ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ

Στην ομιλία του στη συγκέντρωση - αποκορύφωμα της μεγάλης πορείας αγώνα Πάτρα - Αθήνα για την ανεργία, στην πλατεία Συντάγματος, ο δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης τόνισε: 

«Αγωνιστές και Αγωνίστριες της ζωής, φίλες και φίλοι 

Μετά από οχτώ ημέρες της πορείας - αγώνα 220 χιλιομέτρων Πάτρα - Αθήνα, με σύνθημά μας "δουλειά για όλους, δουλειά με δικαιώματα", φτάσαμε εδώ στην Αθήνα, στο Σύνταγμα. Είμαστε μπροστά στο Κοινοβούλιο, εκεί που λένε ότι παίρνονται οι αποφάσεις. Αποφάσεις αντιλαϊκές που θωρακίζουν αυτούς που κατέχουν τον πλούτο, τα μονοπώλια, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες και τσακίζουν αυτούς που τον δημιουργούν.

Πριν από λίγο παραδώσαμε στις κοινοβουλευτικές ομάδες των κομμάτων της Βουλής, (εκτός φυσικά από την εγκληματική - φασιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής) την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Πάτρας και την απαίτηση να γίνουν προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στους Δήμους, στην Υγεία, Παιδεία κλπ και να παρθούν μέτρα που θα προστατεύουν τους Άνεργους και τις οικογένειές τους». 

Στο σημείο αυτό, ο Κ. Πελετίδης ενημέρωσε τους συγκεντρωμένους, σημειώνοντας ότι κατά την επέδωση του ψηφίσματος στην αντιπρόεδρο της Βουλής, όπως είπε, η Τ. Χριστοδουλοπούλου «μας είπε ότι έχετε την αγάπη μας, ότι η αγάπη μας είναι μεγάλη, αλλά οι ισχυροί έχουν αποφασίσει άλλα και ότι η κοινωνία που ζούμε είναι ταξική. Όντως είναι η κοινωνία ταξική και η κυβέρνηση έχει κάνει επιλογή. Είναι με αυτούς που εκμεταλλεύονται τον αγώνα των εργαζομένων». Ακόμα, τόνισε ότι «υπάρχει και το ΚΚΕ που είπε ότι θα φέρει τις θέσεις του Δημοτικού Συμβουλίου για άμεσα μέτρα προστασίας στη Βουλή με πρόταση νόμου». 

Στη συνέχεια της ομιλίας του τόνισε: «Φυσικά δεν κάναμε όλη αυτήν τη διαδρομή για να παραδώσουμε τις θέσεις μας στα πολιτικά κόμματα. Αυτό μπορούσαμε να το κάνουμε με πολλούς άλλους τρόπους.

Πορευτήκαμε για να ακουστεί πιο δυνατά η φωνή των ανέργων, της νεολαίας, η φωνή των εργαζομένων με ελαστικές σχέσεις εργασίας, των εργαζομένων με μεσαιωνικές σχέσεις εργασίας, με τρίμηνα, ωρομίσθιοι. Να ακουστεί η φωνή των επαγγελματιών που καταστρέφονται, των αγροτών που ξεκληρίζονται.

Σήμερα δεν υπάρχει λαϊκή οικογένεια που να μην έχει τουλάχιστον έναν άνεργο. Στο Δήμο μας είναι με βάση τα στοιχεία του ΟΑΕΔ για το 2015 συνολικά 29.230 άνεργοι. Έτσι αποτυπώνεται το πρόβλημα της ανεργίας στην πόλη μας σήμερα και ήταν ο λόγος και η αιτία που πήραμε αυτήν την πρωτοβουλία.

Όταν πήραμε αυτήν την απόφαση ορισμένοι, πρώιμοι και όψιμοι τιμητές του συστήματος, βιάστηκαν να μας λοιδορήσουν. Μόλις 2 ημέρες πριν ξεκινήσει αυτό το ζωντανό λαϊκό ποτάμι από την Πάτρα στην Αθήνα έκαναν και πρόβλεψη ότι θα κάνουμε πορεία χωρίς ανέργους και εργαζόμενους. Διαψεύστηκαν οικτρά, γιατί αυτή η κινητοποίηση αγκαλιάστηκε από τον πατραϊκό λαό, από τους ίδιους τους εργαζόμενους και το συνδικαλιστικό τους κίνημα στο διάβα της.

Φτάσαμε στη σημερινή κορύφωση της κινητοποίησης μας μέσα από συνελεύσεις σε λαϊκές γειτονιές που οργανώσαμε σαν δήμος, συναντήσεις με φορείς και νιώθουμε ικανοποιημένοι που ο Δήμος Πατρέων με αυτήν του την απόφαση έχει συμβολή στο να αναδειχτεί το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας. Είναι δεκάδες τα Σωματεία, οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα που συμμετέχουν σε αυτόν τον αγώνα και είχαν το δικό τους μερίδιο θετικής συμβολής στην πορεία διαδήλωσης των 220 χιλιομέτρων Πάτρα - Αθήνα. Το Εργατικό Κέντρο Κορίνθου μας υποδέχτηκε στην είσοδο της πόλης όπου είχε τοποθετήσει ανά τακτά διαστήματα σε κολώνες ενημερωτικές πινακίδες που περιέγραφαν τη βαρβαρότητα της ανεργίας που έχει πλήξει και τη συγκεκριμένη περιοχή. Πρόκειται για τις δεκάδες κλειστές επιχειρήσεις και τα εργοστάσια με τον αριθμό των ανέργων που άφησαν η κάθε μια. Ενδεικτικά αναγράφονταν:

ΒΕΚΚΑ - 150 άνεργοι,

ΚΟΡΦίΛ - 120 άνεργοι,

ΕΛΒΙΟΝύ - 100 άνεργοι,

Κεραφίνα - 50 άνεργοι,

ΑDAMS - 60 άνεργοι,

COSMOFΑRM - 50 άνεργοι,

Συνεταιριστική Τράπεζα - 35 άνεργοι κλπ.

Σε εργασιακούς χώρους που συναντούσε η Πορεία - Αγώνα κατά της ανεργίας, οι εργαζόμενοι με κάθε τρόπο εκδήλωναν τη στήριξή τους. Σε αρκετά εργοστάσια βγήκαν έξω και συναντήθηκαν με την πορεία. Επίσης εργαζόμενοι στους χώρους του εμπορίου τροφίμων. Η μεγάλη ανταπόκριση σε αυτόν τον αγώνα μας οπλίζει με δύναμη και αισιοδοξία. Ταυτόχρονα, μας δεσμεύει για νέες πρωτοβουλίες για τα δικαιώματα των ανέργων και των οικογενειών τους.

Φίλες και φίλοι,

Δεν θεωρούμε λύση του προβλήματος της ανεργίας τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας. Αυτά που η σημερινή κυβέρνηση αντί να τα καταργήσει, όπως έλεγε προεκλογικά χαρακτηρίζοντάς τα μαύρη εργασία, τα μετατρέπει από 5μηνα σε 8μηνα.

Ούτε επίσης συνιστούν λύση τα νέα προγράμματα του ΟΑΕΔ που δίνουν ζεστό χρήμα στους εργοδότες. Πρόσφατο παράδειγμα, το νέο πρόγραμμα με τίτλο "Ευκαιρίες κατάρτισης και πιστοποίησης για ανέργους νέους ηλικίας 18 - 25 ετών, σε επιχειρήσεις του Ιδιωτικού τομέα σε κλάδους αιχμής της ελληνικής οικονομίας" του ΟΑΕΔ το οποίο προβλέπει αμοιβή 293,5 ευρώ το μήνα.

Όλα τα παραπάνω που υλοποιούν το σύνολο των κυβερνήσεων στην ΕΕ (αριστερές, φιλελεύθερες, νεοφιλελεύθερες, δεξιές, ακροδεξιές) είναι κοροϊδία και τελικά οδηγούν στην ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Αντί για δουλειά με δικαιώματα προσφέρουν ένα ξεροκόμματο και μάλιστα με ημερομηνία λήξης. Αντί για μέτρα προστασίας των ανέργων, τελικά επιδοτούν τα μονοπώλια.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και όλα τα κόμματα που στηρίζουν την πολιτική της ΕΕ, των μνημονίων οφείλουν να τοποθετηθούν επάνω στα αιτήματά μας που είναι και οι θέσεις των εργαζομένων, των ανέργων της πόλης των Πατρών, αλλά και του συνόλου της χώρας μας.

Είναι αιτήματα που διασφαλίζουν στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης στους ανέργους και τις οικογένειές τους για όσο χρονικό διάστημα οι κουμανταδόροι της χώρας μας το κεφάλαιο και οι αστικές κυβερνήσεις τους έχουν στο περιθώριο παρά τη θέλησή τους.

Οι άνεργοι δεν χρειάζονται αισθήματα συμπάθειας, χρειάζονται έργα, μέτρα και φυσικά δεν ισχύει και είναι μεγάλο ψέμα ότι δεν μπορούν ή δεν υπάρχουν χρήματα. Αυτά τα χρήματα μπορούν να καλυφθούν από τον κρατικό προϋπολογισμό, υπάρχει αυτή η δυνατότητα σήμερα και προϋποθέτει να σταματήσει να εφαρμόζεται μονομερώς η στήριξη του κεφαλαίου. 

Η αλήθεια είναι ότι τα χρήματα υπάρχουν και δίνονται απλόχερα για το κεφάλαιο, όπως πχ η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών 5,7 δισ. που έδωσαν πρόσφατα.

Δέστε τι ωραίος όρος είναι η λέξη ανακεφαλαιοποίηση, δέστε πως κρύβουν το γεγονός ότι την περίοδο της κερδοφορίας τα κέρδη ιδιοποιήθηκαν και την περίοδο της ζημιάς πληρώνει ο λαός. Τα δικά τους δικά τους και τα δικά μας δικά τους. Γιατί δίνουν στους εφοπλιστές για την κίνηση των καραβιών τους αφορολόγητο πετρέλαιο και οδηγούν τους άνεργους και τα παιδιά τους να χρησιμοποιούν την καινοτόμα εφεύρεση του μαγκαλιού για θέρμανση με αποτέλεσμα το θάνατό τους.

Τι εμποδίζει τους κυβερνώντες να προχωρήσουν σε προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στους δήμους; Ο δήμος μας και τα νομικά του πρόσωπα έχουν απόλυτη ανάγκη για τουλάχιστον 700 εργαζόμενους και να πληρώνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό και όχι με επιπλέον χαράτσωμα των δημοτών. Αυτό θα βοηθήσει να λυθούν πλήθος λαϊκών προβλημάτων. Το ίδιο μπορεί να γίνει στα νοσοκομεία για να μην κάνουν οι συγγενείς την αποκλειστική νοσοκόμα, στα σχολεία για να μη χρειάζονται κοινωνικά φροντιστήρια, ο κατάλογος είναι ατέλειωτος. Έτσι μπορεί η Πάτρα, αλλά και όλες οι πόλεις της Ελλάδας να γίνουν όμορφες, γιατί όμορφη πόλη είναι η πόλη που δεν έχει φτώχεια και ανεργία.

Μας λένε ότι προέχει τώρα η ανάπτυξη για να μεγαλώσει η πίτα και να ξαναμοιραστεί για όλους δίκαια!

Μέγα ψέμα λέμε εμείς! Η τροφοδότηση της καπιταλιστικής ανάπτυξης με ακόμη μεγαλύτερη ληστεία και το τσάκισμα του λαού, με τη νεολαία σε ρόλο δούλου στον 21 αιώνα το μόνο που φέρνει είναι η ανάπτυξη των κερδών, όχι ανάπτυξη για το λαό και τα παιδιά του, όχι δικαιώματα και επάνοδο των κατακτήσεων.

Ανάπτυξη για το λαό με τους αστούς στο τιμόνι της οικονομίας και της εξουσίας δεν υπάρχει!

Αυτό το παραμύθι έχει δράκο. Το δράκο του ανταγωνισμού για το μεγαλύτερο καπιταλιστικό κέρδος που συντρίβει δικαιώματα, κατακτήσεις, λαϊκές ανάγκες .

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες, φίλες και φίλοι,

Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε την 1η του Μάη, που καθιερώθηκε ως μέρα τιμής της εργατικής τάξης στους νεκρούς της στο Σικάγο το 1886, που αγωνιζόντουσαν για την καθιέρωση του 8ωρου.

Σήμερα, 130 χρόνια μετά, παρά την απογείωση της επιστήμης και της τεχνικής, οι εργαζόμενοι γεύονται ανεργία, εργασία με συνεχή μείωση δικαιωμάτων, φτώχεια. Μοιράζουμε συσσίτια τη στιγμή που ο πλανήτης μπορεί να θρέψει 8 φορές τον πληθυσμό του. Χαρακτηριστικά στην πόλη μας 1.600 οικογένειες παίρνουν τρόφιμα από το κοινωνικό παντοπωλείου του κοινωνικού οργανισμού. 6.000 είναι οι αιτήσεις στο Ταμείο Ευρωπαϊκής Βοήθειας για τους απόρους (ΤΕΒΑ), στο Τμήμα Κοινωνικής Πρόνοιας 321 οικογένειες έχουν ζητήσει να ενταχθούν στο επίδομα ένδειας. Αντί η τεχνολογία να μπει στην υπηρεσία των εργαζομένων και να βελτιώσει τη ζωή τους, χρησιμοποιείται σε βάρος τους. Η ανάπτυξη των μέσων παραγωγής δεν οδηγεί στη μείωση του εργάσιμου χρόνου, έτσι αντί να έχουμε 35 ώρες δουλειά την εβδομάδα με μισθούς που θα ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες έχουμε δουλειά με ελαστικές σχέσεις. Το κεφάλαιο, η ΕΕ και η κυβέρνηση προωθούν αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στο Συνταξιοδοτικό, προσαρμόζουν τα όρια ηλικίας για σύνταξη με βάση το προσδόκιμο επιβίωσης. Αντί να έχουμε σύνταξη στα 55 στις γυναίκες και στα 60 για τους άνδρες τα πάνε στα 67 με προοπτική στα 71. Έτσι οι νέοι θα παραμένουν στο περιθώριο άνεργοι.

Βλέπετε για τα κέρδη των ολίγων μονοπωλιακών ομίλων καταργείται η δυνατότητα να υπάρχει εργασία για όλους.

Οι κρατούντες προωθούν την καινοτομία όχι για την πρόοδο, αλλά για την οπισθοδρόμηση του λαού. Γυρίζουν το επίπεδο της ζωής στη δεκαετία του 60, μόνο που τότε οργώναμε με το μουλάρι και θερίζαμε με το δρεπάνι.

Αυτά τα κατορθώματα τα επιτυγχάνει η τάξη των κυρίαρχων της χώρας μας και διεθνώς. Θαυμάστε το αξιακό τους σύστημα. Στερούν τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους για να είναι κυρίαρχοι και να διαφεντεύουν τον πατραϊκό, τον ελληνικό λαό, τους λαούς του πλανήτη. Άλλος δουλεύει και άλλος απολαμβάνει τους καρπούς του ιδρώτα τους.

Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, αυτοί που δημιουργούν και προσφέρουν στην κοινωνία τα πάντα, ήρθε η ώρα να ορθώσουν το ανάστημά τους, να βάλουν τέρμα στη σήψη και την παρακμή που προσφέρουν οι κάτοχοι της ντόπιας και διεθνούς αστικής τάξης. Εργάτης του χεριού και του πνεύματος σημαίνει δημιουργός, δηλαδή μεγαλείο, χωρίς αυτόν γρανάζι δεν γυρνά. Μαζέψτε όλους τους εφοπλιστές του κόσμου και βάλτε τους να μετακινήσουν ένα πλοίο. Ούτε πόντο δεν θα πάει. Αυτή η αντίφαση, άλλος να δουλεύει και άλλος να τρώει, είναι χρέος μας να την ανατρέψουμε. Στα χέρια μας είναι να υπάρχει δουλειά για όλους, οργάνωση χρειάζεται και να μην τους αφήσουμε να διαιρούν και να βασιλεύουν.

Κλείνοντας, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους όσοι στήριξαν και βοήθησαν πολύπλευρα στο να πραγματοποιηθεί με ασφάλεια η πορεία - διαδήλωση των 220 χιλιομέτρων. Τους εργαζόμενους στο δήμο που δούλεψαν ακούραστα όλες αυτές τις μέρες. Τους γιατρούς που εθελοντικά στήριξαν το ιατρείο μας για τις ανάγκες των διαδηλωτών. Το προσωπικό της τροχαίας που φρόντισε να πορευτούμε με ασφάλεια. Τα Σωματεία, τους φορείς, όλους όσοι κάλυψαν το κόστος αυτής της κινητοποίησης.

Από αύριο συνεχίζουμε το δίκαιο αγώνα για να γίνουν πράξη τα αιτήματα στήριξης των ανέργων.

Το σύνθημα "Πάτρα - Αθήνα είναι η αρχή - Εμπρός λαέ στην πρώτη τη γραμμή" συμπυκνώνει τον προσανατολισμό μας για το αύριο. Κανένας συμβιβασμός, είναι ώρα αυτοί που κάνουν τη ζωή του λαού κόλαση να νιώσουν την ανάσα του λαϊκού κινήματος. Οργάνωση και πάλη παντού, συγκρουστείτε με την αντιλαϊκή πολιτική ΕΕ, αστικών κυβερνήσεων, μονοπωλίων. Είναι φορείς της παρακμής, της οπισθοδρόμησης. Η κυριαρχία τους μπλοκάρει την κοινωνική πρόοδο.

Με εμπιστοσύνη στις αστείρευτες δυνάμεις που έχει το λαϊκό κίνημα στην πόλη μας και στη χώρα μας, είμαστε σίγουροι ότι στο τέλος θα ανθίσει το χαμόγελο στο πρόσωπο της νεολαίας, των εργαζόμενων, του λαού μας.

Το δίκιο είναι με το μέρος μας, προχωράμε».

Με τα παζάρια κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ να βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, εν αναμονή και της ολοκλήρωσης της «αξιολόγησης», με μόνη βέβαιη εξέλιξη τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που θα έρθουν να προστεθούν στα παλιά, τα κυβερνητικά επιτελεία έχουν πάντα πρόχειρο για άμεση χρήση τον «τσελεμεντέ» της προπαγάνδας. Οι «συνταγές» που «σερβίρουν» είναι δοκιμασμένες άλλωστε, με τη λαϊκή δυσαρέσκεια να συσσωρεύεται και με την πορεία υλοποίησης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων να εξαρτάται σε ένα βαθμό απ' τη δυνατότητα χειραγώγησης του λαού, κάθε άλλο παρά ώρα για «πειράματα» είναι.

Η συνταγή του «καλού», του «κακού» και των «χειρότερων»

Τη βδομάδα που πέρασε, αυτή η «συνταγή» αναδείχτηκε σε αγαπημένη του Μεγάρου Μαξίμου. Η δημοσιοποίηση συνομιλιών στελεχών του ΔΝΤ αξιοποιήθηκε δεόντως για να υποστηριχτεί στο λαό το αφήγημα των «κακών», που στόχο έχουν είτε να επιβάλουν ακόμα χειρότερα μέτρα είτε, αν δεν το καταφέρουν, να προκαλέσουν ένα πιστωτικό γεγονός, πυροδοτώντας αστάθεια στη χώρα.

Σαν έτοιμο από καιρό, το Μέγαρο Μαξίμου αμέσως μόλις δημοσιοποιήθηκε η συνομιλία Τόμσεν - Βελκουλέσκου έσπευσε να καταγγείλει «επικίνδυνους σχεδιασμούς» για πρόκληση πιστωτικού γεγονότος στην Ελλάδα, επισείοντας τον «μπαμπούλα» της πολιτικής και οικονομικής αποσταθεροποίησης. Συντηρώντας την απειλή των «χειρότερων μέτρων», υποστήριξε ότι το Ταμείο επιδιώκει «να βρεθεί η χώρα σε οριακό σημείο ώστε να υποκύψει στις ακραίες θέσεις του ΔΝΤ».

Το βράδυ της Δευτέρας, σε έκτακτη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ - για να παραπέμπει συνειρμικά στον υποτιθέμενο έκτακτο χαρακτήρα της κατάστασης - ο Αλ. Τσίπρας εκβίασε το λαό, λέγοντας πως «σήμερα υπάρχουν κάποιοι αμετανόητοι που ονειρεύονται την επανάληψη του ίδιου έργου (...) Αδιαφορούν για τις συνέπειες αν δεν ολοκληρωθεί η πρώτη αξιολόγηση (...) Δεν ζητάνε κούρεμα χρέους, ζητάνε μέτρα πολύ σκληρότερα απ' όσα συμφωνήσαμε το καλοκαίρι με το πρόσχημα του χρέους (...) Ζητάνε γενικευμένη επίθεση σε δικαιώματα και κατακτήσεις που στην πραγματικότητα τινάζει στον αέρα τη συμφωνία που περιλαμβάνει δέσμευση για το χρέος χωρίς να απαιτεί ακρότητες».

Στο ίδιο πνεύμα, η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Ράνια Σβίγκου, δήλωσε στη δημόσια τηλεόραση: «Μιλάμε για πράγματα αδιανόητα, τα οποία καμία σχέση δεν έχουν με τη συμφωνία του Ιουλίου».

Είναι φανερό ότι το «κακό» ΔΝΤ και τα «χειρότερα» χρησίμευσαν ιδιαιτέρως για τη νομιμοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης, για τον πλήρη εξωραϊσμό του μνημονίου που υπέγραψε το περασμένο καλοκαίρι και για την απόσπαση ανοχής έστω απ' το λαό σε διαδικασίες επιτάχυνσης της «αξιολόγησης», δηλαδή εφαρμογής του νέου πακέτου αντιλαϊκών μέτρων.

Η εναλλαγή στο ρόλο «κακού» και «καλού» του ΔΝΤ και της ΕΕ - Γερμανίας, κρύβει ότι οι μεταξύ τους αντιθέσεις, π.χ. για το ζήτημα του χρέους και την πορεία της Ευρωζώνης, έχουν σημείο εκκίνησης τα ιδιαίτερα συμφέροντα κάθε ισχυρού καπιταλιστικού κέντρου, έχουν επίκεντρο τον επιμερισμό χασούρας και κερδών μεταξύ των διαφόρων τμημάτων του κεφαλαίου. Τέτοιοι ανταγωνισμοί υποκρύπτονται πίσω από τη στάση του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστικού οργανισμού στη διαπραγμάτευση. Ταυτόχρονα, κρύβει ότι όλοι τους έχουν κοινό στόχο την υλοποίηση των αντιλαϊκών μέτρων και τη θωράκιση της κερδοφορίας των ομίλων τους, σε βάρος του λαού.

Αλλωστε, ποιος πείθεται σήμερα μετά από πείρα τόσων δεκαετιών ότι η ΕΕ μπορεί ποτέ να είναι ο «καλός» απ' τη σκοπιά της υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων; Είναι αυτή η λυκοσυμμαχία στις συνθήκες και τις αποφάσεις της οποίας περιλαμβάνονταν πολλά χρόνια πριν από την κρίση όσα αντιλαϊκά μέτρα επιβάλλονται σήμερα στους λαούς.

Η συνταγή εξωραϊσμού του μνημονίου ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

Οι εξελίξεις της βδομάδας αναπτέρωσαν τις ελπίδες της κυβέρνησης ότι θα μπορέσει να παρουσιάσει εξωραϊσμένη στο λαό την αντιλαϊκή συμφωνία που υπέγραψε το περσινό καλοκαίρι. Ο Αλ. Τσίπρας μιλώντας στην ΚΟ του ΣΥΡΙζΑ επικρότησε το 3ο μνημόνιο, υποστηρίζοντας πως «κερδίσαμε πολλά και είναι αυτή η εξέλιξη που οδηγεί το ΔΝΤ να αμφισβητεί τον πυρήνα της συμφωνίας που θεωρεί ετεροβαρή υπέρ της Ελλάδας και γι' αυτό μάχεται να την αλλάξει»!

Υπερασπίστηκε την αντιλαϊκή πολιτική που υλοποιεί, λέγοντας: «Εμείς λοιπόν υπογράψαμε μια συμφωνία την οποία και θα τηρήσουμε κατά γράμμα αλλά ως εδώ, δεν θα ζητήσουμε ούτε θα δώσουμε περισσότερα».

Στο ίδιο πνεύμα, ο γραμματέας της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Ρήγας, (ρ/σ «Παραπολιτικά»), υπερασπιζόμενος το μνημόνιο, ισχυρίστηκε ότι «ο ελληνικός λαός γνωρίζει τι συμφωνία κάναμε, ότι είναι εμπροσθοβαρής (...) Εμείς δε λέμε τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο από τη συμφωνία την οποία υπογράψαμε».

Αλήθεια, όμως, τι συμφωνία υπέγραψαν πέρσι το καλοκαίρι; Υπέγραψαν τη λήψη νέων μέτρων ύψους πολλών δισεκατομμυρίων που θα έρθουν να προστεθούν στα παλιά και αποτελούν πρόδρομο για τις επόμενες αντιλαϊκές ανατροπές. Υπέγραψαν να κάνουν ό,τι χρειαστεί για να τονώσουν την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, να διαμορφώσουν όρους ανάκαμψης της κερδοφορίας του, να διευκολύνουν τη διευρυμένη αναπαραγωγή του. Οσο πλησιάζει η ώρα να κλείσει η «αξιολόγηση» όλα αυτά συγκεκριμενοποιούνται: Μέτρα ύψους τουλάχιστον 5,4 δισ. Από την παραπέρα συμπίεση των συντάξεων θα αρπαχτούν ποσά ύψους 1,8 δισ. ευρώ, άλλα 3,6 δισ. θα αρπαχτούν με τη διόγκωση της αντιλαϊκής φοροληστείας (ισόποσα μοιρασμένα στη φορολογία εισοδήματος και τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης). Κατακρεούργηση της Κοινωνικής Ασφάλισης κ.ά.

Τα παραπάνω αποτελούν τον όρο και την προϋπόθεση για την επίτευξη των ήδη συμφωνημένων στόχων για μόνιμα πρωτογενή πλεονάσματα στους κρατικούς προϋπολογισμούς και μάλιστα με έμφαση στην περίοδο και μετά το 2018, που αναμένεται η τυπική ημερομηνία λήξης του μνημονίου με τη σημερινή μορφή του. Στον ίδιο άξονα και αναπόσπαστα συνδεδεμένες με την ενιαία στρατηγική του κεφαλαίου και τις μνημονιακές στοχεύσεις κινούνται και οι κάθε είδους αναδιαρθρώσεις που προκρίνονται στην προοπτική προσέλκυσης νέων κερδοφόρων επενδύσεων και ανάκαμψης των κερδών για τους εγχώριους επιχειρηματικούς ομίλους και τις ισχυρές επιχειρήσεις. Σε αυτό το επίπεδο, η διόγκωση και η μονιμοποίηση των πρωτογενών πλεονασμάτων «μεταφράζονται» σε δημοσιονομική ευχέρεια, που με τη σειρά της σηματοδοτεί την πολιτική ενίσχυσης του κεφαλαίου με ζεστό κρατικό χρήμα, επιδοτήσεις, φοροελαφρύνσεις και απαλλαγές.

Αυτά, σε αδρές γραμμές, υπέγραψαν. Αυτά καμαρώνουν κιόλας ότι θα εφαρμόσουν, προβάλλοντας στο λαό τη λογική του μικρότερου δήθεν κακού και κρύβοντας ότι η αποδοχή της είναι ο μόνος βέβαιος δρόμος για την έλευση διαρκώς μεγαλύτερων. Πόσο μάλλον όταν το υποτιθέμενο μικρότερο κακό το οποίο καλούν το λαό να υπερασπιστεί είναι ένας πραγματικός Αρμαγεδδώνας για τα συμφέροντά του.

Κι από κοντά οι αυταπάτες περί ανάπτυξης με κοινωνικό μέρισμα και κοινωνική δικαιοσύνη

Γνωρίζοντας, βεβαίως, ότι η προπαγάνδα δεν μπορεί να σταθεί μπροστά σ' αυτό που βιώνει η εργατική - λαϊκή οικογένεια, καταφεύγουν και στην καλλιέργεια αυταπατών για κάβους που ξεπερνιούνται και ευημερίες που έρχονται. Είπε ο Αλ. Τσίπρας, στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ: «Και εδώ πρέπει να συμφωνήσουμε. Οτι αν ένας είναι ο στόχος, είναι να τελειώνουμε πια με αυτήν την κατάσταση. Να κλείσουμε την αξιολόγηση μέσα στα όρια που συμφωνήσαμε τον περασμένο Ιούλη, η χώρα να βγει μπροστά, να γυρίσει στην ανάκαμψη, να γυρίσουν οι επενδυτές στη χώρα, που έχουν απομακρυνθεί εδώ και έξι χρόνια, να υπάρξει μια προοπτική ότι μοιράζουμε δίκαια τα βάρη αλλά και τις δυνατότητες της ανάκαμψης. Να επιστρέψουμε σε μια ανάπτυξη όπου θα υπάρξει κοινωνικό μέρισμα με κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτός είναι ο στόχος, ώστε σύντομα να μπορέσουμε να έχουμε τη δυνατότητα να πανηγυρίζουμε πραγματικά γιατί τελειώνει η περιπέτεια των μνημονίων και της επιτροπείας για τη χώρα».

Ο πολύπαθος λαός μας καλύτερες μέρες ακούει χρόνια τώρα αλλά βλέπει και ζει μόνο χειρότερες. Η ίδια του η πείρα αποδεικνύει ότι διαψεύστηκε κάθε προσδοκία που συνέδεσε με την επίτευξη των στόχων που έθετε η αστική τάξη και του σέρβιρε το πολιτικό της προσωπικό σαν κοινούς, αμοιβαία επωφελείς. Δεν πρέπει να ξεχνά ότι ακόμα και η εποχή των «παχιών αγελάδων» για το κεφάλαιο χτίστηκε πάνω στην ένταση της δικιάς του εκμετάλλευσης. Οι ρυθμοί ανάπτυξης «έτρεχαν» με καύσιμη ύλη και πάλι τα συμφέροντά του ακόμα και όταν το εισόδημά του ήταν πολύ υψηλότερο απ' το σημερινό.

Σήμερα, είναι περισσότερο φανερό ότι ακόμα κι αν ανακάμψει η κερδοφορία του κεφαλαίου, στο όνομα της διατήρησης του «επιτεύγματος» θα κληθεί σε νέες θυσίες. Πόσο μάλλον, που η λυκοσυμμαχία επιτηρεί άγρυπνα τη διατήρηση των αντιλαϊκών κεκτημένων των μονοπωλίων της. Στη στρατηγική «Ευρώπη 2020» καταγράφεται με πλήρη σαφήνεια ότι το βασικό αντεργατικό πλαίσιο που επιβλήθηκε την περίοδο της κρίσης, όχι μόνο θα διατηρηθεί, αλλά και θα επεκταθεί στη φάση της επιστροφής στην καπιταλιστική ανάπτυξη.

Τα αντιλαϊκά μέτρα δεν είναι προσωρινά, ήρθαν στη φάση της καπιταλιστικής κρίσης και θα μείνουν στη φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, καθώς αυτή προϋποθέτει φτηνή εργατική δύναμη, αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης, νέα πεδία κερδοφορίας.

Αν υπάρχει ένα συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα είναι ότι ο λαός δεν έχει κανένα απολύτως συμφέρον να στρατευτεί με τους στόχους εκείνων που λυμαίνονται το μόχθο του. Απεναντίας έχει κάθε συμφέρον να τους αντιπαλέψει, αποκρούοντας με την πάλη του κάθε κύμα επίθεσης και οργανώνοντας την αντεπίθεσή του για την οριστική απαλλαγή του απ' την αιτία των δεινών του.

Στις 7 Απρίλη πραγματοποιήθηκε η 24ωρη απεργία στο Δημόσιο. Και σε αυτήν την απεργία έγινε μια σημαντική προσπάθεια, ώστε να δοθεί μια ακόμα απάντηση στην εντεινόμενη αντιλαϊκή επίθεση. Αν και τα ποσοστά συμμετοχής κινήθηκαν στα ίδια χαμηλά επίπεδα των προηγούμενων απεργιών στο Δημόσιο, η ίδια η απεργία και τα συλλαλητήρια αποτέλεσαν ένα βήμα αναμέτρησης με την κυβερνητική πολιτική, και ταυτόχρονα μια προσπάθεια κλιμάκωσης της πάλης και προετοιμασίας της επερχόμενης 48ωρης απεργίας.

Η μεγάλη, μαχητική απεργιακή συγκέντρωση στην Ομόνοια των σωματείων και των Επιτροπών Αγώνα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και το εξαιρετικά μαζικό συλλαλητήριο που ακολούθησε, δείχνουν την άνοδο του κύρους του ΠΑΜΕ, πως ένας κόσμος ακουμπάει σ' αυτό και το εμπιστεύεται.

Δείχνουν, πως τα συνδικάτα, οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ είναι σε θέση να ξεπερνούν εμπόδια και δυσκολίες που βάζουν κυβέρνηση, παλιός και νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός στην οργάνωση της πάλης. Αποτυπώνουν την αποφασιστικότητα ενός σημαντικού μέρους του κινήματος να κινηθεί με τη γραμμή της σύγκρουσης και της Κοινωνικής Συμμαχίας, να μπει αποφασιστικά στον αγώνα, για να αντιπαλέψει τα μέτρα - φωτιά για το λαό. Αυτό είναι σημαντική παρακαταθήκη για τους αγώνες που θα ακολουθήσουν, είναι καλή βάση για την πορεία ανασύνταξης του κινήματος.

Δόθηκε ένας δύσκολος αγώνας, χωρίς να παραβλέπουμε τον αρνητικό συσχετισμό και τα μεγάλα εμπόδια.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ έδωσαν αποφασιστικά τη μάχη

Οι συνδικαλιστικές δυνάμεις και τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ έκαναν ό,τι μπορούσαν για την επιτυχία της απεργίας. Από την πρώτη στιγμή που εξαγγέλθηκε η απεργία, η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ απηύθυνε κάλεσμα σε όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία, σε όλους τους δημόσιους υπαλλήλους, να μπουν στη μάχη, να αποκρούσουν την επίθεση, τα διλήμματα, τους εκβιασμούς και την κάλπικη επιχειρηματολογία της κυβέρνησης. Να κάνουν την απεργία δική τους υπόθεση και να μην την εμπιστευτούν στα ξένα χέρια της ηγεσίας της ΑΔΕΔΥ και κάποιων μεγάλων Ομοσπονδιών του Δημοσίου.

Αιχμή της αναμέτρησης κυβέρνησης - εργαζομένων στις 7 Απρίλη ήταν και είναι οι ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση. Ομως δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και το νέο φοροληστρικό νομοσχέδιο, το νέο μισθολόγιο όπου προβλέπονται περικοπές στη μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων 2,3 δισ. ευρώ για την περίοδο 2016 - 2019, ο νέος αντιδραστικός νόμος για τη Δημόσια Διοίκηση (ν. Βερναρδάκη), δηλαδή η ενδυνάμωση του αυταρχικού κράτους, η ένταση της κρατικής καταστολής, η νέα τιμωρητική αξιολόγηση που συνδέεται με το μισθό, το βαθμό, τις υποχρεωτικές μετατάξεις, όπως και με τις απολύσεις.

Με βάση τα παραπάνω, Ομοσπονδίες του Δημοσίου, σωματεία, συνδικαλιστικές δυνάμεις που συμπορεύονται με το ΠΑΜΕ έδωσαν τη μάχη, ώστε η απάντηση στην επίθεση κυβέρνησης - πλουτοκρατίας - ΕΕ να δοθεί από τη σκοπιά των αναγκών και των συμφερόντων των δημοσίων υπαλλήλων, με αιτήματα, πλαίσιο και γραμμή πάλης υπεράσπισης και διεύρυνσης της Κοινωνικής Ασφάλισης, προτάσσοντας το σύνθημα: «Να μην περάσει ο νόμος - λαιμητόμος. Κοινωνική Ασφάλιση για όλους. Λύση υπάρχει. Να πληρώσουν το Κράτος και η εργοδοσία».

Εχοντας έναν τέτοιο προσανατολισμό και αξιοποιώντας κάθε μορφή πάλης, προσπάθησαν να ενημερώσουν τους δημόσιους υπαλλήλους σε όλους τους χώρους δουλειάς, να οργανωθεί η απεργία με σχέδιο, με Γενικές Συνελεύσεις, με συσκέψεις, με περιοδείες, ομιλίες, επιδιώκοντας έτσι να ανέβει ο ρόλος και η ευθύνη του πρωτοβάθμιου σωματείου στην οργάνωση της απεργίας, να γίνει το ίδιο το σωματείο κέντρο αγώνα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στους τόπους δουλειάς αναγνωρίζουν πως «και αυτήν την απεργία το ΠΑΜΕ την πήρε στις πλάτες του».

Σχεδιασμένη παρέμβαση στο περιεχόμενο της απεργίας

Η κυβέρνηση, αξιοποιώντας τις πολιτικές εξελίξεις, έκανε σχεδιασμένη παρέμβαση στην απεργία και στο περιεχόμενό της. Σέρβιρε με νέο περιτύλιγμα το γνωστό παραμύθι της σκληρής διαπραγμάτευσης, έβαζε εκβιαστικά το ψευτοδίλημμα στους εργαζόμενους να διαλέξουν στρατόπεδο στο πεδίο των μονοπωλιακών ανταγωνισμών, δηλαδή μνημόνιο με όρους ΔΝΤ ή μνημόνιο με όρους ΕΕ, στοχεύοντας σε κάθε περίπτωση να χειραγωγήσει, να τσακίσει το κίνημα και κάθε λαϊκή αντίσταση.

Εκεί που η κυβέρνηση και οι κρατικοί μηχανισμοί δεν έκαναν παρέμβαση «διά ζώσης» αξιοποίησαν για την ίδια δουλειά τα στηρίγματά τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, δηλαδή όλο εκείνο το απαράτ των συστημικών συνδικαλιστικών δυνάμεων, που στηρίζουν τον πυρήνα των αντιδραστικών διαρθρωτικών αλλαγών στο Δημόσιο, την αναμόρφωση του αστικού κράτους, τη στρατηγική της ΕΕ, της «ανταγωνιστικότητας και της υγιούς επιχειρηματικότητας».

Να πώς αυτές οι ηγεσίες υπονόμευσαν την απεργία ως προς το περιεχόμενό της.

Η υπονόμευση της απεργίας με παραδείγματα

Να πώς παλιός και νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός υπονόμευσαν και την οργάνωση της απεργίας.

Να ξεμπερδεύουν οι εργαζόμενοι με αυτές τις ηγεσίες

Δεν πάει άλλο με αυτές τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, είναι επικίνδυνες. Και όταν ακόμα εξαγγέλλουν απεργίες ή κινητοποιήσεις δεν κάνουν τίποτα για την επιτυχία τους, άντε να στείλουν κανένα mail στις υπηρεσίες και στα σωματεία. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι στις τελευταίες κινητοποιήσεις που εξήγγειλε η ΑΔΕΔΥ δεν υπήρχε άνθρωπος να κρατήσει το πανό, ενώ υπήρξαν συλλαλητήρια της ΑΔΕΔΥ στο Σύνταγμα με 30 άτομα!!! Ούτε είναι τυχαίο το γεγονός, ότι η απεργιακή συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ στις 7 Απρίλη ήταν εντελώς άμαζη.

Για την κατάσταση αυτή στο κίνημα, τεράστιες και ταυτόχρονα ανεξίτηλες ευθύνες φέρνουν και εκείνες οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που λειτουργούν ως συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ στο κίνημα και επί της ουσίας διευκολύνουν το ρόλο και τους σχεδιασμούς του παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Είναι αυτοί που καλούσαν τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους να παλέψουν, ώστε να έρθει η κυβερνητική εναλλαγή και ο ΣΥΡΙΖΑ στο τιμόνι της διακυβέρνησης. Είναι αυτοί που πανηγύριζαν για την «Πρώτη Φορά Αριστερά», αυτοί που καλούσαν να στηριχτεί η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και οι λεγόμενες «κόκκινες γραμμές» της, ενώ την ίδια στιγμή για ένα χρόνο περίπου έψαχναν να βρουν «το πρόσημο αυτής της κυβέρνησης»!!!

Είναι όλοι αυτοί που κάνουν ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον ταξικό προσανατολισμό του κινήματος, που κάνουν παιχνίδι με τη νέα σοσιαλδημοκρατία, Συριζαίικης απόχρωσης ή ΛΑΕ, και που το βράδυ του δημοψηφίσματος στο Σύνταγμα είχαν πρηστεί τα χέρια τους από τα παλαμάκια που βαρούσαν στον Τσίπρα.

Είναι αυτοί που όσο περισσότερο τα διπλώνουν στο περιεχόμενο της πάλης, όσο περισσότερο ξεφτίζουν και τα όποια ριζοσπαστικά συνθήματα έχουν υιοθετήσει, τόσο περισσότερο ανεβάζουν τους τόνους, προτείνουν «ανεβασμένες μορφές πάλης και απεργίες διαρκείας» για την επιτυχία των οποίων δεν κάνουν τίποτα. Οσες μορφές πάλης, όσες απεργίες και να προτείνουν δεν ξεπλένονται με τίποτα! Ολα τα παραπάνω δεν μπορεί να παραγραφούν.

H κατάσταση αυτή στο συνδικαλιστικό κίνημα, με αυτές τις συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν μπορεί να συνεχιστεί. Παλιός και νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός είναι μεγάλο εμπόδιο για το κίνημα και τους εργαζόμενους. Η συζήτηση για το τι κίνημα έχουμε ανάγκη πρέπει να γίνει σήμερα, τώρα, μαζί με την οργάνωση της πάλης.

Οι εργαζόμενοι έχουν ένα ενιαίο καθήκον. Μαζί με τον αγώνα για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, ταυτόχρονα πρέπει να διεξάγουν αγώνα για την απαλλαγή τους απ' αυτές τις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Αυτό αποτελεί βασική προϋπόθεση για να ανασάνει το κίνημα, να σηκώσει κεφάλι, να συσπειρώσει όλους τους εργαζόμενους. Είναι όρος για την ανασύνταξη και την αντεπίθεση του κινήματος, τη μαζικοποίηση των αγώνων, τον προσανατολισμό ενάντια στα μονοπώλια και το κράτος τους.

Ούτε ώρα χαμένη για την οργάνωση της 48ωρης απεργίας

Με τους μαζικούς μαχητικούς αγώνες μας, το προηγούμενο διάστημα οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι ελευθεροεπαγγελματίες επιστήμονες, οι αγρότες, η νεολαία, όλοι μαζί, δείξαμε σε ένα βαθμό τη δύναμή μας, καταφέραμε να καθυστερήσουμε την κατάθεση του νόμου - λαιμητόμου. Αυτό δεν είναι λίγο πράγμα. Δείχνει τη δύναμη των εργαζομένων, τη δύναμη της Λαϊκής Συμμαχίας. Χωρίς αυτούς τους αγώνες, τα μέτρα ήδη θα είχαν ψηφιστεί και σίγουρα θα ήταν χειρότερα.

Ακριβώς σε αυτήν την κατεύθυνση χρειάζεται τις αμέσως επόμενες μέρες να δυναμώσει η λαϊκή πάλη και η πίεση στην κυβέρνηση. Απαιτείται να εντείνουμε τις προσπάθειές μας, ώστε να δημιουργηθούν όλες εκείνες οι προϋποθέσεις για μια μεγαλειώδη 48ωρη απεργιακή αναμέτρηση, που θα σηματοδοτήσει την αποφασιστικότητα όλων των εργαζομένων, να συγκρουστούμε με την αντιλαϊκή πολιτική ενάντια στο νόμο - λαιμητόμο, τη φοροληστεία, τα «κόκκινα δάνεια», τα μέτρα εξόντωσης του λαού και ταυτόχρονα να κάνουμε καθαρή την απόφασή μας ο αγώνας αυτός να φτάσει μέχρι τέλος, μέχρι την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.

Τα βασικά σημεία της μεταρρύθμισης που, όπως όλα δείχνουν, καταλήγουν τα επιτελεία για λογαριασμό του κεφαλαίου

Καθώς η λεγόμενη διαπραγμάτευση για το Ασφαλιστικό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους «θεσμούς» οδεύει προς το τέλος της, με επιδίωξη μέχρι το τέλος του μήνα να ψηφιστεί και να τεθεί σε ισχύ, επιβεβαιώνεται ότι ο νόμος - λαιμητόμος για τα δικαιώματα ασφαλισμένων και συνταξιούχων όλων χωρίς εξαίρεση των Ταμείων παραμένει ατόφιος και σε ορισμένες παραμέτρους του γίνεται ακόμα χειρότερος από την αρχική πρόταση της κυβέρνησης.

Οι συζητήσεις με το κουαρτέτο τις τελευταίες αυτές μέρες, επικεντρώνονται στο ύψος των άμεσων νέων περικοπών για τις επικουρικές συντάξειςστους νυν συνταξιούχους, σε εξάρτηση από την επιβολή αυξήσεων στις εισφορές για την επικούρηση των ασφαλισμένων όλων των Ταμείων.

Ανοιχτό παραμένει και το ζήτημα των τελικών ποσοστών αναπλήρωσης που θα ισχύσουν στον τρόπο υπολογισμού της λεγόμενης «ανταποδοτικής» σύνταξης, με πιθανό ενδεχόμενο αυτά να οδηγούν σε ακόμη χαμηλότερο συνολικό ποσοστό, κοντά στο 40% για τα 40 έτη ασφάλισης, από 48% στην αρχική πρόταση της κυβέρνησης και από το 80% που υπολογιζόταν ο συντάξιμος μισθός μέχρι τώρα. Επιπλέον, στο τραπέζι τέθηκε και το χτύπημα των συντάξεων χηρείας (θανάτου) που θα αποδίδονται με νέες χειρότερες προϋποθέσεις.

Σε κάθε περίπτωση, οι μειώσεις των συντάξεων που ήδη αποδίδονται, καθώς και των εφάπαξ, αλλά και της περικοπής του ΕΚΑΣ μέσα στο 2016, θα οδηγήσουν στην υλοποίηση της δέσμευσης που έχει αναλάβει η συγκυβέρνηση με το 3ο μνημόνιο - και συνυπέγραψαν τα υπόλοιπα κόμματα του ευρωμονόδρομου - για περικοπές μέσα στο 2016 της συνταξιοδοτικής δαπάνης κατά 1,8 δισ. ευρώ (1% του ΑΕΠ) και τουλάχιστον κατά 1 δισ. ευρώ την επόμενη διετία.

Ωστόσο, η επιβολή νέων άμεσων μειώσεων στις αποδιδόμενες συντάξεις, μαζί με την αύξηση των εισφορών σε μεγάλες ομάδες ασφαλισμένων, δεν πρέπει να συσκοτίσει το κύριο: Οτι το νέο σχέδιο της κυβέρνησης, αφού ενσωματώνει και νομιμοποιεί όλες τις περικοπές των προηγούμενων χρόνων (11 τον αριθμό), προχωρά στη διαμόρφωση ενός «νέου μοντέλου» στην Ασφάλιση, πέρα για πέρα αντιδραστικού, που ρίχνει τις συντάξεις και τις παροχές των Ταμείων στα Τάρταρα, αφαιρεί και το τελευταίο ίχνος «Κοινωνικής Ασφάλισης» που είχε απομείνει και περιορίζει την κρατική εγγύηση (και χρηματοδότηση) για τις συντάξεις στο ποσό των 384 ευρώ (!) κι αυτά μόνο μετά από 20 χρόνια ασφάλισης.

Από εκεί και πέρα, η σύνταξη γίνεται καθαρά ατομική υπόθεση και μάλιστα με ακόμα χειρότερους όρους υπολογισμού εκείνου του τμήματος που θα προέρχεται από τις εισφορές (ανταποδοτική). Ανοίγει έτσι διάπλατα η Κερκόπορτα για τα συστήματα ιδιωτικής ασφάλισης, για τα οποία ακονίζουν τα μαχαίρια οι μονοπωλιακοί όμιλοι του κλάδου στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την ΕΕ.

Οι μειώσεις στις νέες κύριες συντάξεις

Το νέο «μοντέλο» της κυβέρνησης αλλάζει προς το χειρότερο τον αντιασφαλιστικό νόμο 3863/2010 (Λοβέρδου - Κουτρουμάνη), με τον οποίο για πρώτη φορά η κύρια σύνταξη «έσπασε» στα δύο: Ενα τμήμα της καταβάλλεται υπό προϋποθέσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό και το άλλο προκύπτει αναλογικά προς τα χρόνια ασφάλισης και το μισθό του ασφαλισμένου.

Με το νέο τρόπο υπολογισμού, οι συντάξεις που θα αποδίδονται στο εξής, θα είναι μειωμένες σε σχέση με τις σημερινές, αλλά και σε σχέση με εκείνες που θα δίνονταν με το νόμο 3863/2010, που δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Αυτό συμβαίνει για δύο λόγους:

Παράδειγμα: Με το παλιό σύστημα, ένας μισθωτός που είχε 10.500 μέρες ασφάλισης (35ετία), με μισθό την τελευταία πενταετία γύρω στα 1.500 ευρώ, το ποσοστό αναπλήρωσης ήταν 70% και η αποδιδόμενη σύνταξη 1.040 ευρώ. Με το νέο σύστημα, επειδή πλέον θα υπολογίζονται οι μισθοί όλου του εργάσιμου βίου και όχι της τελευταίας μόνο πενταετίας, ο συντάξιμος μισθός του εργαζόμενου θα είναι μόλις 1.026 ευρώ. Το ποσοστό αναπλήρωσης από το 70%, με βάση την κυβερνητική πρόταση, θα είναι για τα 35 χρόνια ασφάλισης μόλις 38,68%. Ετσι, το ποσό της ανταποδοτικής σύνταξης θα είναι μόλις 396 ευρώ.

Η προσθήκη σε αυτό το ποσό της «εθνικής» σύνταξης των 384 ευρώ οδηγεί σε τελικό ποσό σύνταξης στα 780 ευρώ! Δηλαδή, η σύνταξη που βγαίνει με το νέο σύστημα είναι μειωμένη κατά 25%! Σημειώνεται ότι με βάση το νόμο 3863/2010, για τον ίδιο εργαζόμενο η ανταποδοτική σύνταξη θα ήταν 470 ευρώ (ποσοστό αναπλήρωσης 45,85%) και η «εθνική» είχε οριστεί στα 360 ευρώ. Δηλαδή, η συνολική σύνταξη - στην πλήρη ωρίμανση του συστήματος - θα ήταν μόλις 830 ευρώ και σε σχέση με το παλαιό σύστημα 20% μικρότερη.Ετσι, και τα δύο νέα συστήματα οδηγούν σε πολύ μικρότερες συντάξεις.

Αν μάλιστα, όπως φαίνεται, τα τελικά ποσοστά αναπλήρωσης είναι ακόμα μικρότερα απ' αυτά της αρχικής κυβερνητικής πρότασης, ενδέχεται και το τελικό ποσό των 780 ευρώ να είναι ακόμα μικρότερο.

Μεθοδεύουν το τέλος της 15ετίας

Τα επίπεδα των συντάξεων που περιγράφονται πιο πάνω, προκύπτουν σε εργαζόμενους με 35 χρόνια ασφάλισης. Η εικόνα γίνεται ακόμα χειρότερη για εργαζόμενους που δεν θα μπορούν να εξασφαλίζουν αυτά τα ένσημα. Ειδικά για τις νέες γενιές που εργάζονται σε συνθήκες «ευελιξίας», το τμήμα της «ανταποδοτικής» σύνταξης θα είναι μηδαμινό.

Παράδειγμα: Στην περίπτωση 15ετίας, που είναι σήμερα το όριο για να βγει κάποιος στη σύνταξη (4.500 ένσημα), το ποσοστό αναπλήρωσης της «ανταποδοτικής» σύνταξης θα είναι μόλις 12%, με βάση την αρχική πρόταση. Δηλαδή, σε ένα συντάξιμο μισθό των 1.000 ευρώ, το ανταποδοτικό τμήμα θα ανέρχεται μόλις στα 120 ευρώ! Βέβαια, με τις σημερινές εργασιακές σχέσεις, είναι από δύσκολο έως αδύνατο κάποιος εργαζόμενος να διαμορφώσει στη 15ετία συντάξιμο μισθό 1.000 ευρώ. Επομένως, το 12% της ανταποδοτικής ή το 11,55% - με βάση τα νέα δεδομένα - θα υπολογίζεται σε πολύ μικρότερους συντάξιμους μισθούς και θα οδηγεί κυριολεκτικά σε συντάξεις πείνας.

Ακόμα χειρότερα: Οπως προκύπτει από την πορεία της διαπραγμάτευσης, ολόκληρη η «εθνική» σύνταξη των 384 ευρώ θα δίνεται πλέον μόνο στην περίπτωση της 20ετίας. Για κάθε ένα έτος λιγότερο από τα 20 μέχρι και τα 15 χρόνια ασφάλισης, ο συνταξιούχος θα χάνει 2% από την «εθνική» σύνταξη των 384 ευρώ.Επομένως, η «εθνική» σύνταξη για το συνταξιούχο που περιγράψαμε πιο πάνω (15ετία), θα είναι 346 ευρώ.

Πέραν όλων των άλλων, με τη ρύθμιση αυτή καταργείται επί της ουσίας η 15ετία, έστω κι αν η κυβέρνηση το κάνει με συγκαλυμμένο τρόπο. Ανοίγει έτσι ο δρόμος ώστε εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένοι που δεν θα συμπληρώνουν την 20ετία, να καταδικάζονται να μένουν χωρίς σύνταξη.

Αξίζει εδώ να αναφέρουμε ότι στην περίπτωση 15ετίας, στο ισχύον σύστημα η κατώτερη σύνταξη ήταν 486 ευρώ. Με τα νέα δεδομένα και με μέσο συντάξιμο μισθό σε ολόκληρο τον εργάσιμο βίο τα 600 ευρώ, το ανταποδοτικό διαμορφώνεται μόλις στα 70 ευρώ (!) και μαζί με την «εθνική» των 346 ευρώ, θα είναι μόλις 416 ευρώ σύνταξη μικτά. Δηλαδή, σε σχέση με τα ψίχουλα των 486 ευρώ που ήταν η κατώτερη σύνταξη, οι δικαιούχοι σύνταξης με 15ετία θα χάνουν στο εξής και 70 επιπλέον ευρώ. Αν σε αυτό συνυπολογίσουμε και την προοδευτική κατάργηση του ΕΚΑΣ από φέτος και μέχρι το 2019, οι νέοι συνταξιούχοι αυτής της κατηγορίας ρίχνονται πραγματικά στον Καιάδα.

Με προϋποθέσεις ακόμα και τα ψίχουλα

Ομως - πέραν των παραπάνω - η λεγόμενη «εθνική» σύνταξη και στα δύο συστήματα (στον 3863/2010 και στην πρόταση της κυβέρνησης) δινόταν και θα δίνεται μόνο υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Ετσι, η «εθνική» σύνταξη δεν θα δίνεται ολόκληρη, αν ο δικαιούχος δεν έχει τουλάχιστον 40 χρόνια παραμονής στη χώρα μας. Θα είναι, επίσης, μειωμένη στην περίπτωση αναπηρίας, ανάλογα με το ποσοστό αναπηρίας του δικαιούχου, θα μειώνεται στην περίπτωση των «πρόωρων» συνταξιοδοτήσεων, όπως και στις περιπτώσεις δικαιώματος λόγω θανάτου, αλλά και διπλής σύνταξης.

Αυτό σημαίνει ότι στις περιπτώσεις αναπηρίας - που μπορεί να συμβεί οποτεδήποτε - ο ασφαλισμένος που χάνει την ικανότητα προς εργασία θα μένει «επί ξύλου κρεμάμενος». Είναι ενδεικτικό ότι με ποσοστό αναπηρίας από 50% έως 67%, ο ασφαλισμένος θα λαμβάνει μόνο το 50% της «εθνικής», ενώ με ποσοστό αναπηρίας από 67% έως 79% θα λαμβάνει το 75% της «εθνικής»! Σε τέτοιες οδυνηρές καταστάσεις θα βρεθούν οι ασφαλισμένοι, με δεδομένο ότι το νέο σύστημα δεν προβλέπει ούτε κατώτερα όρια συντάξεων.

Επικίνδυνα μονοπάτια ανοίγει η κυβέρνηση και για τις συντάξεις χηρείας (θανάτου), καθώς - σύμφωνα με πληροφορίες - αποδέχτηκε οι συντάξεις αυτές να δίνονται μετά τη συμπλήρωση του 57ου έτους του δικαιούχου. Πρόκειται για επικίνδυνη εξέλιξη, ειδικά στις περιπτώσεις θανάτου του ασφαλισμένου σε σχετικά μικρή ηλικία, που σημαίνει ότι ο/η δικαιούχος σύζυγος και συνολικά η οικογένεια θα μένει ξεκρέμαστη.

Για τον επανυπολογισμό των ήδη αποδιδόμενων συντάξεων

Ο νέος τρόπος υπολογισμού των συντάξεων θα εφαρμοστεί και στις ήδη αποδιδόμενες συντάξεις, οι οποίες θα επανυπολογιστούν, όσο κι αν η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει ότι δεν θα θιγούν οι κύριες συντάξεις που αποδίδονται τώρα.

Βέβαια, όταν μιλάμε για τις σημερινές συντάξεις, δεν εννοούμε αυτές που απέδιδε το σύστημα πριν από το 2010, αλλά αυτές που διαμορφώθηκαν μετά τις απανωτές περικοπές της τελευταίας πενταετίας. Μιλάμε δηλαδή για συντάξεις πετσοκομμένες μέχρι και κατά 40% σε σχέση με πριν από πέντε χρόνια.

Αυτές οι συντάξεις προβλέπεται τώρα να μειωθούν κι άλλο μετά τον επανυπολογισμό τους με τα νέα κριτήρια, που εφαρμόζονται πλέον ενιαία για παλιούς και μελλοντικούς συνταξιούχους.

Μπροστά σ' αυτήν την πραγματικότητα, η κυβέρνηση προσπαθεί να ελιχθεί, για να μετριάσει τις αντιδράσειςκαι για τον επιπλέον λόγο ότι δεν διαθέτει ακόμα τα εργαλεία για τον πλήρη επανυπολογισμό των συντάξεων και την άμεση πίστωση των μειώσεων που προκύπτουν.

Γι' αυτό μεταθέτει στο 2018 και συγκεκριμένα μετά τον Ιούλη, οπότε λήγει το τρέχον «πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής», την ονομαστική μείωση των συντάξεων που παίρνουν οι σημερινοί συνταξιούχοι. Συγκεκριμένα, το σχέδιο που παρουσίασε εξ αρχή η κυβέρνηση και απ' ό,τι φαίνεται συμβιβάζεται και το κουαρτέτο, προβλέπει ότι:

Παράδειγμα: Αν ένας παλιός συνταξιούχος παίρνει σήμερα 800 ευρώ σύνταξη και με τον επανυπολογισμό προκύπτει σύνταξη 700 ευρώ, θα συνεχίσει να παίρνει τα 800 μέχρι και το 2018. Από εκεί και πέρα, η σύνταξη θα προσαρμόζεται σταδιακά στα 700.

Παράδειγμα: Ας υποθέσουμε ότι ένας ασφαλισμένος θα βγει στη σύνταξη μέσα στο 2016. Αν με το παλιό σύστημα δικαιούνταν σύνταξη 1.000 ευρώ και με το νέο 800 (μείωση 20%), τότε μέχρι και το 2018 θα παίρνει 900 (το μισό της διαφοράς του 20%). Από εκεί και πέρα, η σύνταξή του θα προσαρμοστεί στα 800. Ανάλογα «τρικ», με μικρότερη όμως «προσωπική διαφορά» (1/3 και 1/4 αντίστοιχα), προβλέπονται για όσους βγουν στη σύνταξη το 2017 και το 2018.

Ενοποίηση Ταμείων - αύξηση εισφορών

Εκτός, όμως, από το ύψος των συντάξεων, το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο πραγματοποιεί σαρωτική ενοποίηση των Ταμείων, μέσω της οποίας θα ενθυλακωθούν από το αστικό κράτος τα αποθεματικά «υγειών» ασφαλιστικών ταμείων, τα οποία θα γίνουν βορά και θα υποκαταστήσουν τη μειωμένη κρατική χρηματοδότηση.

Ταυτόχρονα με αυτό, θα επιβληθούν και αυξημένες εισφορές σε αρκετά μεγάλο αριθμό ασφαλισμένων,που πέραν των ελιγμών της κυβέρνησης για «μεταβατική περίοδο» με χαμηλότερες εισφορές, αυτές θα διαμορφωθούν σε επίπεδα που καθιστούν απαγορευτικό για πολλούς ασφαλισμένους ελεύθερους επαγγελματίες, επιστήμονες και αγρότες να συνεχίσουν τη δραστηριότητά τους.

Τουλάχιστον 60 απολύσεις για συνδικαλιστικούς λόγους έχει καταγράφει από το Σεπτέμβρη του 2015 μέχρι σήμερα, δίνοντας μια ενδεικτική μόνο εικόνα για το τι πραγματικά συμβαίνει στους χώρους δουλειάς. Πολλές από αυτές τις απολύσεις έγιναν μετά από γενικές, κλαδικές ή επιχειρησιακές απεργίες και αφορούν εργαζόμενους που πρωτοστάτησαν στην οργάνωσή τους.

Αλλες, πάλι, μεθοδεύτηκαν από τους εργοδότες καιρό πριν ανακοινωθούν στους εργαζόμενους, για ασήμαντη αφορμή, δείχνοντας ότι η εργοδοσία δουλεύει μεθοδικά για να απαλλαγεί από τις δυνάμεις εκείνες που μπαίνουν μπροστά, για να οργανώσουν και να κινητοποιήσουν τους συναδέλφους τους στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.

Αυτό που διαπερνάει σαν νήμα όλες τις περιπτώσεις, είναι η στάση της κυβέρνησης. Στο σύνολο των απολύσεων και μόνο μετά από παρεμβάσεις των σωματείων, το υπουργείο Εργασίας αρκέστηκε σε πύρινες καταγγελίες και ευχολόγια, χωρίς πουθενά να παρέμβει ουσιαστικά κατά της εργοδοσίας και να επιβάλλει ανάκληση της απόλυσης.

Ετσι, μετά από έναν και πλέον χρόνο με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η εργοδοσία όχι μόνο δεν άλλαξε τη στάση της απέναντι στους εργαζόμενους που αγωνίζονται και διεκδικούν, αλλά έχει γίνει και πιο επιθετική, με τις πλάτες της κυβέρνησης και του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, παλιού και νέου. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά η κυβέρνηση ετοιμάζεται τώρα να φιλοδωρήσει το κεφάλαιο και με έναν νέο συνδικαλιστικό νόμο, για να βάλει επιπλέον περιορισμούς στη συνδικαλιστική δράση και να περιορίσει κι άλλο το δικαίωμα στην απεργία.

Το ενθαρρυντικό στοιχείο είναι ότι παρά τις διώξεις και τις απολύσεις, που δείχνουν και το μέγεθος των εμποδίων που βάζουν από κοινού κυβέρνηση και εργοδοσία στην προσπάθεια οργάνωσης των εργαζομένων και ανασύνταξης του κινήματος, νέες αγωνιστικές δυνάμεις ξεπηδούν στους χώρους δουλειάς και αναδεικνύονται σε πρωτοπόρους οργανωτές. Μάλιστα, εκεί που υπήρξε οργανωμένη απάντηση στις απολύσεις και εκφράστηκε έμπρακτα και μαχητικά η αλληλεγγύη, η εργοδοσία αναγκάστηκε να τις πάρει πίσω.

Αυτό είναι που δείχνει το δρόμο που πρέπει να βαδίσουν οι εργαζόμενοι, για να ακυρώσουν την προσπάθεια της εργοδοσίας να επιβάλει σιγή νεκροταφείου στους χώρους δουλειάς, στοχοποιώντας πρώτα απ' όλους τα πιο μαχητικά και πρωτοπόρα στελέχη του ταξικού κινήματος, τους κομμουνιστές που δρουν στους χώρους δουλειάς. Παρακάτω, παρουσιάζουμε μια μικρή μόνο εικόνα από τις απολύσεις του τελευταίου εξαμήνου, όπως τις κατέγραψε ο «Ριζοσπάστης».

Σεπτέμβρης 2015

Οκτώβρης 2015

Νοέμβρης 2015

Δεκέμβρης 2015

Γενάρης 2016

Φλεβάρης 2016

Μάρτης 2016

Απρίλης 2016