ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ

Η πολυήμερη περιοδεία που ο Ινδός πρωθυπουργός έκανε τις προηγούμενες μέρες σε Γαλλία, Γερμανία, Καναδά επικεντρώθηκε αναμφισβήτητα στο σχέδιο που το Νέο Δελχί ονομάζει «Made in India» («Παράγεται στην Ινδία») και αφορά την προσέλκυση μονοπωλιακών επενδύσεων σε μια χώρα έκτασης πάνω από 3 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα (7η μεγαλύτερη σε έκταση παγκοσμίως) και πάνω από 1,2 δισεκατομμύρια κατοίκους (2η σε πληθυσμό παγκοσμίως). Η κυβέρνηση του Ναρέντρα Μόντιθέλει να ενισχύσει την παραγωγική βάση της χώρας, επιδιώκοντας τη συνολική αναβάθμιση της θέσης της ινδικής πλουτοκρατίας στη διεθνή καπιταλιστική αγορά.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Μια κοινωνία που έχει στη βάση της την αδικία, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ισότιμα τον ανάπηρο, πόσο μάλλον τον ανάπηρο της εργατικής τάξης, των κατώτερων λαϊκών στρωμάτων», εξηγεί η Ντίνα και ξεκαθαρίζει: «Και η αναπηρία είναι ταξική, αφού δεν έχουν όλοι τα ίδια μέσα για να την αντιμετωπίσουν. Αυτό ισχύει ασφαλώς και για τις γυναίκες. Μπορεί κανείς να φανταστεί, σήμερα που οι γυναίκες μαστίζονται από την ανεργία, τι σημαίνει να είσαι και γυναίκα και ανάπηρη».

Ανάμεσα στα θέματα που τις απασχολούν, το ζήτημα της εργασίας έχει ξεχωριστή θέση: «Ανάπηρος δε σημαίνει ανίκανος προς εργασία», λέει η Ντίνα, και συνεχίζει: «Οι περισσότεροι μπορούν να εργαστούν σε προστατευμένο περιβάλλον. Το θέμα είναι ότι με την κατάσταση που επικρατεί στις εργασιακές σχέσεις, τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο, πόσο μάλλον για τις γυναίκες με αναπηρία, ειδικά αν έχουν και οικογενειακές υποχρεώσεις, αν είναι μητέρες. Δεν είναι λίγο πράγμα να ξέρεις ότι μπορείς να προσφέρεις και να αντιμετωπίζεις αυτούς τους αποκλεισμούς. Αντιμετωπίζουμε ακόμα και την "κατηγόρια" από κάποιους ότι οι ανάπηροι το μόνο πράγμα που κοιτούν είναι να πάρουν το "επιδοματάκι" τους και να μείνουν στο σπίτι τους».

Εμπόδιο στο δικαίωμά τους στην εργασία, όπως επισημαίνει η Ελένη, στέκεται η λογική που θεωρεί «κόστος» τις ρυθμίσεις που μπορούν να εξασφαλίσουν τις κατάλληλες γι' αυτές συνθήκες δουλειάς. Οπως αναφέρουν, στο πλαίσιο της ΣΕΑΑΝ έχει δημιουργηθεί Γραμματεία Ανέργων, ενώ μια σειρά πρωτοβουλίες επικεντρώνουν στη διεκδίκηση του δικαιώματος στην εργασία για τα ΑμΕΑ. «Καταλήγουμε να συζητάμε για το επίδομα γιατί, τελικά, μόνο αυτό παρέχεται», συμπληρώνει η Ειρήνη. Ακόμα και αυτό όμως κάθε άλλο παρά δεδομένο είναι.

«Αφού ήρθες όρθια τι θες;». Κάπως έτσι συνοψίζει η Ντίνα το «πνεύμα» με το οποίο αντιμετωπίζονται οι γυναίκες και συνολικά τα άτομα με αναπηρία, από τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). «Αν δεν λείπουν πόδια, αν δεν λείπουν χέρια, αν δεν υπάρχει μια αναπηρία η οποία να είναι εμφανής, κατεβάζουν τα ποσοστά αναπηρίας. Λες και για να δικαιούται μια γυναίκα, η οποία πάσχει για παράδειγμα από σκλήρυνση κατά πλάκας, την οποιαδήποτε σύνταξη ή παροχή, πρέπει να είναι στο καρότσι», προσθέτει.

Ο στόχος της μείωσης του αριθμού των αναπηρικών συντάξεων, κάτι που όπως υπενθυμίζουν είναι και κατεύθυνση του ΟΟΣΑ, είναι η μια πλευρά. Η Ελένη συμπληρώνει πως την ίδια ώρα οι δικαιούχοι αυξάνονται: «Αυξάνονται λόγω της χρονιότητας των παθήσεων, λόγω των ατυχημάτων, λόγω του γεγονότος ότι η Υγεία και η Πρόνοια έχουν φτάσει σε τέτοια επίπεδα που δεν παρέχονται πλέον ούτε τα βασικά. Πρόληψη δεν υπάρχει. Μια σειρά νοσήματα υποθεραπεύονται. Υπάρχουν καθημερινά παραδείγματα καρκινοπαθών γυναικών, που πρέπει να κάνουν χημειοθεραπείες και τις παρατάνε στη μέση λόγω του αυξημένου κόστους που έχουν. Αλλά και μια σειρά πιο απλές παθήσεις για τις οποίες πολλές γυναίκες αδυνατούν να λάβουν τη φαρμακευτική τους αγωγή, λόγω της συμμετοχής που υπάρχει στα φάρμακα. Τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα, όσο προελαύνει η "ιδιωτική πρωτοβουλία" στους τομείς Υγείας - Πρόνοιας».

Ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση για τους μετανάστες και τις μετανάστριες ΑμΕΑ ή γονείς παιδιού ΑμΕΑ. Οι συνθήκες στις οποίες ζουν και εργάζονται ευνοούν τους παράγοντες για την εμφάνιση χρόνιων παθήσεων, χωρίς να υπάρχουν μέτρα προστασίας της υγείας και ασφάλειάς τους από το κράτος. Ταυτόχρονα, είναι αποκλεισμένοι και αποκλεισμένες από κάθε είδους εξετάσεις (προληπτικές, διαγνωστικές), από υπηρεσίες και δομές Πρόνοιας.

Τα κενά και οι ελλείψεις στα νοσοκομεία και γενικά στις δημόσιες δομές Υγείας είναι ένα ζήτημα που ιεραρχεί στις διεκδικήσεις και τις παρεμβάσεις της η ΣΕΑΑΝ. Ιδιαίτερα για τις γυναίκες με αναπηρία υπάρχουν και επιπλέον πλευρές, που σχετίζονται με το δικαίωμά τους στη μητρότητα. Οπως σημειώνουν, σήμερα υπάρχουν σημαντικές δυνατότητες με τη βοήθεια της επιστήμης να υποστηριχθούν γυναίκες με προβλήματα υγείας που θέλουν να γίνουν μητέρες. Στην πράξη, όμως, οι δυνατότητες αυτές γίνονται ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα μόνο για όσες μπορούν να αντεπεξέλθουν στο κόστος. Είναι ακόμα ενδεικτικό το γεγονός ότι σημαντικές εξετάσεις προγεννητικού ελέγχου για τη διάγνωση σοβαρών παθήσεων, όπως η κυστική ίνωση, είναι πανάκριβες και δεν αποζημιώνονται από τα ασφαλιστικά ταμεία.

Στα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μητέρες παιδιών με αναπηρία αναφέρεται η Ειρήνη. Οσον αφορά την κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα ειδικά σχολεία, υπογραμμίζει τις σοβαρές ελλείψεις προσωπικού: «Στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς, το διδακτικό προσωπικό δε συμπληρώνεται παρά μόνο το Νοέμβρη. Υπάρχουν και περιπτώσεις που αυτό γίνεται ακόμα αργότερα. Ετσι, χάνεται πολύτιμος χρόνος». Σε σημαντικό ζήτημα αναδεικνύεται η μεταφορά των παιδιών. Ειδικά σχολεία δεν υπάρχουν σε κάθε γειτονιά, και οι αποστάσεις για να πάει το παιδί στο κατάλληλο σχολείο είναι μεγάλες. Οπως εξηγεί, η ευθύνη και το κόστος της καθημερινής μετακίνησης από και προς το σχολείο βαραίνουν συνήθως την οικογένεια. Μάλιστα, το προηγούμενο διάστημα προέκυψε πρόβλημα με τη μεταφορά των παιδιών στην Ειδική Θεραπευτική Μονάδα Αυτισμού (ΕΘΜΑ), η οποία ανήκει στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού». Τα λεωφορεία που μετέφεραν τα παιδιά σταμάτησαν με σκοπό να διατεθούν σε άλλα δρομολόγια. Ο Σύλλογος και η ΣΕΑΑΝ κινητοποιήθηκαν, με τη συμμετοχή πολλών γονιών, και κατάφεραν τελικά τα λεωφορεία να συνεχίσουν να δρομολογούνται για τις ανάγκες μετακίνησης των παιδιών.

Η Ειρήνη επισημαίνει και την πρόσφατη αρνητική αλλαγή στο καθεστώς της Παράλληλης Στήριξης: «Στην Παράλληλη Στήριξη μέχρι την περασμένη χρονιά αναλογούσε ένα παιδί σε έναν εκπαιδευτικό. Ομως, από το Σεπτέμβρη αυτό άλλαξε και πλέον ένας ειδικός παιδαγωγός αντιστοιχεί σε ένα σχολείο! Με βάση την προσωπική μου εμπειρία, μια παιδαγωγός έχει δύο παιδιά στο δικό μας σχολείο και δύο παιδιά στο απέναντι. Αποτέλεσμα της κατάστασης αυτής είναι να μην μπορεί ούτε σωστή επικοινωνία να έχει με κάθε γονιό, αφού πρόκειται για τέσσερα παιδιά, ούτε τη σωστή μελέτη να κάνει για το κάθε παιδί, γιατί είναι διαφορετικές περιπτώσεις. Επιπλέον, οι παιδαγωγοί της Παράλληλης Στήριξης αλλάζουν κάθε χρονιά, πράγμα που έχει επίσης αρνητική επίδραση».

«Το μεγαλύτερο άγχος για τις μητέρες είναι να προσφέρουν στα παιδιά τους όσα είναι αναγκαία», λέει η Ειρήνη, και σημειώνει πως δε λείπουν ακόμα και οι ενοχές. Η ΣΕΑΑΝ και ο Σύλλογος δεν στέκονται αδιάφοροι απέναντι στην ανάγκη για ενημέρωση και υποστήριξη: «Το επόμενο διάστημα θα οργανώσουμε και ομάδες συμβουλευτικής γονέων. Δεν μπορεί όμως να περιοριζόμαστε σε αυτό. Εκ των πραγμάτων προκύπτει η ανάγκη για διεκδίκηση», αναφέρει.

«Πώς προλαβαίνεις;»: Είναι μια συχνή ερώτηση που κάνουν γονείς που έρχονται σε επαφή με το Σύλλογο, όπως αναφέρει η Ειρήνη. Είναι εύκολο να εγκλωβιστεί ο γονιός, ιδιαίτερα η μητέρα, ανάμεσα στα ωράρια της δουλειάς, στις απαιτήσεις της φροντίδας του παιδιού με ειδικές ανάγκες, του «τρεξίματος» σε υπηρεσίες, στις καθημερινές δουλειές του σπιτιού και πάει λέγοντας.

Οπως μεταφέρει η Ντίνα: «Από την επικοινωνία που έχουμε ενημερώνοντας για δράσεις και κινητοποιήσεις, υπάρχει γενικά θετική ανταπόκριση από τον κόσμο. Τη στιγμή όμως που πρέπει κι ο καθένας και η καθεμιά να κάνει κάτι, υπάρχει δυσκολία. Από τις εξορμήσεις σε ΚΕΠΑ φαίνεται ο κόσμος να αντιλαμβάνεται την ανάγκη της οργάνωσης και κινητοποίησης, δυσκολεύεται ωστόσο να κάνει το βήμα. Τα προβλήματα και οι δυσκολίες είναι αντίστοιχα με αυτά που αντιμετωπίζει συνολικά το κίνημα. Η λογική να αντιμετωπίσω, να "λύσω" ατομικά το πρόβλημα». Συμπληρώνοντας, η Ελένη αναφέρει, ωστόσο, πως φίλοι και συνάδελφοι βλέπουν θετικά τη δράση της ΣΕΑΑΝ, βοηθούν με μια σειρά άλλους τρόπους, κόβοντας, για παράδειγμα, ένα λαχνό για την ενίσχυσή της.

«Ο δρόμος του αγώνα και της διεκδίκησης έτσι κι αλλιώς δεν είναι εύκολος, πόσο μάλλον όταν το θέμα της ασθένειας γίνεται ένα ακόμα βάρος που σε πλακώνει», καταλήγει η Ντίνα, και η Ελένη προσθέτει: «Το σύστημα διαλύει όσους θεωρεί πιο "αδύναμους" και λιγότερο οργανωμένους. Η ΣΕΑΑΝ βοηθάει στην ενημέρωση, στην κινητοποίηση, στην υποστήριξη των ΑμΕΑ».

Στο πλαίσιο της ΣΕΑΑΝ και του Ενιαίου Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων ΑμΕΑ Αττικής και Νήσων περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, και τα παρακάτω αιτήματα:

Στις 9 Απρίλη 2015 η ουκρανική «Ανώτατη Ράντα» (το Κοινοβούλιο της χώρας) ενέκρινε με 254 ψήφους (με απαραίτητες τις 226) το αντικομμουνιστικό νομοσχέδιο, με το οποίο προωθείται η απαράδεκτη ταύτιση του κομμουνισμού με το φασισμό και στη βάση αυτή απαγορεύονται η δράση των κομμουνιστών και η διάδοση των κομμουνιστικών ιδεών. Επιπλέον, ταυτόχρονα, δικαιώνονται ιστορικά οι ντόπιοι φασίστες, του λεγόμενου «Ουκρανικού απελευθερωτικού στρατού».

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Νέο λάδι στη φωτιά του αλβανικού εθνικισμού και των κατά καιρούς ιμπεριαλιστικών σχεδίων για επαναχάραξη των συνόρων στα Βαλκάνια με στόχο τη λεγόμενηΜεγάλη Αλβανία έριξε πριν περίπου μιάμιση βδομάδα ο Αλβανός πρωθυπουργός Εντι Ράμα στη διάρκεια κοινής συνέντευξης που έδωσε με τον Κοσσοβάρο Αλβανό υπουργό Εξωτερικών (πρώην πρωθυπουργό και αρχηγό του πρώην ΟΥΤΣΕΚΑ)Χασίμ Θάτσι στον τηλεοπτικό σταθμό «TV Klan» τηςΠρίστινας.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η προετοιμασία για ενδεχόμενη εκ νέου γενικευμένη στρατιωτική κλιμάκωση στις ανατολικές περιοχές από τις δυνάμεις της αντιδραστικής κυβέρνησης του Κιέβου, επιβεβαιώνεται με τις συνεχείς παραβιάσεις της συμφωνίας εκεχειρίας της 12ης Φλεβάρη στο Μινσκ, την κωλυσιεργία για τη λεγόμενη πολιτική διευθέτηση, όπως και τις εντεινόμενες ΝΑΤΟικές ασκήσεις σε πολλές γειτονικές χώρες της Ουκρανίας, αλλά και την επιβεβαίωση ότι ήδη στη χώρα βρίσκονται 300 Αμερικανοί αλεξιπτωτιστές στη δυτική επαρχία του Λβιβ, που θα εκπαιδεύσουν 900 στρατιώτες της ουκρανικής εθνοφρουράς, ένα σώμα όπου δρουν πρωτίστως οι εθνικιστές και οι φασίστες.

Ωστόσο αυτό που ξεχώρισε το τελευταίο διάστημα είναι η κλιμάκωση της αντικομμουνιστικής επίθεσης. Αυτό δείχνει η με συνοπτικές διαδικασίες ψήφιση στις 9/4 στο Κοινοβούλιο της Ουκρανίας του νόμου που προχωράει στην απαράδεκτη και ανιστόρητη ταύτιση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού με το φασισμό. Στόχος να εμπεδωθεί η αντικομμουνιστική τρομοκρατία, να ποινικοποιηθεί η δράση των κομμουνιστών και όσων αγωνιστών αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Ουκρανία. Την ίδια ώρα, οι σημερινοί φασίστες, υμνητές των συνεργατών των ναζί που πολέμησαν τον Κόκκινο Στρατό, όπως ο «Δεξιός Τομέας», αναβαθμίζονται.

Με τη νομοθεσία, που πρέπει να επικυρωθεί και από τον Πρόεδρο Π. Ποροσένκο, θα διώκονται με ποινές κάθειρξης έως και δέκα χρόνια όσοι προπαγανδίζουν την κομμουνιστική ιδεολογία, χρησιμοποιούν τη σημαία και τον ύμνο της ΕΣΣΔ και ό,τι την θυμίζει.

Εκφράζοντας την καταδίκη του ΚΚΕ για την απαράδεκτη νομοθεσία, ο Δημήτρης Κουτσούμπας, ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος και επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας, απέστειλε στον Πρόεδρο της Ουκρανίας, Πέτρο Ποροσένκο, επιστολή. Σε αυτή υπογραμμίζει χαρακτηριστικά:

«Οι αποφάσεις αυτές αποτελούν πρόκληση για όσους αγωνίστηκαν με το τέρας του φασισμού. Είναι βλασφημία στα εκατομμύρια των ανθρώπων, που έδωσαν τη ζωή τους στη μάχη με το φασισμό, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου. Αποσκοπούν στην απαράδεκτη εξίσωση της Σοβιετικής Ενωσης με τη ναζιστική Γερμανία, την ώρα που είναι πασίγνωστη η συνεισφορά της ΕΣΣΔ, που, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, σήκωσε το κύριο βάρος του πολέμου κατά του φασισμού. Είναι προσβολή στους κομμουνιστές των άλλων χωρών, όπως της Ελλάδας, που στάθηκαν στην πρωτοπορία του αγώνα ενάντια στο φασισμό και τον ιμπεριαλισμό, για τα λαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες.

Κύριε Πρόεδρε!

Η επιδίωξη απαγόρευσης της διάδοσης των κομμουνιστικών ιδανικών, η απαγόρευση του ΚΚ, οι ποινικές διώξεις σε βάρος των κομμουνιστών είναι ένας ολισθηρός αντιδημοκρατικός δρόμος. Η επικίνδυνη αυτή απόφαση καταδικάζεται από το ΚΚΕ και τους Ελληνες κομμουνιστές, από τα κομμουνιστικά κόμματα σε όλο τον κόσμο και θα βρει απέναντί της χιλιάδες κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις, εκατομμύρια ανθρώπους από κάθε γωνιά του πλανήτη. Πρώτα απ' όλα, όμως, θα βρείτε απέναντί σας το λαό της Ουκρανίας, που βίωσε τις μεγάλες κοινωνικές κατακτήσεις του σοσιαλισμού στη χώρα σας, δίνοντας για πρώτη φορά κρατική υπόσταση στην Ουκρανία, με τη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας, αλλά και τις ιστορικές κατακτήσεις που γνώρισε η ανθρωπότητα στα χρόνια του σοσιαλισμού.

Κύριε Πρόεδρε!

Η υπογραφή από μέρους σας των παραπάνω απαράδεκτων νομοθετημάτων θα σημαίνει την προώθηση μιας καταδικασμένης από τους λαούς ανιστόρητης επιλογής που σας φέρνει σε αντιπαράθεση με το δικαίωμα στην πολιτική δράση, με τα λαϊκά δικαιώματα, αναλαμβάνοντας μεγάλες ευθύνες».

Ενδιαφέρον έχει και το γεγονός ότι η κατά τα άλλα λαλίστατη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που ...ευαισθητοποιείται για το «τρίγωνο της αστάθειας Ουκρανίας, Βόρειας Αφρικής, Συρίας και Μέσης Ανατολής», κατά την προσφιλή έκφραση του ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιά, δεν έβγαλε άχνα για το αντικομμουνιστικό έκτρωμα στην Ουκρανία. Ως μέλος της ΕΕ, που έχει ως επίσημη πολιτική τον αντικομμουνισμό (όπως τον βλέπουμε απτά στις Βαλτικές χώρες και την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη), επέλεξε τη ...σιγή ασυρμάτου.

Και κάπως έτσι μπορεί να εξηγηθούν και κάποια άλλα ...αποκαλυπτικά της «αριστερής» κυβέρνησης. Οπως διέρρευσε, στην πρόσφατη επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στη Μόσχα και τις εκεί επίσημες συναντήσεις, η ρώσικη πλευρά στο κείμενο για τα αποτελέσματα του Β' Παγκόσμιου Πολέμου πρότεινε να συμπεριληφθεί η καταδίκη της σημερινής προσπάθειας ηρωοποίησης των συνεργατών των ναζί. Το σημείο όμως αυτό απαλείφθηκε από το τελικό κείμενο. Αραγε, εξαιτίας παρέμβασης της ελληνικής κυβέρνησης;

Επίσης κάπως έτσι ο Ελληνας πρωθυπουργός δεν θα παραστεί στις εκδηλώσεις της Αντιφασιστικής Νίκης στη Μόσχα στις 9 Μάη, όπως είχε αφήσει να εννοηθεί αρχικά, προφανώς ακολουθώντας την ευρωενωσιακή γραμμή που μποϊκοτάρει τη συμμετοχή ηγετών με πρόσχημα τη στάση της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Αυτά για να μην ...ξεχνιόμαστε.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ξημερώνοντας η 9ηΜάη του 1945, η Γερμανία συνθηκολόγησε άνευ όρων.Τέσσερις μήνες αργότερα (2 Σεπτέμβρη 1945) συνθηκολόγησε και η Ιαπωνία μετά τη νίκη των σοβιετικών στρατευμάτων εναντίον της στη Μαντζουρία. Σφραγίστηκε έτσι η νίκη των λαών κατά του φασιστικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ που αποτελούσαν τα καπιταλιστικά κράτη Γερμανία - Ιαπωνία - Ιταλία και οι σύμμαχοί τους.

Το ΚΚΕ αποτίει φόρο τιμής σε όσες και όσους έδωσαν τη ζωή τους ή έμειναν ανάπηροι στα πεδία των μαχών και στην παρανομία για τη συντριβή του φασιστικού ιμπεριαλισμού. Στα κομμουνιστικά κόμματα, όπου Γης, που ηγήθηκαν των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων.

Σε όλους εκείνους που πάλεψαν με το όπλο ή με την προκήρυξη, κράτησαν ηρωική στάση στα κρατητήρια και στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Στους αμέτρητους νεκρούς από τους βομβαρδισμούς και από την πείνα, με πρώτο και μεγαλύτερο θύμα τα παιδιά. Στα εκατομμύρια εκείνων που βασανίστηκαν στα φοβερά στρατόπεδα συγκέντρωσης και θανάτου και κάθε χώρο φρίκης, όπου η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο έφτασε στο έσχατο σημείο της με την απόλυτη απαξίωση της ανθρώπινης ύπαρξης.

Το μεγαλύτερο μέρος των υποδομών, των εργοστασίων, του πλούτου που είχε δημιουργήσει με μεγάλο μόχθο και ενθουσιασμό ο σοβιετικός λαός με τη σοσιαλιστική οικοδόμηση δύο δεκαετιών, καταστράφηκε και λεηλατήθηκε από τους ναζί εισβολείς. Τα στοιχεία είναι ασύλληπτα: Σε σωρούς ερειπίων μετατράπηκαν 1.710 πόλεις. Κάηκαν 70.000 χωριά και κεφαλοχώρια. Καταστράφηκαν ολοκληρωτικά ή εν μέρει 32.000 βιομηχανικές επιχειρήσεις και 65.000 χιλιόμετρα σιδηροδρομικών γραμμών. Καταληστεύτηκαν 98.000 κολχόζ, 5.000 σοβχόζ και Μηχανοτρακτερικοί Σταθμοί, χιλιάδες νοσοκομεία, σχολεία, ανώτερα ιδρύματα και βιβλιοθήκες.

Η νίκη της Σοβιετικής Ενωσης κατά της ναζιστικής Γερμανίας και των συμμάχων της, με ηγέτη τον Ι. Β. Στάλιν, επιτεύχθηκε χάρη: Στο ρόλο της εργατικής σοβιετικής εξουσίας στη δημιουργία και στην οργάνωση της αμυντικής θωράκισης της Σοβιετικής Ενωσης. Στα πλεονεκτήματα που προσφέρουν η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο των λαϊκών μαζών, με ηγέτιδα δύναμη την εργατική τάξη. Στο ρόλο του Κομμουνιστικού Κόμματος ως επαναστατικής εργατικής πρωτοπορίας. Αποτελεί ένα τεράστιο ιστορικό δίδαγμα για το παρόν και το μέλλον του επαναστατικού κινήματος.

Θα ήταν αδύνατη η σωτηρία της Σοβιετικής Ενωσης, αν δεν είχε διανύσει, στα μόλις 20 χρόνια από τη λήξη του εμφυλίου πολέμου που ακολούθησε την Οχτωβριανή Επανάσταση, μια τεράστια απόσταση στο δρόμο της συνειδητά σχεδιασμένης κοινωνικοοικονομικής και πολιτιστικής ανάπτυξης, της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Η σοβιετική εποποιία έχει κληρονόμους όλους όσοι αγωνίζονται για την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Δεν ανήκει σε κυβερνήσεις τύπου Πούτιν, στυλοβάτες του ρωσικού ιμπεριαλισμού, που καπηλεύονται την 9η Μάη για να θωρακίζουν ιδεολογικά την καπιταλιστική παλινόρθωση στην ΕΣΣΔ, βάζοντας στο λαθρεμπόριο ιδεών τη θυσία εκατομμυρίων κομμουνιστών και κομμουνιστριών και αποκρύπτοντας ποιοι και γιατί δημιούργησαν το σοβιετικό άθλο.

Το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα της χώρας μας αναδείχθηκε σε ένα από τα πιο μαζικά των κατεχόμενων χωρών δίπλα σε αυτό της Γιουγκοσλαβίας. Ολα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, τα παρτιζάνικα τμήματα, με την ηρωική και ένοπλη πάλη τους καθήλωσαν 100άδες εχθρικές μεραρχίες. Προξένησαν σημαντικές καταστροφές στα στρατεύματα κατοχής.

Εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε, προκειμένου με μεγαλύτερη ωριμότητα και ετοιμότητα να αντιμετωπίσουμε τα καθήκοντα του παρόντος και του μέλλοντος.

Το ΚΚΕ απευθύνεται στην εργατική τάξη, στα φτωχά λαϊκά στρώματα και ιδιαίτερα στις νέες και του νέους και τους καλεί να αναζητήσουν την αλήθεια, τα πραγματικά γεγονότα και τις αιτίες που οδήγησαν στους παγκόσμιους και τοπικούς πολέμους, στην άνοδο και επικράτηση σε ορισμένες χώρες του φασισμού - ναζισμού.

Για την 9η Μάη του 1945, ως σύμβολο της Αντιφασιστικής Νίκης, τρέφουν άσβεστο μίσος οι διακρατικές ενώσεις, τα κάθε λογής διαπιστευμένα όργανα, που υπηρετούν τον καπιταλισμό. Επιχειρούν να τη σβήσουν από τη μνήμη, παραχαράσσουν το περιεχόμενό της, αντιστρέφουν την ιστορική αλήθεια. Αυτό αποτελεί συστατικό της αντικομμουνιστικής - αντισοσιαλιστικής προπαγάνδας τους, προκειμένου να κρύψουν την οργανική διασύνδεση που έχει το τερατούργημα του ναζισμού - φασισμού με τον μονοπωλιακό καπιταλισμό και τις μεγάλες ευθύνες των αστικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων. Στις πρώτες θέσεις αυτής της μεθοδευμένης βρώμικης εκστρατείας βρίσκεται η καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Ενωση.

Αυτό ορίζει το καθήκον για να προστατευθούν οι λαοί και οι νέες γενιές από τις μεγάλες απειλές εναντίον τους που γεννούν οι οξυμένοι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, οι καπιταλιστικές κρίσεις, τα μεγάλα αδιέξοδα του γερασμένου καπιταλισμού που σαπίζει.

Οπως υπογράμμιζε και ο μεγάλος κομμουνιστής διανοητής Μπέρτολτ Μπρεχτ:

«Ο καπιταλισμός στις φασιστικές χώρες υπάρχει πια μονάχα σαν φασισμός κι ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός. Πώς, λοιπόν, τώρα να πει κάποιος αντίπαλος του φασισμού την αλήθεια για το φασισμό όταν δε θέλει να πει τίποτα για τον καπιταλισμό, που τον προκαλεί; Πώς να 'χει η αλήθεια αυτή πραχτική σημασία;»

Το ΚΚΕ με αίσθημα ευθύνης και σθένος υπερασπίζει την ιστορική αλήθεια και προβάλλει τα διδάγματα από την ηρωική πάλη των λαών, της εργατικής τάξης και του κομμουνιστικού κινήματος. Αντιμετωπίζει ως πρώτιστο καθήκον του να ερευνά συστηματικά, να αξιοποιεί στη διαμόρφωση της στρατηγικής του τα συμπεράσματα από την πάλη των επαναστατικών κινημάτων. Αναδεικνύει με θάρρος τα λάθη και τις αδυναμίες, τα δικά του και του κινήματος. Η ωραιοποίηση είναι ξένη στους κομμουνιστές. Τη δική μας κριτική και αυτοκριτική χωρίζει άβυσσος από τη συκοφαντική ιδεολογική επίθεση των εχθρών του ΚΚΕ και του επαναστατικού κινήματος, αλλά και από την εξιδανίκευση και τη λαθολογία του οπορτουνισμού. Τα κίνητρα και οι επιδιώξεις μας κινούνται σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση.

Ο φασισμός γεννιέται στα σπλάχνα του καπιταλιστικού συστήματος και όχι απλώς ως αποτέλεσμα μιας μορφής διαχείρισης π.χ. της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, όπως ισχυρίζονται οι οπορτουνιστικές και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις στην Ευρώπη και γενικότερα. Αποτελεί μορφή άσκησης της εξουσίας των μονοπωλίων. Υπερασπίζεται και αυτός την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ιδιαίτερα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, φτώχειας, ανεργίας και φθοράς των αστικών κοινοβουλευτικών κομμάτων, η αστική τάξη αξιοποιεί πολλαπλά τα ναζιστικά κόμματα, ως προκεχωρημένα φυλάκια εξυπηρέτησης των συμφερόντων της. Αξιοποιεί τη ναζιστική δράση που, με τον ακραίο εθνικισμό και τη δήθεν «αλληλεγγύη», ρίχνει δίχτυα ενσωμάτωσης λαϊκών δυνάμεων, ανέργων, κατεστραμμένων μικροαστικών στρωμάτων.

Το ΚΚΕ τεκμηριωμένα αποκαλύπτει στο λαό ότι η αστική τάξη και το καπιταλιστικό κράτος καταλύουν ή παραμερίζουν και την αστική δημοκρατία, τον αστικό κοινοβουλευτισμό και νομιμότητα, που οι ίδιοι καθιέρωσαν. Οταν το συμφέρον της το απαιτεί και κρίνουν αναγκαίο, προχωρούν σε στρατιωτικά και πολιτικά πραξικοπήματα, σε αναστολή των δικών τους νόμων, προκειμένου να ενταθεί η κρατική και οποιασδήποτε άλλης μορφής βία και καταστολή, περιστολή των όποιων πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών.

Το ΚΚΕ διακηρύσσει την ανάγκη να μην αποσπάται η πάλη κατά του φασισμού, για την υπεράσπιση εργατικών δικαιωμάτων και λαϊκών κατακτήσεων, από την πάλη ενάντια στα μονοπώλια, ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και την εξουσία τους, να μη διολισθαίνει σε συμμαχία με αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, που επιδιώκουν να περισώσουν την κοινοβουλευτική μορφή άσκησης της καπιταλιστικής δικτατορίας. Πρέπει να είναι αταλάντευτη η προσήλωση στο στόχο της εργατικής εξουσίας, να μην αλλάζει ράγες και περιεχόμενο ο στόχος της Λαϊκής Συμμαχίας ως κοινωνικής συμμαχίας με αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση πάλης, ως εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης απέναντι στην αστική εξουσία. Μόνο έτσι έχει προοπτική η λαϊκή πάλη.

Και οι δύο παγκόσμιοι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, όπως και οι εκατοντάδες τοπικοί που γίνονται για λογαριασμό των συμφερόντων των πιο ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, αποτέλεσαν τερατώδη ιμπεριαλιστικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που περιείχαν χιλιάδες εγκλήματα μαζικών δολοφονιών πρωτοφανούς αγριότητας και αποτρόπαιων ενεργειών. Ομως ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ξεπέρασε τον προηγούμενο. Είχε διάρκεια 2.194 μέρες και απλώθηκε σε έκταση 22 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων. Πάνω από 110 εκατομμύρια άνθρωποι επάνδρωσαν τους τακτικούς στρατούς. Οι νεκροί στον πόλεμο, στρατιωτικοί και μη, έφτασαν τα 50 εκατομμύρια.

Μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γερμανία, παρά την ήττα της και τη συνθήκη των Βερσαλλιών, κατόρθωσε να γίνει ξανά δύναμη κρούσης του διεθνούς ιμπεριαλισμού, ουσιαστικά λόγω της μεγάλης ενίσχυσης που δέχτηκε από τις νικήτριες καπιταλιστικές δυνάμεις, προκειμένου να τη στρέψουν εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης.

Υπάρχουν ακράδαντες αποδείξεις που μαρτυρούν ότι η μεγάλη οικονομική και στρατιωτική δύναμη της Γερμανίας αποκτήθηκε χάρη και στην άμεση στήριξη που της έδωσαν ΗΠΑ, Γαλλία και Βρετανία και με την ανοχή τους στις πρώτες πολεμικές επιθέσεις της. Τα οικονομικά, μονοπωλιακά μεγαθήριά τους πρωταγωνίστησαν στην ενίσχυση της Γερμανίας και συνέχισαν τη συνεργασία μαζί της και στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου με την ανοχή των κυβερνήσεών τους. Τη στήριξή τους στον Χίτλερ και στον Μουσολίνι, πέρα από τους επιχειρηματικούς ομίλους, προσέφεραν και η Καθολική Εκκλησία και σειρά σοσιαλδημοκρατικών, συντηρητικών και άλλων αστικών κομμάτων του λεγόμενου κεντρώου χώρου, ενώ, μετά τον πόλεμο, Γερμανοί εγκληματίες πολέμου επάνδρωσαν το ΝΑΤΟ και μυστικές υπηρεσίες των «δημοκρατικών» ιμπεριαλιστικών κρατών.

Η μαζική βάση, που απέκτησαν τα κόμματα του Χίτλερ και του Μουσολίνι, επιβεβαιώνει ότι η οικονομική και η γενικότερη καπιταλιστική κρίση δεν οδηγούν από μόνες τους σε ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών μαζών. Αντίθετα, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, οδηγούν σε ακόμα μεγαλύτερη υποχώρηση και στρέβλωση της ταξικής και πολιτικής συνείδησης και στην εμφάνιση μαζικών αντιδραστικών κινημάτων.

Στις 18 του Ιούλη 1936 ξέσπασε το φασιστικό - στρατιωτικό κίνημα του Φράνκο στην Ισπανία κατά της κυβέρνησης του Λαϊκού Μετώπου. Ετσι άρχισε ο Ισπανικός Εμφύλιος, που έληξε την άνοιξη του 1939 με την επικράτηση των φασιστών.

Καθοριστικό ρόλο σ' αυτήν την εξέλιξη είχαν, από τη μια, η τεράστια βοήθεια σε έμψυχο, στρατιωτικό υλικό και οικονομικά μέσα που προσέφεραν η Γερμανία και η Ιταλία στους Ισπανούς φασίστες και, από την άλλη, η υποκριτική στάση των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, της Αγγλίας, της Γαλλίας και των ΗΠΑ που, στο όνομα της δήθεν «μη επέμβασης» και της υποκριτικής πολιτικής του «κατευνασμού» απέναντι στον κίνδυνο του φασισμού και του πολέμου, στέρησαν από τον ισπανικό λαό τα απαραίτητα μέσα για να πολεμήσει, βοηθώντας έτσι τον Φράνκο και τους συμμάχους του.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα για το ρόλο των σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων ήταν η στάση της αστικής κυβέρνησης του Λαϊκού Μετώπου (με πρωθυπουργό τον Λεόν Μπλουμ) στη Γαλλία, που βοήθησε πολιτικά τον Φράνκο στην επίθεση κατά του ισπανικού λαού και άφησε ανενόχλητη τη φασιστική οργάνωση στη Γαλλία, την ίδια ώρα που η γαλλική αστική τάξη, τα κόμματά της και η Καθολική Εκκλησία δημιουργούσαν, ενίσχυαν, εξόπλιζαν τις φασιστικές οργανώσεις («Πύρινοι Σταυροί» κ.ά.). Η κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου - ανάμεσα στα άλλα - παρέδωσε στον Φράνκο τον ισπανικό πολεμικό στόλο που είχε καταφύγει σε γαλλικά λιμάνια, επέστρεψε μάλιστα τον ισπανικό χρυσό, ενέχυρο των δανείων της.

Αντίθετα, η ΕΣΣΔ και το κομμουνιστικό κίνημα εξέφρασαν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στο λαό της Ισπανίας. Η Σοβιετική Ενωση ήταν ο κύριος προμηθευτής σε όπλα, τρόφιμα, φάρμακα, ιματισμό, που μεταφέρονταν διά θαλάσσης με πολλούς κινδύνους, σπάζοντας τις ενέδρες των γερμανικών και ιταλικών υποβρυχίων. Ακόμα, προσέφερε ειδικούς και αξιωματικούς. Ξεχωριστή ήταν η προσφορά των διεθνών ταξιαρχιών. Των χιλιάδων ξένων εθελοντών που πήγαν στην Ισπανία και πολέμησαν στο πλάι του ισπανικού λαού, δίνοντας ακόμη και τη ζωή τους. Πρώτοι ήταν οι κομμουνιστές, ανάμεσά τους και εκατοντάδες Ελληνες.

Παράλληλα, οι ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία ανέχτηκαν την προσάρτηση της Αυστρίας από τη Γερμανία στις 12 Μάρτη 1938, ενώ ένα χρόνο μετά, στις 12 Απρίλη του 1939, η Ιταλία κατέκτησε και την Αλβανία.

Στις 29 Σεπτέμβρη 1938 υπογράφτηκε το Σύμφωνο του Μονάχου, με το οποίο παραχωρήθηκε στη Γερμανία το σουδητικό τμήμα της Τσεχοσλοβακίας. Το Σύμφωνο υπέγραψαν, από τη μια, οι Τσάμπερλεν και Νταλαντιέ, πρωθυπουργοί της Μ. Βρετανίας και της Γαλλίας, αντίστοιχα, και, από την άλλη, οι Χίτλερ και Μουσολίνι. Ο Τσάμπερλεν δήλωσε μάλιστα ότι με το Σύμφωνο του Μονάχου ήταν εξασφαλισμένη η ειρήνη.

Την 1η Σεπτέμβρη 1939, η Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία, ενώ οι συμφωνίες αμοιβαίας βοήθειας που είχε υπογράψει η Πολωνία με τη Βρετανία και τη Γαλλία έμειναν στα χαρτιά. Ο πόλεμος που οι Βρετανία και Γαλλία κήρυξαν κατά της Γερμανίας δεν διεξαγόταν. Εμεινε στην Ιστορία ως ένας «παράξενος πόλεμος».

Στις επίμονες και συνεχείς προσπάθειες της Σοβιετικής Ενωσης να συνάψουν αντιφασιστική συμμαχία, οι ΗΠΑ - Βρετανία - Γαλλία κρατούσαν αρνητική στάση, ενώ συνέχιζαν την πολιτική της υπονόμευσης σε βάρος της.

Με αφορμή αυτό το Σύμφωνο, οι κάθε λογής πολέμιοι της ΕΣΣΔ, ανάμεσά τους και οι οπορτουνιστές, προσπαθούν με ψεύδη και διαστρεβλώσεις να κάνουν το άσπρο μαύρο. Αποκρύπτουν ότι το «Σύμφωνο Μόλοτοφ - Ρίμπεντροπ» υπογράφτηκε μόνο αφού είχε προηγηθεί το Σύμφωνο του Μονάχου μεταξύ Αγγλίας - Γαλλίας - Γερμανίας και είχαν ναυαγήσει όλες οι προηγούμενες φιλειρηνικές προσπάθειες της Σοβιετικής Ενωσης, καθώς και οι προσπάθειες να συγκροτηθεί αντιχιτλερικό μέτωπο.

Ειδικά για την Πολωνία, κρύβουν ότι, 3 μήνες πριν αυτή δεχτεί τη γερμανική επίθεση, η ΕΣΣΔ τής είχε προτείνει τη σύναψη συμφώνου αμοιβαίας βοήθειας, σε περίπτωση πολέμου, την οποία απέρριψε η κυβέρνηση της Πολωνίας και δεν άφησε να περάσουν τα σοβιετικά στρατεύματα στο έδαφός της ούτε όταν τα γερμανικά προήλαυναν και απειλούσαν να καταλάβουν όλο το έδαφος.

Κρύβουν, επίσης, το γεγονός ότι οι περιοχές της Πολωνίας, που ο Κόκκινος Στρατός απέσπασε από αυτήν το 1939, ήταν εδάφη της ΕΣΣΔ, τα οποία είχαν καταληφθεί από την αντιδραστική Πολωνία το 1918 - 1921, έπειτα από σκληρές μάχες με τους επαναστατημένους λαούς της Ρωσίας. Τότε, η Πολωνία εκμεταλλεύτηκε την «ευνοϊκή» για εκείνη συγκυρία της διεθνούς ιμπεριαλιστικής στρατιωτικής επέμβασης κατά της Οχτωβριανής Επανάστασης, ώστε να επεκτείνει την κυριαρχία της ανατολικότερα.

Στο μεταξύ, όταν η Γερμανία επιτέθηκε κατά της Γαλλίας (10 Μάη 1940), την οποία κατέλαβε χωρίς να συναντήσει αντίσταση στις 25 Ιούνη 1940, ενώ είχε καταλάβει και τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, η τακτική της βρετανικής αστικής τάξης άλλαξε και ο Τσόρτσιλ αντικατέστησε στην πρωθυπουργία τον Τσάμπερλεν (10 Μάη 1940). Στη συνέχεια, τον πόλεμο κατά των Γερμανίας - Ιαπωνίας - Ιταλίας κήρυξαν και οι ΗΠΑ, μετά την επίθεση της Ιαπωνίας (7 Δεκέμβρη 1941) εναντίον τους στο Περλ Χάρμπορ του Ειρηνικού. Πέραν των άλλων, συγκρούονταν στην Απω Ανατολή τα συμφέροντα των ιαπωνικών μονοπωλίων με τα αντίστοιχα των αμερικανικών.

Δείγμα των στόχων τους ήταν και ότι οι ΗΠΑ και η Βρετανία άνοιξαν το δεύτερο μέτωπο στην Ευρώπη κατά του «Αξονα», με την απόβαση στη Νορμανδία, μόλις στις 6 Ιούνη 1944, 3 χρόνια μετά τη δημιουργία του «αντιφασιστικού συμφώνου» (12 Ιούλη 1941) ανάμεσα σε αυτές και τη Σοβιετική Ενωση! Είχαν προηγηθεί οι εποποιίες του Κόκκινου Στρατού στο Στάλινγκραντ και στο Κουρσκ, που σήμαναν τη στροφή στον πόλεμο κατά του «Αξονα», ενώ το 1944 ήταν η χρονιά που ο Κόκκινος Στρατός καταδίωκε τις γερμανικές στρατιές από τα εδάφη της Σοβιετικής Ενωσης και προετοιμαζόταν να απελευθερώσει και τις κατεχόμενες χώρες της Ευρώπης. Οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ - Βρετανίας φοβούνταν δικαιολογημένα ότι μπορούσε ο Κόκκινος Στρατός να μπει μόνος στο Βερολίνο.

Στις 28 Οκτώβρη 1940, η φασιστική Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο και εισέβαλε στην Ελλάδααπό το έδαφος της Αλβανίας. Η δικτατορία των Μεταξά - Γλίξμπουργκ εξέφραζε την εξουσία της αστικής τάξης σε συνεργασία με την Αγγλία, με τη συναίνεση των αστικών κομμάτων που έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης και ανοχής στην κυβέρνηση Μεταξά. Ο ξεσηκωμός του λαού και ο ηρωισμός του στα πεδία των μαχών στην Πίνδο ανέκοψαν προσωρινά την εισβολή.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή σάλπισε την αντίσταση στον εισβολέα, παρά το γεγονός ότι το ίδιο ήταν σοβαρά χτυπημένο από τη μεταξική δικτατορία, με χιλιάδες μέλη του στις φυλακές και τις εξορίες. Με το Α' ανοιχτό γράμμα του, που δημοσιεύτηκε στις 2 Νοέμβρη 1940, ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Νίκος Ζαχαριάδης, από τη φυλακή της Ασφάλειας Αθηνών όπου κρατούνταν, κάλεσε τον ελληνικό λαό να δώσει όλες του τις δυνάμεις σε αυτόν τον αγώνα, επισημαίνοντας ότι «έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση και από κάθε εκμετάλλευση, μ' ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό». Ακολούθησαν ακόμα δύο γράμματα του Ν. Ζαχαριάδη, με τα οποία σωστά χαρακτήριζε τον πόλεμο ιμπεριαλιστικό και καλούσε λαό - στρατό να ανατρέψει την κυβέρνηση και να πάρει στα χέρια του την υπεράσπιση των συνόρων με στήριξη στη Σοβιετική Ενωση. Αυτά τα γράμματα δεν είδαν τότε το φως της δημοσιότητας, γιατί έφτασαν από χαφιέδες, που ο Ζαχαριάδης δεν γνώριζε, στα χέρια της Ασφάλειας. Την ίδια κατεύθυνση με τον Ν. Ζαχαριάδη είχε δώσει εξαρχής και η «Παλιά Κεντρική Επιτροπή» του ΚΚΕ.

Επίσης, οι φυλακισμένοι κομμουνιστές, από την πρώτη στιγμή, ζήτησαν να αποφυλακιστούν για να πολεμήσουν στο μέτωπο, η μεταξική δικτατορία αρνήθηκε και στη συνέχεια τους παρέδωσε στους κατακτητές.

Στις 27 Απρίλη 1941, γερμανικά στρατεύματα μπήκαν στην Αθήνα και η χώρα βρέθηκε υπό την τριπλή κατοχή της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Βουλγαρίας. Ενα μέρος του αστικού πολιτικού κόσμου επέλεξε την ανοιχτή συνεργασία με τους κατακτητές. Ενα άλλο διέφυγε, μαζί με το Παλάτι, στο εξωτερικό (Κάιρο και Λονδίνο), παίρνοντας μαζί του τις τεράστιες ποσότητες των κρατικών αποθεμάτων σε χρυσό. Ενα τρίτο, που έμεινε στην Ελλάδα, απείχε από τον αγώνα, προσβλέποντας καιροσκοπικά σε μελλοντικές εξελίξεις, ενώ ένα άλλο συμμαχικό της Βρετανίας, που ανέλαβε να διεξαγάγει αντικατοχικό αγώνα, συνεργαζόταν στην πλειοψηφία του και με τους κατακτητές, για να κτυπηθεί το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ έδωσε όλες του τις δυνάμεις για να οργανωθεί η αντίσταση στον κατακτητή. Μια χούφτα κομμουνιστές, που ήταν ελεύθεροι και άλλοι που δραπέτευσαν από τις φυλακές και τις εξορίες, ξεκίνησαν τον αγώνα για να αναπτυχθεί η αντίσταση μέσα στις δύσκολες συνθήκες της τριπλής κατοχής, αλλά και της ηττοπάθειας και της αναμονής που καλλιεργούσαν στο λαό οι αστικές δυνάμεις. Αποτέλεσε το βασικό εμπνευστή, καθοδηγητή και αιμοδότη της ΕΑΜικής Αντίστασης. Εδωσε σε αυτόν τον αγώνα τα καλύτερα παιδιά του. Με πρωτοβουλία του, αμέσως μετά την έναρξη της κατοχής, δημιουργήθηκαν το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΕΑΜ - 16 Ιούλη 1941) και στις 27 Σεπτέμβρη 1941 το ΕΑΜ. Στο ΕΑΜ και στις οργανώσεις του (ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, Εθνική Αλληλεγγύη, ΕΤΑ, ΟΠΛΑ, ΕΛΑΝ) συσπειρώθηκε η μεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Το ΕΑΜ οργάνωσε την ένοπλη λαϊκή αντίσταση και έσωσε το λαό από την πείνα. Δημιούργησε φύτρα εξουσίας στις απελευθερωμένες περιοχές (Αυτοδιοίκηση, Λαϊκή Δικαιοσύνη). Τροφοδότησε τη λαϊκή πολιτιστική ανάταση. Στις 10 Μάρτη 1944 ορκίστηκε η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), το κεντρικό πολιτικό όργανο διοίκησης των απελευθερωμένων περιοχών.

Διοργάνωσε εκλογές στις συνθήκες της Κατοχής (23 Απρίλη 1944), από τις οποίες εκλέχτηκε το Εθνικό Συμβούλιο, με έδρα τις Κορυσχάδες (30 Απρίλη 1944). Στις εκλογές, ψήφισαν για πρώτη φορά οι γυναίκες και οι νέοι από 18 χρόνων. Συμμετείχαν περίπου 1.800.000 ψηφοφόροι. Σημειώνεται ότι στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 1936 είχαν πάρει μέρος 1.000.000 ψηφοφόροι, αφού δεν αναγνωριζόταν το δικαίωμα να ψηφίζουν και οι γυναίκες.

Χάρη στη δράση του ΕΑΜ δεν στάλθηκε ούτε ένας εργάτης για να δουλέψει στα γερμανικά εργοστάσια, με εξαίρεση αυτούς που είχαν συλλάβει ομήρους οι Γερμανοί. Χάρη στο ΕΑΜ δεν στάλθηκε ούτε ένας για να πολεμήσει κατά της Σοβιετικής Ενωσης, ενώ ο ΕΛΑΣ καθήλωσε 8 έως 12 εχθρικές μεραρχίες.

Χιλιάδες κομμουνιστές και άλλοι ΕΑΜίτες έδωσαν τη ζωή τους. Η Καισαριανή, το Κούρνοβο, η Ακροναυπλία, η Κοκκινιά, το Χαϊδάρι, ο Αϊ-Στράτης, το Μονοδέντρι, το στρατόπεδο «Παύλος Μελάς» είναι μερικοί μόνο από τους τόπους της θυσίας.

Αποτελεί πρόκληση και πράξη βεβήλωσης να εμφανίζει ο ΣΥΡΙΖΑ την ανάδειξή του στην κυβερνητική εξουσία ως δικαίωση των αγώνων του ΕΑΜ, όταν συνεχίζει την πολιτική υπεράσπισης της αστικής τάξης και της εξουσίας της, την πρόσδεση της χώρας σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και συμμαχίες, όπως του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των ΗΠΑ, όταν όλοι γνωρίζουν ότι το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ συγκρούστηκαν και ένοπλα με τον ιμπεριαλισμό για το δίκιο του λαού και όχι για να έχουν ανταμοιβή συσσίτια.

Αυτός ο μαζικός λαϊκός αγώνας δεν κατόρθωσε να φθάσει στην τελική νίκη. Το ΚΚΕ, παρά την προσφορά του, δεν ήταν επαρκώς στρατηγικά - πολιτικά προετοιμασμένο να θέσει το ζήτημα της κατάκτησης της εργατικής εξουσίας ως αποτέλεσμα της αντιστασιακής πάλης και έπαθλο του λαϊκού αγώνα. Δεν κατόρθωσε να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις μιας πορείας που μπορούσε, τουλάχιστον από την άποψη του υποκειμενικού παράγοντα, να οδηγήσει στη νίκη, στην εργατική εξουσία.

Αποσπάστηκε η πάλη ενάντια στον πόλεμο και το φασισμό - ναζισμό από την ανάγκη της πάλης για την εργατική εξουσία.

Η συνύπαρξη του ταξικού περιεχομένου της λαϊκής πάλης με το εθνικοαπελευθερωτικό, πέραν των άλλων πολιτικών και πολεμικών συγκρούσεων με τις στρατιωτικές οργανώσεις του «δοσιλογισμού», που έτσι κι αλλιώς περιείχαν και το ταξικό στοιχείο, επιβεβαιώνεται και από τις ένοπλες συγκρούσεις του ΕΛΑΣ με τις αντιχιτλερικές και τις αγγλόφιλες οργανώσεις, όπως ο ΕΔΕΣ και η ΕΚΚΑ. Στο ίδιο συμπέρασμα οδηγούν και οι συνεχείς συγκρούσεις με τους Εγγλέζους, η αμείωτη ιδεολογική και πολιτική πάλη των αστικών ελληνικών κυβερνήσεων της Μέσης Ανατολής κατά της ΠΕΕΑ και του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, κατά της Αντιφασιστικής Στρατιωτικής Οργάνωσης (ΑΣΟ) στη Μέση Ανατολή.

Ιδιαίτερα μετά τη συντριβή των Γερμανών στο Στάλινγκραντ (2 Φλεβάρη 1943), η σκέψη και η δράση των Βρετανών, του αστικού κόσμου στην Ελλάδα, μαζί και της κυβέρνησης των δοσιλόγων, υπό τον Ι. Δ. Ράλλη, ήταν στραμμένη στο πώς θα ελέγξουν τις μεταπολεμικές - μετακατοχικές εξελίξεις, στο πώς θα διασφαλίσουν την αστική εξουσία στην Ελλάδα, καθώς απέναντι στη διασπασμένη αστική τάξη και τις ανυπόληπτες αστικές πολιτικές δυνάμεις, είχε αναπτυχθεί ένα ρωμαλέο ένοπλο λαϊκό κίνημα, με καθοδηγητή το ΚΚΕ. Το βασικό κριτήριο των επιλογών τους ήταν βαθιά ταξικό. Στήριξαν τη συγκρότηση του ΕΔΕΣ και των Ταγμάτων Ασφαλείας, που δημιούργησαν οι κατοχικές κυβερνήσεις με κύριο σκοπό την αντιμετώπιση του ένοπλου λαϊκού κινήματος του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ. Μαζί με την ελληνική κυβέρνηση στο Κάιρο προχώρησαν στην καταστολή, τον Απρίλη του 1944, της ηρωικής Αντιφασιστικής Στρατιωτικής Οργάνωσης (ΑΣΟ), που είχε δημιουργηθεί στον ελληνικό στρατό στη Μέση Ανατολή, και έστειλαν 20 χιλιάδες αντιφασίστες - αγωνιστές Ελληνες αξιωματικούς, στρατιώτες και ναύτες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αυτήν την πραγματικότητα, αλλά και την αναγκαιότητα της πάλης για την εργατική εξουσία εκφράζει ο ηρωικός αγώνας του λαού στην Αθήνα, η ένοπλη σύγκρουση με τους Αγγλους και το αστικό κράτος το Δεκέμβρη του 1944.

Οι βαθύτερες αιτίες, που δεν επέτρεψαν στο ΚΚΕ να κάνει εκείνες τις επιλογές που θα προωθούσαν την πάλη του ένοπλου λαϊκού κινήματος προς την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, απέρρεαν από τις αντιφάσεις που είχε τόσο η δική του στρατηγική όσο και αυτή της Κομμουνιστικής Διεθνούς (ΚΔ). Προβλήματα ιδεολογικής και στρατηγικής ενότητας εκδηλώθηκαν σε όλη την πορεία της ΚΔ σχετικά με το χαρακτήρα της επανάστασης, το χαρακτήρα του επερχόμενου πολέμου μετά την άνοδο του φασισμού στη Γερμανία και τη στάση απέναντι στη σοσιαλδημοκρατία. Η διάλυση της ΚΔ (Μάης 1943), παρά τα προβλήματα ενότητας που αυτή είχε και ανεξάρτητα αν αυτή μπορούσε να διατηρηθεί ή όχι, στέρησε από το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα το κέντρο και τη δυνατότητα συντονισμένα να επεξεργαστεί την επαναστατική στρατηγική για τη μετατροπή του αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την ξένη κατοχή σε αγώνα για την εξουσία, ως ενιαίο καθήκον που αφορούσε το κάθε Κομμουνιστικό Κόμμα στις συνθήκες της δικής του χώρας (18ο Συνέδριο του ΚΚΕ).

Η προβληματική στρατηγική των σταδίων, που είχε στην περίοδο 1941 - 1944, στηρίχθηκε στην Απόφαση της 6ης Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής (1934), στις αποφάσεις της ΚΔ (7ο Συνέδριο) και του 6ου Συνεδρίου του ΚΚΕ το 1935. Αυτή η στρατηγική γραμμή εκφράστηκε στη 2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη (1942) καθώς και στην Προγραμματική Διακήρυξη «Λαοκρατία και Σοσιαλισμός». Σε αυτήν τη βάση, πραγματοποιήθηκαν οι λαθεμένες πολιτικές επιλογές των Συμφωνιών του Λιβάνου και της Καζέρτας, από την ηγεσία του ΚΚΕ, που είχαν επιπλέον το στοιχείο του συμβιβασμού με τις αστικές δυνάμεις.

Γενικότερα, στην καπιταλιστική Δύση, τα ΚΚ δεν διαμόρφωσαν στρατηγική μετατροπής του ιμπεριαλιστικού πολέμου ή του απελευθερωτικού αγώνα σε πάλη για την κατάκτηση της εξουσίας. Η στρατηγική του Κομμουνιστικού Κινήματος δεν εκτίμησε το γεγονός ότι η αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας περιεχόταν στον αντιφασιστικό - απελευθερωτικό χαρακτήρα του ένοπλου αγώνα για μια σειρά χώρες, ώστε να θέσει στην ημερήσια διάταξη το πρόβλημα της εξουσίας, αφού ο σοσιαλισμός και η κομμουνιστική προοπτική αποτελούν τη μόνη εναλλακτική λύση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

O πόλεμος διαμόρφωσε συνθήκες μεγάλης όξυνσης των ταξικών αντιθέσεων στο εσωτερικό πολλών χωρών, όμως η αντιφασιστική πάλη οδήγησε στην ανατροπή της αστικής εξουσίας μόνο σε χώρες της Kεντρικής και Aνατολικής Eυρώπης, χάρη στην καθοριστική υποστήριξη των λαϊκών κινημάτων από τον Kόκκινο Στρατό, γενικότερα από την ΕΣΣΔ.

Ιδιαίτερα μετά τη νίκη της αντεπανάστασης στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες (1989 - 1991), η προσπάθεια να ξαναγραφτεί η Ιστορία του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου πήρε διαστάσεις συντονισμένης και ξέφρενης εκστρατείας.

Ο ιμπεριαλισμός επιχειρεί να σβήσει την προσφορά του Κομμουνιστικού Κινήματος, να κρύψει τις κατακτήσεις του σοσιαλιστικού συστήματος. Επιχειρούν να χειραγωγήσουν τις νεότερες γενιές, με τη μαύρη προπαγάνδα, να τις υποτάξουν μαζικά στα σημερινά του εγκλήματα. Ο αντικομμουνισμός αποτελεί παγκόσμια ιδεολογική και πολιτική δράση των δυνάμεων του κεφαλαίου, προκειμένου να υψωθούν απέραστα τείχη, για να μη βγει ο κόσμος από το πισωγύρισμα που τον έφερε η αντεπανάσταση του 1989 - 1991.

Τα ιμπεριαλιστικά «κέντρα» συγκαλύπτουν ότι οι άδικοι πόλεμοι ξεπηδούν από την καρδιά και τις φλέβες του καπιταλιστικού συστήματος, ότι δεν οφείλονται σε κάποιους μανιακούς, όπως συχνά παρουσιάζουν τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι. Αντίθετα, η Σοβιετική Ενωση, έχοντας καταργήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, είχε καταργήσει και το κίνητρο της συμμετοχής στο μοίρασμα και στο ξαναμοίρασμα του κόσμου. Ακριβώς γι' αυτό το λόγο, η ΕΣΣΔ ήταν το μόνο από τα συμμετέχοντα κράτη που διεξήγε δίκαιο πόλεμο.

Κρύβουν επιμελώς ότι ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος αναθέρμανε τις ελπίδες των αντεπαναστατικών δυνάμεων, που τον είδαν ως τη μεγάλη ευκαιρία για την παλινόρθωση του καπιταλισμού στην ΕΣΣΔ και συμμάχησαν με τους Γερμανούς.

Αποκρύπτουν ότι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν διέπραξαν μόνο οι δυνάμεις του «Αξονα», αλλά και οι κυβερνήσεις των «δημοκρατικών» αστικών κρατών.

Το πιο μεγάλο, μαζικό και ανατριχιαστικό έγκλημα διέπραξαν οι ΗΠΑ, όταν, δίχως να υπάρχει στρατιωτική ανάγκη, έριξαν τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι (6 και 9 Αυγούστου 1945).

Από τα πιο χαρακτηριστικά εγκλήματα των ΗΠΑ - Βρετανίας ήταν ο βομβαρδισμός της Δρέσδης (13 προς 14 Φλεβάρη 1945) παρότι δεν είχε στρατιωτική σημασία για την έκβαση του πολέμου. Ο βομβαρδισμός μετέτρεψε την πόλη σε σωρούς ερειπίων, ενώ χάθηκαν πάνω από 120.000 άνθρωποι και καταστράφηκε ανυπολόγιστης αξίας πολιτιστικός πλούτος. Ομως, τα εργοστάσια της Γερμανίας, όπου οι ΗΠΑ είχαν επενδύσεις, παρέμειναν άθικτα.

Τα αντικομμουνιστικά «κέντρα» αντιστρέφουν πλήρως την πραγματικότητα. Ονοματίζουν την Αντίσταση «τρομοκρατία»! Εμφανίζουν την παραδειγματική τιμωρία των «δοσιλόγων» ως σφαγές αμάχων. Προβάλλουν ως βασική αιτία της δημιουργίας οργανώσεων τύπου Ταγμάτων Ασφαλείας και της συνεργασίας με τους κατακτητές, την ανάγκη «αθώων να προστατευθούν από το αιματηρό όργιο που εξαπέλυσαν εναντίον τους οι κομμουνιστές»!

Κατασκευάζουν τερατώδη ψέματα, πλαστογραφούν και δεν διστάζουν να αξιοποιήσουν και κατηγορίες, συκοφαντίες - προβοκάτσιες των ναζιστικών επιτελείων, προκειμένου να λασπώσουν την ΕΣΣΔ! Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η λεγόμενη «σφαγή στο Κατίν». Οργανα και κυβερνήσεις της ΕΕ και άλλων χωρών κατηγορούν την ΕΣΣΔ, ενώ η εκτέλεση των Πολωνών αξιωματικών έγινε, με βάση τα ευρήματα, μετά το φθινόπωρο του 1941 οπότε την περιοχή την είχαν καταλάβει οι ναζί. Είναι γνωστό, όμως, ότι ο ίδιος ο εγκέφαλος της ναζιστικής προπαγάνδας Γκαίμπελς, στο ημερολόγιό του, αναγνωρίζει ότι οι Γερμανοί διέπραξαν το έγκλημα, γερμανικές ήταν οι σφαίρες που βρέθηκαν και δίνει οδηγίες αυτό να συγκαλυφθεί και να συνεχιστεί η προπαγανδιστική συκοφαντική εκστρατεία κατά της Σοβιετικής Ενωσης.

Η ιμπεριαλιστική και η οπορτουνιστική προπαγάνδα φτάνει στο σημείο να ισχυρίζεται ότι ο λαός της ΕΣΣΔ πολέμησε και αντιστάθηκε λόγω της τρομοκρατίας που του ασκήθηκε από την ηγεσία και το κράτος! Είναι αντικομμουνισμός στα όρια του παραλόγου. Η έκρηξη αυτενέργειας, ηρωισμού και θυσίας που έδειξε το μεγαλύτερο τμήμα του σοβιετικού λαού, θα μπορούσε να είναι και ήταν μόνο αποτέλεσμα της συνειδητής συμμετοχής και πειθαρχίας. Είναι αδιανόητο να δράσουν σε συνθήκες τρόμου αυτοί που οικοδομούσαν το σοσιαλισμό, που μετέφεραν στα ενδότερα της Σοβιετικής Ενωσης χιλιάδες εργοστάσια και επιχειρήσεις των δυτικών περιοχών, για να συνεχιστεί η παραγωγή. Αυτοί που, μεσούντος του πολέμου, έχτιζαν από την αρχή τις ερειπωμένες περιοχές, όταν οι γερμανικές στρατιές τις εγκατέλειπαν. Εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες έπιασαν δουλειά στα εργοστάσια, αντικαθιστώντας στην παραγωγή τους άντρες που πολεμούσαν στο μέτωπο. Περισσότερες από 1 εκατομμύριο γυναίκες στα κολχόζ απέκτησαν τα επαγγέλματα οδηγού και μηχανικού. Πάνω από 200 χιλιάδες έγιναν υπεύθυνες συνεργείων και πρόεδροι κολχόζ, ενώ 1 εκατομμύριο πήραν μέρος στις μάχες, στο μέτωπο και στα αντάρτικα τμήματα.

Συνεχής και επαναλαμβανόμενη είναι η παραγωγή των προπαγανδιστικών αστικών επιχειρημάτων, που υποστηρίζονται ένθερμα από τον οπορτουνισμό, για το «μοίρασμα του κόσμου», που δήθεν συμφωνήθηκε στη Γιάλτα (11 Φλεβάρη 1945) ανάμεσα στην ΕΣΣΔ και στις ΗΠΑ - Βρετανία. Δεν συκοφαντούν, όπως πάντα έκαναν και κάνουν, μόνο τη σοβιετική ηγεσία, τον Κόκκινο Στρατό και τον προλεταριακό - σοσιαλιστικό διεθνισμό, αλλά απενοχοποιούν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της Βρετανίας και των ΗΠΑ στην Ελλάδα! Παράλληλα, ενοχοποιούν την ένοπλη λαϊκή πάλη του Δεκέμβρη 1944 και των χρόνων 1946 - 1949, γιατί, παρά την ήττα της, φοβούνται τις παρακαταθήκες της. Ο ηρωικός αγώνας του λαού της Αθήνας και του Πειραιά το Δεκέμβρη 1944, όπως και ο αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) είναι ορόσημα και κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης στην Ελλάδα.

Πρωτοστατώντας η Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) στην αντικομμουνιστική υστερία, καθιέρωσε την 9η Μάη ως «Ημέρα της Ευρώπης», απαλείφοντας την «Ημέρα της Νίκης των Λαών»! Καθόλου τυχαίο το ότι η εκδίωξη των γερμανικών στρατευμάτων από τον Κόκκινο Στρατό και η απελευθέρωση των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης ονοματίζονται κατοχή! Στη Γερμανία και στην Αυστρία, οι λιποτάκτες του γερμανικού στρατού, που αυτομόλησαν στους αντιπάλους, κυρίως στο Σοβιετικό Στρατό, ουσιαστικά θεωρούνται «εθνική ντροπή»!

Η ΕΕ και οι ΗΠΑ στηρίζουν την επιχείρηση ιστορικής αποκατάστασης και δικαίωσης των φασιστών στις χώρες της Βαλτικής και στην Ουκρανία, οι οποίοι κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου συντάχθηκαν με τους ναζί. Τους βάφτισαν «αγωνιστές της δημοκρατίας», επειδή πολέμησαν ενάντια στον Κόκκινο Στρατό και στη σοβιετική εξουσία. Και ενώ είναι γνωστά τα φασιστικά εγκλήματα των «λεγεώνων των S-S», του λεγόμενου Ουκρανικού Απελευθερωτικού Στρατού και των άλλων ανάλογων οργανώσεων, τους παρουσιάζουν στη νέα γενιά σαν πατριώτες και δημοκράτες! Στη Βαλτική, η επίσημη προπαγάνδα έφτασε στο σημείο να παρουσιάζει τα στρατόπεδα συγκέντρωσης σαν «αναμορφωτικά κέντρα»!

Πρόσφατα, η ΕΕ και οι ΗΠΑ, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με τη Ρωσία, επενέβησαν απροκάλυπτα στις εξελίξεις στην Ουκρανία για την ανατροπή της εκλεγμένης αστικής κυβέρνησης. Δε δίστασαν να στηρίξουν και φασιστικές δυνάμεις για να προωθήσουν τα γεωπολιτικά τους σχέδια.

Τιμώντας τα 70 χρόνια από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τη νεολαία να καταδικάσουν και να απομονώσουν αποφασιστικά τη ναζιστική εγκληματική Χρυσή Αυγή. Είναι φορέας της αντιδραστικής ιδεολογίας του γνωστού ως εθνικοσοσιαλισμού, δηλαδή της μείξης ιδεών και συνθημάτων του ουτοπικού μικροαστικού σοσιαλισμού με τον εθνικισμό. Εχει ως πρότυπα τον Χίτλερ, τα φασιστικά καθεστώτα που ματοκύλισαν τους λαούς και την ανθρωπότητα, τα Τάγματα Ασφαλείας, τη χούντα του 1967 - 1974. Προωθεί το χυδαίο αντικομμουνισμό και το μίσος απέναντι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Οργανώνει και εκτελεί εγκληματικές ενέργειες σε βάρος του, διασυνδέεται με τμήματα του κρατικού μηχανισμού και ειδικά των δυνάμεων καταστολής, διαπλέκεται με μαφιόζικα και άλλα εγκληματικά κυκλώματα. Ενισχύεται άμεσα από τμήματα του κεφαλαίου.

Η δολοφονία του 34χρονου Π. Φύσσα στο Κερατσίνι, η επίθεση σε μέλη και στελέχη του ΚΚΕ στο Πέραμα αποτελούν συνέχεια δεκάδων δολοφονικών επιθέσεων κατά μεταναστών, μικροεπαγγελματιών, εργαζομένων, νέων, αναδεικνύουν το πραγματικό εγκληματικό πρόσωπο της Χρυσής Αυγής (ΧΑ).

Η εμφάνιση της ΧΑ και η άνοδος της επιρροής της στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκαν σε συνθήκες βαθιάς και παρατεταμένης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, όπου υποχώρησε ραγδαία η επιρροή των κομμάτων που ήταν για δεκαετίες «στυλοβάτες» του αστικού πολιτικού συστήματος, σε μια περίοδο που το κίνημα δεν έχει ανασυνταχθεί σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Η ΧΑ αξιοποίησε τη θολή «αντιμνημονιακή» ρητορεία, που συγκαλύπτει τις πραγματικές αιτίες της κρίσης και της άγριας επίθεσης στα λαϊκά δικαιώματα, το ρόλο της ΕΕ κ.λπ. για να αποκτήσει η φασιστική της δημαγωγία ακροατήριο και υποστήριξη. Πάτησε στα γνωστά συνθήματα για την «κλεπτοκρατία», τους «τοκογλύφους», «τους κλέφτες πολιτικούς». Επίσης, βρήκε χώρο και κάλυψη μέσα στις διάφορες δράσεις όπου η κυρίαρχη λογική ήταν το αντιδραστικό και αποπροσανατολιστικό σύνθημα «έξω τα κόμματα, έξω τα συνδικάτα». Η ΧΑ ενισχύεται από τον αντικομμουνισμό και το μίσος που καλλιεργεί το σύστημα προς τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες. Ωφελήθηκε από την προβολή της αντιδραστικής θεωρίας των «δύο άκρων». Από τη δημαγωγία και τα ρατσιστικά ιδεολογήματα των αστικών κομμάτων για το μεταναστευτικό ζήτημα, το οποίο είναι γέννημα - θρέμμα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων, της ανισόμετρης ανάπτυξης και διεθνοποίησης της καπιταλιστικής αγοράς. Τροφοδοτείται από τη σαπίλα του αστικού συστήματος, από τις κατευθύνσεις της ΕΕ που εξισώνουν το φασισμό με τον κομμουνισμό και ζητούν να παρθούν μέτρα κατά του «εξτρεμισμού» και του «ριζοσπαστισμού».

Οι συλλήψεις και οι δίκες ηγετικών και εκτελεστικών στελεχών της ΧΑ για τις δολοφονικές επιθέσεις δεν πρέπει να εφησυχάσουν το λαό και το κίνημα. Κανένας δεν πρέπει να ξεχνά την προκλητική προβολή και εξωραϊσμό που είχε από ένα μεγάλο μέρος των ΜΜΕ, καθώς και τις απόπειρες για την αξιοποίησή της στα διάφορα σχέδια αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος. Μεγάλες ευθύνες αναλαμβάνει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, καθώς στελέχη και των δύο κομμάτων καλλιεργούν την ανοχή απέναντι στη ΧΑ, με διάφορα κοινοβουλευτικά προσχήματα.

Η ΧΑ και η ναζιστική δράση δεν αντιμετωπίζονται με τις θεωρίες για «συνταγματικά», «κοινοβουλευτικά», «δημοκρατικά» τόξα, μιας δήθεν καλύτερης λειτουργίας της αστικής δημοκρατίας, που προτείνουν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, άλλες πολιτικές δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, Το Ποτάμι κ.ά.

Το ναζισμό δεν μπορεί και δεν θέλει να αντιμετωπίσει ριζικά το αντιδραστικό αστικό κράτος, αλλά ούτε η συμμαχία του εργατικού - λαϊκού κινήματος με αστικές πολιτικές δυνάμεις. Μπορεί να τον αντιμετωπίσει μόνο η ανάπτυξη της ταξικής πάλης, που θα έχει στόχο να βάλει τέρμα στην εξουσία των μονοπωλίων, στο καπιταλιστικό σύστημα. Μόνο η μαζική πάλη και επιλογή του λαού και της νεολαίας μπορεί να απονομιμοποιήσει και να ξεριζώσει τη ΧΑ μαζικά, οριστικά και τελεσίδικα μέσα στο λαό.

Αποτελεί καθήκον και αναγκαιότητα στα σχολεία, στη νεολαία, οι εκπαιδευτικοί, γενικότερα μέσα στην κοινωνία, επιστήμονες και καλλιτέχνες να αποκαλύψουν, να πολεμήσουν, να διαμορφώσουν αντισώματα στο δηλητήριο του φασισμού - ναζισμού.

Εβδομήντα χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, τα διδάγματα από αυτόν ενισχύουν τη θεωρητική θέση ότι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα η μόνη εναλλακτική λύση είναι ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός. Είναι η απαλλαγή της εργατικής τάξης από την εκμετάλλευση, η θεμελίωση των νέων κοινωνικών σχέσεων, της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, του κεντρικού σχεδιασμού, της ενεργητικής συμμετοχής των εργαζομένων στην οργάνωση - διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής και των κοινωνικών υπηρεσιών.

Η μέχρι τώρα μελέτη της Ιστορίας του Κόμματός μας και του διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος δείχνει ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η έλλειψη ιδεολογικής - πολιτικής και οργανωτικής ετοιμότητας των ΚΚ, ώστε σε επαναστατικές συνθήκες να κατευθύνουν την εργατική - λαϊκή εξέγερση στην ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας. Η ιστορική πείρα δείχνει ότι η ολόπλευρη προετοιμασία πρέπει να έχει προηγηθεί, δηλαδή να κατακτάται σε μη επαναστατικές συνθήκες. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι: Να μην αποσπάται ο τρέχων οικονομικός και πολιτικός αγώνας, σε συνθήκες ανόδου ή υποχώρησης, από το κύριο επαναστατικό πολιτικό καθήκον. Να μην παραμερίζεται ο στόχος της εργατικής εξουσίας από άλλο μεταβατικό κυβερνητικό στόχο στο καπιταλιστικό έδαφος, στο όνομα της επιδείνωσης της κατάστασης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, λόγω βαθιάς και παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, ιμπεριαλιστικού πολέμου, ανοιχτής τρομοκρατίας προς το ΚΚ και το εργατικό κίνημα από ναζιστικές - φασιστικές οργανώσεις, προβοκάτσιας, έντασης της κρατικής βίας κ.λπ.

Η πρόσφατη οικονομική κρίση όξυνε τους ανταγωνισμούς, τις αντιθέσεις ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη και στις διάφορες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες τους, οι οποίες γίνονται διαρκώς πιο επιθετικές ενάντια στους λαούς, με στόχο τη γεωπολιτική τους ενίσχυση, το μοίρασμα των αγορών, τον έλεγχο των πηγών και των δρόμων μεταφοράς της Ενέργειας. Η όξυνση των αντιθέσεων και οι κλιμακούμενες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και οι πόλεμοι, σε Ουκρανία, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική, Βαλκάνια κ.α. σκιαγραφούν όλο και πιο έντονα την απειλή ενός γενικευμένου πολέμου στην ευρύτερη περιοχή. Οι συνθήκες που τροφοδοτούν ή δημιουργούν σοβαρούς κινδύνους εμπλοκής της χώρας μας είναι: Η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και στις στρατιωτικές δομές της ΕΕ, στους επιθετικούς σχεδιασμούς και τις επεμβάσεις τους, η αστική εθνικιστική στόχευση για αναβάθμιση του γεωπολιτικού ρόλου της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες και στον πόλεμο. Ο συνεχής ανταγωνισμός των αστικών τάξεων της περιοχής μέσα στον οποίο εκδηλώνονται οι αλλεπάλληλες προκλήσεις της Τουρκίας και η γκριζοποίηση του Αιγαίου με την ανοχή και στήριξη των ΝΑΤΟ - ΗΠΑ. Η ύπαρξη πολλών «εστιών» ανάφλεξης στην ευρύτερη περιοχή μας, στις οποίες με τον έναν ή άλλον τρόπο εμπλέκεται ή μπορεί να εμπλακεί η αστική τάξη της χώρας μας, όπως δείχνει και η ανάπτυξη της στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ κ.ά.

Απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο σε μια περίπλοκη κατάσταση που διαμορφώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, από την άποψη των εγχώριων και των εξωτερικών αντιθέσεων, η στάση του ΚΚΕ εκφράζεται με τη σαφή θέση: Το εργατικό - λαϊκό κίνημα δεν πρέπει να παγιδεύεται στις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης ή και να ακολουθεί τις διαφορετικές πιθανόν επιλογές, τη διαφοροποίηση τμημάτων, κομμάτων και θεσμών της στο δίπολο ιμπεριαλιστικός πόλεμος - ιμπεριαλιστική ειρήνη.

Η πάλη, για την υπεράσπιση των συνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, είναι αναπόσπαστη από την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας, είτε σε αμυντικό είτε σε επιθετικό πόλεμο, το Κόμμα θα ηγηθεί της αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής - λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει σε ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα, έμπρακτα να συνδεθεί με την κατάκτηση της εξουσίας.

Οι εξελίξεις μεγαλώνουν την ανάγκη θωράκισης του εργατικού - λαϊκού κινήματος απέναντι στη ναζιστική - φασιστική εγκληματική τρομοκρατία, αλλά και απέναντι στη ρεφορμιστική, οπορτουνιστική ενσωμάτωση, που ακυρώνει τη δυνατότητα ριζικής αλλαγής της κατάστασης.

Η αντοχή και ικανότητα του ΚΚΕ ως ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΥ είναι προϋπόθεση για να αναδειχθούν όλες οι αρετές της εργατικής τάξης ως τάξης απελευθερώτριας από την εκμετάλλευση, την κρίση και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, μαζί με τους συμμάχους της.

Για αυτό, βαδίζοντας προς τα 100 χρόνια του το ΚΚΕ έχει θέσει ως στόχο και επιδιώκει να ενισχυθεί η ικανότητά του σε όλα τα επίπεδα, σε κάθε χώρο και κλάδο εργασίας, σε κάθε πόλη και χωριό ώστε: Να πρωτοστατεί στην ανάπτυξη αγώνων διεκδίκησης χωρίς να αποσπά αυτή τη δράση από τη ζύμωση και πάλη για την ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης, την κατάργηση των εκμεταλλευτικών κοινωνικών σχέσεων. Να συνδέει κάθε οικονομικό και πολιτικό αγώνα και κάτω από οποιονδήποτε συσχετισμό με το κύριο πολιτικό καθήκον, την πάλη για την επαναστατική εργατική εξουσία. Να αποκρούει την αντικομμουνιστική επίθεση και να επαγρυπνεί.

Τιμούμε τον αντιφασιστικό αγώνα των λαών, εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε.

Συνεχίζουμε με μεγαλύτερη ορμή και γνώση.

Το ΚΚΕ, με το αίμα των καλύτερων παιδιών του, έχει αποδείξει την αφοσίωσή του στην εργατική τάξη, στο δίκιο του λαού, στο σοσιαλισμό, στον προλεταριακό διεθνισμό!

Προχωράμε με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα.

Είναι βαθιά και επιστημονικά θεμελιωμένη η πεποίθησή μας ότι ο 21ος θα είναι ο αιώνας της αναζωογόνησης του Κομμουνιστικού Κινήματος, των νέων ορμητικών και νικηφόρων σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Η εποχή μας είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.

Ο αρνητικός συσχετισμός των δυνάμεων δεν μας αποθαρρύνει, γιατί γνωρίζουμε ότι θα ανατραπεί.

Εχουμε εμπιστοσύνη στις θέσεις μας που επιβεβαιώνονται από τις εξελίξεις, έχουμε εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη.

Το ΚΚΕ βαδίζει στις αναμετρήσεις που είναι μπροστά μας πιο έμπειρο και πιο εξοπλισμένο.

Πορευόμαστε με έναν και μόνο σκοπό: Να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των καιρών, να οικοδομήσουμε τη μεγάλη λαϊκή αντικαπιταλιστική συμμαχία που θα αντιπαλέψει την αντιλαϊκή πολιτική και θα βάλει τέλος στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, στους πολέμους, στις κρίσεις, στην εκμετάλλευση, στη φτώχεια, στην ανεργία, στην καταπίεση.

Για να δικαιωθούν οι αγώνες και οι θυσίες των παλιότερων γενιών, για να ανοίξει ο δρόμος και να εκπληρωθούν τα όνειρα και οι σύγχρονες ανάγκες του λαού και των νέων με την εργατική - λαϊκή νίκη, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό!

ΑΠΡΙΛΗΣ 2015

Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ