζι βρίσκεται η πρόταση για τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο «πρόγραμμα» με αυξημένες αρμοδιότητες και ειδικό ρόλο, αλλά χωρίς την παροχή νέων δανείων προς το ελληνικό κράτος, μέχρις ότου καταλήξουν τα παζάρια για τη «βιωσιμότητα» του κρατικού χρέους. Μάλιστα, γύρω από τη συγκεκριμένη πρόταση φαίνεται να ξεδιπλώνονται οι απόπειρες συμβιβασμού μεταξύ της γερμανικής κυβέρνησης και της πλευράς του ΔΝΤ.
Η συγκυβέρνηση από την πλευρά της επιχειρεί να ελιχθεί, διεκδικώντας την άμεση συμμετοχή του ΔΝΤ και μέσω νέων δανείων, σε συνδυασμό βέβαια με τη λύση για το κρατικό χρέος που επιλέγει το ΔΝΤ, προκειμένου, όπως λένε, να ανοίξει ο δρόμος για την ένταξη ελληνικών ομολόγων στα προγράμματα «ποσοτικής χαλάρωσης» της ΕΚΤ, καθώς για την έξοδο στις διεθνείς χρηματαγορές, προς αναζήτηση νέων δανείων.
Παράλληλα, όπως χαρακτηριστικά τόνισε τις προάλλες ο Αλ. Τσίπρας, «αυτός ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί είτε πάρουμε μια συμφωνία για το χρέος σαν αυτή που μας παρουσίασε προχθές ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών και αρνηθήκαμε, όχι δηλαδή τόσο αισιόδοξη που θα αντιστοιχούσε στις θυσίες του ελληνικού λαού, πόσο δε μάλλον με μια καλύτερη λύση την οποία διεκδικούμε και την οποία διαπραγματευόμαστε τούτες τις ώρες και τις επόμενες μέρες».
Οπως ανάγλυφα προκύπτει και από τις πρωθυπουργικές δηλώσεις, τα παζάρια και οι όποιες μανούβρες και γύρω από το ζήτημα του κρατικού χρέους, για λογαριασμό του εγχώριου κεφαλαίου, αποτελούν μια ακόμη προαναγγελία για τα διαδοχικά αντιλαϊκά μέτρα, είτε με τη συμμετοχή του ΔΝΤ είτε και χωρίς αυτό.
Συνοδευτικό πακέτο παρεμβάσεων
Σε μια παράλληλη εξέλιξη, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Β. Σόιμπλε, στο πλαίσιο του πρόσφατου Γιούρογκρουπ, τόνισε χαρακτηριστικά: «Το ΔΝΤ θέλει να κάνει προγνώσεις για την Ελλάδα, εν ανάγκη ακόμα και μέχρι το 2070 και μια υπόθεση ανάπτυξης όχι πάνω από 1% για 40 χρόνια», προβλέψεις που «δεν μπορούν να αποδεχτούν οι Ευρωπαίοι, διότι μετά δεν θα είχαν νόημα τα ευρωπαϊκά προγράμματα για την Ελλάδα» (σ.σ. που στοχεύουν σε μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης).
Σύμφωνα με τον ίδιο, «νόημα έχει να αναπτυχθεί η Ελλάδα τις επόμενες δεκαετίες, τόσο ώστε να μικρύνουν οι διαφορές της ανταγωνιστικότητάς της με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες και όχι να μεγαλώσουν».
Την ίδια ώρα, σύμφωνα με πληροφορίες του «Ριζοσπάστη», η γερμανική πλευρά έχει επεξεργαστεί πρόταση για την τόνωση της προσπάθειας ανάκαμψης στην ελληνική οικονομία, η οποία μεταξύ άλλων περιέχει την παράταση του τρέχοντος καθεστώτος για τις Συλλογικές Συμβάσεις και για την περίοδο μετά το 2018, καθώς επίσης και συνοδευτικό πακέτο με «διαρθρωτικές παρεμβάσεις», όπως για το «άνοιγμα» των αγορών και άλλα μέτρα τόνωσης του εγχώριου κεφαλαίου, ζητήματα στα οποία ταυτίζεται και η πλευρά του ΔΝΤ.

Τέλος, χωρίς να έχουν γίνει γνωστές οι συνολικές προτάσεις, γίνεται ορατό το ενδεχόμενο προώθησης κάθε είδους «επενδυτικών προγραμμάτων της ΕΕ», στα οποία άλλωστε ανοιχτά αναφέρθηκε ο Β. Σόιμπλε, ως «αντάλλαγμα» για τυχόν μικροπαρεμβάσεις στο ζήτημα του χρέους...
Twitter Facebook

9:16:00 π.μ.
Οι εργαζόμενοι καλούνται να ματώνουν για ένα χρέος που δεν δημιούργησαν..
Στον απόηχο του Γιούρογκρουπ της Δευτέρας με θέμα τη συζήτηση για «ευκολίες» στην αποπληρωμή του κρατικού χρέους της Ελλάδας, εντάθηκε ολόκληρη τη βδομάδα που πέρασε η προσπάθεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και των αστικών επιτελείων να πείσουν για την «εθνική γραμμή» που πρέπει να διαμορφωθεί πάνω στο ζήτημα του κρατικού χρέους.
Το κάλεσμα αυτό, μάλιστα, έσπευσαν να το πάρουν «επ' ώμου» όχι μόνο τα κυβερνητικά στελέχη αλλά και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα μιλώντας για «αδιαπραγμάτευτη εθνική γραμμή» (ΝΔ) και ανάγκη η κυβέρνηση «να χαράξει μια εθνική γραμμή αντάξια των θυσιών του ελληνικού λαού» (ΠΑΣΟΚ). Η Φ. Γεννηματά μάλιστα έκανε παρέμβαση στους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές ηγέτες, ζητώντας τους να συνδράμουν τη διαπραγμάτευση για την αναδιάρθρωση του χρέους. Επιβεβαιώνεται και με αυτό τον τρόπο ότι οι επιμέρους διαφορές ανάμεσα στα αστικά κόμματα δεν τα εμποδίζουν στο παραμικρό να συγκλίνουν ολοένα και περισσότερο, με βάση το κύριο που τους ενώνει: Την υλοποίηση της στρατηγικής για την καπιταλιστική ανάκαμψη, που προϋποθέτει βέβαια το διαρκές μάτωμα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.
Κάλεσμα με διπλό στόχο
Η προσπάθεια αυτή από τα αστικά επιτελεία υπηρετεί διπλό στόχο: Από τη μία απευθύνεται στο κεφάλαιο, διαβεβαιώνοντας ότι το ζήτημα της διευθέτησης του κρατικού χρέους αποτελεί κοινή υπόθεση όλων των κομμάτων της αστικής διαχείρισης, αλλά και «τον τελευταίο σκόπελο» στην πορεία ανάκαμψης της κερδοφορίας του, ανοίγοντας το δρόμο στους εγχώριους επιχειρηματικούς ομίλους για πρόσβαση στο φτηνό χρήμα του μηχανισμού ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Αίροντας δηλαδή τους τελευταίους δημοσιονομικούς περιορισμούς και ποτίζοντας το «ξερό έδαφος» της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας με φτηνό χρήμα.
Από την άλλη, λειτουργεί ως ένα πραγματικά επικίνδυνο κάλεσμα στην εργατική τάξη και το λαό να στρατευτούν στους στόχους αυτούς του κεφαλαίου και να «βάλουν πλάτη», αποδεχόμενοι τα αντιλαϊκά μέτρα - την άλλη όψη των μέτρων διευθέτησης του κρατικού χρέους - ως «σκληρά» μεν, αναγκαία και «τελευταία» δε. Εχει ως στόχο δηλαδή να αποσπάσει τη λαϊκή συναίνεση, την ανοχή στην επίθεση διαρκείας, καλλιεργώντας για μια ακόμα φορά ψεύτικες προσδοκίες και αυταπάτες ότι η θετική πορεία της καπιταλιστικής οικονομίας μπορεί τάχα να σημάνει καλύτερες μέρες για τους εργαζόμενους.
Στην πραγματικότητα όμως, από την όποια διευθέτηση του κρατικού χρέους, στο λαό θα πάει μόνο ο λογαριασμός, ενώ οι «καλύτερες μέρες» θα έρθουν για τα μονοπώλια. Αλλωστε, οι εργαζόμενοι είναι πλέον σε θέση να δουν ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη έχει ως προϋποθέσεις την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, το καθάρισμα του πεδίου από «περιττούς αυτοαπασχολούμενους», το χτύπημα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο, σε τομείς όπως η Υγεία, η Πρόνοια κ.ο.κ. Αυτά, μαζί με την εξοικονόμηση πόρων από το αστικό κράτος για τη χρηματοδότηση επιχειρηματικών ομίλων, αντί για την εξυπηρέτηση των δανειακών αναγκών συνθέτουν το σενάριο της περιβόητης ανάπτυξης.
Το χρέος δεν είναι του λαού
Μαζί με την παραπάνω προσπάθεια καλλιέργειας αυταπατών και ψεύτικων προσδοκιών, τα αστικά επιτελεία θυμήθηκαν και όλη τη σχετική φιλολογία ενοχοποίησης του λαού. Αναπαρήγαγαν ξανά τα περί χρεών που δημιουργήθηκαν υποτίθεται γιατί ο ελληνικός λαός ζούσε τα προηγούμενα - προ κρίσης - χρόνια «πάνω από τις δυνατότητές του» ή γιατί, τάχα για «λαϊκιστικούς» λόγους, το «μοντέλο» της καπιταλιστικής οικονομίας δεν ήταν βιώσιμο, ήταν «κρατικοδίαιτο», οδηγούσε σε αδιέξοδο κ.ο.κ.
Τα αστικά επιτελεία «δουλεύουν» και με τον τρόπο αυτό στη συνείδηση του λαού ότι οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, τα αντεργατικά μέτρα έντασης της εκμετάλλευσης και τα υπόλοιπα μέτρα στήριξης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, εκτός από τιμωρία γιατί «ζούσε με δανεικά», αποτελούν και εγγύηση ώστε η «επόμενη μέρα» της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας να στηριχτεί σε πιο «γερές» και «δίκαιες» βάσεις. Να εξασφαλιστεί η «βιώσιμη και κοινωνικά δίκαιη ανάπτυξη», όπως λέει η κυβέρνηση.
Η απάντηση σε αυτή την πρόκληση είναι ότι η εργατική δύναμη ποτέ δεν αμείφθηκε παραπάνω από την αξία της, όπως προκλητικά ισχυρίζονται οι προπαγανδιστές της αστικής τάξης, αλλά πάντα πολύ παρακάτω. Πάντα οι εργάτες, είτε με καπιταλιστική κρίση είτε με ανάπτυξη, απολαμβάνουν ελάχιστα από όσα παράγουν με τη δουλειά τους.
Η αλήθεια που κρύβει η αστική προπαγάνδα είναι ότι τα κρατικά χρέη διαμορφώθηκαν διαχρονικά από την πολιτική στήριξης των συμφερόντων και των κερδών του κεφαλαίου, από τις άμεσες και έμμεσες επιδοτήσεις στους επιχειρηματικούς ομίλους, τις φοροαπαλλαγές και εισφοροαπαλλαγές, τις κρατικές εγγυήσεις για φτηνά τραπεζικά δάνεια, τη χρηματοδότηση έργων και υποδομών με αποκλειστικό κριτήριο την καπιταλιστική κερδοφορία. Ολα αυτά στην περίοδο των μεγάλων ρυθμών καπιταλιστικής ανάπτυξης και για τους τότε «εθνικούς» στόχους του κεφαλαίου, όπως ήταν η ένταξη στην ΟΝΕ, οι ανάγκες συμμετοχής στο ΝΑΤΟ, η διεκδίκηση των Ολυμπιακών Αγώνων κ.ο.κ., ώστε να θωρακιστεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτή είναι μια βασική πλευρά της λειτουργίας της καπιταλιστικής οικονομίας, παντού και όχι μόνο στην Ελλάδα. Αλλωστε δεν υπάρχει καπιταλιστικό κράτος, ακόμα και ανάμεσα στις κορυφές της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας, όπως οι ΗΠΑ, που να μην έχει πολύ μεγάλα κρατικά χρέη.
Ενώ είναι δεδομένο ότι ούτε ένα ευρώ από την όποια πιθανή διευκόλυνση για την αποπληρωμή του χρέους δεν πρόκειται να δαπανηθεί για τις λαϊκές ανάγκες, να μετατραπεί σε αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, κονδύλια για την Υγεία, την Πρόνοια, την Παιδεία κ.ο.κ.
Ζητάνε από το λαό να ματώνει στο διηνεκές για το κεφάλαιο
Οι εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος, όπως και όλη η προηγούμενη πείρα, επιβεβαιώνουν ότι όρος για την όποια πιθανή «ελάφρυνση» είναι ο λαός να ξαναπληρώσει, να ματώνει για δεκαετίες, για τον «εθνικό» - στρατηγικό στόχο του εγχώριου κεφαλαίου, για τις ευκολίες πληρωμής ενός χρέους που δεν δημιούργησε ο ίδιος, ώστε το κεφάλαιο, «απελευθερωμένο» από δημοσιονομικούς περιορισμούς, να μπορεί πιο ορμητικά να μπει σε ένα νέο γύρο μεγάλης καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Εκεί έγκειται και το κάλεσμα προς το λαό να «στρατευτεί» σ' αυτόν τον «εθνικό στόχο». Η κυβέρνηση τον καλεί να αποδεχτεί αδιαμαρτύρητα το 4ο μνημόνιο, ως «προαπαιτούμενο» για την όποια διευθέτηση, αλλά και όσα επιπλέον συζητιούνται με τον πλέον επίσημο τρόπο από την περασμένη Δευτέρα στο Γιούρογκρουπ για τα αντιλαϊκά μέτρα μετά το 2020. Το δίλημμα που θέτει η συγκυβέρνηση, «χρέος και λιτότητα ή διευθέτηση και ανάκαμψη», είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και πρέπει να επιστραφεί ως απαράδεκτο από τους εργαζόμενους.
Με τη μία ή την άλλη μορφή, με «ένα σχέδιο όπως αυτό του Σόιμπλε ή και με ένα καλύτερο για το οποίο διαπραγματευόμαστε», όπως είπε ο πρωθυπουργός την περασμένη Τετάρτη, αφήνοντας ορθάνοιχτη την πόρτα σε όλα τα ενδεχόμενα, η μείωση των επιτοκίων για το κεφάλαιο θα απαιτεί από το λαό θυσίες για τουλάχιστον 32 χρόνια ακόμα, έως το 2060! Και μάλιστα θυσίες χωρίς αντίκρισμα, αφού κατατίθενται στο βωμό των κερδών της πλουτοκρατίας.
Πρόκειται για ένα μνημόνιο διαρκείας, που μαζί με όλα όσα προβλέπονται στα «ευρωπαϊκά εξάμηνα» της ΕΕ, θα αποτελούν θηλιά στο λαιμό του λαού για πολλές γενιές ακόμα. Θα αξιοποιούνται ως «μαστίγιο», ώστε να περνάνε οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο σε κάθε φάση, στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας.
Ο λαός, εξάλλου, έχει ήδη μεγάλη πείρα απ' το τι σήμαιναν οι διευθετήσεις του χρέους: Το περιβόητο PSI, που σήμερα η κυβέρνηση αναγνωρίζει επίσης ως θετική βάση για τις διαπραγματεύσεις της με τους δανειστές, σήμαινε δισεκατομμύρια χαμένα για τα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων.
Ο λαός πληρώνει ήδη με αιματηρές περικοπές, αντεργατικές ανατροπές και φοροαφαίμαξη τα πρωτογενή πλεονάσματα των μνημονίων, στο όνομα της «δημοσιονομικής σταθερότητας», με την κυβέρνηση μάλιστα να πανηγυρίζει ότι υπερβαίνει τους καθορισμένους στόχους, «υπερβάλλοντας εαυτόν» στην υλοποίηση των αντιλαϊκών μέτρων. Με τη συμφωνία για το χρέος, οι εκβιασμοί θα ενταθούν, για να σηκώσει «ψηλά τα χέρια» μπροστά στη νέα επίθεση. Τα αντιλαϊκά μέτρα που θα αποφασίζονται από χρόνο σε χρόνο, και μάλιστα στο διηνεκές, θα είναι χωρίς προηγούμενο και σωρευτικά θα απογειώσουν την εκμετάλλευση και θα βαθύνουν τη φτώχεια για το λαό. Η ...γραβάτα που λέει ότι θα φορέσει ο πρωθυπουργός, αν υπάρξει συμφωνία για το χρέος, είναι θηλιά στο λαιμό του λαού, που θα πληρώσει διπλά και τρίδιπλα κάθε ευρώ «ελάφρυνσης». Σημειωτέον, μιλάμε για διευθέτηση και όχι για μείωση του χρέους, που σημαίνει ότι ο λαός θα κληθεί να το αποπληρώσει στο σύνολό του μέχρι τελευταίας δεκάρας.
Ευρύτερη η αντιπαράθεση
Η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να κρύψει το ταξικό περιεχόμενο - υπέρ του κεφαλαίου - των διαπραγματεύσεών της, αλλά και για να αποποιηθεί τάχα των ευθυνών της για τα αντιλαϊκά μέτρα που θα συνοδεύουν την όποια διευθέτηση του κρατικού χρέους, παρουσιάζει την αντιπαράθεση ΔΝΤ - ΕΕ ως αποτέλεσμα «ιδεοληψιών» ή δογματισμού συγκεκριμένων υπουργών.
Η αλήθεια είναι ότι η συζήτηση γενικά για το χρέος είναι αντικείμενο διαμάχης ανάμεσα σε καπιταλιστικά κράτη, που εκφράζεται στις αντιθέσεις μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωζώνης, αλλά και ανάμεσα σε κράτη - μέλη της Ευρωζώνης, που διεκδικούν ανάλογες διευθετήσεις για τις υπερχρεωμένες οικονομίες τους. Στην πραγματικότητα, για την όποια διευθέτηση χρέους, επειδή είναι καταστροφή κεφαλαίου, γίνεται χοντρό παζάρι για το ποιο τμήμα ποιας αστικής τάξης θα πληρώσει περισσότερα ή θα χάσει λιγότερα.
Καμιά προσδοκία λοιπόν δεν πρέπει να τρέφει ο λαός ότι με τη διευθέτηση του χρέους θα δει καλύτερες μέρες. Το χρέος είναι του κεφαλαίου και για λογαριασμό του θα έρχονται απανωτά τα αντιλαϊκά μέτρα που θα συνοδεύουν την όποια συμφωνία διευθέτησης. Οριστική λύση στο ζήτημα του χρέους από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων και αναγκών θα δώσει η μονομερής διαγραφή του, η αποδέσμευση από την ΕΕ και όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με τους εργαζόμενους να έχουν την εξουσία στα χέρια τους. Εκεί χρειάζεται να κατατείνουν ο αγώνας και η συμμαχία του λαού, εκεί αξίζει να καταθέσουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα κάθε θυσία.


Twitter Facebook

1:04:00 π.μ.
Η διευθέτηση του χρέους ως αναγκαία προϋπόθεση για την ακόμα μεγαλύτερη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης, αλλά και την πρόσβαση σε ρευστότητα που θα παράσχει η συνεπακόλουθη ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, ανάγεται απ' το πολιτικό προσωπικό του εγχώριου κεφαλαίου σε «εθνική γραμμή», επιβεβαιώνοντας τη στρατηγική σύμπλευση των δυνάμεων της αστικής διαχείρισης που μπροστά στα κρίσιμα για την αστική τάξη παραμερίζουν τις όποιες διαφορές τους.
Ταυτόχρονα, η υπόθεση αυτή αναδεικνύεται σε «καταλύτη» για την επίτευξη κι άλλων στοχεύσεων, όπως η χειραγώγηση του λαού μέσα από εκφοβισμό, κινδυνολογία και κάλπικα διλήμματα, αλλά και την καλλιέργεια προσδοκιών και ελπίδας, προκειμένου να αποδεχτεί τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα. Συγχρόνως, φαίνεται να υποδαυλίζει διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα, καθώς τις τελευταίες μέρες παρατηρείται κινητικότητα με επίκεντρο το ζήτημα του χρέους και γενικότερα τη διάταξη δυνάμεων που μπορούν καλύτερα να υπηρετήσουν τις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου.
Κυβέρνηση, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και Ενωση Κεντρώων τη βδομάδα που πέρασε συνέπεσαν στην υπεράσπιση μιας διευθέτησης του χρέους, χαρακτηρίζοντάς την εθνικό στόχο για τον οποίο πρέπει όλοι να συμβάλουν, υποβάλλοντας έτσι στο λαό να συναινέσει στους όρους σφαγής που συνεπάγεται η ...διευκόλυνση πληρωμών του χρέους που σώρευσαν το κεφάλαιο και η πολιτική στήριξής του όλα τα προηγούμενα χρόνια. Στη βάση αυτή, ανακινήθηκε η συζήτηση περί ενδεχόμενης ανάληψης πρωτοβουλιών απ' την κυβέρνηση για να εκφραστεί εμπράκτως η εθνική γραμμή, ίσως μέσα απ' τη σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, ενόψει της συνεδρίασης του Eurogroup στις 15 Ιούνη.
Η κυβέρνηση κόβει...
Η ρύθμιση του ελληνικού δημόσιου χρέους βρέθηκε στο επίκεντρο των συνομιλιών του πρωθυπουργού, Αλ. Τσίπρα, με την καγκελάριο της Γερμανίας, Αγκελα Μέρκελ, και τον Γάλλο Πρόεδρο, Ε. Μακρόν, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Κυβερνητικές πηγές ανέφεραν ότι συμφώνησαν να βρίσκονται τις επόμενες μέρες σε επικοινωνία, προκειμένου να εργαστούν για την εξεύρεση της καλύτερης δυνατής λύσης με ορόσημο την 15η Ιούνη.
Καταληκτική ημερομηνία καθώς, όπως δήλωσε χτες στον ΑΝΤ1, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γ. Σταθάκης«είναι καταληκτική, αρχικά για εμάς, επειδή χρειαζόμαστε τη συμφωνία για να μπούμε στην ποσοτική χαλάρωση, όπως είναι καταληκτική ημερομηνία και για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο εάν σε αυτή τη συγκυρία δεν μπει στο πρόγραμμα, αυτό θα σημαίνει ότι το ελληνικό πρόγραμμα θα πρέπει να περάσει από το Γερμανικό Κοινοβούλιο. Τέλος, είναι καταληκτική ημερομηνία εκ των πραγμάτων γιατί δεν μπορεί να παραμένει η ανασφάλεια».
Παραπάνω από σαφής ήταν, ωστόσο, ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Ν. Παππάς, δηλώνοντας στον ρ/σ «Real» πως «νομίζω ότι η συνεννόηση και ο συντονισμός των δυνάμεων(...) είναι κάτι το απαραίτητο. Θεωρώ αυτονόητο ότι όλα τα κόμματα οφείλουν, βάζοντας λίγο νερό στο κρασί της οξείας αντιπολιτευτικής τους τακτικής, να συντονίσουν τις δυνάμεις τους, ούτως ώστε να υπάρχει μια καθαρή εθνική θέση για το χρέος» και «εμείς, ως η παράταξη που κυβερνά, θα πρέπει να είμαστε εμείς αυτοί που θα πάρουμε την πρωτοβουλία».
Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Στ. Κούλογλου, μιλώντας στον ΣΚΑΪ δήλωσε: «Θεωρώ θετικές τις δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη, που άλλαξε και λέει ότι το χρέος είναι εθνική υπόθεση ... και θεωρώ ότι καλό θα είναι να καθίσουμε όλοι γύρω από ένα τραπέζι και να δημιουργήσουμε ένα μίνιμουμ πλαίσιο συμφωνίας». Ενώ δείχνοντας έναν απ' τους λόγους για τον οποίο χρειάζονται το «αρραγές μέτωπο», το αντιλαϊκό περιεχόμενο της όποιας συμφωνίας, ανέφερε ότι «πρέπει να υπάρξει ένας συμβιβασμός, έστω και οδυνηρός».
...και οι υπόλοιποι ράβουν!
Την ίδια ώρα, παρέμβαση προς τους Ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες έκανε η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Φώφη Γεννηματά, ζητώντας τη συνδρομή τους στην τρέχουσα διαπραγμάτευση για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Με επιστολή της, ζητά την άμεση ενεργοποίησή τους για την ενίσχυση των ελληνικών θέσεων και για «να μην επικρατήσουν οι λογικές των συντηρητικών κύκλων, και αντίθετα να υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις που οι Eυρωπαίοι εταίροι μας ανέλαβαν με την απόφαση του Eurogroup του 2012».
Το χρέος βρέθηκε στο επίκεντρο συνάντησης που είχαν ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης και ο Ευ. Βενιζέλος. Τη συνάντηση ζήτησε ο δεύτερος και φέρεται να συζητήθηκαν ακόμα τα νέα δεδομένα στην ΕΕ μετά την εκλογή του Ε. Μακρόν στη Γαλλία και ενόψει των γερμανικών εκλογών και την πορεία της Ελλάδας, αλλά και οι διεργασίες στον ευρύτερο χώρο του κέντρου και της κεντροαριστεράς.
Υπέρ της «συναίνεσης όλων των κομμάτων», για να αποφευχθεί μια «εθνική ήττα» τάσσεται η Ενωση Κεντρώων.
Την ιδέα εκλογής νέου πρωθυπουργού απ' την παρούσα Βουλή «έριξε» ο τομεάρχης Υποδομών και βουλευτής της ΝΔ, Κ. Καραμανλής. Μιλώντας στον ΣΚΑΪ δήλωσε ότι «αν ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να διαπραγματευθεί και θέλει συναίνεση, μπορεί κάλλιστα να παραιτηθεί. Και να πάμε στη Βουλή και να βγάλουμε έναν άλλον πρωθυπουργό, αυτό έχει γίνει στο παρελθόν», είπε χαρακτηριστικά, για να προσθέσει πως «όταν θες συναίνεση πρέπει να κάνεις κι εσύ ένα βήμα πίσω». «Ας πάρει τις πρωτοβουλίες ο κ. Τσίπρας. Αυτός έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, εδώ είμαστε, αυτός είναι ο πρωθυπουργός. Εδώ είμαστε, να μας κάνει μερικές προτάσεις και να τις συζητήσουμε», κατέληξε.
Των δηλώσεων αυτών είχε προηγηθεί η πρωτοβουλία του Ν. Δένδια να διοργανώσει πολιτική εκδήλωση στην οποία έδωσαν το «παρών» πολλά στελέχη της ΝΔ και η οποία χαρακτηρίστηκε «αρχηγική», τροφοδοτώντας σενάρια «ροκανίσματος» του Κ. Μητσοτάκη. «Το τέταρτο μνημόνιο δεν οδηγεί σε έξοδο από την κρίση ... απαιτείται εθνική προσπάθεια, να συγκρουστούμε με τον λαϊκισμό, κάθετα, απόλυτα, ακόμη και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι», δήλωσε ο Ν. Δένδιας.

Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ έμεινε ανεπηρέαστος απ' τις εξελίξεις, καθώς παραιτήθηκε λόγω αποτελέσματος Eurogroup από μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και από διευθυντής του ιδρύματος «Νίκος Πουλαντζάς», ο Χ. Γολέμης, διαφωνώντας με τη συμφωνία για το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης».
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ © 2014-2017. All Rights Reserved.
Powered by Blogger

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget