04/15/15
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV

Στη λίστα των ομιλητών στο φετινό ετήσιο συνέδριο του «Ινστιτούτου για τη Νέα Οικονομική Σκέψη» (Institute for New Economic Thinking) φιγουράρει και το όνομα του υπουργού Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκη. Το εν λόγω ινστιτούτο αποτελεί ένα από τα «δημιουργήματα» του Αμερικανού μεγαλοεπενδυτή, γνωστού «γύπα» των χρηματαγορών, Τζορτζ Σόρος, ο οποίος πρόσφατα πόνταρε 50% - 50% στο ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.
Η ιστοσελίδα του Ινστιτούτου αναφέρει ότι στο φετινό συνέδριο, που διεξάγεται τις μέρες αυτές, στο Παρίσι, θα κυριαρχήσουν τα ζητήματα της ανισότητας, της οικονομικής αστάθειας και της διδασκαλίας των οικονομικών. Επίσης, ότι «ο καθηγητής Οικονομικών Τ. Πικετί, οι νομπελίστες Τζ. Στίγκλιτς και Τζ. Χέκμαν, ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκης, και ο συνιδρυτής του Ινστιτούτου, Τζ. Σόρος, θα αναζητήσουν μαζί με εκατοντάδες ακαδημαϊκούς πώς η νέα οικονομική σκέψη μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα την κοινωνία»...
***
Να υπενθυμίσουμε ορισμένες από τις δράσεις του μεγαλοεπιχειρηματία Τζ. Σόρος, όπως το χοντρό τζογάρισμα με την αγγλική στερλίνα και τα αστρονομικά κέρδη που αποκόμισε στις αρχές της δεκαετίας του '90, τις παρεμβάσεις του, ειδικά στην περιοχή της ΝΑ Ευρώπης, μέσω διαφόρων «φιλανθρωπικών δικτύων», των χρηματοδοτήσεων που χορηγεί σε διάφορα «ερευνητικά» ιδρύματα του κεφαλαίου, με διακλαδώσεις στην ευρύτερη περιοχή.
Ενα μήνα νωρίτερα, ο Γ. Βαρουφάκης ήταν στο πάνελ των ομιλητών που διοργάνωσε στις Βρυξέλλες το «Γερμανικό Ταμείο Μάρσαλ των ΗΠΑ» (German Marshall Fund of the United States). Το εν λόγω «ευαγές» ίδρυμα στοχεύει στην ενίσχυση της διατλαντικής συνεργασίας σε περιφερειακό και εθνικό επίπεδο, στο «πνεύμα του σχεδίου Μάρσαλ», όπως πληροφορεί η ιστοσελίδα του «Μη Κερδοσκοπικού Οργανισμού», που συμβάλλει στην έρευνα και την ανάλυση για τα ζητήματα της διατλαντικής συνεργασίας. Ανάμεσα σε άλλα, στηρίζει τα δίκτυα συνεργασίας στα Βαλκάνια («φιλανθρωπικά ιδρύματα», π.χ. Σόρος) και τις περιοχές της Μαύρης Θάλασσας.
***
Η πολυπλόκαμη δράση και η χρηματοδότηση σε λεγόμενες Μη Κερδοσκοπικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) βρίσκονται πίσω από διάφορες «πορτοκαλί» και άλλης απόχρωσης «επαναστάσεις», όπως αυτή στα μέσα της περασμένης δεκαετίας στην Ουκρανία. Αυτό, βέβαια, δεν εμπόδισε, από τη μια τον πρωθυπουργό, Αλ. Τσίπρα, να ρίχνει γέφυρες συνεργασίας με τη Ρωσία και από την άλλη τον Γ. Βαρουφάκη - την ίδια ακριβώς μέρα - να είναι επίσημος ομιλητής και συνδαιτυμόνας στο Ιδρυμα του Σόρος...
Μάλιστα, σε παλαιότερη συνέντευξή του (2012), ο Γ. Βαρουφάκης απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τον Σόρος σημείωσε: «Δεν μπορώ να γνωρίζω τι παιχνίδια παίζει ο καθένας σε μια εποχή που όλες οι συναλλαγές στις αγορές χρήματος είναι ανώνυμες. Αυτό που ξέρω είναι το εξής: Ο Σόρος, από τότε που ξέσπασε η κρίση, το 2008, καταθέτει συνεχώς προτάσεις επίλυσής της οι οποίες, αν γίνουν αποδεκτές, θα βοηθήσουν τη χώρα μας (και βέβαια όλη την Ευρώπη) και θα μειώσουν τα κέρδη του»! Προφανώς, τέτοιου είδους είναι και οι προτάσεις που συζητήθηκαν τις προάλλες στο Ιδρυμα του εν λόγω μεγαλοεπιχειρηματία.
***
Αντίστοιχα «δίκτυα συνεργασίας» υπάρχουν και στην Ελλάδα. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του ΕΛΙΑΜΕΠ, στους χορηγούς του οποίου φιγουράρουν δύο από τα ιδρύματα του Σόρος (Fund for an Open Society και German Marshall Fund). Να υπενθυμίσουμε ότι ο Τζ. Σόρος ήταν καλεσμένος στην Αθήνα (Απρίλης 2011) από τον πρώην πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου με την παρουσία και του τότε υπουργού Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου.
Μάλιστα, η MKO Solidatrity Now, που αποτελεί τον εκτελεστικό βραχίονα του Open Society Foundation, έχει αναλάβει το έργο της «φιλανθρωπίας» στην Ελλάδα με χορηγίες σε δήμους, (Αθήνα, Θεσσαλονίκη) προκειμένου, υποτίθεται, να διευκολύνουν τη διαχείριση της «ανθρωπιστικής κρίσης».
Τα πάρε - δώσε του κεφαλαίου, μαζί και οι κολεγιές των κάθε είδους διαχειριστών του εκμεταλλευτικού συστήματος, είναι απόλυτα εχθρικές προς τα λαϊκά συμφέροντα. Η αγωνία των καπιταλιστών και του πολιτικού προσωπικού τους αφορά στην έξοδο από την κρίση, σε όφελος του κεφαλαίου, για την ανάκαμψη της κερδοφορίας των μονοπωλίων και των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων. Την ίδια ώρα, η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου θα απαιτεί διαδοχικά αντιλαϊκά μέτρα, όπως αυτά που ετοιμάζουν, τις μέρες αυτές, προκειμένου να κλείσει η συμφωνία της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Πρέπει να αναγνωριστεί ότι ένα ατού της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι η προπαγανδιστική της τακτική, που βεβαίως αξιοποιεί το πλεονέκτημα μιας δύναμης που για πρώτη φορά βρίσκεται στη διακυβέρνηση της χώρας και συνεπώς θεωρείται αδοκίμαστη και άρα χρειάζεται χρόνο. Με μοναδική ευκολία τα προπαγανδιστικά επιτελεία της κυβέρνησης καταφέρνουν να δημιουργούν σύγχυση γύρω από στόχους της κυβέρνησης, παίζουν με συμβολισμούς και συνθήματα για να κρύψουν την πραγματικότητα, ότι, δηλαδή, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εφαρμόζει πολιτική ενίσχυσης του κεφαλαίου πασχίζοντας να χειραγωγήσει ταυτόχρονα το λαό σ' αυτή την πολιτική.
Υπουλο το επιχείρημα της αξιοπρέπειας
Είναι ύπουλο, όπως προβάλλεται και αξιοποιείται, το επιχείρημα της αξιοπρέπειας ως αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης με τους εταίρους. Γιατί η κυβέρνηση πουλάει τσαμπουκά όταν την ίδια ώρα συνεχίζει από κει που σταμάτησε η προηγούμενη. Με δεδομένη την κατάσταση της στασιμότητας της ελληνικής οικονομίας και τους κινδύνους εκδήλωσης νέας κρίσης, γιατί αυτό δείχνουν όλα τα στοιχεία και κυρίως η νέα μεγάλη βύθιση της βιομηχανίας, που, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, σημειώνει ραγδαία επιδείνωση στο δείκτη κύκλου εργασιών το Γενάρη του 2015, υποχωρώντας κατά 16% έναντι υποχώρησης 5,2% το Γενάρη του 2014. Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ αναδεικνύουν την αδυναμία εξόδου της εγχώριας βιομηχανίας από την ύφεση, ενώ προοιωνίζονται ακόμη χειρότερες μέρες.

Οι νέες μεταρρυθμίσεις που βγήκαν στη δημοσιότητα ως περιεχόμενο συζήτησης στο Γιούρογκρουπ είναι βαθιά αντεργατικές - αντιλαϊκές. Για να πάρει τη δόση του δανείου και να ενταχθεί στο πρόγραμμα χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η κυβέρνηση κατέθεσε μία λίστα μέτρων που κατά την αρχική της εκτίμηση μπορούσε να αποδώσει από 4,7 δισ. ευρώ έως και 6,1 δισ. ευρώ, οδηγώντας σε υπέρβαση του μνημονιακού στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα, που προβλέπεται από 3,1% έως 3,9% του ΑΕΠ. Στη συνέχεια δόθηκαν νέες λίστες, που φτάνουν το ύψος των αντιλαϊκών μέτρων πάνω από 8 δισ. ευρώ. Αυτά σημαίνουν αύξηση φορολογίας, ιδιωτικοποιήσεις, αλλά και περικοπές από τον προϋπολογισμό για υπηρεσίες προς το λαό, εξοικονόμηση κρατικών πόρων, που θα δοθούν για τη στήριξη των επενδύσεων, ενώ ανοιχτά αφήνουν και τα Εργασιακά και το Ασφαλιστικό.
Τι είπε ο πρωθυπουργός μετά τη συνάντησή του με την Α. Μέρκελ; Δε θα καταστρέψει το θετικό έργο της προηγούμενης κυβέρνησης, άρα, ένα το κρατούμενο, θα συνεχιστεί η προηγούμενη αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική στο σύνολό της. Οτι υπάρχει ανάγκη συνέχισης της δημοσιονομικής προσαρμογής και των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. Οτι υπάρχει ανάγκη προώθησης και νέων μεταρρυθμίσεων, άλλωστε τις επεξεργάζεται ο ΟΟΣΑ, για την καπιταλιστική ανάκαμψη.
Αξίζει η λαϊκή στήριξη ή έστω η αναμονή, «να δούμε τι θα κάνουν και αυτοί», όταν η κυβέρνηση βαδίζει στα χνάρια της προηγούμενης προβάλλοντας στην Ελλάδα μια τζάμπα μαγκιά απέναντι στους εταίρους της, όταν την ίδια ώρα συναλλάσσεται μαζί τους για την ανάκαμψη του κεφαλαίου με αντιλαϊκά μέτρα;
Ας σκεφτεί ο λαός: Μήπως της αφήνει χρόνο και ελεύθερο πεδίο να διαπραγματεύεται αντιλαϊκά χάνοντας ο ίδιος πολύτιμο χρόνο από την οργάνωση της πάλης για την ικανοποίηση των δικών του αναγκών;
Είναι λοιπόν λαϊκή αξιοπρέπεια ο τσαμπουκάς υπέρ του κεφαλαίου με το λαό εξαθλιωμένο; Σίγουρα όχι και ας το ντύνει η κυβέρνηση με την «πατριωτική» προπαγάνδα περί «ανεξάρτητης Ελλάδας».
Οι φιέστες της Βουλής...
Η συγκυβέρνηση, με πρωτοβουλία και της προέδρου της Βουλής, προχώρησε σε ορισμένες κινήσεις που αξιοποίησε επικοινωνιακά δίνοντας το χαρακτήρα φιέστας. Η πρώτη αφορά τη συγκρότηση εξεταστικής επιτροπής για το μνημόνιο αντιστρέφοντας την πραγματικότητα. Δηλαδή, λέγοντας ότι το μνημόνιο έφερε την κρίση και τη φτώχεια και όχι το αντίθετο, πως το μνημόνιο αποτελεί διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης σε βάρος του λαού. Συσκοτίζοντας βεβαίως τις αιτίες της κρίσης, που βρίσκονται στο DNA της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αυτής της ανάπτυξης που θέλουν να ξαναστήσουν στα πόδια της. Στην πραγματικότητα, έξω από εργαλείο ξεκαθαρίσματος λογαριασμών στο αστικό πολιτικό σύστημα, συμβάλλοντας στην αναμόρφωσή του, αυτή η διαδικασία τίποτα διαφωτιστικό δεν θα προσφέρει στο λαό.
Η δεύτερη αφορά τη συγκρότηση της λεγόμενης Επιτροπής Αλήθειας για το χρέος, που έχει δήθεν ως σκοπό τη μελέτη για το ποιο τμήμα του χρέους είναι παράνομο και επαχθές. Εχει σημασία ότι αυτή η επιτροπή ξεκίνησε τις διαδικασίες της την ίδια μέρα που ο Γ. Βαρουφάκης, από τη Ν. Υόρκη, διαβεβαίωνε το ΔΝΤ ότι η Ελλάδα θα πληρώνει τις υποχρεώσεις στους δανειστές της στο διηνεκές. Ανεξάρτητα εάν αυτή η κίνηση εκφράζει αντιθέσεις στο εσωτερικό της αστικής τάξης, του κεφαλαίου, τη διεκδίκηση απομείωσης του χρέους με σκοπό να δοθεί περισσότερο κρατικό χρήμα στο κεφάλαιο, αξιοποιείται για να συσκοτίσει την ουσία, ότι η κυβέρνηση αναγνωρίζει το χρέος - ως όφειλε, όπως κάθε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης - και δεσμεύεται ότι ο λαός, που δεν το δημιούργησε, θα συνεχίσει να το πληρώνει κανονικά, είτε ντούκου είτε με δόσεις, είτε ολόκληρο είτε «κουρεμένο».
Εθνικιστικά συνθήματα και ευρωατλαντισμός...
Ενα ακόμα βασικό στοιχείο της κυβέρνησης είναι τα εθνικιστικά συνθήματα και η ανάλογη προπαγάνδα, που παρουσιάζεται ως πατριωτισμός και εθνικά υπερήφανη στάση.
Αυτός ο εθνικισμός γίνεται προσπάθεια να ντυθεί με την αίγλη των λαϊκών αγώνων, του ΕΑΜικού κινήματος, ενάντια στη ναζιστική κατοχή της περιόδου 1941 - 1945. Καταρχήν είναι ανιστόρητο το επιχείρημα ότι τότε ήταν όλοι οι Ελληνες μαζί. Γιατί εκείνη την περίοδο διεξαγόταν ταξική πάλη. Γιατί απέναντι στο λαό δεν ήταν μόνο οι αστικές δυνάμεις, συνεργάτες των Γερμανών, αλλά και αυτές που ήταν με τους «συμμάχους», τη Μ. Βρετανία, τις ΗΠΑ. Ολοι μαζί, με συμμάχους τους Αγγλους, επιχείρησαν να τσακίσουν το λαϊκό κίνημα το Δεκέμβρη του 1944 προκειμένου να σταθεροποιηθεί η αστική εξουσία. Ενώ η συνέχεια δόθηκε με την ένοπλη πάλη του λαού μέσα από τις γραμμές του ΔΣΕ το τρίχρονο 1946 - 1949. Στόχος αυτής της προσπάθειας είναι να κρυφτεί ο πραγματικός ταξικός αντίπαλος των εργαζομένων, που είναι το κεφάλαιο και η εξουσία του, η ΕΕ και οι άλλοι έξωθεν σύμμαχοί τους. Αποσκοπούν επίσης να κρύψουν ότι την ίδια ώρα που μιλάνε για εθνικά υπερήφανη στάση, ανεξαρτησία κ.λπ., όχι μόνο αποδέχονται όλες τις δεσμεύσεις στην ΕΕ αλλά είναι έτοιμοι ακόμα και να βάλουν το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ επιδιαιτητές στο Αιγαίο!
Ουσιαστικά, προβάλλουν εθνικιστικά συνθήματα ως πατριωτικά, καλώντας την εργατική τάξη, το λαό, σε στράτευση κάτω από τη σημαία της ντόπιας αστικής τάξης, αναζητώντας συμβιβασμούς με τους δανειστές σε όφελος του κεφαλαίου.
Κάτω από τη σημαία του κεφαλαίου
Η συγκυβέρνηση βαφτίζει πολυδιάστατη και υπερήφανη εξωτερική πολιτική την εμπλοκή για λογαριασμό του κεφαλαίου στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Εμφανίζεται να ακουμπά στις πλάτες των ΗΠΑ στον ανταγωνισμό τους με τη Γερμανία σε επίπεδο Ευρώπης. Δηλώνει ετοιμότητα να έχει ενεργητική συμμετοχή στα ιμπεριαλιστικά ΝΑΤΟικά σχέδια στη Μέση Ανατολή και τη Β. Αφρική με πρόσχημα την προστασία των «χριστιανικών πληθυσμών». Καλεί όλους τους ανταγωνιστές για επενδύσεις στην Ελλάδα και σε τομείς που εκδηλώνονται αντιθέσεις, π.χ. Ενέργεια, υποδομές κ.λπ. Διεκδικεί ρόλο γεφυροποιού ανάμεσα σε ευρωατλαντικό μπλοκ και Ρωσία κ.ά.
Την ίδια ώρα, Αμερικανοί υπουργοί μπαινοβγαίνουν στην Ελλάδα. Ετσι, πρόσφατα, η αμερικάνικη πρεσβεία ενημέρωνε ότι η Βικτόρια Νούλαντ, υφυπουργός Εξωτερικών, συζήτησε με την κυβέρνηση για όλη την ατζέντα των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, από την κρίση στην Ουκρανία, το Σκοπιανό και το Κυπριακό, έως την εκστρατεία εναντίον των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους».
Τι μπορεί να σημαίνουν όλ' αυτά; Οτι βάζει το λαό στο «λάκκο των λεόντων».
Δεν αξίζει στο λαό τέτοια ζωή
Η κυβέρνηση προβάλλει το επιχείρημα πως αυτά μπορούμε να κάνουμε για το λαό, αυτά κάνουμε, δηλαδή ψίχουλα στους εξαθλιωμένους. Βεβαίως, η κυβέρνηση κρύβει ότι το αυτά μπορούμε καθορίζεται από τις δεσμεύσεις που έχει απέναντι στο κεφάλαιο και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Οτι η στήριξη της ανάκαμψης των επενδύσεων και των κερδών τους δεν πάει μαζί με την ανάκτηση των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, πολύ περισσότερο με την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών, όπως ψευδώς αφήνει να εννοείται η κυβέρνηση.
Οταν τα περίφημα μέτρα «για την ανθρωπιστική κρίση» που παίρνει η κυβέρνηση είναι μέτρα που είναι ενταγμένα στη Στρατηγική «Ευρώπη 2020», η οποία έχει ως στόχο τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, δηλαδή με το ένα χέρι τσακίζει εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και με το άλλο δίνει μερικά ψίχουλα στα ακραία θύματα αυτής της πολιτικής.
Να μην ξεχνά ο λαός ότι η κυβέρνηση θεωρεί πλούσια τα λαϊκά νοικοκυριά με πάνω από 800 ευρώ εισόδημα το μήνα.
Ας σκεφτεί ο λαός: Του αξίζει μια τέτοια ζωή;
Ο λαός πρέπει να δει πέρα από την κυβερνητική προπαγάνδα, να δει την ουσία της, να μη στοιχηθεί πίσω από την κυβέρνηση, τους στόχους του κεφαλαίου και των συμμάχων του, να μην ανεχτεί μια ζωή με ψίχουλα. Στο χέρι του είναι να παλέψει για την ανάκτηση όλων όσα έχασε στην κρίση, για ξήλωμα του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου, τη διεκδίκηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών. Ολα αυτά βεβαίως προϋποθέτουν ρήξη με το κεφάλαιο, την ΕΕ και την εξουσία τους. Γι' αυτό χρειάζεται να ανοίξει ο δρόμος σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση με προοπτική την εργατική - λαϊκή εξουσία.

Είσαι εντελώς φτωχός; Απόδειξη!
Δεν κρατιέται η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας και την Τρίτη μετά το Πάσχα ετοιμάζεται να δώσει συνέντευξη Τύπου για να παρουσιάσει την Κοινή Υπουργική Απόφαση, με την οποία ορίζονται τα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια που πρέπει να πληροί κάποιος για να δικαιούται το δωρεάν ρεύμα, ή το επίδομα σίτισης και στέγασης, που προβλέπει ο νόμος για την αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας. Η Κοινή Υπουργική Απόφαση που δημοσιεύτηκε την περασμένη Πέμπτη, επιβεβαιώνει ότι ο συγκεκριμένος νόμος μόνο στόχο έχει να μοιράσει ψίχουλα στους πλέον φτωχούς. Για παράδειγμα, για να δικαιούται μια τετραμελής οικογένεια δωρεάν ρεύμα μέχρι 300 Kwh το μήνα, θα πρέπει να έχει ετήσιο εισόδημα μέχρι 4.800 ευρώ (400 ευρώ το μήνα) και ταυτόχρονα να συντρέχουν μια σειρά από κριτήρια που σχετίζονται με τη φορολογητέα αξία της ακίνητης περιουσίας της και το ύψος των καταθέσεων που ενδεχομένως έχει στην τράπεζα. Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες «παροχές» που προβλέπει ο νόμος. Σε κάθε περίπτωση, τα κριτήρια αυτά έχουν στόχο να μειώσουν κι άλλο τους δικαιούχους ακόμα και αυτών των ελάχιστων που δαπανά το κράτος για να διαχειριστεί την ακραία φτώχεια.
Πώς οι 10.000 έγιναν ... 98
Στην τελευταία συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου της Αττικής ακούστηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα είδηση. Οπως ενημέρωσε ο αντιπεριφερειάρχης Οικονομικών Χρήστος Καραμάνος, η Περιφέρεια Αττικής παρενέβη και αποκατέστησε την ηλεκτροδότηση σε 98 νοικοκυριά. Συνολικά, ο αριθμός των αιτήσεων που έγιναν στην περιφέρεια για επαναφορά του ρεύματος ήταν 325... Το κόστος για αυτές τις επανασυνδέσεις ήταν 35.000 ευρώ.
Γιατί γράφουμε όλα τα παραπάνω; Γιατί θυμηθήκαμε το απίστευτο πανηγύρι που είχε στηθεί τον περασμένο Δεκέμβρη από την Περιφέρεια και μερίδα του Τύπου, με αφορμή την ανακοίνωση του προγράμματος της Περιφέρειας με τον τίτλο «Ηλεκτρικό Ρεύμα για όλους» προϋπολογισμού 2,25 εκατ. ευρώ, που αφορούσε όπως είχαν πει περίπου 10.000 νοικοκυριά. Σύμφωνα με το πρόγραμμα που είχε ανακοινωθεί, η Περιφέρεια αναλάμβανε την κάλυψη δαπάνης έως 360 ευρώ το χρόνο ανά παροχή ηλεκτρικού ρεύματος που έχει διακοπεί... Ομως, απ' ό,τι φαίνεται, με τις προϋποθέσεις που μπήκαν τελικά από τις 10.000 έμειναν 98!
Τα ωραία μιας «αριστερής κυβέρνησης»...
Ωραία ...αριστερά και ριζοσπαστικά πράγματα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στη μακρινή μεγάλη χώρα της Βραζιλίας, που έχει και συγκυβέρνηση «αριστερή» υπό την προεδρία της Ντίλμα Ρουσέφ, διαδόχου του Λούλα, αυτούς που ο ΣΥΡΙΖΑ εκθειάζει ως τη σύγχρονη «εναλλακτική στο νεοφιλελευθερισμό». Ετσι, την περασμένη Τετάρτη πέρασε επί της αρχής στο κοινοβούλιο της Βραζιλίας αντεργατικό νομοσχέδιο που προωθούν ορισμένα από τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού, που διευρύνει τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και τους επεινοικιαζόμενους εργαζόμενους μέσω δουλεμπορικών γραφείων και εργολάβων σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Στην πρώτη αυτή ψηφοφορία (έπεται και άλλη την Τρίτη), το αντεργατικό έκτρωμα ψήφισαν 324 βουλευτές από κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού και της αντιπολίτευσης, 137 ήταν κατά και υπήρξαν 2 αποχές. Ενδιαφέρον είναι ότι η κοινοβουλευτική ομάδα του Εργατικού Κόμματος (PT), από όπου προέρχεται η Ρουσέφ, καταψήφισε, επίσης ότι το ΚΚ της Βραζιλίας (PCdoB), που στηρίζει την αστική κυβέρνηση της Ρουσέφ, καταψήφισε και αυτό αλλά βρέθηκε και ένας βουλευτής του που διαφώνησε και υπερψήφισε.
... και οι ανάγκες του κεφαλαίου
Τι σημαίνει, όμως, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο και ποιος το πρότεινε έχει τη σημασία του: Το βραζιλιάνικο κεφάλαιο είναι αυτό που κάνει κουμάντο στη χώρα, αυτό έχει την πραγματική εξουσία και η αστική κυβέρνηση το υπηρετεί. Μήπως το ίδιο δε βλέπουμε με τη συγκυβέρνηση στη χώρα μας; Ετσι και οι Βραζιλιάνοι καπιταλιστές θέλουν πιο φτηνή εργατική δύναμη, για να κοντραριστούν με τους ανταγωνιστές τους. Και βεβαίως η Βραζιλία δεν έχει μνημόνιο! Αλλωστε το εν λόγω νομοσχέδιο είναι μέρος ευρύτερου αντιλαϊκού πακέτου για τη λεγόμενη «δημοσιονομική προσαρμογή». Γνωστή και αυτή η ορολογία στη χώρα μας. Και τέλος το ...καλύτερο, ο εισηγητής του νομοσχεδίου είναι ο βουλευτής Σάντρο Μάμπελ του PMDB (Κόμμα Δημοκρατικού Κινήματος Βραζιλίας) που συμμετέχει στην «αριστερή» κυβέρνηση και μάλιστα έχει τους περισσότερους βουλευτές. Ο συγκεκριμένος είχε διατελέσει πρώτος αντιπρόεδρος και της πρώτης κυβέρνησης του «νεοφιλελεύθερου» Φερνάντο Ενρίκε Καρντόσο και είναι επικεφαλής του ομώνυμου επιχειρηματικού ομίλου μπισκότων, του μεγαλύτερου της Λατινικής Αμερικής. Επίσης, ο πρόεδρος αυτού του κόμματος, Μίσελ Τέμερ, έχει τη θέση του πολιτικού συντονιστή στην κυβέρνηση της Ρουσέφ. Αυτό θα πει συντονισμός με τις ανάγκες του κεφαλαίου...
Δεν ξεπλένονται
Τον δικό τους Γολγοθά συνεχίζουν να ανεβαίνουν χιλιάδες πρόσφυγες, που φτάνουν από διάφορες χώρες στις ελληνικές θάλασσες και ξεβράζονται στις ακτές των νησιών. Η κατάσταση στα νησιά είναι πλέον ασφυκτική, γεγονός που θέλει - δε θέλει καλείται να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση. Η οποία, όμως, διά της αρμόδιας υφυπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, πετάει το μπαλάκι στην ΕΕ. «Η Ευρώπη - δήλωσε σε ραδιοφωνικό σταθμό - θα πρέπει να δει ότι η Ελλάδα εξαντλεί όλα τα εθνικά της μέσα για να αντιμετωπίσει το μεγάλο προσφυγικό κύμα». Δηλαδή, ζητά από τον ένοχο να λύσει το πρόβλημα. Μόνο που στην ΕΕ μετέχει και η Ελλάδα και έχει προσυπογράψει όλες εκείνες τις πολιτικές που έχουν οδηγήσει σ' αυτό το πρόβλημα. Εν ολίγοις, είναι δύσκολοι καιροί για τους Πόντιους Πιλάτους.

Και το σημερινό αιματοκύλισμα του λαού είναι αποτέλεσμα της διαπάλης συμφερόντων των αστικών τάξεων της περιοχής και όχι μόνο

Η επιχείρηση «Αποφασιστική Καταιγίδα» που εξαπέλυσε στις26/3/15 στην Υεμένη ένας 10μελής συνασπισμός αραβικών χωρών, συμμάχων των ΗΠΑ, με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβίαδεν είναι ούτε πρωτόγνωρη, ούτε άγνωστη για την πολυτάραχη ιστορία της φτωχότερης χώρας της Αραβικής Χερσονήσου.
Μια μικρή ιστορική αναδρομή
Οι επεμβάσεις γειτονικών αλλά και μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών γίνονται σε βάθος χρόνου, με πιο χαρακτηριστικές αυτές στις δεκαετίες του '60 και του '70 που πήραν διαστάσεις και εσωτερικής σύγκρουσης. Η διαπάλη ανάμεσα σε δυτικές χώρες -κυρίως τη Βρετανία που είχε μακρύ αποικιοκρατικό παρελθόν- είναι μόνο χαρακτηριστικό της ιστορίας της χώρας.
Σε αυτό το διάστημα αναπτύσσονται κινήματα που επιχειρούν να αμφισβητήσουν τα καθεστώτα της περιοχής που συνδέονται με το δυτικό ιμπεριαλισμό. Γίνεται προσπάθεια από κάποιους ηγέτες να υπάρξουν αλλαγές προς το συμφέρον ευρύτερων λαϊκών δυνάμεων, να τερματιστούν αντιδραστικά, μοναρχικά καθεστώτα. Αυτές οι κινήσεις βρίσκουν τη στήριξη της ΕΣΣΔ, κάτι που εξοργίζει τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Από τη δεκαετία του '60 ως το τέλος της δεκαετίας του '80 η μισή χώρα ήταν γνωστή ως«Αραβική Δημοκρατία της Υεμένης» (Βόρεια Υεμένη με πρωτεύουσα τη Σαναά) και η άλλη μισή ως «Λαϊκή Δημοκρατία της Υεμένης» (Νότια Υεμένη με πρωτεύουσα το Αντεν, ιδρύθηκε στις 30 Μάη του 1967), που μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη οδηγήθηκε στην επανένωση, που έγινε στις 22 Μάη 1990. Το ότι η χώρα βρίσκεται στο στόχαστρο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και σήμερα εξηγείται αν δει κανείς τη γεωγραφική της θέση. Ελέγχει, μέσω των σημαντικών Στενών Μπαμπ αλ Μαντέμπ(γνωστά στα αρχαία χρόνια ως «Πύλες των Δακρύων»), μία σημαντική οδό της διεθνούς ναυσιπλοΐας, που αφορά στο πέρασμα από τον Κόλπο του Αντεν προς την Ερυθρά Θάλασσα και τη Διώρυγα του Σουέζ. Οποιος «ελέγχει» την Υεμένη, ελέγχει κατά συνέπεια ένα νευραλγικό εμπορικό πέρασμα που αφορά άμεσα ζωτικά συμφέροντα του διεθνούς κεφαλαίου και των μονοπωλίων. Ενας επιπλέον λόγος είναι και το γεγονός ότι η Υεμένη, αν και φτωχή για το λαό, διαθέτει (ανάμεσα στα άλλα) σημαντικά ανεκμετάλλευτα κοιτάσματα φυσικού αερίου, ειδικά στο νότιο τμήμα.

Ως εκ τούτου και το σημερινό «ενδιαφέρον», γειτόνων και μη, για την Υεμένη κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι. Η «αποκατάσταση της δημοκρατίας» που επαναλαμβάνεται από τους «απελευθερωτές», η «επαναφορά» του φιλοδυτικού, διορισμένου, προέδρου Χάντι στην εξουσία όπως ισχυρίζεται ο Σαουδάραβας μονάρχης Σαλμάν, είναι μόνο ένα πρόσχημα. Αλλωστε, ο Σαλμάν είναι ηγέτης ενός από τα πιο αντιδραστικά καθεστώτα στον κόσμο, που όμως έχει την «εμπιστοσύνη» διεθνών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όπως οι ΗΠΑ και άλλοι που τα μονοπώλια κερδίζουν από τους ενεργειακούς πόρους της χώρας.
Γεωπολιτικές σκοπιμότητες
Σκόπιμα, λοιπόν, η σημερινή κρίση - αιματοκύλισμα του υεμενίτικου λαού εμφανίζεται από τους επιδρομείς ως «πρωτοβουλία» αποκατάστασης της έννομης τάξης και της ισορροπίας δυνάμεων στην περιοχή. Οι επιδρομείς προφασίζονται, δηλαδή, πως τάχα δρουν «δικαιολογημένα» ενάντια στους Σιίτες Χούτι επειδή, αν και μειοψηφία (αποτελούν περίπου το ένα τρίτο του συνολικού πληθυσμού), προσπαθούν να επιβάλλουν το δικό τους «νόμο», εκτοπίζοντας την κυβέρνηση του διορισμένου (από το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου στο οποίο κυριαρχεί η Σαουδική Αραβία) προέδρου Χάντι. Οι επιδρομείς κατηγορούν ακόμη τουςΣιίτες Χούτι (που εξεγέρθηκαν προ μηνών επειδή θεώρησαν πως τα δικαιώματά τους καταπατούνται επιβάλοντας τον έλεγχό τους στην πρωτεύουσα Σαναά το Σεπτέμβρη) πως δρουν διαθέτοντας την πολιτική και στρατιωτική υποστήριξη του Ιράν, το οποίο ωστόσο επισήμως το αρνείται καταγγέλλοντας την επέμβαση ως «έγκλημα» και «γενοκτονία».
Στην πλάτη του λαού της Υεμένης, οι μεγάλες δυνάμεις που συγκρούονται άμεσα ή έμμεσα δεν είναι ασφαλώς οι πολιτοφυλακές των Σιιτών Χούτι, οι στρατιώτες του πρώην δικτάτορα - «προέδρου» Σάλεχ, του νυν προέδρου Χάντι ή οι τζιχαντιστές της «Αλ Κάιντα Αραβικής Χερσονήσου» (AQPA) που επωφελούνται από το χάος των επιδρομών και συγκρούσεων. Η σύγκρουση αφορά, σε ανώτερο επίπεδο, από τη μία πλευρά, τη Σαουδική Αραβία, μοναρχικά καθεστώτα του Κόλπου, την Αίγυπτο και τις ΗΠΑ και, από την άλλη πλευρά, κυρίως το Ιράν.
Ως εκ τούτου, δεν είναι περίεργο που και πάλι σήμερα η Υεμένη απειλείται με διχοτόμηση ή και κατακερματισμό σε ακόμη μικρότερα κομμάτια με κριτήρια φυλετικο-θρησκευτικά, ενώ την ίδια ώρα οι τζιχαντιστές της «Αλ Κάιντα Αραβικής Χερσονήσου» βρίσκονται στη μέση και επωφελούνται από το χάος που δημιουργεί η «Αποφασιστική Καταιγίδα», επιδιώκοντας την κατάληψη εδαφών και την εδραίωση της θέσης τους. Αυτά ενώ υποτίθεται ότι μόλις πριν μερικές βδομάδες οι τζιχαντιστές παρέμεναν στο στόχαστρο των αμερικανικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών που έκαναν επιδρομές σκοτώνοντας υποτίθεται «στελέχη τζιχαντιστών» (που συχνά αποδεικνύονταν ντόπιοι άμαχοι είτε και Αμερικανοί πολίτες, όπως η περίπτωση των Ανουάρ αλ Αουλάκι και Σαμίρ Κχαν, που δολοφονήθηκαν από αμερικανικά αεροσκάφη το Σεπτέμβρη του 2011).
Ορισμένες αξιοπρόσεκτες ομοιότητες και διαφορές
Παρόλα αυτά, οι ομοιότητες αλλά και οι (ενδεχομένως) επιφανειακές διαφορές ανάμεσα στην εσωτερική σύγκρουση της δεκαετίας του '60 και τις σημερινές επιδρομές της Σ. Αραβίας στην Υεμένη είναι αξιοπαρατήρητες.
Πρώτον, το 1962 οι Σαουδάραβες έκαναν επέμβαση στην Υεμένη έπειτα από αίτημα του έκπτωτου Υεμενίτη ιμάμη-μονάρχη Ζεΐντι Ιμάμ Μπαντρ που κατέφυγε στο σαουδαραβικό βασίλειο ζητώντας επέμβαση. Στα τέλη του περασμένου Μάρτη, επίσης οι Σαουδάραβες εξαπέλυσαν επίθεση μετά από αίτημα του παραιτηθέντος προέδρου Χάντι που έφυγε κυνηγημένος από το Αντεν στο Ριάντ της Σ. Αραβίας ζητώντας ξένη επέμβαση.
Δεύτερον, μολονότι διεθνή δίκτυα συχνά υπερτονίζουν την επιλογή της Σ. Αραβίας να δώσει έμφαση στο θρησκευτικό χαρακτήρα των αντιτιθέμενων πλευρών (ένοπλοι Σιίτες Χούτι κατά Σουνιτών μελών της Προεδρικής Φρουράς του προέδρου Χάντι), εντούτοις το ζήτημα είναι φανερό πως δεν είναι θρησκευτικό. Στον εμφύλιο της δεκαετίας του '60, η Σ. Αραβία είχε ταχθεί με τη μεριά των μοναρχικών Ζεϊντιτιστών του ιμάμη Μπαντρ, απόγονοι των οποίων είναι οι σημερινοί «κακοί» Σιίτες Χούτι.
Τρίτον, η επέμβαση της δεκαετίας του '60 και η σημερινή γίνονται σε μία ενδιαφέρουσα καμπή γεγονότων που αφορά εξελίξεις στο εσωτερικό της σαουδαραβικής αστικής τάξης. Κατά την προ 40ετίας επέμβαση της Σ. Αραβίας στην Υεμένη κορυφωνόταν εντός του βασιλικού οίκου των Σαούντ ένας σκληρός αγώνας εξουσίας. Η κόντρα αντανακλάστηκε στην ανατροπή του τότε βασιλιά Σαούντ με πραξικόπημα από το μεγαλύτερο αδελφό του, Φαϊσάλ, ο οποίος και τον διαδέχθηκε στο θρόνο (1964-75) προς ικανοποίηση των πιο φιλόδοξων τμημάτων της αστικής τάξης.
Μία παρόμοια κατάσταση στο εσωτερικό της σαουδαραβικής αστικής τάξης φάνηκε να αντανακλά η περίοδος λίγο πριν την εξαπόλυση της «Αποφασιστικής Καταιγίδας» στην Υεμένη. Η σημερινή επέμβαση της Σ. Αραβίας στην Υεμένη έγινε ακριβώς δύο μήνες μετά το θάνατο του βασιλιά Αμπντάλα (τέλος Γενάρη 2015), γεγονός που σηματοδότησε άμεσα νέα κούρσα εξουσίας και «ξεκαθάρισμα» λογαριασμών εντός της αστικής τάξης, που εκφράστηκε (προς το παρόν) από το διάδοχο βασιλιά Σαλμάν. Ο Σαλμάν έσπευσε, με το που ανέβηκε στο θρόνο, να διορίσει σε καίρια πόστα, μεταξύ άλλων, το νεαρό φιλόδοξο γιο του Μοχάμεντ (κάνοντάς τον υπουργό Αμυνας και επικεφαλής της ιμπεριαλιστικής επέμβασης) και να ορίσει στην πρώτη γραμμή διαδοχής τον 55χρονο Μοχάμεντ μπιν Ναγιέφ, που πλέον (πλην απροόπτου) θεωρείται ο επόμενος στη διαδοχή του θρόνου.
Τέταρτον, η αποστολή αιγυπτιακών χερσαίων δυνάμεων τη δεκαετία του '60 υπέρ των φιλολαϊκών δυνάμεων στον εμφύλιο πόλεμο της Βόρειας Υεμένης είχε στοιχίσει στο Κάιρο σε τέτοιο βαθμό που αργότερα αποκαλέστηκε «αιγυπτιακό Βιετνάμ». Αυτή τη φορά η Αίγυπτος παίρνει το μέρος των εισβολέων, έχοντας ωστόσο, όπως και στο παρελθόν, εμφανιστεί πρόθυμη να στείλει και χερσαίες δυνάμεις εφόσον της ζητηθεί από τη Σαουδική Αραβία. Πολύ πιθανό τώρα η Αίγυπτος να ζήσει και «δεύτερο Βιετνάμ» στο έδαφος της Υεμένης, εάν επιχειρήσει να εμπλακεί σε μία νέα ιμπεριαλιστική περιπέτεια.
Σε όλο αυτόν τον ανταγωνισμό συμφερόντων μόνος χαμένος θα βγαίνει ο λαός, όχι μόνο όσο δε συγκρούεται με τις ξένες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις αλλά και με την ντόπια αστική τάξη που απομυζά δεκαετίες τώρα και σήμερα το μόχθο και τον πλούτο που αυτός παράγει. Δηλαδή και στην περίπτωση της Υεμένης το κρίσιμο είναι η λαϊκή πάλη να έχει προσανατολισμό την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Χωρίς αυτή την προϋπόθεση τα λαϊκά στρώματα που υποφέρουν, που παρασύρονται στις εθνοτικές και θρησκευτικές τεχνητές διαφορές δεν μπορεί να περιμένουν να ζήσουν ειρηνικά και να μπορούν να ικανοποιήσουν τις σύγχρονες ανάγκες του.

Στις 24/3/2015, στο «Ριζοσπάστη» δημοσιεύσαμε ένα σύντομο ρεπορτάζ που έλεγε ανάμεσα σε άλλα και τα εξής: «...χτες ήρθε στη δημοσιότητα απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία χαρακτηρίζει ως "παράνομες κρατικές ενισχύσεις", ποσά που προέρχονται από τις ευνοϊκές φορολογικές ρυθμίσεις, οι οποίες προβλέπονται στη συμφωνία της παραχώρησης της προβλήτας ΙΙ του ΟΛΠ στην COSCO.
Συγκεκριμένα, όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση της ΕΕ, η Κομισιόν "κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ορισμένα φορολογικά πλεονεκτήματα που χορηγήθηκαν από την Ελλάδα υπέρ του φορέα εκμετάλλευσης του λιμένα "Σταθμός Εμπορευματοκιβωτίων Πειραιά ΑΕ" (PCT) και της μητρικής της εταιρείας "Cosco Pacific Limited" ("Cosco") παρείχαν στους δικαιούχους αθέμιτο πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών τους, κατά παράβαση των κανόνων της ΕΕ για τις κρατικές ενισχύσεις». Οπως αναφέρεται, τα οφέλη αυτά περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, φορολογικές απαλλαγές και η ΕΕ ζητά άμεσα «οι εταιρείες να επιστρέψουν τα πλεονεκτήματα που έλαβαν στο ελληνικό κράτος"».
Και σημειώναμε ότι:«Κατά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, οι ρυθμίσεις αυτές προσφέρουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στην ΣΕΠ, τη θυγατρική δηλαδή που έχει συστήσει η COSCO για να παραλάβει την προβλήτα», θεωρεί δε ότι γίνεται αθέμιτος ανταγωνισμός, άρα και παράβαση των κανόνων της ΕΕ για κρατικές ενισχύσεις και ζητά από την κυβέρνηση να ανακτήσει αυτά τα ποσά.
Και συμπληρώναμε ότι αυτό γίνεται «στο πλαίσιο των έντονων ανταγωνισμών των επιχειρηματικών ομίλων και των κρατών που ανήκουν, οι οποίοι είναι σε πλήρη εξέλιξη, γύρω από υποδομές - "φιλέτα" της χώρας, όπως είναι το λιμάνι του Πειραιά».
Τα εμπόδια της Κομισιόν
Θα 'λεγε κανείς ότι τα φορολογικά πλεονεκτήματα αποτελούν έναν παράγοντα, ο οποίος συμβάλλει στις καπιταλιστικές επενδύσεις κάθε μορφής, ακόμη και αν πρόκειται να συνδυαστούν με αποκρατικοποιήσεις. Αποτελούν, όμως, και παράγοντα που συμβάλλει στην ανταγωνιστικότητα. Ταυτόχρονα, εμφανίζεται να βάζει εμπόδια η ίδια η Κομισιόν σε εφαρμογή της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, στην οποία επιμένει όπως και το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ότι αποτελούν βασική προϋπόθεση καπιταλιστικής ανάκαμψης και εξόδου από την κρίση και εννοείται ότι πρέπει να προωθηθούν γοργά. Το ίδιο είχε γίνει και με την πορεία ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ, την οποία ήθελε να εξαγοράσει το ρωσικό μονοπώλιο «Gazprom» και ανέκοψε η Κομισιόν.
Τι φαίνεται; Οτι η Κομισιόν δεν θέλει άλλη επέκταση της δράσης του κινεζικού επιχειρηματικού ομίλου στην Ελλάδα και μάλιστα στο λιμάνι του Πειραιά που είναι πύλη εισόδου - εξόδου εμπορευμάτων προς και από ΕΕ για Ασία και Αφρική. Υπάρχει ένα στοιχείο στην υπόθεση που βοηθά να καταλάβουμε αυτή τη στάση της Κομισιόν. Τη συγκεκριμένη προβλήτα διεκδικεί, ανάμεσα σε άλλους επιχειρηματικούς ομίλους και έχει καταθέσει προσφορά, η «APM Terminals BV», διεθνικό μονοπώλιο διαχείρισης εμπορευματοκιβωτίων που διαθέτει ένα παγκόσμιο δίκτυο εγκαταστάσεων σε 71 λιμάνια και τερματικούς σταθμούς σε τουλάχιστον 48 χώρες, μεταξύ των οποίων και σε λιμάνια όπως το Pότερνταμ και το Λος Αντζελες, ενώ αποτελεί μέρος του πανίσχυρου δανέζικου ομίλου «Maersk», από τους κορυφαίους παγκοσμίως στο χώρο των μεταφορών. Το 2013, τα έσοδα της «APM Terminals» ανήλθαν στα 4,33 δισ. δολάρια. Δηλαδή ένας από τους ισχυρότερους ανταγωνιστές της COSCO διεθνώς.
Αλλά δεν αρκεί αυτό για να δείξει το μέγεθος των ανταγωνισμών μεταξύ ΕΕ και Κίνας. Πρόσφατα, στο «Bloomberg» υπήρχε ρεπορτάζ, σύμφωνα με το οποίο οι ευρωπαϊκές εταιρείες ελκύουν σε μεγάλο βαθμό τις κινεζικές επενδύσεις, ενώ σταδιακά οι Κινέζοι βάζουν στο στόχαστρο όλο και πιο γνωστές εταιρείες. Κινέζικοι επιχειρηματικοί όμιλοι έδειξαν ενδιαφέρον για ένα μεγάλο συγκρότημα 18 κτιρίων στο Βερολίνο και την ιταλική εταιρεία κατασκευής ελαστικών «Pirelli». Η Ευρώπη θεωρεί τους Κινέζους επενδυτές, ακόμη και όταν ελέγχονται από το κράτος, πιο ευπρόσδεκτες από, ας πούμε, τους Ρώσους.
Εξαγορές ευρωπαϊκών επιχειρήσεων από κινέζικους ομίλους
Μέχρι το 2011, η Κίνα κυρίως υποδεχόταν ευρωπαϊκές επενδύσεις, όμως στη συνέχεια η κρίση συρρίκνωσε τις τιμές των περιουσιακών στοιχείων. Ορισμένες κυβερνήσεις προσπαθούσαν απεγνωσμένα να κάνουν ιδιωτικοποιήσεις, ενώ σεβαστές εταιρείες έγιναν λιγότερο επιλεκτικές όσον αφορά επίδοξους επενδυτές. Κινέζοι επενδυτές εξαγόρασαν τη σουηδική «Volvo», απέκτησαν σημαντικό μερίδιο στη γαλλική «Peugeot - Citroen» και στον οίκο μόδας «Sonya Rykiel», μερίδιο στο λιμάνι του Πειραιά στην Ελλάδα και στη Βρετανία την αλυσίδα ρεστοράν «Pizza Express» και την εταιρεία κατασκευής πολυτελών ρούχων «Aquascutum», αυξάνοντας εκθετικά τις κινεζικές επενδύσεις.
Το 2014, όταν έγιναν οι συμφωνίες για την «Peugeot» και την «Pizza Express», οι κινεζικές εξαγορές στην Ευρώπη έφτασαν σε επίπεδο ρεκόρ. Εκρηκτική είναι η άνοδος των ιδιωτικών κινεζικών επενδύσεων σε περιφερειακό επίπεδο, όπως για παράδειγμα στα ακίνητα της Πορτογαλίας και της Λετονίας στο πλαίσιο προγραμμάτων χορήγησης βίζας.
Η Ευρώπη είναι σχετικά φθηνή, είναι ανοιχτή και διαθέτει στοιχεία που κυνηγούν οι Κινέζοι επενδυτές, όπως τεχνολογία και ευρέως αναγνωρίσιμες μάρκες. Η συμφωνία για την «Pirelli» αφορά το δεύτερο. Ο επενδυτής είναι η κινεζική εταιρεία «China National Tire & Rubber Company», θυγατρική του κρατικού γίγαντα «ChemChina», και πουλάει 20 εκατομμύρια ελαστικά το χρόνο, αλλά κανείς δεν γνωρίζει τις μάρκες της, ονόματι «Rubber Six» και «Aeolus». Δεν διαθέτει τη λαμπρή αγωνιστική ιστορία της «Pirelli». Η «Pirelli» διαθέτει την πέμπτη πιο πολύτιμη μάρκα ελαστικών στον κόσμο.
Το «Bloomberg» σημειώνει επίσης ότι όταν παλιές ευρωπαϊκές εταιρείες πέφτουν στα χέρια κινεζικών κρατικών εταιρειών, το θέμα μετατρέπεται και σε γεωπολιτικό. Οι ευρωπαϊκές χώρες, δηλαδή, εκχωρούν μέρος της κληρονομιάς τους στην κινεζική κυβέρνηση, διευρύνοντας την παγκόσμια επιρροή της.
Τι φαίνεται από το ρεπορτάζ του «Bloomberg»; Οτι κινέζικοι επιχειρηματικοί όμιλοι κάνουν επιθετική πολιτική εξαγωγής κεφαλαίου στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη και επενδύουν, εξαγοράζοντας μονοπωλιακούς ομίλους σε τομείς, όπως η αυτοκινητοβιομηχανία, η ένδυση - μόδα, η εστίαση, αλλά και τα ακίνητα, δηλαδή τομείς που αφενός έχουν μεγάλα μερίδια στην ευρωπαϊκή αλλά και στη διεθνή αγορά, ιδιαίτερα στα ανεπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη, άρα τους κάνει «μπάσιμο», απειλώντας τις θέσεις τους στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, αφετέρου ανεβάζει το κύρος της διεθνώς, επομένως δυναμώνει και μ' αυτή την παράμετρο τη θέση της στην παγκόσμια αγορά. Είναι, επίσης, ένας δείκτης που φανερώνει και τη λειτουργία της ανισόμετρης ανάπτυξης, αφού η οικονομία της Κίνας ενισχύεται, μέσω της ενίσχυσης των επιχειρηματικών της ομίλων, έναντι των ευρωενωσιακών, αλλά και των αμερικάνικων μονοπωλίων, άρα και των οικονομιών τους. Επομένως, η όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα σε ΕΕ - Κίνα μεγαλώνει. Αλλά έτσι λειτουργεί ο καπιταλισμός.
Δε συμφέρει τους εργάτες
Βεβαίως, απ' αυτές τις εξελίξεις και τις ευρωκινέζικες σχέσεις, ανεξάρτητα από το πώς εξελίσσονται, ωφελείται γενικά το κεφάλαιο. Η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, δηλαδή οι παραγωγοί του πλούτου, αυτοί που με τη δουλειά τους αναπτύσσουν το κεφάλαιο, βρίσκονται σε ολοένα και χειρότερη θέση. Αλλωστε, χωρίς αυτήν την τάση, δηλαδή της σχετικής και απόλυτης χειροτέρευσης της θέσης της εργατικής δύναμης στον καπιταλισμό, το κεφάλαιο δεν μπορεί να αναπαράγεται διευρυμένα. Επομένως, η εργατική τάξη, οι σύμμαχοί της πρέπει να αντικαταστήσουν την καπιταλιστική ιδιοκτησία με την κοινωνική. Χωρίς καπιταλιστές θα αναπτύσσεται η οικονομία με τη δουλειά τους, χωρίς κρίσεις, για την κάλυψη των δικών τους αναγκών.
Ανησυχούν στην Ευρωζώνη
«Την ανησυχία ότι η ανάπτυξη στην Ευρωζώνη μπορεί να μην είναι αντάξια των προβλέψεων που έχουν διατυπώσει οι οικονομολόγοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) μέχρι το 2017 εξέφρασαν τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της ευρωτράπεζας στη συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε αρχές Μαρτίου. Σε δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας "Financial Times", μάλιστα, επισημαίνεται κομμάτι των πρακτικών, όπου αναφέρονται τα εξής: "Δεν είναι βέβαιο μέχρι ποιο σημείο μπορεί να συνεχίσει να είναι υποστηρικτική η νομισματική πολιτική το 2017", δηλαδή όταν θα έχει λήξει το τρέχον πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων. Η τοποθέτηση αυτή είναι ενδεικτική του προβληματισμού της ΕΚΤ για την προοπτική ανάπτυξης στην Ευρωζώνη την επόμενη διετία.
Η ανάπτυξη στην Ευρωζώνη θα μπορούσε να εξασθενήσει στο εγγύς μέλλον εάν οι τιμές του πετρελαίου ανακάμψουν δυναμικότερα απ' ό,τι προβλέπεται. Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο είναι αρκετά πιο περίπλοκες τον τελευταίο καιρό. Στον απόηχο του προβληματισμού των αξιωματούχων της ΕΚΤ βρίσκονται οι καθυστερήσεις των κυβερνήσεων για την προώθηση ριζικών μεταρρυθμίσεων, που θα αναβαθμίσουν τη μεσοπρόθεσμη προοπτική ανάπτυξης» («Καθημερινή», 3/4/2015).
Για την ώρα, το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ με την αγορά ομολόγων και το τύπωμα ευρώ, έχει ενισχύσει το οικονομικό κλίμα στην Ευρωζώνη, στον ευρωπαϊκό Νότο, αλλά οι ρυθμοί ανάπτυξης και η κατανάλωση απέχουν από τα προ κρίσης επίπεδα.
Ολ' αυτά είναι ενδεικτικά της κατάστασης της καπιταλιστικής οικονομίας της Ευρωζώνης. Σύμφωνα με τις χειμερινές προβλέψεις της Κομισιόν, ο ρυθμός ανάπτυξης της Ευρωζώνης για το 2015 εκτιμούν ότι θα είναι 1,3% του ΑΕΠ, ενώ το 2016, αναμένεται να φθάσει το 1,9%. Βεβαίως αυτές είναι εκτιμήσεις, προβλέψεις. Εχουν γίνει ανάλογες και στο παρελθόν που στην πορεία αναθεωρούνται προς τα κάτω ή ως τελικό αποτέλεσμα, δηλαδή στο τέλος του χρόνου, οι ρυθμοί ανάπτυξης δεν πιάνονται.
Η Κομισιόν μιλά για ανάπτυξη λόγω της αυξημένης εγχώριας και εξωτερικής ζήτησης, της πολύ χαλαρής νομισματικής πολιτικής. Ως προς το δεύτερο, πασχίζει η ΕΚΤ, αλλά ως προς το πρώτο, τα πράγματα είναι δύσκολα για δύο λόγους: Ο ένας είναι η μεγάλη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, και ο δεύτερος το γεγονός ότι η στασιμότητα στην οικονομία της Ευρωζώνης, η ύφεση στη Ρωσία, η επιβράδυνση στην Κίνα, δυσκολεύουν αφάνταστα τις εξαγωγές. Η εργατική δύναμη θα συνεχίσει να είναι φτηνή, γιατί η αύξησή της εμποδίζει την ανταγωνιστικότητα, μειώνει το ποσοστό κέρδους. Είναι μια αξεπέραστη αντίφαση του καπιταλισμού.
Την ίδια ώρα η ίδια η Κομισιόν εκτιμά ότι οι προοπτικές ανάπτυξης είναι για την ώρα περιορισμένες «λόγω του ασθενούς επενδυτικού περιβάλλοντος και της υψηλής ανεργίας». Αυτά τα στοιχεία δείχνουν ότι βασικό μειονέκτημα για την καπιταλιστική ανάκαμψη είναι ότι δε γίνονται επενδύσεις. Πού στηρίζεται η όποια αισιοδοξία της Κομισιόν; Στις χαμηλές τιμές του πετρελαίου, στην υποτίμηση του ευρώ λόγω της ποσοτικής χαλάρωσης από την ΕΚΤ και στο Επενδυτικό Σχέδιο Γιούνκερ. Η τιμή του πετρελαίου μπορεί να αυξηθεί, ήδη αυξάνεται. Το φτηνό ευρώ μειώνει την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων, ενώ το σχέδιο Γιούνκερ απαιτεί τεράστια ιδιωτικά κεφάλαια για να προχωρήσει. Αυτή η πραγματικότητα εξηγεί σε μεγάλο βαθμό και το «στρίμωγμα» από την τρόικα στη χρηματοδότηση της ελληνικής κυβέρνησης, ενώ επιδρά και στη στασιμότητα, στην ύφεση της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας.
Βεβαίως, όλες αυτές οι ανησυχίες είναι των καπιταλιστών. Για τους εργαζόμενους επιφυλάσσουν την ίδια ζοφερή κατάσταση αν όχι χειρότερη. Ηδη π.χ. στην Ιταλία η κυβέρνηση Μ. Ρέντσι παίρνει νέα μέτρα ύψους 10 δισ. ευρώ. Και στην Ελλάδα της κατάργησης των μνημονίων ετοιμάζονται μέτρα 7 δισ. ευρώ από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι είτε με ύφεση, κρίση, είτε με ανάκαμψη, τη νύφη την πληρώνουν οι λαοί. Που, αν δεν αποτινάξουν τον καπιταλισμό δε θα δουν καλύτερες μέρες.

Ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Οτιδήποτε βλέπετε αποτελείται από στοιχεία του Περιοδικού Πίνακα. Από τότε που ο Μεντελέγιεβ κατέταξε για πρώτη φορά τα χημικά στοιχεία με αυτόν τον πολύ εύχρηστο και αποκαλυπτικό για τις χημικές και φυσικές τους ιδιότητες τρόπο, οι επιστήμονες αναρωτιούνται αν υπάρχει τέλος στα στοιχεία και τις παραλλαγές τους (ισότοπα). Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, έστω κι αν δεν αφορά την καθημερινότητα, έχει μεγάλη επιστημονική αξία.
Σήμερα γνωρίζουμε 118 χημικά στοιχεία, που το καθένα διακρίνεται από το άλλο, με βάση τον αριθμό των πρωτονίων που έχει στον πυρήνα του ατόμου του (ατομικός αριθμός). Παραπάνω από δύο δεκάδες από τα στοιχεία αυτά δεν συναντώνται στη φύση, είναι τεχνητά. Στο πέρασμα των χρόνων, οι επιστήμονες κατασκεύασαν νέα, βραχύβια και κατά κύριο λόγο υπερμεγέθη στοιχεία (με βάση τον αριθμό των πρωτονίων τους), συγκρούοντας ελαφρύτερους πυρήνες (άλλων στοιχείων), μέσα σε επιταχυντές σωματιδίων.
Κάθε νέο στοιχείο που προστίθεται στο τμήμα «υπερβαρέων» του Περιοδικού Πίνακα προσφέρει βαθύτερη κατανόηση των φυσικών νόμων και των ορίων εφαρμογής τους. Τα ισότοπα - παραλλαγές ενός στοιχείου με διαφορετικό αριθμό νετρονίων στον πυρήνα του ατόμου του - μπορεί να έχουν σημαντικά διαφορετικές ιδιότητες, που κάνουν ορισμένα από αυτά πολύτιμα στην έρευνα και τη βιομηχανία. Για παράδειγμα, το ισότοπο που χρησιμοποιείται συχνότερα για ιατρικές απεικονίσεις, είναι ένα ισότοπο του τεχνήτιου, του πρώτου στοιχείου που συντέθηκε τεχνητά, το 1937. Πολλοί ανιχνευτές καπνού περιέχουν ίχνη ισοτόπου του αμερικίου, επίσης τεχνητού στοιχείου, ραδιενεργού και από τα υπερβαρέα, που σχηματίστηκε για πρώτη φορά το 1944.
Το «νησί σταθερότητας»
Διάγραμμα του στοιχείου 117, του πιο πρόσφατου μέλους του Περιοδικού Πίνακα των στοιχείων. Στον πυρήνα του υπάρχουν 117 πρωτόνια (απεικονίζονται ως κόκκινες μπάλες) γύρω από τα οποία περιφέρονται ισάριθμα ηλεκτρόνια (πράσινα). Το συγκεκριμένο ισότοπο είναι το ουνουνσέπτιουμ-294, με 177 νετρόνια (μπλε)
Διάγραμμα του στοιχείου 117, του πιο πρόσφατου μέλους του Περιοδικού Πίνακα των στοιχείων. Στον πυρήνα του υπάρχουν 117 πρωτόνια (απεικονίζονται ως κόκκινες μπάλες) γύρω από τα οποία περιφέρονται ισάριθμα ηλεκτρόνια (πράσινα). Το συγκεκριμένο ισότοπο είναι το ουνουνσέπτιουμ-294, με 177 νετρόνια (μπλε)
Οι επιστήμονες επιζητούν τη συμπλήρωση του Περιοδικού Πίνακα, ελπίζοντας να φτάσουν κάποια στιγμή στο λεγόμενο «νησί σταθερότητας», που εικάζεται ότι υπάρχει σε μεγαλύτερους ατομικούς αριθμούς. Σε αυτήν την περιοχή, «μαγικοί αριθμοί» πρωτονίων και νετρονίων δίνουν ως αποτέλεσμα ένα σταθερότερο πυρήνα, ένα λιγότερο βραχύβιο ισότοπο. Αν αυτό επιβεβαιωθεί, θα σημαίνει ότι πολύ βαριά άτομα θα είναι πολύ πιο σταθερά από τους ελαφρύτερους γείτονές τους στον Πίνακα. Οι υπερβαρείς πυρήνες, λόγω της θεμελιωδώς ασταθούς και συνθετικής φύσης τους, συμπεριφέρονται με διαφορετικούς και συχνά απρόβλεπτους τρόπους, συγκρινόμενοι με τους πυρήνες των στοιχείων που συναντώνται στη φύση κι έτσι κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος πού ακριβώς υπάρχει αυτό το «νησί». Ωστόσο, πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι βρισκόμαστε ήδη κοντά.
Πριν όμως φτάσουμε στο «νησί σταθερότητας», οι επιστήμονες θεωρούν ότι μπορεί να πέσουμε πάνω σε έναν τοίχο, καθώς προχωράμε πάνω από τα 92 φυσικά και τα 26 συνθετικά χημικά στοιχεία που υπάρχουν και έχουμε συνθέσει μέχρι σήμερα. Ο λόγος είναι ότι οι μέθοδοι σύγκρουσης πυρήνων ατόμων που χρησιμοποιούμε πλησιάζουν όχι μόνο τα τεχνολογικά, αλλά και τα θεωρητικά όριά τους. «Εκτιμούμε ότι ο δρόμος είναι ανοιχτός έως το στοιχείο 120», λέει η Ντον Σόνεσι, χημικός, επικεφαλής του προγράμματος βαρέων στοιχείων του Εθνικού Εργαστηρίου Λόρενς Λίβερμορ, των ΗΠΑ. Κανείς δεν είναι σίγουρος ότι μπορούμε να προχωρήσουμε πέρα από το 120, συμπληρώνει.
Ματιά από μακριά
Η σύνθεση νέων στοιχείων γίνεται με σχηματισμό ακτίνων και επιτάχυνση (μέσω ηλεκτρικών και μαγνητικών πεδίων) πυρήνων ατόμων, που έχουν σχετικά μικρό ατομικό αριθμό. Οταν οι πυρήνες αυτοί συγκρουστούν με τους πυρήνες του στόχου, που είναι μεγαλύτεροι, συνήθως σκεδάζονται, αλλά ορισμένες φορές γίνεται σύντηξη σε ένα νέο πυρήνα που έχει αριθμό πρωτονίων ίσο με το άθροισμα των πρωτονίων των πυρήνων που συγκρούστηκαν. Από τις συγκρούσεις παράγονται και πολλά μη ενδιαφέροντα παραπροϊόντα, κάνοντας δύσκολο τον εντοπισμό του πυρήνα που ενδιαφέρει.
Πέρσι, οι ερευνητές στο Κέντρο Χέλμχολτζ για Ερευνα Βαρέων Ιόντων, στη Γερμανία, συνέθεσαν για πρώτη φορά μερικά άτομα του (προσωρινά ονομαζόμενου) στοιχείου ουνουνσέπτιουμ, με ατομικό αριθμό 117, ρίχνοντας μια ακτίνα ιόντων ασβεστίου (με 20 πρωτόνια στον πυρήνα), πάνω σε ένα στόχο μπερκελίου (με 97 πρωτόνια στον πυρήνα). Με προσωρινό όνομα παραμένει και το στοιχείο 118, που ανακαλύφθηκε το 2002. Το ουνουνσέπτιουμ διασπάστηκε μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου, αλλά ένα από τα προϊόντα της διάσπασής του, το λορέντσιο-266 (103 πρωτόνια και 163 νετρόνια) έμεινε σταθερό επί 11 ώρες, μια αιωνιότητα στο βασίλειο των υπερβαρέων στοιχείων. Αυτό δείχνει ότι ίσως να βρίσκεται στα ανοιχτά του «νησιού σταθερότητας».
Νέες τεχνικές και επιταχυντές
Για να συνεχιστεί η προσπάθεια συμπλήρωσης του Περιοδικού Πίνακα και την επόμενη δεκαετία, τα εργαστήρια που ασχολούνται με αυτό το αντικείμενο, εντείνουν τις προσπάθειές τους να κατασκευάσουν νέας γενιάς επιταχυντές ατομικών πυρήνων, που θα επιτρέψουν τη σύνθεση εξωτικών χημικών στοιχείων και τη βαθύτερη διερεύνηση της πυρηνικής φυσικής και της ατομικής δομής. Τέτοιος είναι ο ρωσικός επιταχυντής με την ονομασία Εργοστάσιο Υπερβαρέων Στοιχείων, στη Ντούμπνα (όπου έχουν συντεθεί πολλά από τα υπερουράνια στοιχεία). Το μηχάνημα αυτό, που θα αρχίσει να λειτουργεί το 2016, θα επιταχύνει μια ακτίνα πυρήνων 20 φορές πιο πυκνή από εκείνη των σημερινών επιταχυντών, ενώ οι ανιχνευτές του θα είναι 100 φορές πιο ευαίσθητοι, ώστε να μη διαφεύγει της προσοχής ακόμα και ένας ενδιαφέρων πυρήνας που μπορεί να σχηματιστεί.
Για να διερευνήσουν την περιοχή πάνω από το στοιχείο 120 για το «νησί σταθερότητας», οι ερευνητές θα πρέπει να «παίξουν» και με τον αριθμό των νετρονίων. Περισσότερα νετρόνια στον πυρήνα μπορούν να ευνοήσουν τη σταθερότητα, αυξάνοντας τις αλληλεπιδράσεις της ισχυρής πυρηνικής δύναμης, εξισορροπώντας έτσι την άπωση μεταξύ των θετικά φορτισμένων πρωτονίων, που στριμώχνονται σα σαρδέλες μέσα στους υπερβαρείς πυρήνες. Για το σκοπό αυτό, δημιουργήθηκε στις ΗΠΑ η Εγκατάσταση για Ακτίνες Σπάνιων Ισοτόπων, ένας επιταχυντής που θα διαχωρίζει αυτόματα τα κομμάτια από τη σύγκρουση των πυρήνων και θα διαθέτει τα πιο ενδιαφέροντα ισότοπα (αυτά με τον κατάλληλο αριθμό νετρονίων) σε άλλα εργαστήρια, όπως το Λίβερμορ, που κυνηγάνε το επόμενο τεχνητό στοιχείο.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Discover»
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μπορεί οι πρόσφατες ανακοινώσεις για το ποσό με το οποίο πουλήθηκαν τα δικαιώματα του αγγλικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου της πρώτης κατηγορίας να προκάλεσαν ίλιγγο καθιστώντας την Πρέμιερ Λιγκ την πλέον ακριβή διοργάνωση εθνικών πρωταθλημάτων της Ευρώπης, ωστόσο οι φίλαθλοι στο Νησί έχουν να αντιμετωπίσουν τους δικούς τους... ιλίγγους. Αυτούς που τους προκαλούν τα πανάκριβα εισιτήρια που πρέπει να πληρώσουν προκειμένου να δουν κάποιον ποδοσφαιρικό αγώνα. Ενα θέμα που εδώ και μια διετία περίπου έχει βρεθεί στο προσκήνιο εξαιτίας των πολλών αντιδράσεων που υπάρχουν και φέρνουν ακόμα και παραδοσιακούς αντίπαλους οπαδούς να ενώνονται μπροστά στο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί.
«Το ακριβό προϊόν... ακριβά πουλιέται»
Πρόβλημα που φυσικά δεν είναι ξεκομμένο από τις λογικές της εμπορευματοποίησης που επικρατούν και στο συγκεκριμένο πρωτάθλημα, το οποίο συν τοις άλλοις κατέχει και τα πρωτεία σε αυτόν τον τομέα. Το κυνήγι του κέρδους των επιχειρηματιών των ομάδων αφορά όλους τους τομείς απ' όπου μπορούν να αντλήσουν κέρδος. Και ένας από αυτούς είναι το ξεζούμισμα των φιλάθλων, αφού το ακριβό προϊόν πρέπει να προσφέρεται και με το ανάλογο κόστος. Παράλληλα η έλευση ξένων επενδυτών από τις ΗΠΑ, τις αραβικές χώρες ή τη Ρωσία επέφερε σημαντικές αλλαγές σε παραδοσιακές λογικές που επικρατούσαν στο αγγλικό ποδόσφαιρο και φυσικά αυτό δε θα μπορούσε να μην έχει συνέπειες και στην εικόνα της μάζας των οπαδών, όπως αυτή ήταν διαμορφωμένη μέχρι πριν λίγα χρόνια.
Η αγοραστική δύναμη των οπαδών είναι το ζητούμενο για τους επιχειρηματίες και τις πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται στο αγγλικό ποδόσφαιρο
Η αγοραστική δύναμη των οπαδών είναι το ζητούμενο για τους επιχειρηματίες και τις πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται στο αγγλικό ποδόσφαιρο
Associated Press
Πλέον το εισιτήριο διαρκείας ως οικογενειακή παράδοση, που ουσιαστικά περνούσε σε διάφορες γενιές, δεν είναι αυτό που ενδιαφέρει τους υπεύθυνους των ομάδων, ούτε φυσικά ακόμα και ο οπαδός των λαϊκών στρωμάτων. Αντίθετα, η επένδυση στους έχοντες να πληρώσουν είναι ο στόχος, αφού αυτοί, εκτός του ακριβού εισιτηρίου, θα αφήσουν επίσης ένα σημαντικό ποσό σε άλλους τομείς του γηπέδου, όπως η μπουτίκ με τα πανάκριβα προϊόντα, η αγορά αναμνηστικών, το ακριβό φαγητό κτλ. Και τέτοιου είδους οπαδοί μπορούν να βρεθούν όχι μόνο εντός της Αγγλίας, αλλά πλέον και πολύ εύκολα εκτός αυτής. Τα τελευταία χρόνια μέσω και των διεθνών κλαμπ οπαδών των λεγόμενων ισχυρών ομάδων που υπάρχουν ανά τον κόσμο έχει βρεθεί μια νέα καταναλωτική αγορά, μέσω των ταξιδιών που διοργανώνονται ακόμα και για ένα διήμερο, προκειμένου κάποιος να παρακολουθήσει τον αγώνα της αγαπημένης του ομάδας.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται μια σειρά ενέργειες όπως η συνεχώς αυξανόμενη τακτική σχεδόν όλων των ομάδων για πώληση εισιτήριων (που τυγχάνει να είναι και τα πλέον ακριβά) μέσω του Διαδικτύου ή τουριστικών πρακτορείων. Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια οι αρμόδιοι του αγγλικού πρωταθλήματος μελετούν την περίπτωση να προχωρήσουν και ένα βήμα παραπέρα, παρουσιάζοντας τα σχέδιά τους ώστε η τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος να διεξάγεται σε γήπεδα του εξωτερικού.
Πανάκριβα τηλεοπτικά δικαιώματα
Μείωση της προσέλευσης των παραδοσιακών φιλάθλων του αγγλικού ποδοσφαίρου έχουν επιφέρει οι πρακτικές της εμπορευματοποίησης
Μείωση της προσέλευσης των παραδοσιακών φιλάθλων του αγγλικού ποδοσφαίρου έχουν επιφέρει οι πρακτικές της εμπορευματοποίησης
Associated Press
Τα τηλεοπτικά δίκτυα «Sky» και «BT Sport» θα συνεχίσουν να έχουν τα τηλεοπτικά δικαιώματα της Premier League, που ανακοίνωσε την πώλησή τους για την περίοδο 2016 - 2019. Οι Αγγλοι θα βάλουν συνολικά στα ταμεία τους το ιλιγγιώδες ποσό των 5,136 δισ. λιρών (εκ των οποίων το «Sky» θα πληρώσει τα 4,176), ενώ πρέπει να τονιστεί ότι τα δικαιώματα αφορούν μόνο το Ηνωμένο Βασίλειο!
Στην ουσία οι επιχειρηματίες του ποδοσφαίρου κατάφεραν να αυξήσουν κατά 50% την προηγούμενη συμφωνία. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα τηλεοπτικά δικαιώματα από το 2011 - 2013 είχαν πωληθεί για 1,77 δισ. λίρες, ενώ για την περίοδο 2014 - 2016 για 3. Αυτήν τη φορά η συμφωνία είναι για 3 σεζόν, κάτι που σημαίνει ότι οι 20 ομάδες της Premier League θα μοιράζονται περισσότερα από 1,7 δισ. λίρες ετησίως! Βέβαια αυτό δεν μπορεί να είναι χωρίς συνέπεια και για τους ίδιους τους φιλάθλους, αφού είναι προφανές ότι τα τηλεοπτικά δίκτυα θα πουλήσουν από την πλευρά τους σε διόλου ευκαταφρόνητα ποσά τα συνδρομητικά πακέτα που θα περιλαμβάνουν τους αγώνες της Πρέμιερ Λιγκ, με αποτέλεσμα οι φίλαθλοι να πληρώσουν κατά κάποιον τρόπο μέρος των ποσών που τα ίδια δαπάνησαν για την απόκτηση των δικαιωμάτων.
Ξαναφουντώνουν οι αντιδράσεις των φιλάθλων
Ωστόσο το πρόβλημα για τους φιλάθλους στην Αγγλία δεν αφορά μόνο τα τηλεοπτικά δρώμενα, άλλα και τα πιο άμεσα, όπως είναι η παρακολούθηση των αγώνων από τις εξέδρες του γηπέδου. Η πρόσφατη ανακοίνωση του ποσού που πουλήθηκαν τα τηλεοπτικά δικαιώματα αποτέλεσε την αιτία ώστε για μια ακόμη φορά να υπάρξουν σφοδρές αντιδράσεις από μέρους των φιλάθλων για τα ακριβά εισιτήρια, για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια.
Οι πλέον πρόσφατες συνέβησαν στις αρχές του μήνα μέσα και έξω από το «Εμιρέιτς» με χιλιάδες κόσμου, οπαδούς τόσο της Αρσεναλ όσο και της Λίβερπουλ, πριν και μετά από την έναρξη της αναμέτρησης στο Λονδίνο να εκφράζουν την αντίθεσή τους στις υψηλές τιμές των εισιτηρίων.
«Το ποδόσφαιρο χωρίς οπαδούς είναι ένα τίποτα. Αρκετά ως εδώ», ήταν το μήνυμα σε πανό που εμφανίστηκε έξω από το γήπεδο πριν την έναρξη του αγώνα, ενώ με ένα άλλο σχετικό πανό που υψώθηκε στις εξέδρες κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού καταδικάζονταν οι ακριβές τιμές των εισιτηρίων, ενώ καλούνταν οι υπεύθυνοι να μειώσουν τις τιμές. Μάλιστα, μερίδα των οπαδών και των δύο ομάδων αποφάσισε να μείνει εκτός γηπέδου για τα πρώτα δέκα λεπτά της σπουδαίας αναμέτρησης, στέλνοντας έτσι ακόμα ένα μήνυμα για το σκοπό αυτό.
Σε ένα άλλο περιστατικό λίγο καιρό πριν, όταν ανακοινώθηκαν επίσημα τα ποσά για τα τηλεοπτικά δικαιώματα, υπήρξε αντίδραση των φίλαθλων της Κρίσταλ Πάλας, καθώς θεωρούσαν ότι αυτό θα επιφέρει και αύξηση της τιμής των εισιτηρίων. Σε αγώνα με την Αρσεναλ για το πρωτάθλημα σήκωσαν πανό που έγραφε «5 δισ. λίρες η συμφωνία και οι φίλαθλοι ακόμα εκμεταλλεύονται», ενώ στην αναμέτρηση με τη Λίβερπουλ είχαν υψώσει αντίστοιχο που έγραφε «Σταματήστε την απληστία της Πρέμιερ Λιγκ». Σημειώνεται πως για την ομάδα του Νότιου Λονδίνου, που θεωρείται από τις μικρομεσαίες σε αγωνιστική δυναμικότητα στο πρωτάθλημα, το φθηνότερο εισιτήριο διαρκείας της φετινής σεζόν στο «Σέλχαστ Παρκ» άγγιζε τα 645 δολάρια.
Σε ένα άλλο περιστατικό, η Ενωση Φιλάθλων της Πρέμιερ Λιγκ προχώρησε σε συμβολική διαμαρτυρία ζητώντας τη μείωση της τιμής των εισιτηρίων και τη θέσπιση ανώτατου ορίου. Σύμφωνα με στοιχεία της Ενωσης, οι αυξημένες τιμές είναι η αιτία της μείωσης στην προσέλευση στο πρωτάθλημα, ζητώντας παράλληλα τη θέσπιση ανώτατης τιμής εισιτηρίου, ύψους 27 ευρώ. Μάλιστα στο στόχαστρο των διαμαρτυριών βρέθηκαν και ειδικά οι τιμές των εισιτηρίων για τα εκτός έδρας παιχνίδια στην Πρέμιερ Λιγκ, που έχουν φτάσει σε επίπεδα που είναι πλέον πολύ δύσκολο για τους οπαδούς να διαθέτουν τέτοια ποσά, αφού θα πρέπει να υπολογιστούν και τα έξοδα της μετακίνησης γι' αυτούς. Από την πλευρά της, η Ενωση Φιλάθλων δημοσιοποίησε τα αιτήματά της, όπως το να μπει πλαφόν στα εισιτήρια (20 λίρες για τα εκτός έδρας) ή το να μην υπάρχει διαχωρισμός των παιχνιδιών από τους συλλόγους για τον τρόπο διάθεσης και το κόστος των εισιτηρίων ανάλογα με την έδρα στην οποία φιλοξενείται η ομάδα.

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget